แม่แม่มีวิธีการเตรียมใจก่อนมีลูกอย่างไรคะ ((ไม่ได้เกรียนนะคะ))

ตอนนี้จขกท.อายุย่าง 31 แต่งงานมา 2 ปี มีปัญหาเรื่องการมีลูกค่ะ ทางกายไม่มีปัญหาใด ๆ แต่ปัญหาทางใจนี่เรื้อรังมานานตั้งแต่ก่อนแต่งงานแล้วค่ะ ลึก ๆ ในใจเรากับสามีไม่ได้รังเกียจเด็กนะคะ ตอนนี้ชอบเล่นกับหลานข้างบ้านวัย 8-9 เดือน เข้าขั้นหลงเลยก็ว่าได้ น่ารักมากๆๆ แต่พอกลับมาคุยกันกับสามี ถ้าเรามีเองจะเอาไหม คำตอบของทั้งสองคนก็ยังไม่ชัดเจนเหมือนเดิม อยากมีเพราะกลัวแก่ตัวไปไม่มีใครเลี้ยง ไม่มีใครพาไปหาหมอ...

การมองโลกในแง่ร้าย มันคอยหลอกหลอนทำให้ไม่อยากมีน้องค่ะ คือเรามองสังคมปัจจุบันว่า เสื่อมมากๆๆๆ น่ากลัวสุด ๆๆๆ กลัวว่าลูกเราจะถูกสังคมฉุดสู่ความเสื่อมนั้น กลัวว่าจะส่งสารลูก เสียใจ

บ้านเราอยู่ใกล้มหาวิทยาลัย ตลอดเวลา เราได้รู้และเห็นการใช้ชีวิตของเด็กมหาวิทยาลัย ส่วนใหญ่จะอยู่กันเป็นคู่ ๆ เที่ยวกลางคืน สูบบุหรี่ เปลี่ยนคู่สนุกสนาน เราเป็นคนค่อนข้างหัวโบราณ รับไม่ค่อยได้กับพฤติกรรมเหล่านี้ของเด็กๆๆ

ได้คุยกับหลาย ๆ คน เค้าก็บอกว่าถ้าเราปูพื้นฐานตอนเด็ก ๆ ดีแล้ว และเราเป็นแบบอย่างที่ดี เค้าก็จะโตมาเป็นคนดี แต่เราว่าไม่ใช่ทั้งหมด เพราะเคยเจอ เด็กนักศึกษาหน้าตาเรียบร้อย ที่บ้านฐานะดี มารยาทดี ดูครอบครัวอบอุ่นดี แต่สุดท้าย ยังเรียนไม่จบก็ท้องซะก่อน ((เราเชื่อว่า คนดี ถูกสังคมเสื่อม ๆ กลืนได้นะคะ))

กลับเข้าเรื่องดีกว่า เราอยากทราบค่ะว่า คุณแม่ทั้งหลาย มีวิธีการเตรียมความพร้อมทั้งทางร่างกายและจิตใจอย่างไรก่อนการมีลูกตัวน้อยคะ? ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด คิดว่าปีหน้าจะลองปล่อยแล้วค่ะ กลัวว่าถ้าอายุเยอะ ลูกจะร่างกายไม่แข็งแรงและไม่ฉลาด...

ขอบคุณทุกความเห็นล่วงหน้านะคะ