✿✿แชร์ประสบการณ์ ♥ริรักกับหนุ่มญี่ปุ่น♥ เมื่อความบังเอิญทำให้เราได้มาเจอกัน✿✿ (●^o^●) ตอนที่ 8

สวัสดีค่า กลับมาอัพต่อแล้วนะคะ (เร็วกว่าปกตินิดหน่อย) ^^ ขอบคุณเพื่อนๆที่เป็นกำลังใจให้นะคะ มีหลายๆท่านแนะนำให้ทำเป็นเพจ (ทั้งๆที่ไม่เคยคิดจะทำมาก่อนในชีวิต) ตอนนี้ก็พึ่งทำแต่ยังไม่เรียบร้อยเท่าไหร่นะคะ พยายามอัพให้เป็นปัจจุบันอยู่จ้า

พร้อมแล้วไปต่อกันเลยค่าาาา ^___^

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________


วันรุ่งขึ้น เราไปรับหนุ่มญี่ปุ่นที่โรงแรมแล้วพากันไปสนามบินสุวรรณภูมิ ตอนบ่าย 2 สภาพของเราตอนนี้คือศพมาก ผลจากการที่นอนไม่พอเมื่อคืน (=___=) พวกเราพากันบ่นใหญ่ เพราะแลกเงินที่สนามบิน เรทแย่มาก ขาดทุนกันยับเยิน (เนื่องด้วยความรีบและไม่มีเวลา จึงไม่ได้ไปหาร้านที่เรทดีๆ ตอนนั้น Superrich สาขาสุวรรณภูมิยังไม่มี) TT'




เราพากันนั่งอยู่ใน Gate รอขึ้นเครื่อง ตอนนี้... เรารู้สึกไม่ค่อยดีเลย.. ทำไมอยู่ดีๆความรู้สึกเก่าๆของเรามันกลับมาอีกแล้ว... ภาพความทรงจำตอนเรากำลังไปเกาหลีกับแฟนเก่า... รอขึ้นเครื่องด้วยกัน... มันย้อนกลับมาทำร้าย... ถ้ายังไม่เลิกกัน... ตอนนี้เราก็คงกำลังรอขึ้นเครื่องไปเกาหลีอยู่....

หนุ่มญี่ปุ่นคงสังเกตุเห็นว่าเราดูซึมๆ เงียบๆไป เลยถามว่าเราเป็นอะไรรึเปล่า? เราก็บอกเปล่า แค่ง่วงนอนเฉยๆ พร้อมกับฝืนยิ้มไปให้.... ขอโทษนะ.... ที่เรายังคงคิดอะไรแบบนี้อยู่... เหมือนกำลังเห็นแก่ตัว... รู้สึกเกลียดความรู้สึกแบบนี้..... ไม่ได้อยากคิดเรื่องอะไรเก่าๆจริงๆนะ...


5 โมงเย็น เราพากันเดินไปขึ้นเครื่อง ☁️✈️Bye Bye Thailand.. ✈️☁️


เรามาถึงฮ่องกงตอน 4 ทุ่มกว่าๆ ตามเวลาฮ่องกง (ไฟล์ดีเลย์อยู่พักนึง) เราพากันรีบไปที่ Airport Bus และลงสถานีที่ใกล้โรงแรม พอลงจากรถเมล์ ลมหนาวตีเข้ามาปะทะหน้า เรารีบสูดอากาศหายใจเข้าลึกๆ นานแค่ไหนแล้วนะ ที่เราไม่ได้สัมผัสอากาศเย็นๆแบบนี้ อากาศประมาณ 13 องศา กำลังเย็นสบาย




เราพากันเดินหลงทางอยู่พักนึง ทั้งหิวทั้งเหนิ่อย เลยพากันแวะร้านอาหาร วันนี้มาถึงก็ดึกมากแล้ว คงยังไม่ได้ไปเที่ยวไหน ก่อนจะไปเช็คอินเข้าโรงแรม ดูจากแล้วห้องพักที่นี่คงราคาสูงพอสมควร ดูจากการตกแต่ง ~__~ (ทำไมพี่เค้าต้องบุ๊คโรงแรมแพงๆด้วยเนี่ย ที่จริงโรงแรมแคปซูลเราก็นอนได้นะ หนุกดี ^^)

