เรื่องนี้มันก็นมนานมาแล้วค่ะ แต่พออยู่เงียบๆ คนเดียว
ไม่ทราบว่าอะไรดลใจ ทำให้ประสบการณ์นี้มันผุดขึ้นมา
เรื่องคือวันนั้นยังเด็กนะค่ะ เรียนอนุบาลอยู่เห็นจะได้ เป็นลูกคนเดียวค่ะ
คุณแม่จะไปรับที่โรงเรียนแล้วพากลับบ้าน อยู่ด้วยสักพักคุณแม่ก็จะต้องอาบน้ำไปทำงานต่อ
เห็นว่าเราโตพออยู่คนเดียวได้แล้ว ก็ปล่อยให้อยู่ห้องคนเดียว
ตอนนั้นอาศัยอยู่คอนโด เราไม่เคยไปเจ๊าะแจ๊ะ หรืออยากเล่นกับใครเลย
เด็กคนอื่นเราก็ไม่รู้จัก แต่วันนั้น! เล่าไปมือก็สั่นน้อยๆ มันฝังใจค่ะ
อยู่ดีๆ มีคนข้างห้องมาเล่นด้วย เราเป็นคนกลัวผีแต่เด็ก
ถ้าพ่อแม่ไม่รู้ เราก็จะเปิดประตูห้องไว้ บางทีพ่อแม่เปิดให้เห็นมาก่อน
ก็ปลอดภัยดีรับลมเย็นๆ ไม่มีอะไร
แต่วันนั้นมีค่ะ.. เขาเดินมานั่งข้างๆ แล้วพูดเบาๆ ว่า หาไรทำกันไหม
อยู่คนเดียวไม่เหงาหรอ เราก็ส่ายหัวไม่เห็นเหงาเลย เล่นขายของคนเดียวก็ได้
เขาบอกว่าเล่นอะไรเดิมๆ มันน่าเบื่อ เดี๋ยวเขาจะเอาอะไรให้ดู
แล้วเขาก็ค่อยๆ พูด ค่อยๆ สอนให้เราแก้ผ้า โดยเอาของสวยๆ งามๆ มาหลอกล่อ
เรายังเด็กจะไปรู้เรื่องอะไร เห็นอะไรเป็นของใหม่ก็อยากลองทั้งนั้น
แล้วเราก็ค่อยๆ ถอด ตามเขาบังคับด้วยสายตาแกมดุ เขาก็ช่วยจับ สักพักก็เหมือนมีอะไรไม่นุ่มไม่แข็งเกินไปมาประกบตัว
พร้อมกับเสื้อผ้าที่ใส่เดิมกระจายไปไกล

แล้ว.. แล้วเขาก็กดไหล่ทั้งสองเบาๆ บอกว่าทำแบบนี้มันจะแน่นขึ้น
เราเป็นคนไม่ค่อยยอมใคร มีอะไรก็ชอบโวยวายปาข้าวของ
พอเรารู้ตัวอีกที ก็งองแงลั่นบ้านเลยว่า
"เรื่องแบบนี้รู้อยู่แล้วน่า แค่ตุ๊กตากระดาษทำไมจะเล่นไม่เป็น" !!!!
อ้าว! อ่านกันไป คิดถึงไหนต่อไหนกันแล้วนะ
แค่วันนี้หยิบตุ๊กตากระดาษที่ยังไม่ได้แกะเล่นมาเปิดดูค่ะ เลยนึกถึงเรื่องสมัยละอ่อน
กะไว้ว่า ถ้าลูกโตพอเล่นได้ แล้วเขาอยากเล่น ก็จะยอมตัดใจไม่เก็บเอาไว้อย่างดี ให้ลูกเล่นดีกว่า
ไหนใครเคยมีประสบการณ์ชวนแก้ผ้าบ้างค่ะ อิอิ
เขามาแก้ผ้าหนู พอได้ดั่งใจแล้วก็ไป T_T
ไม่ทราบว่าอะไรดลใจ ทำให้ประสบการณ์นี้มันผุดขึ้นมา
เรื่องคือวันนั้นยังเด็กนะค่ะ เรียนอนุบาลอยู่เห็นจะได้ เป็นลูกคนเดียวค่ะ
คุณแม่จะไปรับที่โรงเรียนแล้วพากลับบ้าน อยู่ด้วยสักพักคุณแม่ก็จะต้องอาบน้ำไปทำงานต่อ
เห็นว่าเราโตพออยู่คนเดียวได้แล้ว ก็ปล่อยให้อยู่ห้องคนเดียว
ตอนนั้นอาศัยอยู่คอนโด เราไม่เคยไปเจ๊าะแจ๊ะ หรืออยากเล่นกับใครเลย
เด็กคนอื่นเราก็ไม่รู้จัก แต่วันนั้น! เล่าไปมือก็สั่นน้อยๆ มันฝังใจค่ะ
อยู่ดีๆ มีคนข้างห้องมาเล่นด้วย เราเป็นคนกลัวผีแต่เด็ก
ถ้าพ่อแม่ไม่รู้ เราก็จะเปิดประตูห้องไว้ บางทีพ่อแม่เปิดให้เห็นมาก่อน
ก็ปลอดภัยดีรับลมเย็นๆ ไม่มีอะไร
แต่วันนั้นมีค่ะ.. เขาเดินมานั่งข้างๆ แล้วพูดเบาๆ ว่า หาไรทำกันไหม
อยู่คนเดียวไม่เหงาหรอ เราก็ส่ายหัวไม่เห็นเหงาเลย เล่นขายของคนเดียวก็ได้
เขาบอกว่าเล่นอะไรเดิมๆ มันน่าเบื่อ เดี๋ยวเขาจะเอาอะไรให้ดู
แล้วเขาก็ค่อยๆ พูด ค่อยๆ สอนให้เราแก้ผ้า โดยเอาของสวยๆ งามๆ มาหลอกล่อ
เรายังเด็กจะไปรู้เรื่องอะไร เห็นอะไรเป็นของใหม่ก็อยากลองทั้งนั้น
แล้วเราก็ค่อยๆ ถอด ตามเขาบังคับด้วยสายตาแกมดุ เขาก็ช่วยจับ สักพักก็เหมือนมีอะไรไม่นุ่มไม่แข็งเกินไปมาประกบตัว
พร้อมกับเสื้อผ้าที่ใส่เดิมกระจายไปไกล
แล้ว.. แล้วเขาก็กดไหล่ทั้งสองเบาๆ บอกว่าทำแบบนี้มันจะแน่นขึ้น
เราเป็นคนไม่ค่อยยอมใคร มีอะไรก็ชอบโวยวายปาข้าวของ
พอเรารู้ตัวอีกที ก็งองแงลั่นบ้านเลยว่า
"เรื่องแบบนี้รู้อยู่แล้วน่า แค่ตุ๊กตากระดาษทำไมจะเล่นไม่เป็น" !!!!
อ้าว! อ่านกันไป คิดถึงไหนต่อไหนกันแล้วนะ
แค่วันนี้หยิบตุ๊กตากระดาษที่ยังไม่ได้แกะเล่นมาเปิดดูค่ะ เลยนึกถึงเรื่องสมัยละอ่อน
กะไว้ว่า ถ้าลูกโตพอเล่นได้ แล้วเขาอยากเล่น ก็จะยอมตัดใจไม่เก็บเอาไว้อย่างดี ให้ลูกเล่นดีกว่า
ไหนใครเคยมีประสบการณ์ชวนแก้ผ้าบ้างค่ะ อิอิ