จากกระทู้นี้ค่ะ
ระหว่าง กลับบ้านนอก ไปทำงานร้านขายยา กับ อยู่ กทม เป็นครูพี่เลี้ยง เลือกทางไหนดี
http://pantip.com/topic/30300816
สรุป สามีต้องย้ายออกต่างจังหวัดจริงๆค่ะ แต่มันปุบปับมาก มีเวลาเตรียมตัวไม่ถึง 1 อาทิตย์เลย
ส่วนเรา มีปัญหาดังนี้
ตั้งแต่เด็ก เรารู้สึกไม่ปลอดภัยเวลาอยู่บ้านเลย ประตูหน้าบ้านมองทะลุไปเห็นถึงห้องน้ำ (ซึ่งก็ใช้อาบน้ำด้วย) หน้าต่างอยู่รอบบ้านที่แม่ชอบเปิดไว้ เวลาเข้าห้องน้ำที คนสามารถเห็นได้รอบทิศทางเลย ไม่ว่าจะเป็นหน้าบ้าน ข้างบ้าน หลังบ้าน ใครผ่านไปมารู้หมด
ตอนยังเล็กๆประมาณอนุบาลเราจะแก้ผ้ายืนอาบน้ำหน้าบ้าน ไอ้ชั่วบ้านตรงข้ามซึ่งเป็นลูกของป้า (แน่นอนว่ามันอยู่อีกฝั่งถนน ตรงข้ามประตูหน้าบ้านเรา ที่มองเห็นทะลุถึงห้องน้ำ) เคยหลอกล่อพาเราไปกระทำอนาจารด้วย
ตอน ม.ต้น เราเคยโดนถ้ำมองจากหลังห้องน้ำ และตอนเราอยู่ ม.ปลาย เคยมีผู้ชายนุ่งกางเกงตัวเดียวมาแอบใต้ถุนบ้าน(ยกพื้นสูงไม่ถึง 1 เมตร) ตอนที่เราอยู่คนเดียวโดยที่เราไม่รู้ พอแม่กลับมาเราเข้านอนได้ยินเสียงเหล็กดังจากใต้ถุนบ้าน เลยถามแม่ว่าเสียงอะไร ก็ได้ยินเสียงป้าข้างบ้านเอะอะ ป้าข้างบ้านเห็นตอนมันวิ่งออกมา และก็ไม่รู้ว่ามันเป็นใคร
กลับมาที่ปัจจุบัน
เรามีลูกสาว เราห่วงลูกเรื่องนี้มากๆ พยายามสอนลูกเรื่องการระมัดระวังตัวมากๆ ลูกยังไม่ถึง 4 ขวบ แต่ก็ไม่ยอมโป๊ต่อหน้าคนอื่นตั้งแต่เล็กๆแล้ว เพราะเราสอนเค้ามาตลอด
เรากลัวมากว่าถ้าเราไปทำงาน แม่จะปล่อยลูกเราแก้ผ้าโทงๆอยู่กลางบ้าน แม้เราจะกำชับแม่
แต่ก็นั่นล่ะ ประตูหน้าต่างรอบบ้านเลย ถ้ายังไม่เข้านอนแม่จะไม่ปิด เราไปเปลี่ยนเค้าไม่ได้ และอย่างที่บอก คนข้างนอกสามารถมองเข้ามาเห็นได้ทุกทิศเลย
แม้ว่าตอนหลังแม่จะติดม่านไม่ให้หน้าบ้านมองมาเห็นห้องน้ำได้ แต่รอบห้องน้ำก็มีแต่ประตู หน้าต่าง แถมข้างห้องน้ำ แม่ทำเป็นแบบเปิดโล่งยาวไปแล้วติดเหล็กตะแกรงแทน - -" คนหลังบ้านสามารถเห็นตั้งแต่ออกจากห้องน้ำไปจนเข้าห้องเลยทีเดียว
แล้วหลังบ้านเราก็มีผู้ชายพม่าคนนึงเพิ่งมาอาศัยอยู่ไม่ถึง 2 ปี (ที่ดินเราซื้อเป็นของเรา แต่บ้านลุงเราซื้อไว้รอรื้อ) เดิมที ลุงเอาคนนี้มาเป็นลูกมือให้ที่พัก ให้ข้าว ให้น้ำ ให้ค่าจ้าง แม่เรายังใจดีต่อน้ำจากบ้านไปให้มันใช้อีก (ขอเรียกว่ามัน)
แต่ตอนหลังก็ออกลาย ขี้เกียจ ไม่ค่อยไปทำงาน ลุงใช้อะไรก็ไม่ค่อยไปทำ มีบ้านฟรี น้ำ ไฟ ฟรี สุขสบาย กินแต่เหล้า
