เราก็ผ่านมา 30 ต้นๆ แล้วอะ กะคร่าวๆ ยังเหลือเวลาอีก 15,000 วัน ...ก่อนจะตาย จากโลกนี้ไป
สำหรับเรา ถ้าถามเรา เราก็ว่า เวลาของชีวิตมนุษย์มันยาวแรง เพราะเราคงไม่ใช่พวกโลกสวย
เรามาจากครอบครัวที่บ้านแตก พ่อแม่เลิกกันตั้งแต่ยังเด็ก พอขาดพ่อเสาหลักของครอบครัวไป
ทุกอย่างคือการต้องดิ้นรนด้วยตัวเอง ช่วยตัวเอง สอนตัวเอง เรียนรู้ด้วยตัวเองหมด
มันเลยเหมือนเรามองโลกเป็นสีเทาเข้มๆ ไป
อาจเป็นเพราะ เรารอคอยหลายๆ อย่างในชีวิต จึงทำให้รู้สึกว่าเวลามันช้า เพราะการรอคอย
ถ้าถามว่าลุกขึ้นมาทำให้สำเร็จได้ไหม ...ไม่ได้หรอก บางอย่างมันเหนือ
เกินความสามารถและกำลังของเรา ในความรู้สึกของเรา เราว่าเราเดินทางผ่านกาลเวลาของชีวิต มาน๊านนาน จนเบื่อ
(สงสัยคิดไปเอง บางคน 45 ยังแอ๊บแบ๊วใส่บิ๊กอายกันอยู่เลย)
ตอนเด็กๆ เรามักจะรู้สึกว่าเวลาผ่านไปช้ามาก เพราะต้องไปโรงเรียน กว่าจะผ่านไปแต่ละเดือน แต่ละปี
ต้องมัวขี้ตาตื่นขึ้นไปโรงเรียน สัปดาห์ละ 5 วัน กว่าจะหมดแต่ละเทอม 4 เดือน เวลาผ่านไปช้า จริงๆ
แต่พอตอนโตที่ ทำงานแล้ว เราเริ่มรู้สึกว่า เวลาผ่านไปเร็วดีจัง (แต่บางครั้งก็รู้สึกช้า เวลาต้องคอยอะไร)
แป๊ปๆ หมดไปอีก 1 ปี อย่างหลาน เรา เผลอแป๊ปๆ ปิดเทอมกันอีกแล้วปีก่อนๆ ตอนปิดเทอม หลานๆก็จะมาอยู่บ้านเรา
ตอนกลางวัน มานั่งเล่นเกมส์คอม เปิดแอร์เย็นเจี๊ยบในห้องเรานอนดูการ์ตูนกัน ค่าไฟบาน ๆๆ
ทำข้าวเที่ยงกินกัน ปีนี้หลานๆ ย้ายบ้านไปไกลไม่ได้มาแล้ว
ตกลงชีวิต มันคืออะไรกันแน่ คือการต้องเกิดมา เรียนรู้นั่นๆ นี่ๆ สุขๆ ทุกข์ๆ ปนกันไป
แล้วทำไมชีวิตมนุษย์ต้องกินเวลายาวนานหลายสิบปี คือ พระเจ้าอาจแพลนมาว่า สร่้างมนุษย์ให้มีอายุขัยยืนยาวเป็นร้อยปี
เพราะพระเจ้า ท่านคงเดาว่า มนุษย์ทุกคนคงเกิดมาแล้วอยู่ดีมีความสุข แฮปปี้กันทั้งชาติ เลยสร้างให้มนุษย์อายุยืนๆ เข้าไว้
แต่พระเจ้าอาจเดาผิดไป เพราะมนุษย์มากมาย ไม่ได้มีชีวิตสมบูรณ์แบบขนาดนั้น หลายคนไม่อยากอยู่นาน แต่ก็ไม่ตายซักที
จริงๆ คุณว่าเวลาของชีวิตมัน สั้นเกินไป หรือ ยาวเกินไป สำหรับคุณ ?
สำหรับเรา ถ้าถามเรา เราก็ว่า เวลาของชีวิตมนุษย์มันยาวแรง เพราะเราคงไม่ใช่พวกโลกสวย
เรามาจากครอบครัวที่บ้านแตก พ่อแม่เลิกกันตั้งแต่ยังเด็ก พอขาดพ่อเสาหลักของครอบครัวไป
ทุกอย่างคือการต้องดิ้นรนด้วยตัวเอง ช่วยตัวเอง สอนตัวเอง เรียนรู้ด้วยตัวเองหมด
มันเลยเหมือนเรามองโลกเป็นสีเทาเข้มๆ ไป
อาจเป็นเพราะ เรารอคอยหลายๆ อย่างในชีวิต จึงทำให้รู้สึกว่าเวลามันช้า เพราะการรอคอย
ถ้าถามว่าลุกขึ้นมาทำให้สำเร็จได้ไหม ...ไม่ได้หรอก บางอย่างมันเหนือ
เกินความสามารถและกำลังของเรา ในความรู้สึกของเรา เราว่าเราเดินทางผ่านกาลเวลาของชีวิต มาน๊านนาน จนเบื่อ
(สงสัยคิดไปเอง บางคน 45 ยังแอ๊บแบ๊วใส่บิ๊กอายกันอยู่เลย)
ตอนเด็กๆ เรามักจะรู้สึกว่าเวลาผ่านไปช้ามาก เพราะต้องไปโรงเรียน กว่าจะผ่านไปแต่ละเดือน แต่ละปี
ต้องมัวขี้ตาตื่นขึ้นไปโรงเรียน สัปดาห์ละ 5 วัน กว่าจะหมดแต่ละเทอม 4 เดือน เวลาผ่านไปช้า จริงๆ
แต่พอตอนโตที่ ทำงานแล้ว เราเริ่มรู้สึกว่า เวลาผ่านไปเร็วดีจัง (แต่บางครั้งก็รู้สึกช้า เวลาต้องคอยอะไร)
แป๊ปๆ หมดไปอีก 1 ปี อย่างหลาน เรา เผลอแป๊ปๆ ปิดเทอมกันอีกแล้วปีก่อนๆ ตอนปิดเทอม หลานๆก็จะมาอยู่บ้านเรา
ตอนกลางวัน มานั่งเล่นเกมส์คอม เปิดแอร์เย็นเจี๊ยบในห้องเรานอนดูการ์ตูนกัน ค่าไฟบาน ๆๆ
ทำข้าวเที่ยงกินกัน ปีนี้หลานๆ ย้ายบ้านไปไกลไม่ได้มาแล้ว
ตกลงชีวิต มันคืออะไรกันแน่ คือการต้องเกิดมา เรียนรู้นั่นๆ นี่ๆ สุขๆ ทุกข์ๆ ปนกันไป
แล้วทำไมชีวิตมนุษย์ต้องกินเวลายาวนานหลายสิบปี คือ พระเจ้าอาจแพลนมาว่า สร่้างมนุษย์ให้มีอายุขัยยืนยาวเป็นร้อยปี
เพราะพระเจ้า ท่านคงเดาว่า มนุษย์ทุกคนคงเกิดมาแล้วอยู่ดีมีความสุข แฮปปี้กันทั้งชาติ เลยสร้างให้มนุษย์อายุยืนๆ เข้าไว้
แต่พระเจ้าอาจเดาผิดไป เพราะมนุษย์มากมาย ไม่ได้มีชีวิตสมบูรณ์แบบขนาดนั้น หลายคนไม่อยากอยู่นาน แต่ก็ไม่ตายซักที