สวัสดีค่ะ เรื่องนี้เป็นเหตุการณ์จริงเพิ่งเกิดไม่นาน และคนทำเป็นคนใกล้ตัวมากๆ ยอมรับว่าตอนนี้จขกท.ใจเสียมากๆค่ะ ฝากช่วยให้ความเห็นและมุมมองเป็นกลาง รวมถึงคำแนะนำหลังจากนี้ค่ะ ขอใช้นามสมมุติในการเล่านะคะ
นาย A ตีพลาดใช้ด้ามไม้กวาดตีหัวหมาตาย แต่ไม่ได้ตายคาที่ ตายหลังจากอยู่โรงพยาบาลสัตว์ได้ 3 วันค่ะ และหมาตัวนั้นเป็นหมาของอาที่เลี้ยงในบ้าน เดิมทีนาย A เล่าว่า รำคาญหมาตัวนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เพราะมันชอบเห่านาย A เช้าวันนึงนาย A ถึงขีดจำกัด โมโหสุดขีดจึงใช้ไม้กวาดวิ่งไล่จะตี แล้วกะฟาดให้โดนตัวเพื่อสั่งสอนแต่พลาดไปโดนหัวแทน หมาที่โดนตีสลบทันทีและชัก (อาเจ้าของหมารีบพาไปส่งรพหลังจากนั้น)
เหตุการณ์ต่อมา (ได้ยินจากการเล่าของแม่ของนาย A) หลังจากตี นาย A รีบไปขอโทษอาซึ่งเป็นเจ้าของหมา อาที่เป็นเจ้าของหมาโกรธมาก ด่านาย A ไปอย่างรุนแรง นาย A ร้องไห้เสียใจแบบไม่เคยเป็นมาก่อน โดยนาย A มีบอกกับแม่ว่าที่ร้องไม่ใช่เพราะตีหมาตัวนั้น นาย A เกลียดหมาตัวนั้น แต่เพราะสงสารหมาอีกตัวที่มันเป็นคู่กันมากกว่า (ตรงนี้จขกท.ฟังแล้วรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ ตรรกะเรื่อง empathy หรือความรู้สึกผิดมันผิดปกติตรงไหนรึเปล่า)
วันนี้วันที่ 3 หลังจากเกิดเหตุการณ์พึ่งทราบข่าวว่าหมาตัวนี้เสียชีวิตแล้ว ทันทีที่ทราบข่าว จขกท.ได้คุยกับแม่ของนาย A และแม่ของนาย A ก็พูดว่า รู้อยู่ว่าปกตินาย A เป็นคนยังไง เค้าไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าอยู่แล้ว และนาย A เองก็รู้สึกผิด จขกท.จึงถามย้ำเพื่อความแน่ใจว่าที่รู้สึกผิด เป็นเพราะตีหมาตัวนั้นหรือเพราะสงสารหมาอีกตัวตามที่เคยเล่า แม่ก็เงียบ และถามจขกท.ย้อนประมาณว่าแบบ รจนาย A จริงๆรึเปล่า ถ้ารู้ก็ควรรู้สิว่านาย A เป็นคนยังไง ซึ่งตรงนี่ที่จขกท.รู้สึกว่ามันแปลกบอกไม่ถูก คือเหตุการณ์นี้แทบไม่ได้เน้นหมาตัวนั้น แต่เน้นไปที่เจตนาและความรู้สึกของคนที่กระทำมัน โดยพยายามหาข้ออ้างการกระทำมาทำให้ความผิดเบาบางลง
เอาตรงๆ จขกท.ก็รู้และแน่ใจว่านาย A ไม่ได้มีเจตนาฆ่าหมาตัวนั้น เพราะจขกท.ก็รู้จักเค้าดี แต่ที่น่าเป็นห่วงและกังวลคือการควบคุมอารมณ์ของเค้าค่ะ นาย A เป็นคนโมโหร้าย แต่นานๆทีระเบิดที หลายปีก่อนเคยระเบิดแล้วชกคนจนกระดูกหัก เคยมีครั้งนึงไปวัดไม่รู้อารมณ์ไหน เอาไม้ตีระฆังฟาดระฆังรอบโบสถ์จนไม้นั้นแตกหักไปหมด ดูเป็นคนที่ fragile ด้านอารมณ์โกรธ จขกท.เองหลายๆครั้งก็ต้องระมัดระวังคำพูดหรือการกระทำว่าจะไปสะกิด ego หรือจุดระเบิดอารมณ์เค้ารึเปล่า ปกติก็ดูนิ่งๆขรึมๆ
ตอนนี้รู้สึกเรื่องราว ตรรกะครอบครัวต่อเหตุการณ์ มันแปลกๆไปหมด หรือจขกท.ที่คิดมากไปเอง ไม่รู้ควรทำยังไงค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงกับนาย A หรือคุยกับแม่นาย A ยังไง (พอจขกท.พยายามจะบอกว่าเหตุการณ์นี้ไม่ปกตินะ แม่ของนาย A ก็พยายามบอกว่าแบบงั้นไม่ต้องมีบทสนทนา ไม่อยากได้รับความช่วยเหลืออะไร)
ลึกๆอยากให้นาย A ได้ปรึกษากับพวกนักจิตบำบัดหรืออะไรสักอย่าง แต่คิดว่ายากค่ะ เพราะครอบครัวไม่ได้มองว่าเหตุการณ์พวกนี้มันหนักขนาดไปหา แต่สำหรับเรา มันเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆแล้ว ถ้าในอนาคตเผลอฆ่าใครแล้วบอกไม่ได้ตั้งใจ คงจะเรื่องใหญ่กว่านี้น่าดู และจขกท.ไม่สนใจเรื่องนี้ไม่ได้ เพราะอย่างที่บอกว่าเป็นคนใกล้ตัวมากๆค่ะ
