เป็นมาตั้งแต่เล็กแล้วค่ะ ที่ลูกสาวกล้วคนแปลกหน้า ถึงจะเคยเห็นหน้าแล้วถ้าเห็นอีกก็กลัวเหมือนเดิม
กลัวบางคนเท่านั้น แล้วกลัวแต่ผู้หญิงด้วยค่ะ ผู้ชายที่เรามองว่าน่ากลัวกลับไม่กลัว พาไปเที่ยวห้าง
สถานที่่ที่่มีคนเยอะๆไม่เป็นไร แต่ถ้าพาเข้าไปนั่งเล่นใกล้ๆ จ้องหน้าพูดคุยด้วยกลับกลัว โดยเฉพาะพา
ไปเยี่ยมย่าที่ไรพอเห็นย่าเท่านั้นเหละร้องไห้เลย ย่าไม่เคยได้อุ้มหลานเลย แต่ปู่ยอมให้อุ้มค่ะ เป็นอย่างนี้
มาตั้งแต่เด็กแล้วนึกว่าโตขึ้นจะหาย อีกอาการคือ เวลาอยู่ที่บ้านวิ่งเล่น สนุกสนาน พอพาไปเล่นที่อื่น
ไม่ยอมออกจากตักเลย

เครียดมากค่ะ ลูกเราต่างจากเด็กคนอื่นมากเรื่องกลัวคน เรื่องอารมย์ แต่พัฒนาการด้านอื่นก็เป็นไปตามขั้นค่ะ
เครียดจนบางครั้งจะพาไปปรึกษาคุณหมอก็คิดว่าโตขึ้นจะหาย กลัวว่าถ้าเข้าโรงเรียนไปเจอเพื่อนเจอคุณครู
จะกลายเป็นเด็กเก็บกด เข้ากับเพื่อนไม่ได้ ใครมีความรู้วิธีแก้ความกลัวของเด็กหรือมีความคิดเห็นอะไรก็บอก
เล่าสู่กันฟังได้นะค่ะ จะเอาไปใช้ดูแล้วจะมารายงานผลให้ฟังต่อไป

ขอบคุณมากมากค่ะ