ไม่รู้จะเริ่มยังไง เราไม่รู้ว่าปัญหาของเราคืออะไร ?
เราอยากรู้ว่าทำไมเราถึงไม่มีความสุข เราไม่รู้ว่าเราต้องการอะไรในชีวิต เหมือนชีวิตเราขาดอะไรไป
อยากไปหาจิตแพทย์ แต่เราคิดว่ามันอาจจะมากเกินไป ฮ่าๆ สิ้นเปลืองป่าวๆ เลยอยากให้พวกคุณในโลกออนไลน์ พวกคุณที่เราไม่รู้จัก ช่วยวิเคราะห์หน่อยว่า อะไรกันแน่ที่เราขาดไป เราถึงรู้สึกว่าชีวิตมันน่าเบื่อ ขาดๆ ไม่พอดี อย่างงิ :'(
ครอบครัว:
เราอายุ 21 เราเป็น ญ รัก ญ ที่บ้านเราฐานะปานกลาง พ่อและแม่ของเรายังอยู่ครบ แล้วท่านก้รักกันดี และให้ความรัก ความอบอุ่นกับเราดี เรามีน้องชายเรากับน้องชายเข้ากันได้ดี ไม่เคยทะเลาะกันเป็นเรื่องใหญ่โต เอาง่ายๆ คือ เราคิดว่า เราไม่มีปัญหาครอบครัวนะ
เพื่อน และ สังคม:
เราเป็นเด็ก ตจว. มาเรียนในกรุงเทพ แต่เราเข้ากับเพื่อนได้ดี จริงๆ เราเป็นคนเฟรนลี่ เราเลยไม่ค่อยมีปัญหาทางด้านการเข้าสังคม แต่ก้มีปัญหากับอาจาร์ยบ้าง ธรรมดา นักศึกษากับอาจาร์ยเหมือนลิ้นกับฟัน เรามีเพื่อนมากพอดู มีเพื่อนสนิทมากๆอยู่ 4 คน แต่เพื่อนส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชายเพาะเราเรียนวิศวะ ก้มีเหงาคิดถึงบ้าน พ่อแม่ ครอบครัวบ้าง แต่ พ่อ แม่ น้อง หลาน ป้า อา ยาย ตา โทหาเราตลอด เราให้เรารู้ว่าพวกเราคิดถึงเราอยู่ตลอด เพาะงั้น เรื่องนี้ก้คงไม่ใช่ปัญหา
แฟน:
อย่างที่บอกเราเป็น ญ รัก ญ แต่เราไม่ได้เป็นทอมนะ และ แฟนเราก้ไม่ได้เป็นทอมด้วย ญ กับ ญ
กับแฟนก้ คบกับมา 3 ปี ก้รู้สึกว่าต่างคนก้ต่างเบื่อกันแล้ว แรกๆ ที่คบกันก้อยู่หอด้วยกัน แต่ตอนนี้แยกกันแล้ว เราเคยนอกใจแฟน และ แฟนก้เคยนอกใจเรา สรุป ก้คือ ไม่มีความไว้ใจให้กันอีกแล้ว แต่ว่าก้ยังไม่ได้บอกเลิกกันจริงจัง แต่เราคิดว่ามันไม่สำคัญอะไรในเมื่อจริงๆแล้ว เราก้ไม่ได้หวังว่าจะคบกับใครตลอดไป เรารู้ว่าความรักของเพสแบบเรามันไม่ยั้งยืน แต่ถ้าจะให้เราไปคบกับผู้ชายแต่งงานมีลูก มันลำบากใจ เราไม่เคยปิดกั้นผู้ชายที่จะมาจีบเรา เราถึงได้แน่ใจว่าเราชอบที่จะเป็นเพื่อนกับผู้ชายมากกว่าเป็นคนรัก ครอบครัวรู้ พวกเขารับได้ และ เข้าใจดี พ่อกับแม่ เราบอกว่า ถ้าสุดท้ายแล้วไม่มีผู้หญิงที่อยากจะอยู่เป็นครอบครัวกับเราจริงๆ ก้มาอยู่กับพ่อแม่ พ่อกับแม่ จะได้ไม่เหงา
เราเลยไม่เคยกัวว่าจะต้องอยู่คนเดียว เพาะฉนั้น เรื่องคนรัก ก้คงไม่ใช่ปัญหาของเรา
เรื่องอนาคต:
เราไม่มีเป้าหมายในชีวิต เราไม่ค่อยคิดเรื่องนี้ เราเรียนวิศวะ แต่เกรดน้อยมาก แต่เราคิดว่าถ้าเราเรียนจบยังไงเราก้มีงานทำ เพาะเราง่ายๆ เราไม่เลือกงาน ไม่หลบไม่อู้สู้ไม่ไหวก้ลา อิอิ อย่างน้อยบริษที่เราไปฝึกงานเขาคงรับเรา ตอนเราฝึกงาน ได้เงินเดือน 8000 บาท งานง่ายๆ ขี้เกียดอย่างเราพอสู้ไหว แต่ถ้าบริษัทไม่รับเรา เราก้กับบ้านไปทำงานกับแม่ ครอบครัวเราค้าขาย ขายกับข้าว รายได้ก้คงพอเลี้ยงพ่อแม่ได้ เพาะ พ่อกับแม่เรายังทำอาชีพนี้เลี้ยงเรากับน้องได้แบบไม่น้อยน่าเพื่อน เราไม่ต้องกู้เงินเรียน เพาะฉนั้นถึงเราไม่มีงานเราเราก้ไม่มีหนี เรื่องมียศหรือมีหน้ามีตาในสังคม อย่างว่าพ่อแม่เราเป็นแม่ค้าเขาก้คงอยาก ให้ลูกมีหน้ามีตาได้ดีเป็นเจ้าเป็นนายคนบ้าง แต่ว่าเรื่องนี้ไม่ต้องห่วงน้องเรา อยากฝันอยากเรียนนายร้อย ไปติวไปสอบทุกปีแต่ไม่ติด อย่างว่าคนอย่างเป็นทั้งประเทศ แต่ว่าน้องเรามันรักสุขภาพ ชอบออกกำลังกาย มันเลยดูดี มีแมวมองชวนไปถ่ายแบบอยู่บ่อยๆ พอจะเป็นหน้าเป็นตาให้พ่อแม่ได้บ้าง เพาะฉนั้น เรื่องความหวังของพ่อแม่ หรือ การเรียน การงาน คงไม่ใช่ปัญหา
สรุป ชีวิตที่เราเป็นอยู่โอเคแล้ว แต่เรารู้สึกว่างป่าว เหมือนมันขาดอะไรไป เหมือนกับชีวิตมันไม่ต้องการอะไรสักอย่าง ความตื่นเต้นหรอ ? ความสนุกหรอ? หรือ ว่าเป้าหมายในชีวิตงั้นหรอ แล้ว ถ้าถามว่าถ้าเราบรรลุจุดหมายของชีวิตได้ เราจะมีความสุขหรอ? หรือ ต้องตามล่าหาความฝัน ถ้าทำความฝันให้เป็นจิงแล้วจะมีความสุขหรอ ? ถ้าอย่างตอนนี้เราก้กำลังตามหาความฝันอยู่ เพาะ เป้าหมายเละความฝันของเราคือ อะไรก้ไม่รู้ที่จะพาเราไปเจอความสุขที่แท้จริง ถ้าพวกนายจะบอกเราว่า ถ้าไม่รู้จักความทุกข์ ก้คงไม่เจอความสุข หรือ ทุกข์สุข อยู่ที่จะมอง เราบอกเลยว่า เราเคยผ่านทุกข์มาแล้ว สอบตก อกหัก ย่าเสีย ใช้หนีเปียนแชร์ เกือบติดคุก ทำแม่ร้องให้ หรือ การหาความสุขกับอบายมุข การพนัน ยาเสพติด กัญชา เซ็ก เที่ยวโต้งรุ่ง พวกนายไม่ต้องด่าเราหลอก เราลองของพวกนั้นเพื่อให้รู้ว่ามันใช่สิ่งที่จะเติ่มส่วนที่ชีวิตเราขาดไปหรือป่าว และแล้วของพวกนั้นก้ยังไม่ใช่ สุดท้ายแล้ว เราก้หาความช่องว่างในชีวิตยังไม่เจอ เราไม่เคยไปบวชชี แต่เราเคยลองอ่านหนังสือธรรมะ นั่งสมาธิ สวดมนต์ ก้ไม่เห็นจะเจอสิ่งที่เราต้องการเลย ท้อแล้ว สรุปแล้วสิ่งที่เราตามหาให้ชีวิตมันคืออะไร ? พวกคุณรู้มั้ย ? ช่วยบอกเราที !!!