เราขึ้นลิฟท์แล้วเดินไปตามทางเดิน เราภาวนาในใจว่า โรงแรมระดับนี้ขอให้มีโซฟายาวๆสักตัวด้วยเถิด.... (-/\-) พอมาถึงห้องพัก เป็นห้องที่สวยมาก แต่! โซฟาของช้านนนน..... โซฟาของชั้นมันอยู่ที่หนายยยย~~~!!??? (T___T) เอาไงดีฟะ!? ถ้าเลี่ยงได้ก็จะเลี่ยงให้ถึงที่สุด ถ้าจำเป็นจริงๆคงจะต้องขอผ้าห่มทางโรงแรมเพิ่ม หรือทางออกสุดท้ายคือ เปิดอีกห้องไปเลย...ตังค์ ตังค์พอมั้ย? 555 (´▽｀) หนุ่มญี่ปุ่นก็มองหน้าเราแบบสงสัย เพราะว่าเรายืนนิ่งไป และสีหน้าคงไม่ค่อยดี เราก็เลยชิงบอกไปว่า แค่เพลียๆ (-..-) ........


..............เงียบ............. (- -) (- -)


ต่างคนก็ต่าง ยืนงงๆมองหน้ากันไปมา

....เอ่อ..... มันรู้สึกแปลกๆ เงียบๆ ไม่ชิน ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย ไม่อยากชวนคุย ไม่กล้าชวนคุย หาอะไรมาทำลายความเงียบด่วน! (TOT) ทีวีไง ทีวี! เรารีบพุ่งตัวไปเปิดทีวี ตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่มองหน้าหรือสบตาพี่เค้า พี่เค้าก็รื้อของในกระเป๋าออกมา พลางเดินไปรูดม่านที่ระเบียงกระจกบานใหญ่เปิดออก วิวมุมสูงตอนกลางคืนแสงสีของฮ่องกงสวยมาก พี่เค้าก็หันกลับมาถามเรา

K : "คุณจะไปอาบน้ำก่อนมั้ยครับ?"
N : "อ่อ ยังค่ะ คุณไปอาบก่อนเลย ^^" เรานั่งจ้องทีวีอย่างใจจดใจจ่อ "โห! หนังเรื่องนี้สนุกจังเลย 555" ความจริงคือไม่รู้เรื่องหรอก ภาษาจีนล้วนๆ ทำเป็นอินกับหนังไปก่อน ให้พี่เค้าไปอาบน้ำแล้วเราค่อยอาบทีหลัง เราต้องอาบให้นานที่สุด สักชั่วโมงดีมั้ย? ออกมาเค้าคงหลับพอดี (นี่คือแผนการของเรา)
หนุ่มญี่ปุ่นมองเราแบบงงๆอยู่พักนึง พี่แกคงจะสงสัยว่า ฟังก็ไม่รู้เรื่องแล้วบอกว่าสนุกเนี่ยนะ? (-____-) ก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ เรารีบไปเปิดกระเป๋าเดินทางของเรา แล้วคุ้ยหาชุดนอนกะผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ที่เราเตรียมมาไว้ (เอามาเผื่อกรณีไม่มีโซฟา เราจะนอนข้างล่างข้างเตียงแล้วเอาผ้าเช็ดตัวมาห่มแทน) เราเดินไปดูวิวที่ระเบียง และเริ่มวิงวอนขอพร ให้เราผ่านรอดพ้นคืนนี้ไปด้วยดีด้วยเถิด~~~ ผ่านไปสักพักพี่เค้าอาบน้ำเสร็จก็เดินเช็ดผมออกมา โอยยยย เป็นโรคอะไรคะเนี่ย? ชอบเปลือยร่างขาวๆท่อนบนโชว์♡ (-////-) เราหันไปมองนาฬิกา เที่ยงคืนยี่สิบ โอเค เราหยิบชุดนอนแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ พยายามหลบตาเค้า เราเข้าไปอาบน้ำ พยายามทำทุกอย่างให้เชื่องช้าที่สุดเท่าที่จะช้าได้ ค่อยๆถอดเสื้อ ค่อยๆปรับน้ำอุ่น ค่อยๆอาบน้ำสระผม เอาสบู่ถูแล้วถูอีก ขัดแล้วขัดอีกจนตัวจะเปื่อย อาบเสร็จก็เป่าผม เป่าแบบ Slowly~~ Slow life เป่าไปก็ขำตัวเองไป เฮ้อออออ ชีวิต... นี่คิดผิดหรือคิดถูกที่มาเนี่ย? (￣▽￣a ）เป่าจนผมแห้ง ทาครีมเสร็จก็ยืนส่องกระจกอยู่พักนึง รู้สึกเบื่อหน้าตัวเองจัง หน้าก็บาน ตัวก็เตี้ย หน้าแบบนี้ยังมีคนมาชอบอยู่อีกเร๊อะ? (-___-) ตอนนี้เราคงใช้เวลาไปแล้วประมาณชั่วโมงครึ่ง เราเลยสวมชุดนอนแล้วค่อยๆแง้มๆเปิดประตูออกไป เอ๊ะ? ไฟปิดหมดแล้วเหลือแต่แสงจากโคมไฟที่เปิดอยู่ตรงหัวเตียง เราเดินออกมาชำเลืองมองไปที่นาฬิกา ตี 1:40 หันไปก็เห็นหนุ่มญี่ปุ่นนอนเล่นโทรศัพท์อยู่ อ้าว! แบบนี้ก็ผิดแผนหมดสิ! T^T

