http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=797390&chapter=11
มนต์รักในมนตราอสูร
ปฐมบท
ตอนที่ 1 เงามืดที่คืบคลานเข้ามา
หมู่บ้านแห่งหนึ่งในอาณาจักรโรมัน คศ 1-10 ทางตะวันออก
มันเป็นงานแต่งงานที่แปลกที่สุดที่เคยเจอมา บรรยกาศรอบๆ งาน ตกแต่งอย่างสวยงาม วิจิตรตระการตา
แต่เจ้าบ่าวหน้ายาวเหลี่ยม รูปร่างสูงใหญ่ แก้มตอบ ขอบตาคล้ำ กำลังยิ้มอยู่แต่แววตาดูเศร้าๆ และเหม่อลอย ครอบครัวเจ้าบ่าวหลายสิบคนต่างพากันดื่มเหล้า กินอาหารและเต้นรำฉลองอย่างสนุกสนาน
ส่วนเจ้าสาวที่ยืนข้างๆ เจ้าบ่าว รูปร่างสูงสง่า ตาสีดำคมเข้ม ขอบตาสีดำหนา ผิวขาวซีดจนแปลกตาว่ามาจากดินแดนแห่งใด แต่ดูมีเสน่ห์ชวนให้มองอย่างประหลาดกำลังยิ้มยั่วยวนต้อนรับแขกเหรื่ออยู่ ครอบครัวเจ้าสาวมีไม่กี่คน ต่างก็มีสีผิวที่ขาวซีดเหมือนเช่นเจ้าสาวกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอย่างสงบเงียบมาก โดยแทบจะไม่คุยกันเลย
ที่เพิ่งมาถึงคือกลุ่มชายหญิงที่แต่งกายดี ดูมีฐานะ โดยผู้ชายที่เดินนำหน้ามา หน้ายาว ตาโต คิ้วหนา รูปร่างสูงโปร่ง แต่งกายภูมิฐาน ส่วนผู้หญิงเดินอยู่ข้างๆ หน้ารูปไข่ ตากลม คิ้วโก่งยาวงอนงาม แต่งกายสวยงามสง่าดุจดั่งหญิงผู้สูงศักดิ์กำลังจูงมือเด็กน้อยเพศชายที่เพิ่งหัดเดินได้ไม่นาน ที่หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูท่าทางติดผู้เป็นแม่ จนไม่ยอมให้คลาดสายตา ต้องมองหาแต่ผู้เป็นแม่ตลอดเวลา จนไม่สนใจคนแปลกหน้าที่พยายามจะเข้ามาเล่นด้วย
เมื่อเจ้าบ่าวสังเกตเห็นกลุ่มชายหญิงที่เพิ่งมาถึง ก็มีท่าทีเปลี่ยนไป ดูมีรอยยิ้ม และความสุขอย่างเห็นได้ชัด แล้วรีบวิ่งไปทักทายเหมือนคนสนิทที่ไม่ได้เจอกันมานาน
“โอดิอัส ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ยินดีต้อนรับท่านราชครู”เจ้าบ่าวทักทายอย่างอารมณ์ดี
“ไม่จำเป็นต้องมากพิธีเหรอ ท่านผู้ว่าการเฮเตอร์”เจ้าขอเสียงพูดอย่างมีความสุข
แล้วทั้งสองก็กอดกันอย่างอบอุ่น แสดงถึงมิตรภาพและเรื่องราวที่ทั้งคู่ได้ฝ่าฟันมาด้วยกัน เสร็จแล้วโอดิอัสก็ยืนนิ่งอยู่ชั่วขณะหนึ่ง ส่วนเฮเตอร์ก็หันไปทักทายหญิงที่มากับโอดิอัส ซึ่งนางก็กำลังจะเข้ามาโอบกอดเขา แต่เฮเตอร์มีท่าทีปฎิเสธแล้วพูดว่า
“เฮราน่า สบายดีไหม”
“ข้าสบายดี แล้วท่านละเฮเตอร์ ดูสุขภาพไม่ค่อยดีเลยนะ”นางถามอย่างห่วงใย
