พ่อเราเป็นคนต่างจังหวัด พบรักกับแม่ตอนไปทำงานต่างจังหวัด พอแม่เราท้องก็กลับมาอยู่บ้านพ่อก็ตามมาด้วย จนเราคลอดอยู่เลี้ยงเราจนได้ประมาน2เดือน
พ่อเราชอบเล่นการพนัน เกียจคร้านงานการไม่ทำ ฟังจากที่แม่และยายเล่ามานะคะ ก่อนจะไปพ่อเขียนจดหมายประมานว่าจะไปลงเรือกับเพื่อนที่รู้จัก ตั้งตัวได้เมื่อไรจะกลับมา ให้แม่เราดูแลเราไปก่อน ตอนเด็กๆจำได้ว่าเคยมีรูปพ่ออยุ่ใบนึง ไม่เคยเจอตัวจริงเลยได้แต่ดูรูปเอา ป้าๆน้าๆข้างบ้านก็จะบอกรูปร่างลักษณะให้เราฟังว่าเป็นคนสูงนะ ผิวขาว เป็นแขกขาว อะไรประมานนี้ ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยได้ยินข่าวเรื่องพ่อเลย ไม่เคยคุย ไม่เคยเห็นหน้า ลืมไปแล้วด้วยซ้ำ ไม่เคยคิดถึง ไม่เคยร้องไห้หา
เพราะว่าไม่ได้ผูกพันธ์กับพ่อเลยค่ะ เวลานึกขึ้นมาได้ว่าเอ้ะเราก็มีพ่อนี่นา ในใจมันก็คิดอยากจะเจออบากจะตามหาเหมือนกัน ครั้งนึงในชีวิตอ่ะเนอะก็อยากเห็นหน้าพ่อ อยากคุยกับพ่อแบบคนอื่นเขาบ้าง แต่ความคิดแค่ชั่ววูบค่ะ แปบๆมีเรื่องอื่นเข้ามาก็ลืมไป และอีกอย่างเหมือนแม่และยายก็ไม่ค่อยสนับสนุนให้ตามหาค่ะ แกพูดประมานว่า พ่อเลี้ยงเราไม่ได้หรอก จะไปตามหามันทำไม อะไรประมานนี้ค่ะ แต่มันก็จริงนะคะ พ่อไม่เคยคิดจะมาหาเราเลย ตั้งแต่จากเราไปจนตอนนี้อายุ 20ปีแล้วค่ะที่ไม่เคยได้เห็นหน้าพ่อ ไม่รุ้ว่าเค้าจะมีชีวิตอยู่มั้ย เคยเอาชื่อนามสกุลไปเสิชในกูเกิ้ลก็ไม่เจอค่ะ เจอแต่ชื่ออีกคนที่นามสกุลเหมือนพ่ออ เราเลยไปถามแม่แม่บอกว่าเป็นชื่อน้องของพ่อ ในเว็บที่เจอมีเบอร์โทรให้ติดต่อด้วยนะคะ. เราโทรไปแต่ไม่มีคนรับ
ปัจจุบันนี้เรามีแม่ มีครอบครัว มีเพื่อน มีลูกสาว มีสามี ก็รู้สึกว่าชีวิจสมบูรณ์ดีแล้วนะคะ ไม่เคยรู้สึกขาด แต่มันจะมีนานทีปีหนเท่านั้นแหละค่ะที่นึกถึงพ่อ
เราควรจะตามหาดีมั้ยคะ จะตามหาวิธีไหนดีค่ะ มีแค่ชื่อ นามสกุล ที่อยู่ที่แม่เราจำได้ก็ไม่รู้ว่าพ่อจะอยู่ที่เดิมรึป่าว รูปภาพที่เคยมีมันก็หายไปนานแล้วค่ะ
บางทีก็อยากรู้ว่าเขาจะมีชีวิตยังงัยบ้าง มีลูกมีเมียใหม่รึยัง รวยหรือจน แล้วเขาจะจำได้มั้ยว่า 20ปีที่แล้วเคยมีลูกกับผู้หญิงคนนึง ที่เขาทิ้งไว้ให้แม่เลี้ยงตามลำพังโดยไม่คิดจะมาหาเลย