อยากมีที่ปรึกษาชีวิต! เรากำลังตามอะไรสักอย่างที่เราก้ไม่รู้ว่าคืออะไร ?(ยาวนะขี้เกียดอ่านก้ปล่อยผ่านไป ไม่ว่ากัน)
เราอยากรู้ว่าทำไมเราถึงไม่มีความสุข เราไม่รู้ว่าเราต้องการอะไรในชีวิต เหมือนชีวิตเราขาดอะไรไป
อยากไปหาจิตแพทย์ แต่เราคิดว่ามันอาจจะมากเกินไป ฮ่าๆ สิ้นเปลืองป่าวๆ เลยอยากให้พวกคุณในโลกออนไลน์ พวกคุณที่เราไม่รู้จัก ช่วยวิเคราะห์หน่อยว่า อะไรกันแน่ที่เราขาดไป เราถึงรู้สึกว่าชีวิตมันน่าเบื่อ ขาดๆ ไม่พอดี อย่างงิ :'(
ครอบครัว:
เราอายุ 21 เราเป็น ญ รัก ญ ที่บ้านเราฐานะปานกลาง พ่อและแม่ของเรายังอยู่ครบ แล้วท่านก้รักกันดี และให้ความรัก ความอบอุ่นกับเราดี เรามีน้องชายเรากับน้องชายเข้ากันได้ดี ไม่เคยทะเลาะกันเป็นเรื่องใหญ่โต เอาง่ายๆ คือ เราคิดว่า เราไม่มีปัญหาครอบครัวนะ
เพื่อน และ สังคม:
เราเป็นเด็ก ตจว. มาเรียนในกรุงเทพ แต่เราเข้ากับเพื่อนได้ดี จริงๆ เราเป็นคนเฟรนลี่ เราเลยไม่ค่อยมีปัญหาทางด้านการเข้าสังคม แต่ก้มีปัญหากับอาจาร์ยบ้าง ธรรมดา นักศึกษากับอาจาร์ยเหมือนลิ้นกับฟัน เรามีเพื่อนมากพอดู มีเพื่อนสนิทมากๆอยู่ 4 คน แต่เพื่อนส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชายเพาะเราเรียนวิศวะ ก้มีเหงาคิดถึงบ้าน พ่อแม่ ครอบครัวบ้าง แต่ พ่อ แม่ น้อง หลาน ป้า อา ยาย ตา โทหาเราตลอด เราให้เรารู้ว่าพวกเราคิดถึงเราอยู่ตลอด เพาะงั้น เรื่องนี้ก้คงไม่ใช่ปัญหา
แฟน:
อย่างที่บอกเราเป็น ญ รัก ญ แต่เราไม่ได้เป็นทอมนะ และ แฟนเราก้ไม่ได้เป็นทอมด้วย ญ กับ ญ
กับแฟนก้ คบกับมา 3 ปี ก้รู้สึกว่าต่างคนก้ต่างเบื่อกันแล้ว แรกๆ ที่คบกันก้อยู่หอด้วยกัน แต่ตอนนี้แยกกันแล้ว เราเคยนอกใจแฟน และ แฟนก้เคยนอกใจเรา สรุป ก้คือ ไม่มีความไว้ใจให้กันอีกแล้ว แต่ว่าก้ยังไม่ได้บอกเลิกกันจริงจัง แต่เราคิดว่ามันไม่สำคัญอะไรในเมื่อจริงๆแล้ว เราก้ไม่ได้หวังว่าจะคบกับใครตลอดไป เรารู้ว่าความรักของเพสแบบเรามันไม่ยั้งยืน แต่ถ้าจะให้เราไปคบกับผู้ชายแต่งงานมีลูก มันลำบากใจ เราไม่เคยปิดกั้นผู้ชายที่จะมาจีบเรา เราถึงได้แน่ใจว่าเราชอบที่จะเป็นเพื่อนกับผู้ชายมากกว่าเป็นคนรัก ครอบครัวรู้ พวกเขารับได้ และ เข้าใจดี พ่อกับแม่ เราบอกว่า ถ้าสุดท้ายแล้วไม่มีผู้หญิงที่อยากจะอยู่เป็นครอบครัวกับเราจริงๆ ก้มาอยู่กับพ่อแม่ พ่อกับแม่ จะได้ไม่เหงา
เราเลยไม่เคยกัวว่าจะต้องอยู่คนเดียว เพาะฉนั้น เรื่องคนรัก ก้คงไม่ใช่ปัญหาของเรา