เราเร่งให้ลุงรื้อบ้านนี้ไปเราจะถมดิน ก็ผลัดวันประกันพรุ่งมาเป็นปี เพราะไม่รู้จะให้พม่าคนนี้ไปอยู่ไหน
เราก็กังวล มันอยู่คนเดียว กินเหล้า เมา ถ้าเกิดอารมณ์เปลี่ยวล่ะ (มองโลกในแง่ร้ายไว้ก่อน) ถ้าเราทำงานร้านขายยาเลิกกลับมาถึง 3 ทุ่ม บ้านนอกจะเงียบมากกก แล้วทั้งบ้านครบเลย คนแก่ เด็ก สตรี (พ่อเรายังทำงานใน กทม.) ไม่มีปืน ดูไม่ค่อยปลอดภัยเลย
อยู่ๆเราก็กลัว สับสน ร้องไห้ ไม่อยากกลับบ้าน เรากลัวสารพัด เรารู้สึกมาตลอดว่าบ้านไม่ปลอดภัยสำหรับเราเลย เราไม่เคยอุ่นใจเลย
แม่ก็ไม่ค่อยชอบอยู่บ้าน ชอบไปคุยกับข้างบ้านพวกบ้านญาติเรานั่นแหละ ชอบทิ้งเราไว้บ้านคนเดียวตอนค่ำๆเมื่อก่อน ทำให้เรากลัว มันอาจเป็นช่องโหว่ให้คนทำไม่ดีกับลูกเราได้ (คนเคยเจอมากับตัวมันมักจะอดคิดไปเรื่อยไม่ได้ต่างๆนานา)
บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่า หรือเราจะอยู่ กทม กับลูก 2 คน เป็นครูพี่เลี้ยง รายได้รวมๆ ประมาณ หมื่น 3 แต่ไปกลับพร้อมกัน อยู่ด้วยกันตลอดเวลาให้สามีช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายดีนะ แต่ก็นั่นล่ะ ห่วงแม่อีก ตอนนี้เราเครียดมาก TT_TT
ขอระบายอีกรอบค่ะ จากกระทู้นี้ http://pantip.com/topic/30300816
ระหว่าง กลับบ้านนอก ไปทำงานร้านขายยา กับ อยู่ กทม เป็นครูพี่เลี้ยง เลือกทางไหนดี
http://pantip.com/topic/30300816
สรุป สามีต้องย้ายออกต่างจังหวัดจริงๆค่ะ แต่มันปุบปับมาก มีเวลาเตรียมตัวไม่ถึง 1 อาทิตย์เลย
ส่วนเรา มีปัญหาดังนี้
ตั้งแต่เด็ก เรารู้สึกไม่ปลอดภัยเวลาอยู่บ้านเลย ประตูหน้าบ้านมองทะลุไปเห็นถึงห้องน้ำ (ซึ่งก็ใช้อาบน้ำด้วย) หน้าต่างอยู่รอบบ้านที่แม่ชอบเปิดไว้ เวลาเข้าห้องน้ำที คนสามารถเห็นได้รอบทิศทางเลย ไม่ว่าจะเป็นหน้าบ้าน ข้างบ้าน หลังบ้าน ใครผ่านไปมารู้หมด
ตอนยังเล็กๆประมาณอนุบาลเราจะแก้ผ้ายืนอาบน้ำหน้าบ้าน ไอ้ชั่วบ้านตรงข้ามซึ่งเป็นลูกของป้า (แน่นอนว่ามันอยู่อีกฝั่งถนน ตรงข้ามประตูหน้าบ้านเรา ที่มองเห็นทะลุถึงห้องน้ำ) เคยหลอกล่อพาเราไปกระทำอนาจารด้วย
ตอน ม.ต้น เราเคยโดนถ้ำมองจากหลังห้องน้ำ และตอนเราอยู่ ม.ปลาย เคยมีผู้ชายนุ่งกางเกงตัวเดียวมาแอบใต้ถุนบ้าน(ยกพื้นสูงไม่ถึง 1 เมตร) ตอนที่เราอยู่คนเดียวโดยที่เราไม่รู้ พอแม่กลับมาเราเข้านอนได้ยินเสียงเหล็กดังจากใต้ถุนบ้าน เลยถามแม่ว่าเสียงอะไร ก็ได้ยินเสียงป้าข้างบ้านเอะอะ ป้าข้างบ้านเห็นตอนมันวิ่งออกมา และก็ไม่รู้ว่ามันเป็นใคร
