อะไรที่เป็นอย่างแรก มักจะติดอยู่ความทรงจำ เป็น "
ภาพงาม " ที่ไม่เคยจางหาย ไม่ว่ามันจะเป็นสดชื่น
..หรือว่าขื่นขมก็ตาม
คุณอาจดีใจจนเนื้อเต้นเมื่อคราวได้กุมมือ " เธอ " ครั้งแรก ...
คุณอาจร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรเมื่อยามที่ " เขา " บอกเลิก ...
poppy love นั้น งดงามเสมอในความทรงจำ แม้จะถูกทับถมด้วยเรื่องดีเรื่องเศร้า เคล้ากันจนเป็นประสบการณ์
ให้ก้าวเดินไปอย่างเข้มแข็งในวันหน้า
.................................................
ในเดือนแห่งความรัก
ลองนึกทบทวนถึง
ความรู้สึกแรก จากความรักครั้งแรก ที่เกิดจาก " คนรักคนแรก " ของคุณ มาถ่ายทอดให้
เพื่อนๆได้ร่วมรับรู้ ( ยกตัวอย่างอารมณ์ประมาณ เจี๊ยบ และ น้อยหน่า จากภาพยนตร์เรื่อง " แฟนฉัน " )
อย่าปล่อยให้มันเป็นลิ้นชักที่เต็มล้น จนเปิดมันไม่ออก
ค่อยๆหยิบมันและคลี่ออกมาทีละชิ้น....ด้วยหัวใจที่พองโตกันเถอะครับ
..................................................
ในฐานะคนเปิดประเด็น ผมริอาจขอนำเสนอเป็นตัวอย่างพอหอมหอมคอครับ....
........เธอที่เป็น " คนแรก "ของผม ชื่อ "จรรยา" แอบชอบเธอตอนชั้นมัธยมต้นครับ จัดว่าหน้าตาดีที่สุดในห้อง ส่วนผม
หน้าตาธรรมดา ตี๋อีกต่างหาก เริ่มแรกอยู่ที่ความกล้าครับ เธอเป็นเด็กหลังห้องเหมือนผม ไม่รู้โชคดีโชคร้าย ห้องเรียน
เราดันหลังชนกัน ผมกับเธอจึงเหมือนนั่งหลังติดกันไปด้วย
........เริ่มต้นด้วยการเคาะห้องเบาๆเรียกความสนใจ ใหม่ๆมุขแป็กครับ แต่หลังๆ มีปฎิกิริยาคือการเคาะกลับมาออกแนวว่า
รำคาญ แต่นั่นถือเป็นจุดเริ่มครับ วันถัดมา ผมก็เดินผ่านห้องมองไปที่เธอนั่ง พยายามส่งซิกเต็มที่ว่าผมเองแหละที่เป็น
คนเคาะ จากนั้นเริ่มมีจดหมายน้อยแผ่นเล็กๆส่งข้ามรูเล็กๆที่ผมกับเธอนั่งติดกัน ทุกอย่างมันเริ่มจากตรงนั้น ผมเขียน...
เธอตอบ บางทีมีแหย่ไปแหย่มา คุยกระซิบผ่านฝาห้องเรียน
.........จากนั้นก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น ถึงได้รู้ว่ามีคนมาจีบเธอเหมือนกัน แต่อาศัยผมเป็นหัวหน้าห้อง ผลการเรียนก็ไม่ขี้เหร่
คิดไปเองว่า คงเอาชนะใจเธอได้ เลิกเรียน 4 โมงเย็นดัดจริตไปส่งเธอถึงพระโขนง กว่าจะกลับบ้าน 3 ทุ่มทุกวัน โดน
พ่อแม่ด่าประจำ
ผมมีภาพถ่ายเธออยู่ในอัลบั้ม มีจดหมายน้อยที่เขียนโต้ตอบ ด้วยลายมือที่ชินตา และมีความรู้สึกอิ่มเอมทุกครั้งที่นึกถึงเธอ
.....แม้ว่ามันจะผ่านมานานถึง 20 กว่าปีแล้วก็ตาม
ความรู้สึกแรก...จากรักแรก...ของคนแรก
..หรือว่าขื่นขมก็ตาม
คุณอาจดีใจจนเนื้อเต้นเมื่อคราวได้กุมมือ " เธอ " ครั้งแรก ...
