สวัสดีครับ. เราชื่อออ นะครับผม
ผมอายุ 18 ปีแล้วครับ ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดที่ย้ายมาเรียนที่จังหวัดเล็กๆ แห่งหนึ่งแถวภาคเหนือครับ แล้วพอขึ้นชั้นมอปลาย ผมกับแม่มีพันธะสัญญากันว่า ถ้าสอบติดแถวบ้านก่อนจะให้ไปเรียนแถวบ้านครับ แต่ถ้าผมสอบติดแถวเชียงใหม่ก่อนก็จะได้เรียนที่เชียงใหม่ครับ แล้วเรื่องของเร่ืองเราก็มีอยู่ว่า หลังจากที่ขึ้นมอปลายมาได้หนึ่งปี เราเริ่มหันไปสนใจเพื่อนคนหนึ่งเข้า เค้าเป็นคนที่จัดว่าหน้าตาดีครับ ทั้งน่ารัก เรียนเก่ง นิสัยดี ใจกว้าง ยิ้มเก่ง คือเป็นคนที่เพอร์เฟคครับ แทบจะไม่มีข้อเสีย หรือไม่ก็ไม่มีเลยดีกว่า ส่วนผมน่ะเหรอ? ดำ หน้าสิว เรียนไม่เก่ง เล่นกีฬาก็ห่วย แทบจะไม่มีดีอะไรเลยครับ มันอาจจะดูเป็นเรื่องตลกนะครับ ที่ก่อนหน้านั้นผมไม่เคยสนใจเธอมาก่อน พอขึ้นมอห้า ผมก็เริ่มแอบชอบเธอครับ. เธอเป็นคนเฟรนด์ลี่ ยิ้มง่าย และก็เป็นคนที่ใจเย็น มีอารมณ์ขันครับ เป็นคนที่เราคิดว่า "เราอยากอยู่ด้วย" ผมพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกๆ อย่างครับ เพื่อเอาชนะใจเธอ ตั้งแต่ตั้งใจเรียน พยายามทำให้เกรดตัวเองขึ้นไปอยู่ในระดับสาม พยายามเลิกทำตัวงี่เง่า ไม่เอาแต่ใจ เลิกเที่ยว เลิกเหล้า เลิกเจ้าชู้ หันมาพยายามดูแลตัวเองให้ดีขึ้น ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงหลายอย่างให้ตัวเองดีพอ พยายามตั้งใจเรียน พยายามทุกๆ อย่างครับ ผมรู้ว่าเธอรักแมว ผมก็หันมารักแมวเหมือนเธอทั้งๆ ที่ผมเกลียดแมวมาก่อน ผมรู้ว่าเธอชอบให้ผมยิ้มบ่อยๆ ผมก็พยายามที่จะยิ้มให้เธอบ่อยๆ แม้ในวันที่ผมเสียใจที่สุด เธอเคยบอกว่าผมอ้วนแล้วน่ารัก ผมก็กินอาหารเข้าไปเยอะๆ เพื่อทำให้ตัวเองอ้วนขึ้นมานิดนึงจนแลดูสมส่วน เธอบอกว่าเธอไม่ชอบคนดื่ม ผมก็เลิกดื่ม วันไหนที่เธอทำงานหรือการบ้านของเธอไม่ทัน ผมก็มักจะอาสานำงานเธอมาทำอยู่เสมอ ทั้งๆ ที่ผมไม่เคยทำงานให้ใครมาก่อน ผมเข้าเมืองไปซื้อของขวัญวันเกิดให้เธอเป็นแฟลชไดช์คิงตัน ทันทีที่ผมรู้ว่าเธอทำแฟลชไดร์ฟอันเก่าหาย และผมซื้อของขวัญให้เธอ ทั้งๆ ที่ผมไม่เคยซื้อให้ใครมาก่อนในชีวิต ผมยอมกลับบ้านเย็น เพื่อรอส่งเธอกลับบ้านทุกๆ วัน ถือของให้ ซื้อขนมให้เธอบ่อยๆ ทั้งๆ ที่ไม่เคยซื้อขนมให้ใคร ยอมปั่นจักรยานจากบ้านไปวันละสิบสี่กิโลไปกลับทุกวัน เพื่อไปเห็นหลังคาบ้านเธอทุกๆ วัน เธอเป็นคนที่ผมคิดว่าผมอยากเจอครับ อยากให้เธอเป็นคนรักของผม ช่วงแรกที่พยายามปรับปรุงตัวเองนั้น ยอมรับครับ ว่ามีช่วงที่ท้ออยู่เหมือนกัน แต่ผมก็เต็มใจทำทุกอย่างให้เธอเสมอ จนพอเวลาล่วงผ่านไป จนมอหก มาตอนนี้ เราทุกคนต่างก็มีภาระเพิ่มมากขึ้นครับ เพราะเป็นช่วงสอบเข้ามหาวิทยาลัย. เธอมีน้องชายคนนึงครับ น้องคนนั้นมาขอเธอเป็นน้อง เธอแลดูชอบน้องคนนั้นมากครับ มีโทรหากันบ้าง เล่นเฟสกัน เมสเสจหากันบ่อยๆ แต่นั่นมันไม่สำคัญเท่ากับที่ว่า หลังจากขึ้นมอหกมา เธอเหมือนจะมีใจให้เราครับ เธอแคร์เรา เธอเป็นห่วงเรา สารพัดครับ ช่วงแรกๆ เราเองก็มีความสุขดีครับ แต่พอมาพักหลังๆ 'เธอก็เริ่มเปลี่ยนไป' เธอมีเพื่อนสนิทคนใหม่ครับ จากที่เคยเป็นผมที่คอยไปส่งเธอกินน้ำ ไปกินข้าวด้วยกัน ไปเรียนด้วยกัน มีอะไรก็ปรึกษากันตลอด แต่หลังจากที่เธอมีเพื่อนสนิทคนใหม่ ผมก็กลายเป็นหมาหัวเน่าครับ โดนเธอทิ้งแบบไม่แยแส เธอไปเรียนกับเพื่อนคนใหม่ สนใจแต่เพื่อนคนใหม่ จากที่เคยมีอะไรก็บอก เธอก็ไม่เคยบอกครับ เธอเอาแต่สนใจเพื่อนคนใหม่ และน้องคนนั้นของเธอครับ ช่วงนั้นผมเสียใจมากครับ ผมร้องไห้ทุกวัน กลายเป็นคนที่เซื่องซึม ไม่ร่าเริงเหมือนก่อน วันใดที่เธอคุยกับผมเธอก็จะคุยได้พักเดียว ต่อจากนั้นทั้งวันเธอก็เอาเวลาไปให้คนอื่นครับ เธอรู้ว่าผมชอบเธอครับ. เธอรู้มาโดยตลอด. รู้ตั้งแต่วันแรก. เหมือนพระเจ้าเล่นตลกครับ เราทั้งคู่เหมือนแฟนกันมากกว่าเพื่อนครับ ผมเองกลับไม่มีความกล้าพอที่จะพูดออกไปว่ารู้สึกยังไง ผมกลัวว่าถ้าเธอไม่ได้คิดเหมือนกัน มันอาจจะทำให้ผมเสียเธอไปตลอดกาลครับ. จนมาวันนี้ วันที่เราทั้งคู่สามารถสอบเข้ามหาลัยที่ตัวเองใฝ่ฝันได้ เธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยในเขตเชียงใหม่ได้ ส่วนผม ก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยที่ จ.พิษณุโลกได้ ซึ่งก็ตามสัญญาของแม่ครับ คือถ้าสอบติดที่พิษณุโลกได้ ผมก็ต้องย้ายกลับทันทีที่เรียนจบมอหกที่นี่ครบตามหลักสูตรครับ. มาตอนนี้ วันที่ 17 กุมภาพันธ์. 56 วันนี้เธอไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ครับ กับเพื่อนสนิทคนนั้นของเธอ ส่วนผมน่ะเหรอ? ผมนั่งอยู่หน้าจอคอมพ์ครับ. อีกไม่กี่วันเราก็จะจบมอหกแล้ว ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาที่นี่อีกครั้งเมื่อไหร่? ไม่รู้ว่าจะได้เจอเธออีกครั้งหรือไม่? มันน่าใจหายครับ ที่ผมต้องจากลากับเธอทั้งๆ ที่ยังมีความรู้สึกในใจ แต่ผมเองก็ยังไม่มีความกล้าพอที่จะพูดมันออกไปครับ ทุกครั้งที่คิดถึงการจากลาระหว่างเรา ผมมักจะเครียดจนน้ำตาไหลเองอยู่บ่อยๆ ครับ. อีกไม่ถึงเดือนแล้วครับ ที่เราจะต้องจากกัน . เพื่อนๆ ว่าผมควรทำยังไงดีครับ?? ผมไม่อยากจากลากับเธอด้วยความรู้สึกแบบนี้เลย ผมอยากอยู่ข้างๆ เธอไปให้เนิ่นนานที่สุด. ขอคำปรึกษาหน่อยครับ U_____U
* ตอนนี้หัวใจผมสับสนไปหมดแล้ว.. ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ??