พิมผิดพลาดตกหล่นก็ขออภัยด้วยนะคะ พิมสดๆเลยค่ะ^^ ขอบคุนที่มาอ่านมารับฟังเรื่องราวของเด็กคนนึงนะคะ
ควรจะตามหาพ่อดีมั้ยคะ
พ่อเราชอบเล่นการพนัน เกียจคร้านงานการไม่ทำ ฟังจากที่แม่และยายเล่ามานะคะ ก่อนจะไปพ่อเขียนจดหมายประมานว่าจะไปลงเรือกับเพื่อนที่รู้จัก ตั้งตัวได้เมื่อไรจะกลับมา ให้แม่เราดูแลเราไปก่อน ตอนเด็กๆจำได้ว่าเคยมีรูปพ่ออยุ่ใบนึง ไม่เคยเจอตัวจริงเลยได้แต่ดูรูปเอา ป้าๆน้าๆข้างบ้านก็จะบอกรูปร่างลักษณะให้เราฟังว่าเป็นคนสูงนะ ผิวขาว เป็นแขกขาว อะไรประมานนี้ ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยได้ยินข่าวเรื่องพ่อเลย ไม่เคยคุย ไม่เคยเห็นหน้า ลืมไปแล้วด้วยซ้ำ ไม่เคยคิดถึง ไม่เคยร้องไห้หา
เพราะว่าไม่ได้ผูกพันธ์กับพ่อเลยค่ะ เวลานึกขึ้นมาได้ว่าเอ้ะเราก็มีพ่อนี่นา ในใจมันก็คิดอยากจะเจออบากจะตามหาเหมือนกัน ครั้งนึงในชีวิตอ่ะเนอะก็อยากเห็นหน้าพ่อ อยากคุยกับพ่อแบบคนอื่นเขาบ้าง แต่ความคิดแค่ชั่ววูบค่ะ แปบๆมีเรื่องอื่นเข้ามาก็ลืมไป และอีกอย่างเหมือนแม่และยายก็ไม่ค่อยสนับสนุนให้ตามหาค่ะ แกพูดประมานว่า พ่อเลี้ยงเราไม่ได้หรอก จะไปตามหามันทำไม อะไรประมานนี้ค่ะ แต่มันก็จริงนะคะ พ่อไม่เคยคิดจะมาหาเราเลย ตั้งแต่จากเราไปจนตอนนี้อายุ 20ปีแล้วค่ะที่ไม่เคยได้เห็นหน้าพ่อ ไม่รุ้ว่าเค้าจะมีชีวิตอยู่มั้ย เคยเอาชื่อนามสกุลไปเสิชในกูเกิ้ลก็ไม่เจอค่ะ เจอแต่ชื่ออีกคนที่นามสกุลเหมือนพ่ออ เราเลยไปถามแม่แม่บอกว่าเป็นชื่อน้องของพ่อ ในเว็บที่เจอมีเบอร์โทรให้ติดต่อด้วยนะคะ. เราโทรไปแต่ไม่มีคนรับ
ปัจจุบันนี้เรามีแม่ มีครอบครัว มีเพื่อน มีลูกสาว มีสามี ก็รู้สึกว่าชีวิจสมบูรณ์ดีแล้วนะคะ ไม่เคยรู้สึกขาด แต่มันจะมีนานทีปีหนเท่านั้นแหละค่ะที่นึกถึงพ่อ
เราควรจะตามหาดีมั้ยคะ จะตามหาวิธีไหนดีค่ะ มีแค่ชื่อ นามสกุล ที่อยู่ที่แม่เราจำได้ก็ไม่รู้ว่าพ่อจะอยู่ที่เดิมรึป่าว รูปภาพที่เคยมีมันก็หายไปนานแล้วค่ะ
บางทีก็อยากรู้ว่าเขาจะมีชีวิตยังงัยบ้าง มีลูกมีเมียใหม่รึยัง รวยหรือจน แล้วเขาจะจำได้มั้ยว่า 20ปีที่แล้วเคยมีลูกกับผู้หญิงคนนึง ที่เขาทิ้งไว้ให้แม่เลี้ยงตามลำพังโดยไม่คิดจะมาหาเลย
พิมผิดพลาดตกหล่นก็ขออภัยด้วยนะคะ พิมสดๆเลยค่ะ^^ ขอบคุนที่มาอ่านมารับฟังเรื่องราวของเด็กคนนึงนะคะ