ทำยังไงดี ชอบร้องให้กับคำพูดเล็กๆน้อย

พอดีว่าเป็นคนร้องไห้กับคำพูดง่ายมากค่ะ แต่เป็นคนสนุกสนาม ร่าเริงนะคะ แบบภายนอกดูเป็นคนไม่ร้องไห้ง่ายค่ะ แต่ว่าเวลาที่แฟนพูดหรืออะไรที่มันแทงใจดำหรืออาจจะเป็นคำพูดปกติที่คนอื่นได้ยิน แต่เราฟังมันก็น้ำตาคลอไหลออกมา ซึ่งไม่อยากร้องไห้นะคะ แต่มันร้องง่ายมากค่ะ ไม่รู้จะจัดการกับคำพูดพวกนี้ยังไง แต่ไม่แน่ใจว่าเป็นปมตอนเด็กมั้ยนะคะ ที่สะสมตอนเด็กแบบชอบเก็บคำพูดเอามาคิด มาน้อยใจ แล้วก็ร้องไห้เอง ตอนเด็กมีแต่คนพูดใส่อ่ะค่ะ แบบเป็นเด็กอ้วนตัวดำ แล้วเพื่อนชอบแกล้งประมาณนั้นค่ะ ก็เลยไม่รู้ว่ามันพ่วงมาจากแต่เด็กมั้ย แต่คำพูดพวกนั่นมันฝั่งใจมาตลอดจนโตเลยค่ะ พอเจอใครพูดอะไรหรือเพื่อนหรือแฟนคนที่เรารักก็ร้องไห้แบบง่ายมากๆ แบบนี้เองไม่รู้จะทำไง อยากปล่อยวางนะคะ เคยทำแล้วแต่ใจมันก็ร้องไห้ออกมาอยู่ดี ไม่รู้จะจัดการกับตัวเองแบบไหน บางทีก็คิดว่าการร้องไห้ของตัวเองก็เป็นภาระแฟนอ่ะค่ะ เราเองก็รู้สึกแย่เอามากๆ บางทีก็น้อยใจตัวเองที่ต้องรู้สึกอะไรแบบนี้มันไม่อยากเป็รด้วยซ้ำ 🥲 แต่คนที่ไม่เป็นแบบเราเขาก็จะบอกว่าทำไมร้องไห้ง่ายจัง จะเก็บมาคิดทำไม นู่นนี้นั้น ปล่อยวางบ้างบลาๆ/ไม่เป็นเราไม่รู้หรอก เราพยายามปล่อยวางนะ แต่ลึกๆในใจมันก็รู้สึกแบบนั้นออกมาอยู่ดี เลยไม่รู้ทำยังไงดี มันไม่ง่ายอย่างที่พูดหรอกค่ะ 🥺