กลับมาที่ปัจจุบัน
เรามีลูกสาว เราห่วงลูกเรื่องนี้มากๆ พยายามสอนลูกเรื่องการระมัดระวังตัวมากๆ ลูกยังไม่ถึง 4 ขวบ แต่ก็ไม่ยอมโป๊ต่อหน้าคนอื่นตั้งแต่เล็กๆแล้ว เพราะเราสอนเค้ามาตลอด
เรากลัวมากว่าถ้าเราไปทำงาน แม่จะปล่อยลูกเราแก้ผ้าโทงๆอยู่กลางบ้าน แม้เราจะกำชับแม่
แต่ก็นั่นล่ะ ประตูหน้าต่างรอบบ้านเลย ถ้ายังไม่เข้านอนแม่จะไม่ปิด เราไปเปลี่ยนเค้าไม่ได้ และอย่างที่บอก คนข้างนอกสามารถมองเข้ามาเห็นได้ทุกทิศเลย
แม้ว่าตอนหลังแม่จะติดม่านไม่ให้หน้าบ้านมองมาเห็นห้องน้ำได้ แต่รอบห้องน้ำก็มีแต่ประตู หน้าต่าง แถมข้างห้องน้ำ แม่ทำเป็นแบบเปิดโล่งยาวไปแล้วติดเหล็กตะแกรงแทน - -" คนหลังบ้านสามารถเห็นตั้งแต่ออกจากห้องน้ำไปจนเข้าห้องเลยทีเดียว
แล้วหลังบ้านเราก็มีผู้ชายพม่าคนนึงเพิ่งมาอาศัยอยู่ไม่ถึง 2 ปี (ที่ดินเราซื้อเป็นของเรา แต่บ้านลุงเราซื้อไว้รอรื้อ) เดิมที ลุงเอาคนนี้มาเป็นลูกมือให้ที่พัก ให้ข้าว ให้น้ำ ให้ค่าจ้าง แม่เรายังใจดีต่อน้ำจากบ้านไปให้มันใช้อีก (ขอเรียกว่ามัน)
แต่ตอนหลังก็ออกลาย ขี้เกียจ ไม่ค่อยไปทำงาน ลุงใช้อะไรก็ไม่ค่อยไปทำ มีบ้านฟรี น้ำ ไฟ ฟรี สุขสบาย กินแต่เหล้า
เราเร่งให้ลุงรื้อบ้านนี้ไปเราจะถมดิน ก็ผลัดวันประกันพรุ่งมาเป็นปี เพราะไม่รู้จะให้พม่าคนนี้ไปอยู่ไหน
เราก็กังวล มันอยู่คนเดียว กินเหล้า เมา ถ้าเกิดอารมณ์เปลี่ยวล่ะ (มองโลกในแง่ร้ายไว้ก่อน) ถ้าเราทำงานร้านขายยาเลิกกลับมาถึง 3 ทุ่ม บ้านนอกจะเงียบมากกก แล้วทั้งบ้านครบเลย คนแก่ เด็ก สตรี (พ่อเรายังทำงานใน กทม.) ไม่มีปืน ดูไม่ค่อยปลอดภัยเลย
อยู่ๆเราก็กลัว สับสน ร้องไห้ ไม่อยากกลับบ้าน เรากลัวสารพัด เรารู้สึกมาตลอดว่าบ้านไม่ปลอดภัยสำหรับเราเลย เราไม่เคยอุ่นใจเลย
แม่ก็ไม่ค่อยชอบอยู่บ้าน ชอบไปคุยกับข้างบ้านพวกบ้านญาติเรานั่นแหละ ชอบทิ้งเราไว้บ้านคนเดียวตอนค่ำๆเมื่อก่อน ทำให้เรากลัว มันอาจเป็นช่องโหว่ให้คนทำไม่ดีกับลูกเราได้ (คนเคยเจอมากับตัวมันมักจะอดคิดไปเรื่อยไม่ได้ต่างๆนานา)
บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่า หรือเราจะอยู่ กทม กับลูก 2 คน เป็นครูพี่เลี้ยง รายได้รวมๆ ประมาณ หมื่น 3 แต่ไปกลับพร้อมกัน อยู่ด้วยกันตลอดเวลาให้สามีช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายดีนะ แต่ก็นั่นล่ะ ห่วงแม่อีก ตอนนี้เราเครียดมาก TT_TT