เจ็บใจตัวเอง คิดว่าใจสงบแล้ว พอเจอปัญหากลับมองไม่เห็นทางออก

เวลาไม่มีเรื่อง ก็ใจสงบเป็นสุขดี อยู่ง่ายๆ กินง่ายๆ สมองปลอดโปร่ง

แต่พอเจอปัญหาหนักๆ กลับถูกอารมณ์ ความเครียด ความคิดปรุงแต่ง เข้าเล่นงาน

มองไม่เห็นทางออกที่ถูกต้อง ปัญญามืดบอด ตัดสินใจผิดพลาด

วนเวียนอยู่กับความคิดฟุ้งซ่าน สติไม่อยู่กับปัจจุบัน จมอยู่กับกองทุกข์

จนเวลาผ่านไป มาคิดทบทวนดู ถึงมานั่งเสียดาย ที่ไม่ได้ตัดสินใจในทางที่ถูกต้อง ตั้งแต่แรก

คงอีกนาน กว่าคนอย่างผม จะพ้นทุกข์ได้ เมื่อไหร่จะปล่อยวางได้จริงๆก็ไม่รู้