คุณอาจร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรเมื่อยามที่ " เขา " บอกเลิก ...
poppy love นั้น งดงามเสมอในความทรงจำ แม้จะถูกทับถมด้วยเรื่องดีเรื่องเศร้า เคล้ากันจนเป็นประสบการณ์
ให้ก้าวเดินไปอย่างเข้มแข็งในวันหน้า
.................................................
ในเดือนแห่งความรัก
ลองนึกทบทวนถึง ความรู้สึกแรก จากความรักครั้งแรก ที่เกิดจาก " คนรักคนแรก " ของคุณ มาถ่ายทอดให้
เพื่อนๆได้ร่วมรับรู้ ( ยกตัวอย่างอารมณ์ประมาณ เจี๊ยบ และ น้อยหน่า จากภาพยนตร์เรื่อง " แฟนฉัน " )
อย่าปล่อยให้มันเป็นลิ้นชักที่เต็มล้น จนเปิดมันไม่ออก
ค่อยๆหยิบมันและคลี่ออกมาทีละชิ้น....ด้วยหัวใจที่พองโตกันเถอะครับ
..................................................
ในฐานะคนเปิดประเด็น ผมริอาจขอนำเสนอเป็นตัวอย่างพอหอมหอมคอครับ....
........เธอที่เป็น " คนแรก "ของผม ชื่อ "จรรยา" แอบชอบเธอตอนชั้นมัธยมต้นครับ จัดว่าหน้าตาดีที่สุดในห้อง ส่วนผม
หน้าตาธรรมดา ตี๋อีกต่างหาก เริ่มแรกอยู่ที่ความกล้าครับ เธอเป็นเด็กหลังห้องเหมือนผม ไม่รู้โชคดีโชคร้าย ห้องเรียน
เราดันหลังชนกัน ผมกับเธอจึงเหมือนนั่งหลังติดกันไปด้วย
........เริ่มต้นด้วยการเคาะห้องเบาๆเรียกความสนใจ ใหม่ๆมุขแป็กครับ แต่หลังๆ มีปฎิกิริยาคือการเคาะกลับมาออกแนวว่า
รำคาญ แต่นั่นถือเป็นจุดเริ่มครับ วันถัดมา ผมก็เดินผ่านห้องมองไปที่เธอนั่ง พยายามส่งซิกเต็มที่ว่าผมเองแหละที่เป็น
คนเคาะ จากนั้นเริ่มมีจดหมายน้อยแผ่นเล็กๆส่งข้ามรูเล็กๆที่ผมกับเธอนั่งติดกัน ทุกอย่างมันเริ่มจากตรงนั้น ผมเขียน...
เธอตอบ บางทีมีแหย่ไปแหย่มา คุยกระซิบผ่านฝาห้องเรียน
.........จากนั้นก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น ถึงได้รู้ว่ามีคนมาจีบเธอเหมือนกัน แต่อาศัยผมเป็นหัวหน้าห้อง ผลการเรียนก็ไม่ขี้เหร่
คิดไปเองว่า คงเอาชนะใจเธอได้ เลิกเรียน 4 โมงเย็นดัดจริตไปส่งเธอถึงพระโขนง กว่าจะกลับบ้าน 3 ทุ่มทุกวัน โดน
พ่อแม่ด่าประจำ
ผมมีภาพถ่ายเธออยู่ในอัลบั้ม มีจดหมายน้อยที่เขียนโต้ตอบ ด้วยลายมือที่ชินตา และมีความรู้สึกอิ่มเอมทุกครั้งที่นึกถึงเธอ
.....แม้ว่ามันจะผ่านมานานถึง 20 กว่าปีแล้วก็ตาม