แอบชอบเพื่อนคนนึงครับ.
ผมอายุ 18 ปีแล้วครับ ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดที่ย้ายมาเรียนที่จังหวัดเล็กๆ แห่งหนึ่งแถวภาคเหนือครับ แล้วพอขึ้นชั้นมอปลาย ผมกับแม่มีพันธะสัญญากันว่า ถ้าสอบติดแถวบ้านก่อนจะให้ไปเรียนแถวบ้านครับ แต่ถ้าผมสอบติดแถวเชียงใหม่ก่อนก็จะได้เรียนที่เชียงใหม่ครับ แล้วเรื่องของเร่ืองเราก็มีอยู่ว่า หลังจากที่ขึ้นมอปลายมาได้หนึ่งปี เราเริ่มหันไปสนใจเพื่อนคนหนึ่งเข้า เค้าเป็นคนที่จัดว่าหน้าตาดีครับ ทั้งน่ารัก เรียนเก่ง นิสัยดี ใจกว้าง ยิ้มเก่ง คือเป็นคนที่เพอร์เฟคครับ แทบจะไม่มีข้อเสีย หรือไม่ก็ไม่มีเลยดีกว่า ส่วนผมน่ะเหรอ? ดำ หน้าสิว เรียนไม่เก่ง เล่นกีฬาก็ห่วย แทบจะไม่มีดีอะไรเลยครับ มันอาจจะดูเป็นเรื่องตลกนะครับ ที่ก่อนหน้านั้นผมไม่เคยสนใจเธอมาก่อน พอขึ้นมอห้า ผมก็เริ่มแอบชอบเธอครับ. เธอเป็นคนเฟรนด์ลี่ ยิ้มง่าย และก็เป็นคนที่ใจเย็น มีอารมณ์ขันครับ เป็นคนที่เราคิดว่า "เราอยากอยู่ด้วย" ผมพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกๆ อย่างครับ เพื่อเอาชนะใจเธอ ตั้งแต่ตั้งใจเรียน พยายามทำให้เกรดตัวเองขึ้นไปอยู่ในระดับสาม พยายามเลิกทำตัวงี่เง่า ไม่เอาแต่ใจ เลิกเที่ยว เลิกเหล้า เลิกเจ้าชู้ หันมาพยายามดูแลตัวเองให้ดีขึ้น ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงหลายอย่างให้ตัวเองดีพอ พยายามตั้งใจเรียน พยายามทุกๆ อย่างครับ ผมรู้ว่าเธอรักแมว ผมก็หันมารักแมวเหมือนเธอทั้งๆ ที่ผมเกลียดแมวมาก่อน ผมรู้ว่าเธอชอบให้ผมยิ้มบ่อยๆ ผมก็พยายามที่จะยิ้มให้เธอบ่อยๆ แม้ในวันที่ผมเสียใจที่สุด เธอเคยบอกว่าผมอ้วนแล้วน่ารัก ผมก็กินอาหารเข้าไปเยอะๆ เพื่อทำให้ตัวเองอ้วนขึ้นมานิดนึงจนแลดูสมส่วน เธอบอกว่าเธอไม่ชอบคนดื่ม ผมก็เลิกดื่ม วันไหนที่เธอทำงานหรือการบ้านของเธอไม่ทัน ผมก็มักจะอาสานำงานเธอมาทำอยู่เสมอ ทั้งๆ ที่ผมไม่เคยทำงานให้ใครมาก่อน ผมเข้าเมืองไปซื้อของขวัญวันเกิดให้เธอเป็นแฟลชไดช์คิงตัน ทันทีที่ผมรู้ว่าเธอทำแฟลชไดร์ฟอันเก่าหาย และผมซื้อของขวัญให้เธอ ทั้งๆ ที่ผมไม่เคยซื้อให้ใครมาก่อนในชีวิต ผมยอมกลับบ้านเย็น เพื่อรอส่งเธอกลับบ้านทุกๆ วัน ถือของให้ ซื้อขนมให้เธอบ่อยๆ ทั้งๆ ที่ไม่เคยซื้อขนมให้ใคร ยอมปั่นจักรยานจากบ้านไปวันละสิบสี่กิโลไปกลับทุกวัน เพื่อไปเห็นหลังคาบ้านเธอทุกๆ วัน เธอเป็นคนที่ผมคิดว่าผมอยากเจอครับ อยากให้เธอเป็นคนรักของผม ช่วงแรกที่พยายามปรับปรุงตัวเองนั้น ยอมรับครับ ว่ามีช่วงที่ท้ออยู่เหมือนกัน แต่ผมก็เต็มใจทำทุกอย่างให้เธอเสมอ จนพอเวลาล่วงผ่านไป จนมอหก มาตอนนี้ เราทุกคนต่างก็มีภาระเพิ่มมากขึ้นครับ เพราะเป็นช่วงสอบเข้ามหาวิทยาลัย. เธอมีน้องชายคนนึงครับ น้องคนนั้นมาขอเธอเป็นน้อง เธอแลดูชอบน้องคนนั้นมากครับ มีโทรหากันบ้าง เล่นเฟสกัน เมสเสจหากันบ่อยๆ แต่นั่นมันไม่สำคัญเท่ากับที่ว่า หลังจากขึ้นมอหกมา เธอเหมือนจะมีใจให้เราครับ เธอแคร์เรา เธอเป็นห่วงเรา สารพัดครับ ช่วงแรกๆ เราเองก็มีความสุขดีครับ แต่พอมาพักหลังๆ 'เธอก็เริ่มเปลี่ยนไป' เธอมีเพื่อนสนิทคนใหม่ครับ จากที่เคยเป็นผมที่คอยไปส่งเธอกินน้ำ ไปกินข้าวด้วยกัน ไปเรียนด้วยกัน มีอะไรก็ปรึกษากันตลอด แต่หลังจากที่เธอมีเพื่อนสนิทคนใหม่ ผมก็กลายเป็นหมาหัวเน่าครับ โดนเธอทิ้งแบบไม่แยแส เธอไปเรียนกับเพื่อนคนใหม่ สนใจแต่เพื่อนคนใหม่ จากที่เคยมีอะไรก็บอก เธอก็ไม่เคยบอกครับ เธอเอาแต่สนใจเพื่อนคนใหม่ และน้องคนนั้นของเธอครับ ช่วงนั้นผมเสียใจมากครับ ผมร้องไห้ทุกวัน กลายเป็นคนที่เซื่องซึม ไม่ร่าเริงเหมือนก่อน วันใดที่เธอคุยกับผมเธอก็จะคุยได้พักเดียว ต่อจากนั้นทั้งวันเธอก็เอาเวลาไปให้คนอื่นครับ เธอรู้ว่าผมชอบเธอครับ. เธอรู้มาโดยตลอด. รู้ตั้งแต่วันแรก. เหมือนพระเจ้าเล่นตลกครับ เราทั้งคู่เหมือนแฟนกันมากกว่าเพื่อนครับ ผมเองกลับไม่มีความกล้าพอที่จะพูดออกไปว่ารู้สึกยังไง ผมกลัวว่าถ้าเธอไม่ได้คิดเหมือนกัน มันอาจจะทำให้ผมเสียเธอไปตลอดกาลครับ. จนมาวันนี้ วันที่เราทั้งคู่สามารถสอบเข้ามหาลัยที่ตัวเองใฝ่ฝันได้ เธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยในเขตเชียงใหม่ได้ ส่วนผม ก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยที่ จ.พิษณุโลกได้ ซึ่งก็ตามสัญญาของแม่ครับ คือถ้าสอบติดที่พิษณุโลกได้ ผมก็ต้องย้ายกลับทันทีที่เรียนจบมอหกที่นี่ครบตามหลักสูตรครับ. มาตอนนี้ วันที่ 17 กุมภาพันธ์. 56 วันนี้เธอไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ครับ กับเพื่อนสนิทคนนั้นของเธอ ส่วนผมน่ะเหรอ? ผมนั่งอยู่หน้าจอคอมพ์ครับ. อีกไม่กี่วันเราก็จะจบมอหกแล้ว ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาที่นี่อีกครั้งเมื่อไหร่? ไม่รู้ว่าจะได้เจอเธออีกครั้งหรือไม่? มันน่าใจหายครับ ที่ผมต้องจากลากับเธอทั้งๆ ที่ยังมีความรู้สึกในใจ แต่ผมเองก็ยังไม่มีความกล้าพอที่จะพูดมันออกไปครับ ทุกครั้งที่คิดถึงการจากลาระหว่างเรา ผมมักจะเครียดจนน้ำตาไหลเองอยู่บ่อยๆ ครับ. อีกไม่ถึงเดือนแล้วครับ ที่เราจะต้องจากกัน . เพื่อนๆ ว่าผมควรทำยังไงดีครับ?? ผมไม่อยากจากลากับเธอด้วยความรู้สึกแบบนี้เลย ผมอยากอยู่ข้างๆ เธอไปให้เนิ่นนานที่สุด. ขอคำปรึกษาหน่อยครับ U_____U
* ตอนนี้หัวใจผมสับสนไปหมดแล้ว.. ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ??