รบกวนช่วยถอดความบทประพันธ์นี้ด้วยค่ะ

เมื่อจันทร์คลายพรายรัศมิ์จำรัสห้วง

จากหมู่ดวงดารานภาศรี

มวลหมู่เมฆกลบฟ้าเมื่อราตรี

ถอยทวีแสงวาดเมื่อขาดจันทร์



เดือนจะดับแสงใสเมื่อใกล้รุ่ง

เกินผดุงหยุดเดือนสะเทือนขวัญ

ยามเมื่อสิ้นแสงทองส่องชีวัน

ฟ้าก็ผันแปรซ้ำแสนลำเค็ญ



เมื่อจันทร์ขึ้นปกคลุมจนมุมเคลื่อน

จวบจนเลื่อนแรมดวงให้ทรวงเข็ญ

รัศมีพริ้งพรากเมื่ญ

ฟ้าที่เด่นจึงดับพยับพลัน



ดุจทำนองรักเช่นเมื่อเด่นเรื้อง

จิตก็เรืองรองหวังถึงฝั่งฝัน

สองดวงใจต่างภักดิ์รักนิรันดร์

มิรู้วันพลัดพรากจะจากร้าง



เมื่อคลอนคลายสายรักถึงหนักอก

ทรวงสะทกเกินต่อจะก่อสร้าง

จำจะปล่อยปลดขาดสวาสดิ์วาง

รักจำจางดุจฟ้าเมื่อลาจันทร์



ฟ้ากับเดือนเตือนใจให้ประจักษ์

อันว่ารักฤแน่มักแปรผัน

เกินลิขิตขีดคั่นในสัมพันธ์

ดุจฟ้าอันเด่นดับเมื่อลับเดือน



ผู้แต่ง : อรุณสุข แสงอุทัย