“ไม่เป็นอะไรมากเหรอ แค่ไข้หวัด เดี๋ยวก็หายแล้วละ”พลางหันไปมองเด็กชายที่กำลังเกาะอยู่ที่ขาของแม่อย่างอายๆกับสถานที่ที่ไม่คุ้นตา
“นั้นเด็กรูปหล่อนั้นใครนะ ใช่มาร์ชายหลานรักของลุงใช่ไหม”เขาพูดแล้วค่อยๆเขาไปหาเด็กน้อยอย่างช้าๆ
เฮเตอร์รักและเอ็นดูมาร์ชายเสมือนเป็นลูกของเขาเอง
ทันที่ได้ยินเสียงเรียกของเฮเตอร์ มาร์ชายก็มองไปมาเสียงนั้นอย่างสนใจ
“เฮเทอๆ”พร้อมชูมือเล็กๆทั้งสองข้างขึ้น เหมือนจะให้อุ้ม เฮเตอร์เข้าไปอุ้มและเล่นกับมาร์ชายอย่างสนุกสนาน สักพักเขาก็ขอตัวไปดูแล แขกคนอื่นต่ออย่างไม่ค่อยเต็มใจ เพราะถูกแม่ของเขาบังคับให้มาอยู่ข้างๆเจ้าสาว
โอดิอัสและเฮเตอร์เดินไปที่เวทีพร้อมกันเพราะเขาต้องเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว
สักครู่มาร์ชายก็เริ่มตัวสั่น แล้วค่อยๆหมดสติและล้มลง เฮราน่ารับมาร์ชายไว้ได้ทันก่อนจะล้มไปฟาดกับโต๊ะที่อยู่ข้างๆ เขาตัวสั่นงันงก ตาเหลือก ไม่ได้สติ โอดิอัสและเฮเตอร์จึงรีบวิ่งมาดูอย่างเป็นห่วง
“ห..นีเรวๆ”มาร์ชายพูดขณะอยู่ในภวังค์เหมือนเขากำลังฝันร้ายอยู่
ทุกคนในที่นั้นต่างก็ตกใจและเป็นห่วงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ยกเว้นโออิอัสกับเฮราน่าที่ดูจะไม่ค่อยตระหนกเท่าที่ควรแต่ยังเข้าช่วยเหลือลูกของตัวเองอย่างคล่องแคล่ว ราวกับว่าเคยชินกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ยังไงยังงั้น และเจ้าสาวและครอบครัวที่มองอย่างไม่ค่อยพอใจ
“เฮราน่าเจ้าพาลูกไปยังเมืองถัดไป ที่บ้านผู้ว่าการก่อนนะ แล้วข้าค่อยตามเจ้าไป”โอดิอัสพูด
“แล้วท่านรีบตามมานะ”เฮราน่าพูดพร้อมกับอุ้มมาร์ชาย แล้วบอกลาเฮเตอร์และครอบครัว แล้วจึงรีบวิ่งออกจากงานไป
เฮเตอร์ยื่นมองตามอย่างเป็นห่วงอย่างมาก จนโอดิอัสต้องเข้าไปปลอบ
“อย่าห่วงไปเลย เขาแค่ไม่ค่อยสบายและไม่ชอบสถานที่ที่คนเยอะพลุกพล่านแบบนี้นะ”
***************************************************************************
หมู่บ้านแห่งหนึ่งในเอเธนส์ ซึ่งอยู่ติดทะเล ในบ้าน
"ลูกเป็นยังไงบ้าง" โอดิอัสเปิดประตูแล้วเดินเข้ามาในห้อง ถาม หญิงที่กำลังอุ้มลูกอยู่
"ไข้ลดแล้วละท่านพี่ แล้วงานแต่งละ ท่านกลับมาก่อนแบบนี้จะไม่เป็นไรเหรอ" นางถาม
"งานใกล้จะเลิกแล้วละ ข้าเลยขอเฮเตอร์กลับมาก่อน เขาคงจะไม่ว่าอะไรเพราะก็รู้ว่าข้าไม่ชอบงานสังสรรค์แบบนี้"
"เขาบอกว่าแค่พวกเรามา ร่วมงานแต่งของเขากับภรรยาก็เป็นเกียรติแล้ว"
"เรารีบเข้านอนเถอะ พรุ่งนี้เราจะกลับกรุงโรมันแต่เช้า ข้ารู้สึกว่าลูกเราไม่ค่อยชอบที่นี้นะ" พรางมองออกไปนอกหน้าต่าง เขารู้ดีว่า ลูกชายของเขา มีสัมผัสพิเศษบางอย่างที่ ไวต่อการรับรู้ในเหตุการณ์ที่ไม่ค่อยดี
"ข้าก็คิดเช่นเดียวกับท่านพี่ ข้ารู้สึกสังหรณ์ใจยังไงไม่รู้สิ" นางเองก็รู้ดีถึงความสามารถพิเศษของลูกชายตัวเอง
"เรารีบเข้านอนเถอะ พรุ่งนี้เราต้องเดินทางไป เอเธนส์แต่เช้ารุ่ง"แล้วทั้งสองก็พากันไปนอนโดยเอาลูกไว้ตรงกลางระหว่างทั้งสองคน
เป็นคืนที่ มืดสนิท ท้องฟ้าหม่นหมอง ไร้ซึ่งกระแสลมพัดผ่าน เฮราน่า สะดุ้งตื่นขึ้นจากฝันร้าย เหงื่อเธอออกเหมือนคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ทั้งๆ ที่อากาศยามนี้หนาวจับใจ สิ่งที่เธอทำหลังจากตื่น ฝันอันเลวร้าย คือรีบดูอาการลูกชาย ซึ่งกำลังหลับอยู่ และส่งเสียงคราญเบาๆ เหมือนกำลังฝันร้ายอยู่ เธอจึงเอามือไปจับที่หน้าผาก แล้วลูบเบาๆ อย่างทะนุถนอม
"หลับนะจ้า คนดี แม่จะไม่ยอมให้ใครมาทำอันตรายเจ้า แม่สัญญา" มาร์ชายมีอาการดีขึ้น นอนยิ้มที่มุมปาก แต่ยังมีอาการผวาอยู่เล็กน้อย นางเหลือไปไม่เห็นโอดิอัสนอนอยู่ จึงลุกขึ้นมองหา เห็นโอดิอัสยืนกอดอก มองไปทางหน้าต่าง ท่าทางกำลังครุ่นคิดอะไรบ้างอย่างอยู่ นางจึง เดินไปหยิบนมอุ่นๆ ใส่แก้ว 2 แก้ว เอาไปให้ดื่ม
"ท่านพี่นอนไม่หลับเหรอ ดื่มนมอุ่นๆ หน่อยจะได้ทำให้หลับง่ายขึ้น" ทั้งสองดื่มนมจนเกือบหมดแก้ว
"ข้ารู้สึกเป็นห่วงเฮเตอร์นะ รู้สึกสังหรณ์ใจว่าจะเกิดเรื่องไม่ดียังไม่รู้สิ" โอดิอัสสีหน้าเป็นกังวลมาก
"ข้าเองก็เป็นห่วงเช่นเดียวกับท่าน เฮเตอร์ก็เป็นเพื่อนของข้าคนหนึ่ง ข้าเป็นถึงอดีต 1 ใน 10 ยอดขุนพลแห่งโรมันเหมือนพวกเรานะ"
แถมมีทหารเอก ฝีมือดี ที่พวกเราฝึกมาด้วยตัวเองอย่างดี ถึง 1000 คน ซึ่งสามารถรับมือศัตรูได้ถึง 10000 คน"เฮราน่าพูดปลอบสามี
แต่ในใจทั้งคู่รู้ดีว่าเฮเตอร์ ไม่ใช่เฮเตอร์คนก่อนที่พวกเขารู้จักแล้ว เฮเตอร์ผู้ซึ่งที่ได้ชื่อว่ามีพละกำลังมากที่สุดในยอดขุนพลทั้ง 10 แล้วอยู่ๆโอดิอัสและเฮราน่าก็มองหน้ากัน
"มีคนกำลังมาทางนี้"โอดิอัสพูดพร้อมทำมือส่งสัญญาณให้เฮราน่า มาหลบอยู่หลังเขา