N : "เอ่อ... ทำไมยังไม่นอนอีกละคะ?" (￣▽￣）
K : "อ่อ ผมรอคุณอยู่น่ะครับ เป็นห่วงนิดหน่อย วันนี้คุณอาบน้ำนานมากเลย"
N : "โอย ไม่ต้องรอค่ะ นอนเลย คือ.... เราเหนื่อยมาทั้งวันแล้วเนอะ นอนไปก่อนเลยค่ะ ^^"
K : "ไม่เป็นไรครับ คุณก็อาบเสร็จละนิ ^^"

พูดงี้หมายความว่าไงค้าา ญี่ปุ่นข๋าาา TT"

N : "เอ่อ... ฉันยังไม่นอนหรอกค่ะ ต้องทำโน่นทำนี่อีก คุณพักผ่อนเถอะนะคะ" ^_^;
K : "ทำอะไรครับ?" หนุ่มญี่ปุ่นถามแบบงงๆ
N : "เอ่อ.... อ้อ.... ช่วงนี้ร้านค้าของฉันขายดีค่ะ คือ... มีออร์เดอร์เข้ามาเยอะมาก ขนาดมาเที่ยวยังมีลูกค้าถามหาสินค้าเลยค่ะ.. เออ.. เช็คสินค้า ลงรูปสินค้าก่อนน้าาา~~" เรารีบไปหยิบโน๊ตบุ๊คในกระเป๋า แล้วเอาไปวางไว้บนโต๊ะรีบเปิดเข้ารูปเสื้อผ้าทันที ยุ่งมากๆ เหรอ!!!?
K : "เอ๋!? แต่คุณต้องพักผ่อนนะ นี่มันไม่ใช่เวลางานนะครับ" -"-
N : "อ๋อ~~ ฉันต้องทำงานตลอดเวลาอ่ะค่ะ โอ้ยดูสิเนี่ย ยุ่งจังเลย~~ โอย ต้องแก้รูปนี้ซะแล้ว ถ่ายเสื้ออกมาไม่สวยเลย อ่อ... คุณนอนก่อนเลยนะคะ ฝันดีค่ะ ^^"