ฆ่าหมาตายแต่ไม่ได้ตั้งใจ
นาย A ตีพลาดใช้ด้ามไม้กวาดตีหัวหมาตาย แต่ไม่ได้ตายคาที่ ตายหลังจากอยู่โรงพยาบาลสัตว์ได้ 3 วันค่ะ และหมาตัวนั้นเป็นหมาของอาที่เลี้ยงในบ้าน เดิมทีนาย A เล่าว่า รำคาญหมาตัวนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เพราะมันชอบเห่านาย A เช้าวันนึงนาย A ถึงขีดจำกัด โมโหสุดขีดจึงใช้ไม้กวาดวิ่งไล่จะตี แล้วกะฟาดให้โดนตัวเพื่อสั่งสอนแต่พลาดไปโดนหัวแทน หมาที่โดนตีสลบทันทีและชัก (อาเจ้าของหมารีบพาไปส่งรพหลังจากนั้น)
เหตุการณ์ต่อมา (ได้ยินจากการเล่าของแม่ของนาย A) หลังจากตี นาย A รีบไปขอโทษอาซึ่งเป็นเจ้าของหมา อาที่เป็นเจ้าของหมาโกรธมาก ด่านาย A ไปอย่างรุนแรง นาย A ร้องไห้เสียใจแบบไม่เคยเป็นมาก่อน โดยนาย A มีบอกกับแม่ว่าที่ร้องไม่ใช่เพราะตีหมาตัวนั้น นาย A เกลียดหมาตัวนั้น แต่เพราะสงสารหมาอีกตัวที่มันเป็นคู่กันมากกว่า (ตรงนี้จขกท.ฟังแล้วรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ ตรรกะเรื่อง empathy หรือความรู้สึกผิดมันผิดปกติตรงไหนรึเปล่า)
วันนี้วันที่ 3 หลังจากเกิดเหตุการณ์พึ่งทราบข่าวว่าหมาตัวนี้เสียชีวิตแล้ว ทันทีที่ทราบข่าว จขกท.ได้คุยกับแม่ของนาย A และแม่ของนาย A ก็พูดว่า รู้อยู่ว่าปกตินาย A เป็นคนยังไง เค้าไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าอยู่แล้ว และนาย A เองก็รู้สึกผิด จขกท.จึงถามย้ำเพื่อความแน่ใจว่าที่รู้สึกผิด เป็นเพราะตีหมาตัวนั้นหรือเพราะสงสารหมาอีกตัวตามที่เคยเล่า แม่ก็เงียบ และถามจขกท.ย้อนประมาณว่าแบบ รจนาย A จริงๆรึเปล่า ถ้ารู้ก็ควรรู้สิว่านาย A เป็นคนยังไง ซึ่งตรงนี่ที่จขกท.รู้สึกว่ามันแปลกบอกไม่ถูก คือเหตุการณ์นี้แทบไม่ได้เน้นหมาตัวนั้น แต่เน้นไปที่เจตนาและความรู้สึกของคนที่กระทำมัน โดยพยายามหาข้ออ้างการกระทำมาทำให้ความผิดเบาบางลง
เอาตรงๆ จขกท.ก็รู้และแน่ใจว่านาย A ไม่ได้มีเจตนาฆ่าหมาตัวนั้น เพราะจขกท.ก็รู้จักเค้าดี แต่ที่น่าเป็นห่วงและกังวลคือการควบคุมอารมณ์ของเค้าค่ะ นาย A เป็นคนโมโหร้าย แต่นานๆทีระเบิดที หลายปีก่อนเคยระเบิดแล้วชกคนจนกระดูกหัก เคยมีครั้งนึงไปวัดไม่รู้อารมณ์ไหน เอาไม้ตีระฆังฟาดระฆังรอบโบสถ์จนไม้นั้นแตกหักไปหมด ดูเป็นคนที่ fragile ด้านอารมณ์โกรธ จขกท.เองหลายๆครั้งก็ต้องระมัดระวังคำพูดหรือการกระทำว่าจะไปสะกิด ego หรือจุดระเบิดอารมณ์เค้ารึเปล่า ปกติก็ดูนิ่งๆขรึมๆ
ตอนนี้รู้สึกเรื่องราว ตรรกะครอบครัวต่อเหตุการณ์ มันแปลกๆไปหมด หรือจขกท.ที่คิดมากไปเอง ไม่รู้ควรทำยังไงค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงกับนาย A หรือคุยกับแม่นาย A ยังไง (พอจขกท.พยายามจะบอกว่าเหตุการณ์นี้ไม่ปกตินะ แม่ของนาย A ก็พยายามบอกว่าแบบงั้นไม่ต้องมีบทสนทนา ไม่อยากได้รับความช่วยเหลืออะไร)
ลึกๆอยากให้นาย A ได้ปรึกษากับพวกนักจิตบำบัดหรืออะไรสักอย่าง แต่คิดว่ายากค่ะ เพราะครอบครัวไม่ได้มองว่าเหตุการณ์พวกนี้มันหนักขนาดไปหา แต่สำหรับเรา มันเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆแล้ว ถ้าในอนาคตเผลอฆ่าใครแล้วบอกไม่ได้ตั้งใจ คงจะเรื่องใหญ่กว่านี้น่าดู และจขกท.ไม่สนใจเรื่องนี้ไม่ได้ เพราะอย่างที่บอกว่าเป็นคนใกล้ตัวมากๆค่ะ