โอดิอัสจึงค่อยเดินไปที่ประตูอย่างระมัดระวัง อยู่ๆ ก็มีเสียงดัง ตึง ตึง !!! ที่หน้าประตู เสียงเหมือนมีใครมาเคาะประตู ด้วยความเร่งรีบ
"ท่านโอดิอัส อยู่ไหม" เสียงติดๆขัดๆ "เกิดเรื่องใหญ่แล้วหมู่บ้านเราถูกโจมตี!" เฮราน่า จึงรีบปลุก ให้ทุกคนตื่น
"ทุกคนตื่นได้แล้ว เหมือนจะเกิดเรื่องขึ้นแล้ว รีบเก็บของเร็ว เตรียมพร้อมเดินทาง" ส่วนตัวเองก็รีบแต่งตัวแล้ววิ่งไปที่ประตู
โอดิอัสเปิดประตูอย่างรวดเร็ว ผู้ที่มาเป็นมือขวาของเพื่อนของเขา สภาพได้รับบาดเจ็บ มีบาดแผล ทั่วร่างกาย หายใจหอบ
"ตอนนี้พวกมันอยู่ตรงไหนแล้ว แล้วเฮเตอร์กับครอบครัวเป็นยังไงบ้าง แล้วพวกมันมีกี่คน" โอดิอัสถามด้วยความตกใจและเป็นห่วง
"พวกมันตีป้อมป้องกันของเราแตกแล้ว กำลังบุกมาที่กลางเมืองแล้ว พวกมันมี...มีประมาณ 100 คน ส่วนท่านเฮเตอร์กำลังสู้กับพวกมันอยู่"
โอดิอัสไม่อยากจะเชื่อ ว่าแค่ 100 คนจะตีป้อมแตกได้ "ขอบใจเจ้ามากนะ เจ้าพักได้แล้ว เจ้าเดินทางไปขอกำลังเสริมที่เมืองเอเธนส์กับพวกเฮราน่านะ"
"ไม่ข้าจะไปกับท่าน ข้าเองก็เป็นห่วงเฮเตอร์และท่านพี่นะ" เฮราน่าพูดพร้อมน้ำตา
แนะนำ มนต์รักในมนตราอสูร ปฐมบท ตอนที่ 1
มนต์รักในมนตราอสูร
ปฐมบท
ตอนที่ 1 เงามืดที่คืบคลานเข้ามา
หมู่บ้านแห่งหนึ่งในอาณาจักรโรมัน คศ 1-10 ทางตะวันออก
มันเป็นงานแต่งงานที่แปลกที่สุดที่เคยเจอมา บรรยกาศรอบๆ งาน ตกแต่งอย่างสวยงาม วิจิตรตระการตา
แต่เจ้าบ่าวหน้ายาวเหลี่ยม รูปร่างสูงใหญ่ แก้มตอบ ขอบตาคล้ำ กำลังยิ้มอยู่แต่แววตาดูเศร้าๆ และเหม่อลอย ครอบครัวเจ้าบ่าวหลายสิบคนต่างพากันดื่มเหล้า กินอาหารและเต้นรำฉลองอย่างสนุกสนาน
ส่วนเจ้าสาวที่ยืนข้างๆ เจ้าบ่าว รูปร่างสูงสง่า ตาสีดำคมเข้ม ขอบตาสีดำหนา ผิวขาวซีดจนแปลกตาว่ามาจากดินแดนแห่งใด แต่ดูมีเสน่ห์ชวนให้มองอย่างประหลาดกำลังยิ้มยั่วยวนต้อนรับแขกเหรื่ออยู่ ครอบครัวเจ้าสาวมีไม่กี่คน ต่างก็มีสีผิวที่ขาวซีดเหมือนเช่นเจ้าสาวกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอย่างสงบเงียบมาก โดยแทบจะไม่คุยกันเลย
