พรของชายชรา
มีชายหนุ่มคนหนึ่ง เพิ่งถูกออกจากงาน เขารู้สึกท้อแท้มากและรู้สึกสิ้นหวัง เพราะเมื่อไม่มีงานทำ
นั่นคือ เขาจะไม่มีเงิน ไปรักษาแม่ที่ป่วยหนัก สิ่งนี้มันทำให้เขาคิดมาก
เขาเดินเคว้งคว้าง เลาะริมกำแพงแดง ว่างเปล่า ไปจนถึงหน้าวชิรพยาบาล เดินชนชายชราคนหนึ่ง
ดีว่าชายชราผู้นั้น แข็งแรงพอที่จะรับแรงกระแทกจากร่างของชายหนุ่มได้
ชายชราถามเขาว่า
"เป็นอะไรไปรึ พ่อหนุ่มทำไมหน้าตาเจ้า ดูเศร้าหมองจัง "
ชายหนุ่มก็เล่าถึงปัญหาทั้งหมด ให้ชายชราฟัง
ชายชราได้ฟังดังนั้น ก็บอกกับชายหนุ่ม ด้วยเสียงอันนุ่มนวลแต่กังวาลแว่วกว่ากังสดาล ว่า.....
"เจ้าหลานชายเอ๊ย ฉันจะให้เธอขอพรได้ 3 ข้อ แต่มีข้อแม้ว่าเธอจะต้องกลับบ้านไปนอนคืนหนึ่ง
แล้วมาหาฉัน ที่นี่เวลานี้ ของวันพรุ่ง "
...หนึ่งคืนผ่านไป....จนได้เวลาเดิมของวันวาน ในวันใหม่......
ชายหนุ่มมาตรงตามสถานที่และเวลา เมื่อเห็นชายชราจึงถามว่า "คุณอาครับ ผมขอพรได้ หรือยัง"
ชายชรายิ้ม ทอดสายตามองชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน พร้อมยกมือมาตบที่ไหล่ของชายหนุ่มเบา ๆ
"เจ้าหนุ่มเอ๊ย..โตจนป่านนี้ แล้วเธอยังเชื่อเรื่องแบบนี้อยู่อีกเหรอ.."
ว่าแล้ว ชายชราก็เดินอมยิ้ม ถือถุงนมเย็น กับขนมปังปั่น เดินจากหายลับเข้าไปในซอยสวนอ้อย
ภาพ Andrew Wyeth, Adrift, 1982.
“It's all in how you arrange the thing… the careful balance of the design is the motion."
นั่นเป็นคำกล่าวของศิลปินท่านนี้ มองภาพที่ให้ชื่อว่า Adrift เคว้งคว้างล่องลอย ไร้จุดหมาย?
ไม่เลย ....สังเกต ภาพชายชรา ผู้นอนนิ่งสงบในเรือสองไม้พายลำเล็กๆ ท่านอนเขานิ่งสงบ
ผ่านแสงแดดอันอบอุ่น เสียงคลื่นกระทบลำเรือ สายลมพัดอ่อนๆ กลิ่นลมทะเล ใช่ สูดหายใจลึกๆ
เต็มปอด แล้วผ่อนลมหายใจออกช้าๆ มือของชายชรากำไว้หลวมๆ นั่นแสดงว่า เขาตั้งใจพายเรือ
สองไม้พาย ออกไปสู่ท้องทะเล เมื่อถึงจุดที่เขาพอใจ เขาวางไม้พายไว้บนหัวเรือ มองในภาพซิ
เงาของไม้พาย วางอยู่บนหัวเรือ มือที่กำหลวมๆ แสดงว่าออกแรงพายเรือ มานาน และห่างจากฝั่ง
ไกลพอสมควร
ใบหน้าของเขาอมยิ้มอย่างมีความสุข ปลดปล่อยทอดกาย ขึ้นแล้วลง โคลงเคลง ตามแรงคลื่นลม
เหมือนแปลที่เคยเป็นอู่นอน แกว่งไกวด้วยสองมือของแม่ ในวัยเด็ก
"Something waits beneath it, the whole story doesn't show. ”
ก่อนเรื่องราว บทความ ไม้ใกล้ฝั่งจะจบลง ขออนุญาต กราบอัญเชิญ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ในสากลทั้งน้อยใหญ่
ประทานอวยพร เนื่องในวันคล้ายวันเกิด ล่วงเลย ๘๒ ปีผ่าน ย่างก้าวเข้าปีที่ ๘๓ ปี อย่างสง่า งดงาม และ
เป็นความภาคภูมิใจ ของสมาชิก ไร้สังกัด สมาชิกห้องสมุด สมาชิกถนนนักเขียน สมาชิกนิยายจีน โดยเฉพาะ
สามก๊ก ให้
คุณอาเจียวต้าย เจริญด้วย อายู (ยาวนาน) วรรณะ สุขะ พละ สบสุขสันต์ เพื่อนมากมี
ประสบสำเร็จผลดังใจปราถนาทุกประการด้วยเทอญ
~o~o~O รสก O~o~o~ ....... " ไม้ใกล้ฝั่ง "....... ~o~o~O รสก O~o~o~
มีชายหนุ่มคนหนึ่ง เพิ่งถูกออกจากงาน เขารู้สึกท้อแท้มากและรู้สึกสิ้นหวัง เพราะเมื่อไม่มีงานทำ
นั่นคือ เขาจะไม่มีเงิน ไปรักษาแม่ที่ป่วยหนัก สิ่งนี้มันทำให้เขาคิดมาก
เขาเดินเคว้งคว้าง เลาะริมกำแพงแดง ว่างเปล่า ไปจนถึงหน้าวชิรพยาบาล เดินชนชายชราคนหนึ่ง
ดีว่าชายชราผู้นั้น แข็งแรงพอที่จะรับแรงกระแทกจากร่างของชายหนุ่มได้
ชายชราถามเขาว่า
"เป็นอะไรไปรึ พ่อหนุ่มทำไมหน้าตาเจ้า ดูเศร้าหมองจัง "
ชายหนุ่มก็เล่าถึงปัญหาทั้งหมด ให้ชายชราฟัง
ชายชราได้ฟังดังนั้น ก็บอกกับชายหนุ่ม ด้วยเสียงอันนุ่มนวลแต่กังวาลแว่วกว่ากังสดาล ว่า.....
