ชิมลางแนวใหม่ ช่วยวิจารณ์ด้วย

“กรี๊ดดดดดดดดดด” ผมได้ยินเสียงมาจากห้องน้ำชั้นบนของบ้าน รีบวิ่งขึ้นไปดู
“นัท เป็นอะไรรึเปล่า”ผมยืนร้องถามไปในห้องนั้น
“อย่ามายุ่งกับเรา เราไม่ได้เป็นอะไร” เธอตะโกนสวนออกมา
ลูกรีบวิ่งตามขึ้นมาดูอีกคน
“แม่ๆ แม่เป็นอะไรรึเปล่า”
......เราสองพ่อลูกอยู่หน้าห้องน้ำเกิดอะไรขึ้นกันแน่ในบ้าน
......เท่านั้นเอง ที่เธอกรี๊ดออกมานั้นเป็นการบอกว่าให้ผมออกไปจากบ้านได้แล้ว
      เพราะเมื่อเช้านั้นเอง เธอถามผมว่า เมื่อไหร่กานจะไปซักที

ภาพตัดมาที่ร้าน โซฟ คาเฟ่ พระรามสี่ ผมอยู่ที่โซฟาซุกตัวอยู่ริมผนัง
นิ่มเอาเครื่องดื่มมาวางที่โต๊ะ
......ผมนั่งซึมอยู่ขนาดที่ นิ่มเอาเครื่องดื่มมาให้ยังไม่รู้สึกตัว
      เพราะนึกถึงภรรยาว่าที่เธอไม่อยากให้อยู่ในบ้านอีกต่อไป
      เพราะผมทำไม่ดีเอาไว้หลายอย่าง
“พี่กานๆนิ่มอาคาปูมาให้ นั่งซึมอยู่ได้ คนอะไร” นิ่มร้องถาม
“ไม่มีอะไรหรอก แค่เบื่อชีวิตตัวเอง” ผมหายซึมขึ้นมาเพราะมีนิ่มมาเป็นเพื่อนคุย
“พี่มีเรื่องอะไรเหรอ เห็นเศร้าๆ”
“พี่โดนเมียไล่ออกจากบ้าน”
“แล้วไงต่อ”นิ่มซักอย่างอยากรู้
“พี่เลยไม่มีที่อยู่” ผมแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เมื่อบอกคำคำนั้นกับนิ่ม
“น่าสงสารนะพี่กาน เคยมีเมียมีบ้านอยู่ดีๆ ต้องกลายเป็นคนไม่มีที่อยู่ สมน้ำหน้าอยากเที่ยวดีนัก”นิ่มล้อเลียนผม
“เธอรู้ได้ไง”
“มีอะไรอยากให้นิ่มช่วยมั้ยล่ะ”
“ไม่ต้อง”ผมยังถือดี เพราะความทิฐิในตัวเอง