ที่เพิ่งมาถึงคือกลุ่มชายหญิงที่แต่งกายดี ดูมีฐานะ โดยผู้ชายที่เดินนำหน้ามา หน้ายาว ตาโต คิ้วหนา รูปร่างสูงโปร่ง แต่งกายภูมิฐาน ส่วนผู้หญิงเดินอยู่ข้างๆ หน้ารูปไข่ ตากลม คิ้วโก่งยาวงอนงาม แต่งกายสวยงามสง่าดุจดั่งหญิงผู้สูงศักดิ์กำลังจูงมือเด็กน้อยเพศชายที่เพิ่งหัดเดินได้ไม่นาน ที่หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูท่าทางติดผู้เป็นแม่ จนไม่ยอมให้คลาดสายตา ต้องมองหาแต่ผู้เป็นแม่ตลอดเวลา จนไม่สนใจคนแปลกหน้าที่พยายามจะเข้ามาเล่นด้วย
เมื่อเจ้าบ่าวสังเกตเห็นกลุ่มชายหญิงที่เพิ่งมาถึง ก็มีท่าทีเปลี่ยนไป ดูมีรอยยิ้ม และความสุขอย่างเห็นได้ชัด แล้วรีบวิ่งไปทักทายเหมือนคนสนิทที่ไม่ได้เจอกันมานาน
“โอดิอัส ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ยินดีต้อนรับท่านราชครู”เจ้าบ่าวทักทายอย่างอารมณ์ดี
“ไม่จำเป็นต้องมากพิธีเหรอ ท่านผู้ว่าการเฮเตอร์”เจ้าขอเสียงพูดอย่างมีความสุข
แล้วทั้งสองก็กอดกันอย่างอบอุ่น แสดงถึงมิตรภาพและเรื่องราวที่ทั้งคู่ได้ฝ่าฟันมาด้วยกัน เสร็จแล้วโอดิอัสก็ยืนนิ่งอยู่ชั่วขณะหนึ่ง ส่วนเฮเตอร์ก็หันไปทักทายหญิงที่มากับโอดิอัส ซึ่งนางก็กำลังจะเข้ามาโอบกอดเขา แต่เฮเตอร์มีท่าทีปฎิเสธแล้วพูดว่า
“เฮราน่า สบายดีไหม”
“ข้าสบายดี แล้วท่านละเฮเตอร์ ดูสุขภาพไม่ค่อยดีเลยนะ”นางถามอย่างห่วงใย
“ไม่เป็นอะไรมากเหรอ แค่ไข้หวัด เดี๋ยวก็หายแล้วละ”พลางหันไปมองเด็กชายที่กำลังเกาะอยู่ที่ขาของแม่อย่างอายๆกับสถานที่ที่ไม่คุ้นตา
“นั้นเด็กรูปหล่อนั้นใครนะ ใช่มาร์ชายหลานรักของลุงใช่ไหม”เขาพูดแล้วค่อยๆเขาไปหาเด็กน้อยอย่างช้าๆ
เฮเตอร์รักและเอ็นดูมาร์ชายเสมือนเป็นลูกของเขาเอง
ทันที่ได้ยินเสียงเรียกของเฮเตอร์ มาร์ชายก็มองไปมาเสียงนั้นอย่างสนใจ
“เฮเทอๆ”พร้อมชูมือเล็กๆทั้งสองข้างขึ้น เหมือนจะให้อุ้ม เฮเตอร์เข้าไปอุ้มและเล่นกับมาร์ชายอย่างสนุกสนาน สักพักเขาก็ขอตัวไปดูแล แขกคนอื่นต่ออย่างไม่ค่อยเต็มใจ เพราะถูกแม่ของเขาบังคับให้มาอยู่ข้างๆเจ้าสาว
โอดิอัสและเฮเตอร์เดินไปที่เวทีพร้อมกันเพราะเขาต้องเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว
สักครู่มาร์ชายก็เริ่มตัวสั่น แล้วค่อยๆหมดสติและล้มลง เฮราน่ารับมาร์ชายไว้ได้ทันก่อนจะล้มไปฟาดกับโต๊ะที่อยู่ข้างๆ เขาตัวสั่นงันงก ตาเหลือก ไม่ได้สติ โอดิอัสและเฮเตอร์จึงรีบวิ่งมาดูอย่างเป็นห่วง
“ห..นีเรวๆ”มาร์ชายพูดขณะอยู่ในภวังค์เหมือนเขากำลังฝันร้ายอยู่
