เราเกิดมาตั้งแต่เด็กเป็นคนที่ไม่ค่อยแสดงอารมณ์ค่ะ
จะเก็บไว้ตลอดไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี เหมือนไม่สามารถแสดงอารมณ์ออกมาได้
แล้วมันสะสมเรื่อยๆ จนพอโต เราเหมือนว่าพอเจอเหตุการณ์อะไร
มันเหมือนน้ำเต็มแก้วแล้วค่ะ พอมีเรื่องนิดเดียวนี่รับไม่ไหวแล้ว
เหมือนต้องออกจากสถานการณ์นั้นๆ จากตรงนั้นไปเลย
แล้วก็ต้องหาคนคุยด้วย คนระบายออก คือไม่สามารถรอได้เลยค่ะ
ต้องเดี๋ยวนั้นทันที เหมือนจะระเบิดแล้วอ่ะค่ะ ต้องเอาออก เอาออก
เป็นมาก็หลายปีแล้วนะ ไม่รู้จะทำยังไง คือมันต้องเดี๋ยวนั้นทันที
ที่จะมีคนมาระบาย เราก็ไม่อยากเป็นคนที่ดูเหมือนเห็นแก่ตัว ไม่รู้จักกาละเทศะหรอกนะ
แต่ว่าใครไม่เป็นไม่รู้หรอก มันต้องเดี๋ยวนั้น ต้องคุย ต้องพูด เอาออกมาให้ได้
นี่เราก็แก้ปัญหาด้วยการไปหาหมอ ก็คุยกับนักจิตวิทยา
แต่มันไม่ช่วยไรมากเลย ขนาดเรานัดหมอ 2 อาทิตย์ครั้ง มันเหมือนเรื่องคุยมันไม่หมดสักที
มีทั้งเรื่องเก่าๆ ที่สะสมมาตลอดชีวิต เรื่องใหม่ก็มีเข้ามาทุกวัน ไม่รู้จะเล่าให้หมอฟังยังไง
หมอเค้าให้คุยทีละเรื่องเราก็แบบแค่เรื่องเก่า ทีละเรื่องก็แทบขาดใจแล้ว
เรื่องใหม่มีเข้ามาก็คุยไม่ได้อีก ไม่รู้จะได้คุยเมื่อไหร่
คือแค่อยากรู้ว่าอาการของเราเนี่ยเข้าข่ายเป็นไรคะ
ใครพอรู้บ้างคะอาการแบบนี้เข้าข่ายเป็นอะไร
จะเก็บไว้ตลอดไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี เหมือนไม่สามารถแสดงอารมณ์ออกมาได้
แล้วมันสะสมเรื่อยๆ จนพอโต เราเหมือนว่าพอเจอเหตุการณ์อะไร
มันเหมือนน้ำเต็มแก้วแล้วค่ะ พอมีเรื่องนิดเดียวนี่รับไม่ไหวแล้ว
เหมือนต้องออกจากสถานการณ์นั้นๆ จากตรงนั้นไปเลย
แล้วก็ต้องหาคนคุยด้วย คนระบายออก คือไม่สามารถรอได้เลยค่ะ
ต้องเดี๋ยวนั้นทันที เหมือนจะระเบิดแล้วอ่ะค่ะ ต้องเอาออก เอาออก
เป็นมาก็หลายปีแล้วนะ ไม่รู้จะทำยังไง คือมันต้องเดี๋ยวนั้นทันที
ที่จะมีคนมาระบาย เราก็ไม่อยากเป็นคนที่ดูเหมือนเห็นแก่ตัว ไม่รู้จักกาละเทศะหรอกนะ
แต่ว่าใครไม่เป็นไม่รู้หรอก มันต้องเดี๋ยวนั้น ต้องคุย ต้องพูด เอาออกมาให้ได้
นี่เราก็แก้ปัญหาด้วยการไปหาหมอ ก็คุยกับนักจิตวิทยา
แต่มันไม่ช่วยไรมากเลย ขนาดเรานัดหมอ 2 อาทิตย์ครั้ง มันเหมือนเรื่องคุยมันไม่หมดสักที
มีทั้งเรื่องเก่าๆ ที่สะสมมาตลอดชีวิต เรื่องใหม่ก็มีเข้ามาทุกวัน ไม่รู้จะเล่าให้หมอฟังยังไง
หมอเค้าให้คุยทีละเรื่องเราก็แบบแค่เรื่องเก่า ทีละเรื่องก็แทบขาดใจแล้ว
เรื่องใหม่มีเข้ามาก็คุยไม่ได้อีก ไม่รู้จะได้คุยเมื่อไหร่
คือแค่อยากรู้ว่าอาการของเราเนี่ยเข้าข่ายเป็นไรคะ