เราก็รักหมานะคะ.. แต่รับไม่ได้ค่ะ

เข้าใจว่าหมาน้อยน่ารักพวกชิวาว่า หรือปอม ตัวเล็กๆ มันพกใส่กระเป๋าไปไหนมาไหนได้

แถมบางตัวก็เงียบ ไม่เอะอะโวยวาย
เจ้าของบางคนเลยถือวิสาสะพกเข้ามาในร้านอาหาร ทั้งที่มีป้ายห้ามนำสัตว์เลี้ยงเข้าไปติดไว้ชัดเจน

บังเอิญให้เราทำงานในร้านอาหารแบบเปิดโล่ง ลูกค้าเลยคิดว่าเอาหมาเข้ามานั่งโซนนอกได้


แต่เรารับไม่ได้ที่คุณลูกค้าให้หมาน้อยขึ้นไปยืน นั่ง นอน บนโต๊ะ ซึ้งเป็นโต๊ะเดียวกับที่ลูกค้าท่านอื่นก็ใช้วางอาหารสำหรับรับประทาน

ท่านไม่กลัวเห็บ หมัด ไรฯลฯ บนตัวน้องหมามันกระโดดออกมาบ้างเหรอคะ
โอเค หลังจากท่านรับประทานอาหารเสร็จแล้ว แน่นอนว่าน้องพนักงานเค้าก็จะทำความสะอาดโต๊ะ ฉีดด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ และเช็ดออกอย่างดี

หรือท่านมั่นใจว่าน้องหมาของท่านสะอาด แต่ท่านไม่กลัวขนของน้องหมาปลิวไปใส่จานอาหาร หรือแก้วน้ำของโต๊ะข้างๆบ้างรึไงคะ



และที่รับไม่ได้สุดๆคือท่านเอาจานของทางร้าน มาใส่น้ำดื่มให้น้องหมาของท่าน!!!!!
ซึ่งจานนั้นก็จะถูกนำไปใช้ใส่อาหารให้ลูกค้าท่านอื่นๆด้วยเช่นกัน.. ท่านคิดได้ยังไง

แน่นอนค่ะ ว่าจานนั้นจะถูกล้างด้วยน้ำร้อน อบให้แห้งฆ่าเชื้อโรคแล้วเป็นอย่างดี
แต่ท่านคิดไม๊ว่า ลูกค้าท่านอื่นที่เห็นเค้าจะคิดยังไง เค้าจะกลับมาใช้บริการร้านนี้อีกรึเปล่า


ฝากไว้ให้คิดสำหรับท่านที่เลี้ยงหมาแล้วพาออกไปนอกบ้านด้วยกันบ่อยๆนะคะ
เรารักของเรา ใช่ว่าคนอื่นเค้าจะรักเหมือนเรา


ปล.1 เราร้องเพลงอยู่บนเวทีค่ะ เห็นเหตุการณ์แต่ไม่มีโอกาสเข้าไปเตือน และนอกเหนือจากหน้าที่ด้วย
ปล.2 เห็นน้องพนักงานเข้าไปเตือน แล้วก็ยืนทำหน้าเจื่อนๆ สอบถามภายหลัง ลูกค้าท่านนั้นบอกว่านิดหน่อยน่า..กำลังจะกลับแล้ว จากนั้นก็เช็คบิล (ค่ะ..คุณอิ่มแล้ว แต่เราเห็นโต๊ะอื่นที่ยังไม่ได้กิน เค้าทำท่าพะอืดพะอม
ปล.3 เราเอวก็รักสัตว์ค่ะ เราเลี้ยงหมาพันธุ์ไทยอยู่หนึ่งตัว แมววัดอีกหนึ่งตัว ทั้งสองฉลาดขี้เล่น ที่สำคัญ.. แม่มันรักมากกกกกค่ะ