ทุกคนในที่นั้นต่างก็ตกใจและเป็นห่วงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ยกเว้นโออิอัสกับเฮราน่าที่ดูจะไม่ค่อยตระหนกเท่าที่ควรแต่ยังเข้าช่วยเหลือลูกของตัวเองอย่างคล่องแคล่ว ราวกับว่าเคยชินกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ยังไงยังงั้น และเจ้าสาวและครอบครัวที่มองอย่างไม่ค่อยพอใจ
“เฮราน่าเจ้าพาลูกไปยังเมืองถัดไป ที่บ้านผู้ว่าการก่อนนะ แล้วข้าค่อยตามเจ้าไป”โอดิอัสพูด
“แล้วท่านรีบตามมานะ”เฮราน่าพูดพร้อมกับอุ้มมาร์ชาย แล้วบอกลาเฮเตอร์และครอบครัว แล้วจึงรีบวิ่งออกจากงานไป
เฮเตอร์ยื่นมองตามอย่างเป็นห่วงอย่างมาก จนโอดิอัสต้องเข้าไปปลอบ
“อย่าห่วงไปเลย เขาแค่ไม่ค่อยสบายและไม่ชอบสถานที่ที่คนเยอะพลุกพล่านแบบนี้นะ”
***************************************************************************
หมู่บ้านแห่งหนึ่งในเอเธนส์ ซึ่งอยู่ติดทะเล ในบ้าน
"ลูกเป็นยังไงบ้าง" โอดิอัสเปิดประตูแล้วเดินเข้ามาในห้อง ถาม หญิงที่กำลังอุ้มลูกอยู่
"ไข้ลดแล้วละท่านพี่ แล้วงานแต่งละ ท่านกลับมาก่อนแบบนี้จะไม่เป็นไรเหรอ" นางถาม
"งานใกล้จะเลิกแล้วละ ข้าเลยขอเฮเตอร์กลับมาก่อน เขาคงจะไม่ว่าอะไรเพราะก็รู้ว่าข้าไม่ชอบงานสังสรรค์แบบนี้"
"เขาบอกว่าแค่พวกเรามา ร่วมงานแต่งของเขากับภรรยาก็เป็นเกียรติแล้ว"
"เรารีบเข้านอนเถอะ พรุ่งนี้เราจะกลับกรุงโรมันแต่เช้า ข้ารู้สึกว่าลูกเราไม่ค่อยชอบที่นี้นะ" พรางมองออกไปนอกหน้าต่าง เขารู้ดีว่า ลูกชายของเขา มีสัมผัสพิเศษบางอย่างที่ ไวต่อการรับรู้ในเหตุการณ์ที่ไม่ค่อยดี
"ข้าก็คิดเช่นเดียวกับท่านพี่ ข้ารู้สึกสังหรณ์ใจยังไงไม่รู้สิ" นางเองก็รู้ดีถึงความสามารถพิเศษของลูกชายตัวเอง
"เรารีบเข้านอนเถอะ พรุ่งนี้เราต้องเดินทางไป เอเธนส์แต่เช้ารุ่ง"แล้วทั้งสองก็พากันไปนอนโดยเอาลูกไว้ตรงกลางระหว่างทั้งสองคน
เป็นคืนที่ มืดสนิท ท้องฟ้าหม่นหมอง ไร้ซึ่งกระแสลมพัดผ่าน เฮราน่า สะดุ้งตื่นขึ้นจากฝันร้าย เหงื่อเธอออกเหมือนคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ทั้งๆ ที่อากาศยามนี้หนาวจับใจ สิ่งที่เธอทำหลังจากตื่น ฝันอันเลวร้าย คือรีบดูอาการลูกชาย ซึ่งกำลังหลับอยู่ และส่งเสียงคราญเบาๆ เหมือนกำลังฝันร้ายอยู่ เธอจึงเอามือไปจับที่หน้าผาก แล้วลูบเบาๆ อย่างทะนุถนอม
