สมัยพฤษภาทมิฬ.........ตึกกรมประชาสัมพันธ์ กองสลากถูกเผา.....ใครเป็นคนเผา ผมจะเล่าให้ฟัง....

ประมวลเหตุการณ์วันนั้นให้ทราบ..........ตอนเย็นวันที่19พค.2535......ผมอยู่ในกลุ่มผู้ชุมนุมที่บริเวณโรงแรมรัตนโกสินทร์ ช่วงเย็นทหารได้ตรึงกำลังโอบล้อมผู้ชุมนุมจนมากระจุกอยู่บริเวณหน้าโรงแรม..พวกเราโดนล้อมไว้ทุกด้านในเวลาประมาณ4ทุ่ม....จะออกไปไหนก็จะเจอกลุ่มทหารล้อมไว้ทุกด้าน....ผู้นำการชุมนุมได้ประักาศให้รวมตัวกันไว้ที่หน้าโรงแรม อย่าออกไปไหนมันอันตราย....ผมจึงต้องอยู่บริเวณหน้าโรงแรมกับกลุ่มผู้ชุมนุมต่อไป....ตลอดเวลาตั้งแต่4ทุ่มเป็นต้นมามีพี่น้องที่ร่วมชุมนุมโดนยิงลงมาจากตึกกองสลาก ตึกกรมประชาสัมพันธ์ตลอดเป็นจำนวนหลายราย เจ้าหน้าที่ได้นำผู้ที่ถูกยิงเข้ามารักษาอาการที่ในโรงแรม....บริเวณด้านในโรงแรมเต็มไปด้วยผู้บาดเจ็บจากการโดนยิงจากที่สูง.....สำหรับผมรอดมาได้ตลอด เพราะเวลาสั่งให้หมอบผมหมอบราบกับพื้นตลอด....ส่วนผู้ที่โดนยิงส่วนใหญ่มาจากผู้ที่ไม่หมอบ วิถีกระสุนมาจากแนวราบและด้านบน......พวกเรารอหน้าโรงแรมเพื่อจะให้ฟ้าสางจึงค่อยแยกย้ายกันตามคำแนะนำจากกลุ่มแกนนำ.....ตลอดเวลาคืนนั้นมีแต่รถพยาบาลเท่านั้นที่สามารถจะออกจากโรงแรมเอาคนเจ็บหนักไปส่งตามโรงพยาบาลต่างๆ........ส่วนผู้ชุมนุมไม่มีผู้ใดกล้าที่จะออกไปจากบริเวณหน้าโรงแรม...มีเด็กชายคนนึงอายุประมาณ12น่าจะได้ ผมเดาว่าคงจะพลัดหลงกับผู้ปกครอง....พยามจะออกจากที่ชุมนุม โดยเดินมุ่งหน้าไปยังตึกกรมประชาสัมพันธ์...ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณเที่ยงคืนกว่าเห็นจะได้...ขณะที่พวกเรารวมกลุ่มฟังแกนนำปราศรัยบริเวณหน้าโรงแรม....เจ้าเด็กน้อยคนนั้นไม่รู้คิดอะไรจู่ๆก็เดินออกไปเรื่อยๆพร้อมกับร้องไห้ไป ออกจากกลุ่มที่ชุมนุม....เด็กคนนั้นเดินไป พร้อมกับเสียงขากพวกเราที่ตะโกนร้องห้ามรวมทั้งผมด้วย เด็กมันไม่สนใจ..เดินร้องไห้ต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งมีเสียงปืนยิงลงมาจากตึกกรมประชาสัมพันธ์เพื่อขู่1ชุด.....พวกเราร้องตะโกนให้เจ้าเด็กคนนั้นหยุดเดินแล้วกลับมาที่หน้าโรงแรม....แต่เปล่าเลย....เจ้าเด็กคนนั้นยังคงเดินร้องไห้ต่อไปอย่างไม่สะทกสะท้าน....มันเดินไปเรื่อยๆจนกระทั่งเสียงปืนชุดที่2ดังขึ้นมาอีกครั้ง....พร้อมกับร่างเจ้าหนูน้อยคนนั้นล้มลง.......หน่วยพยาบาลวิ่งออกไปทันทีที่เสึยงปืนหยุด...พร้อมกับนำร่างเจ้าหนูตัวน้อยกลับมาที่บริเวณชุมนุม.....โชคดีมากๆครับ...ที่เจ้าหนูโดนยิงที่บริเวณขาเท่านั้น...(คนยิงคงสงสารเพราะว่ามันเป็นเด็ก).....และหลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไป ไม่มีใครคิดที่เดินออกจากกลุ่มชุมนุมอีกเลย....จนกระทั่งเวลาประมาณตี2กว่าๆ.......จู่ตึกกรมประชาสัมพันธ์ได้มีไฟลุกขึ้นมา....ผมสาบานได้ว่าพวกเราเห็นไฟเริ่มลุกมาจากบริเวณส่วนชั้นกลางๆของตึก ไม่ได้มาจากชั้นล่าง......ไฟโหมแรงขึ้นเรื่อยๆจนลุกแดงฉาน...ไม่มีเสียงรถดับเพลิง ไม่มีการพยามดับไฟเกิดขึ้นเลย....ปล่อยให้มันลุกไปเรื่อยๆจนวอดไปทั้งหลัง...พวกเราได้แต่มองตึกไฟลุกท่วมแต่ไม่มีใครกล้าที่จะออกไปจากกลุ่มชุมนุมแม้แต่คนเดียวเพราะมีการเชือดไก่(ยิงเด็ก)ให้พวกเราดูเป็นตัวอย่างแล้ว ใครจะกล้า....หลังจากนั้นตอนเช้าตรู่ประมาณตี5เราก็โดนสลายการชุมนุมโดยหทารบุกเข้ามายึดพื้นที่บริเวณหน้าโรงแรมไว้ได้.......โดยทหารบุกจู่โจมตอนพวกเราเริ่มเพลีย หลายคนกำลังหลับ รวมทั้งผมที่เผลอหลับไปด้วย...เราโดนจับกุมตัวไปไว้ที่โรงยิมโรงเรียนตำรวจบางเขน....ทำไมต้องเป็นโรงยิมน่ะเหรอ...เพราะเราโดนจับไปไม่ต่ำกว่าหมื่นคน....ชุดแรกส่งไปเรือนจำบางเขน....ส่วนกลุ่มผมโชคดี(รึเปล่า)ได้ไปโรงยิมแทน....เล่ามาถึงตรงนี้ พอจะเดากันออกมั๊ยครับว่าใครเป็นคนเผากรมประชาสัมพันธ์ กองสลาก........ผมบอกได้แต่ว่าไม่ใช่คนที่มาร่วมชุมนุมแน่นอน....แล้วคุณล่ะ คิดว่าใครเป็นคนเผา..........