เรื่องอนาคต:
เราไม่มีเป้าหมายในชีวิต เราไม่ค่อยคิดเรื่องนี้ เราเรียนวิศวะ แต่เกรดน้อยมาก แต่เราคิดว่าถ้าเราเรียนจบยังไงเราก้มีงานทำ เพาะเราง่ายๆ เราไม่เลือกงาน ไม่หลบไม่อู้สู้ไม่ไหวก้ลา อิอิ อย่างน้อยบริษที่เราไปฝึกงานเขาคงรับเรา ตอนเราฝึกงาน ได้เงินเดือน 8000 บาท งานง่ายๆ ขี้เกียดอย่างเราพอสู้ไหว แต่ถ้าบริษัทไม่รับเรา เราก้กับบ้านไปทำงานกับแม่ ครอบครัวเราค้าขาย ขายกับข้าว รายได้ก้คงพอเลี้ยงพ่อแม่ได้ เพาะ พ่อกับแม่เรายังทำอาชีพนี้เลี้ยงเรากับน้องได้แบบไม่น้อยน่าเพื่อน เราไม่ต้องกู้เงินเรียน เพาะฉนั้นถึงเราไม่มีงานเราเราก้ไม่มีหนี เรื่องมียศหรือมีหน้ามีตาในสังคม อย่างว่าพ่อแม่เราเป็นแม่ค้าเขาก้คงอยาก ให้ลูกมีหน้ามีตาได้ดีเป็นเจ้าเป็นนายคนบ้าง แต่ว่าเรื่องนี้ไม่ต้องห่วงน้องเรา อยากฝันอยากเรียนนายร้อย ไปติวไปสอบทุกปีแต่ไม่ติด อย่างว่าคนอย่างเป็นทั้งประเทศ แต่ว่าน้องเรามันรักสุขภาพ ชอบออกกำลังกาย มันเลยดูดี มีแมวมองชวนไปถ่ายแบบอยู่บ่อยๆ พอจะเป็นหน้าเป็นตาให้พ่อแม่ได้บ้าง เพาะฉนั้น เรื่องความหวังของพ่อแม่ หรือ การเรียน การงาน คงไม่ใช่ปัญหา
สรุป ชีวิตที่เราเป็นอยู่โอเคแล้ว แต่เรารู้สึกว่างป่าว เหมือนมันขาดอะไรไป เหมือนกับชีวิตมันไม่ต้องการอะไรสักอย่าง ความตื่นเต้นหรอ ? ความสนุกหรอ? หรือ ว่าเป้าหมายในชีวิตงั้นหรอ แล้ว ถ้าถามว่าถ้าเราบรรลุจุดหมายของชีวิตได้ เราจะมีความสุขหรอ? หรือ ต้องตามล่าหาความฝัน ถ้าทำความฝันให้เป็นจิงแล้วจะมีความสุขหรอ ? ถ้าอย่างตอนนี้เราก้กำลังตามหาความฝันอยู่ เพาะ เป้าหมายเละความฝันของเราคือ อะไรก้ไม่รู้ที่จะพาเราไปเจอความสุขที่แท้จริง ถ้าพวกนายจะบอกเราว่า ถ้าไม่รู้จักความทุกข์ ก้คงไม่เจอความสุข หรือ ทุกข์สุข อยู่ที่จะมอง เราบอกเลยว่า เราเคยผ่านทุกข์มาแล้ว สอบตก อกหัก ย่าเสีย ใช้หนีเปียนแชร์ เกือบติดคุก ทำแม่ร้องให้ หรือ การหาความสุขกับอบายมุข การพนัน ยาเสพติด กัญชา เซ็ก เที่ยวโต้งรุ่ง พวกนายไม่ต้องด่าเราหลอก เราลองของพวกนั้นเพื่อให้รู้ว่ามันใช่สิ่งที่จะเติ่มส่วนที่ชีวิตเราขาดไปหรือป่าว และแล้วของพวกนั้นก้ยังไม่ใช่ สุดท้ายแล้ว เราก้หาความช่องว่างในชีวิตยังไม่เจอ เราไม่เคยไปบวชชี แต่เราเคยลองอ่านหนังสือธรรมะ นั่งสมาธิ สวดมนต์ ก้ไม่เห็นจะเจอสิ่งที่เราต้องการเลย ท้อแล้ว สรุปแล้วสิ่งที่เราตามหาให้ชีวิตมันคืออะไร ? พวกคุณรู้มั้ย ? ช่วยบอกเราที !!!