"หลับนะจ้า คนดี แม่จะไม่ยอมให้ใครมาทำอันตรายเจ้า แม่สัญญา" มาร์ชายมีอาการดีขึ้น นอนยิ้มที่มุมปาก แต่ยังมีอาการผวาอยู่เล็กน้อย นางเหลือไปไม่เห็นโอดิอัสนอนอยู่ จึงลุกขึ้นมองหา เห็นโอดิอัสยืนกอดอก มองไปทางหน้าต่าง ท่าทางกำลังครุ่นคิดอะไรบ้างอย่างอยู่ นางจึง เดินไปหยิบนมอุ่นๆ ใส่แก้ว 2 แก้ว เอาไปให้ดื่ม
"ท่านพี่นอนไม่หลับเหรอ ดื่มนมอุ่นๆ หน่อยจะได้ทำให้หลับง่ายขึ้น" ทั้งสองดื่มนมจนเกือบหมดแก้ว
"ข้ารู้สึกเป็นห่วงเฮเตอร์นะ รู้สึกสังหรณ์ใจว่าจะเกิดเรื่องไม่ดียังไม่รู้สิ" โอดิอัสสีหน้าเป็นกังวลมาก
"ข้าเองก็เป็นห่วงเช่นเดียวกับท่าน เฮเตอร์ก็เป็นเพื่อนของข้าคนหนึ่ง ข้าเป็นถึงอดีต 1 ใน 10 ยอดขุนพลแห่งโรมันเหมือนพวกเรานะ"
แถมมีทหารเอก ฝีมือดี ที่พวกเราฝึกมาด้วยตัวเองอย่างดี ถึง 1000 คน ซึ่งสามารถรับมือศัตรูได้ถึง 10000 คน"เฮราน่าพูดปลอบสามี
แต่ในใจทั้งคู่รู้ดีว่าเฮเตอร์ ไม่ใช่เฮเตอร์คนก่อนที่พวกเขารู้จักแล้ว เฮเตอร์ผู้ซึ่งที่ได้ชื่อว่ามีพละกำลังมากที่สุดในยอดขุนพลทั้ง 10 แล้วอยู่ๆโอดิอัสและเฮราน่าก็มองหน้ากัน
"มีคนกำลังมาทางนี้"โอดิอัสพูดพร้อมทำมือส่งสัญญาณให้เฮราน่า มาหลบอยู่หลังเขา
โอดิอัสจึงค่อยเดินไปที่ประตูอย่างระมัดระวัง อยู่ๆ ก็มีเสียงดัง ตึง ตึง !!! ที่หน้าประตู เสียงเหมือนมีใครมาเคาะประตู ด้วยความเร่งรีบ
"ท่านโอดิอัส อยู่ไหม" เสียงติดๆขัดๆ "เกิดเรื่องใหญ่แล้วหมู่บ้านเราถูกโจมตี!" เฮราน่า จึงรีบปลุก ให้ทุกคนตื่น
"ทุกคนตื่นได้แล้ว เหมือนจะเกิดเรื่องขึ้นแล้ว รีบเก็บของเร็ว เตรียมพร้อมเดินทาง" ส่วนตัวเองก็รีบแต่งตัวแล้ววิ่งไปที่ประตู
โอดิอัสเปิดประตูอย่างรวดเร็ว ผู้ที่มาเป็นมือขวาของเพื่อนของเขา สภาพได้รับบาดเจ็บ มีบาดแผล ทั่วร่างกาย หายใจหอบ
"ตอนนี้พวกมันอยู่ตรงไหนแล้ว แล้วเฮเตอร์กับครอบครัวเป็นยังไงบ้าง แล้วพวกมันมีกี่คน" โอดิอัสถามด้วยความตกใจและเป็นห่วง
"พวกมันตีป้อมป้องกันของเราแตกแล้ว กำลังบุกมาที่กลางเมืองแล้ว พวกมันมี...มีประมาณ 100 คน ส่วนท่านเฮเตอร์กำลังสู้กับพวกมันอยู่"
โอดิอัสไม่อยากจะเชื่อ ว่าแค่ 100 คนจะตีป้อมแตกได้ "ขอบใจเจ้ามากนะ เจ้าพักได้แล้ว เจ้าเดินทางไปขอกำลังเสริมที่เมืองเอเธนส์กับพวกเฮราน่านะ"
"ไม่ข้าจะไปกับท่าน ข้าเองก็เป็นห่วงเฮเตอร์และท่านพี่นะ" เฮราน่าพูดพร้อมน้ำตา