บ้านนี้ .. มีเพียงเรา !
เสียงตามสายของหมู่บ้านดังขึ้นอีกครั้งเพื่อเตือนว่า ขณะนี้ถึงเวลาเคารพธงชาติในเวลาแปดโมงเช้า หลังจากที่
กระจายเสียงข่าวภาคเช้าไปแล้วครั้งหนึ่งเมื่อช่วงตีห้าครึ่ง
วันนี้ยังไม่เห็นแม่กรวดน้ำเลย เพราะปกติเมื่อใส่บาตรเสร็จแล้ว แม่จะกรวดน้ำอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลแก่บิดามารดา
ญาติพี่น้อง ครูบาอาจารย์ ตลอดไปจนถึงเทวดา เปรต เจ้ากรรมนายเวรและสรรพสัตว์ทั้งหลายทันที ด้วยบทสวด-
กรวดน้ำตามที่เคยทำเป็นประจำ
ในความรู้สึกของเก๋ากี้แล้ว ตอนนี้น่าจะสายมากเกินไปจนท้องเริ่มประท้วง เดินเข้าไปดูในครัว ก็เห็นของกินที่แม่วาง
ไว้ในจาน แต่ .. เฮ้อออ
‘มันไม่น่ากินอ่ะ’
เมื่อตอนตีสามที่แม่ลุกมาทำกับข้าวใส่บาตร เก๋ากี้ได้ยินเสียงกุกกักๆ ทำให้พลอยตื่นขึ้นมาด้วย เหมือนนอนเต็มที่
แล้วตาสว่าง เมื่อลุกขึ้นมา ก็ลงจากเตียงไปที่ประตู พอเปิดประตูออกจากห้องนอนได้ เก๋ากี้เดินเข้าไปในครัว
เห็นแม่กำลังก้มๆเงยๆหน้าตู้เย็นที่เปิดอยู่ ไม่รู้ว่าแม่หาอะไร แต่วันนี้นึกอยากกินปลาทูจัง แม่จะทำด้วยรึเปล่านะ
กำลังนั่งมองแม่เพลินๆ แม่ก็หันมาเห็นพอดี แม่ยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะทักทายว่า
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอลูก พี่เก๋าจะเข้าห้องน้ำหรือไง หรือว่าหิวแล้ว”
ได้ยินเสียงแม่ถามอยากจะบอกแม่เหมือนกัน แต่คอแห้งจังเลยจึงเดินไปกินน้ำ แม่ทักทายเท่านั้นไม่ได้สนใจว่าจะ
ได้รับคำตอบกลับมาหรือไม่ ก็หันไปเตรียมของต่อ
พอกินน้ำเสร็จไม่รู้จะทำอะไร เพราะคงช่วยแม่ไม่ได้ นอกจาก ...
‘นอกจากรอชิม อิอิ’
หยุดยืนมองแม่เปิดเตาแก๊สครู่หนึ่งแล้วเดินเลยไปนั่งบนเก้าอี้พับตัวเล็ก ตายังปรือๆอยากนอนก็อยากนอน อยากดูแม่
ก็อยากดู
“มาอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวยุงก็กัดหรอก ถ้าจะนอนก็เข้าห้องไป ไป๊”
เสียงแม่ไล่อยู่แว่วๆ แต่ก็ไม่ได้สนใจ ยังคงปักหลักนั่งอยู่ตรงนั้น แถมไม่ได้นั่งเฉยๆ เหยียดแข้งเหยียดขา บิดขี้เกียจ
สลัดเนื้อสลัดตัวซะหน่อย .. อื้อออออ
แม่หันมาเห็น ก็หัวเราะชอบอกชอบใจใหญ่ ไม่รู้ขำอะไรนัก
‘ก็มันเมื่อยนี่นา แม่ก็’
>>>>>
บ้านนี้ .. คือโลกของเรา
เสียงตามสายของหมู่บ้านดังขึ้นอีกครั้งเพื่อเตือนว่า ขณะนี้ถึงเวลาเคารพธงชาติในเวลาแปดโมงเช้า หลังจากที่
กระจายเสียงข่าวภาคเช้าไปแล้วครั้งหนึ่งเมื่อช่วงตีห้าครึ่ง
วันนี้ยังไม่เห็นแม่กรวดน้ำเลย เพราะปกติเมื่อใส่บาตรเสร็จแล้ว แม่จะกรวดน้ำอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลแก่บิดามารดา
ญาติพี่น้อง ครูบาอาจารย์ ตลอดไปจนถึงเทวดา เปรต เจ้ากรรมนายเวรและสรรพสัตว์ทั้งหลายทันที ด้วยบทสวด-
กรวดน้ำตามที่เคยทำเป็นประจำ
ในความรู้สึกของเก๋ากี้แล้ว ตอนนี้น่าจะสายมากเกินไปจนท้องเริ่มประท้วง เดินเข้าไปดูในครัว ก็เห็นของกินที่แม่วาง
ไว้ในจาน แต่ .. เฮ้อออ
‘มันไม่น่ากินอ่ะ’
เมื่อตอนตีสามที่แม่ลุกมาทำกับข้าวใส่บาตร เก๋ากี้ได้ยินเสียงกุกกักๆ ทำให้พลอยตื่นขึ้นมาด้วย เหมือนนอนเต็มที่
แล้วตาสว่าง เมื่อลุกขึ้นมา ก็ลงจากเตียงไปที่ประตู พอเปิดประตูออกจากห้องนอนได้ เก๋ากี้เดินเข้าไปในครัว
เห็นแม่กำลังก้มๆเงยๆหน้าตู้เย็นที่เปิดอยู่ ไม่รู้ว่าแม่หาอะไร แต่วันนี้นึกอยากกินปลาทูจัง แม่จะทำด้วยรึเปล่านะ
กำลังนั่งมองแม่เพลินๆ แม่ก็หันมาเห็นพอดี แม่ยิ้มอย่างเอ็นดูก่อนจะทักทายว่า
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอลูก พี่เก๋าจะเข้าห้องน้ำหรือไง หรือว่าหิวแล้ว”
ได้ยินเสียงแม่ถามอยากจะบอกแม่เหมือนกัน แต่คอแห้งจังเลยจึงเดินไปกินน้ำ แม่ทักทายเท่านั้นไม่ได้สนใจว่าจะ
ได้รับคำตอบกลับมาหรือไม่ ก็หันไปเตรียมของต่อ
พอกินน้ำเสร็จไม่รู้จะทำอะไร เพราะคงช่วยแม่ไม่ได้ นอกจาก ...
‘นอกจากรอชิม อิอิ’
หยุดยืนมองแม่เปิดเตาแก๊สครู่หนึ่งแล้วเดินเลยไปนั่งบนเก้าอี้พับตัวเล็ก ตายังปรือๆอยากนอนก็อยากนอน อยากดูแม่
ก็อยากดู
“มาอยู่ตรงนี้ เดี๋ยวยุงก็กัดหรอก ถ้าจะนอนก็เข้าห้องไป ไป๊”
เสียงแม่ไล่อยู่แว่วๆ แต่ก็ไม่ได้สนใจ ยังคงปักหลักนั่งอยู่ตรงนั้น แถมไม่ได้นั่งเฉยๆ เหยียดแข้งเหยียดขา บิดขี้เกียจ
สลัดเนื้อสลัดตัวซะหน่อย .. อื้อออออ
แม่หันมาเห็น ก็หัวเราะชอบอกชอบใจใหญ่ ไม่รู้ขำอะไรนัก
‘ก็มันเมื่อยนี่นา แม่ก็’
>>>>>