"เจ้าหลานชายเอ๊ย ฉันจะให้เธอขอพรได้ 3 ข้อ แต่มีข้อแม้ว่าเธอจะต้องกลับบ้านไปนอนคืนหนึ่ง
แล้วมาหาฉัน ที่นี่เวลานี้ ของวันพรุ่ง "
...หนึ่งคืนผ่านไป....จนได้เวลาเดิมของวันวาน ในวันใหม่......
ชายหนุ่มมาตรงตามสถานที่และเวลา เมื่อเห็นชายชราจึงถามว่า "คุณอาครับ ผมขอพรได้ หรือยัง"
ชายชรายิ้ม ทอดสายตามองชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน พร้อมยกมือมาตบที่ไหล่ของชายหนุ่มเบา ๆ
"เจ้าหนุ่มเอ๊ย..โตจนป่านนี้ แล้วเธอยังเชื่อเรื่องแบบนี้อยู่อีกเหรอ.."
ว่าแล้ว ชายชราก็เดินอมยิ้ม ถือถุงนมเย็น กับขนมปังปั่น เดินจากหายลับเข้าไปในซอยสวนอ้อย
ภาพ Andrew Wyeth, Adrift, 1982.
“It's all in how you arrange the thing… the careful balance of the design is the motion."
นั่นเป็นคำกล่าวของศิลปินท่านนี้ มองภาพที่ให้ชื่อว่า Adrift เคว้งคว้างล่องลอย ไร้จุดหมาย?
ไม่เลย ....สังเกต ภาพชายชรา ผู้นอนนิ่งสงบในเรือสองไม้พายลำเล็กๆ ท่านอนเขานิ่งสงบ
ผ่านแสงแดดอันอบอุ่น เสียงคลื่นกระทบลำเรือ สายลมพัดอ่อนๆ กลิ่นลมทะเล ใช่ สูดหายใจลึกๆ
เต็มปอด แล้วผ่อนลมหายใจออกช้าๆ มือของชายชรากำไว้หลวมๆ นั่นแสดงว่า เขาตั้งใจพายเรือ
สองไม้พาย ออกไปสู่ท้องทะเล เมื่อถึงจุดที่เขาพอใจ เขาวางไม้พายไว้บนหัวเรือ มองในภาพซิ
เงาของไม้พาย วางอยู่บนหัวเรือ มือที่กำหลวมๆ แสดงว่าออกแรงพายเรือ มานาน และห่างจากฝั่ง
ไกลพอสมควร
ใบหน้าของเขาอมยิ้มอย่างมีความสุข ปลดปล่อยทอดกาย ขึ้นแล้วลง โคลงเคลง ตามแรงคลื่นลม
เหมือนแปลที่เคยเป็นอู่นอน แกว่งไกวด้วยสองมือของแม่ ในวัยเด็ก
"Something waits beneath it, the whole story doesn't show. ”
ก่อนเรื่องราว บทความ ไม้ใกล้ฝั่งจะจบลง ขออนุญาต กราบอัญเชิญ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ในสากลทั้งน้อยใหญ่
ประทานอวยพร เนื่องในวันคล้ายวันเกิด ล่วงเลย ๘๒ ปีผ่าน ย่างก้าวเข้าปีที่ ๘๓ ปี อย่างสง่า งดงาม และ
เป็นความภาคภูมิใจ ของสมาชิก ไร้สังกัด สมาชิกห้องสมุด สมาชิกถนนนักเขียน สมาชิกนิยายจีน โดยเฉพาะ
สามก๊ก ให้ คุณอาเจียวต้าย เจริญด้วย อายู (ยาวนาน) วรรณะ สุขะ พละ สบสุขสันต์ เพื่อนมากมี
ประสบสำเร็จผลดังใจปราถนาทุกประการด้วยเทอญ