หนุ่มญี่ปุ่นมองเราตาปริบๆ เค้ามีสีหน้าแบบไม่ค่อยเห็นด้วยอย่างแรงแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ก่อนที่จะจัดหมอนและทิ้งตัวลงนอนไป
เรายังคงนั่งอยู่หน้าคอม ทำเป็นยุ่งมากๆ เปิดดูรูปเสื้อผ้าไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่หลับในหลายรอบแล้ว ตาจะปิด... เหนื่อย...ง่วงนอน... เมื่อคืนเราก็แทบไม่ได้นอน วันนี้เราต้องมาอดหลับอดนอนอีกหรอเนี่ย!? (T▽T) เราหันไปดูนาฬิกาอีกรอบ ตี 2:15 นาที เราหันไปมองหนุ่มญี่ปุ่น เค้านอนหลับแล้ว เฮ้ออออออ~~~~ โล่งอกไปที... เราปิดคอมแล้วเดินไปที่เตียง พี่เค้าคงหลับไปแล้วจริงๆ งั้นคงไม่ต้องนอนพื้นแล้ว เราทิ้งตัวลงบนเตียงเบาๆด้วยความเหนื่อยอ่อน ปิดโคมไฟ ห่มผ้า มันคงไม่มีอะไรดีไปกว่าการนอนหลับพักผ่อนอีกแล้วแหละ.... zzZZ

ผ่านไปประมาณ 1 นาที เรารู้สึกได้ว่า... พี่เค้าค่อยๆเขยิบๆเข้ามาใกล้ๆแล้วนอนกอดเราจากด้านหลัง (O_O!) โอ้วแม่เจ้า... นึกว่าเค้าหลับไปแล้ว เค้ายังไม่หลับอีกหรอเนี่ย!?
N : "นะ...นอนไม่หลับหรอคะ? TT' "
K : "ผมยังไม่ได้หลับเลยเลยต่างหาก"
N : "ฉะ...ฉัน ง่วงมากเลยค่ะ T_T"

หนุ่มญี่ปุ่นพลิกตัวขึ้นมาก่อนที่จะจับแขนจับหน้าเราให้หันไปหาเค้าแล้วก้มลงมาจูบ.....
(TOT)!

N : "ฉัน ทะ...ทำให้คุณตื่น....ใช่มั้ยคะ ขอ....ขอโทษนะคะ.... ฉะ...ฉันไปเปิดอีกห้อง ก็...ก็ได้...อุ๊บ.." (OxO)! เราพยายามหันหน้าหนีและถอดจูบ ใช้มือดันตัวเค้าออก แต่พี่เค้าไม่ยอม มันหนักน้าาาา~~~ (TT)!
N : "เคคุง ดะ...เดี๋ยว" ดีดดิ้นนนนนนน สุดชีวิต!~~~ (TOT)!!!
แต่เค้าไม่ยอมปล่อยเราง่ายๆ พลางจับมือทั้งสองข้างของเราขึงไว้ เค้ากำลังจูบเราอย่างดูดดื่ม จะมีแต่เสียงที่อู้อี้ของเราเท่านั้นที่เล็ดลอดออกมา
กรี๊ดดด!! ได้แต่กรี๊ดอยู่ในใจ จะให้มันเป็นแบบนี้ไม่ได้นะ มันเร็วเกินไปปป~~

N : "เคคุง!!" เราร้องเสียงหลงออกมาดังมาก TT หนุ่มญี่ปุ่นก็ชะงักไปที่เรามีท่าทางกลัวเค้าขนาดนี้ เราหายใจหอบ เราเหนื่อยมากนะ วันนี้เราก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว จะให้มาสู้กะแรงผู้ชายอีกหรอ? TOT! เราได้แต่มองหน้าเค้า เรากลัวนะ... เรากลัวมากจริงๆ กลัวว่าหลังจากนี้ พรุ่งนี้มันจะเป็นยังไง... เค้าจะทิ้งเราไปมั้ย.... คำถามมากมายที่ยังติดอยู่ในใจ....

ส่วนเรื่องของเราจะเป็นยังไงนั้น จขกท เขียนต่อในนี้ไม่ได้ค่ะ 55555 เพราะเคยเขียนแล้วกระทู้บินไปแล้วรอบนึง ตอนนั้นไม่ได้เซิฟไว้ด้วย ต้องมานั่งเรียบเรียงใหม่ ฮือออออ..... เอาเป็นว่าผู้อ่านท่านไหนที่สนใจอ่านต่อ ติดตามได้ในเพจนะคะ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://web.facebook.com/nekocouplestory/photos/a.117613362050673.1073741828.117563848722291/142502226228453/?type=3&theater

ความคิดสุดท้ายของคืนนั้นคือ...
ขอให้มันผ่านไปด้วยดีนะ... ฉันรักคุณนะเคคุง... ♡

อ่านย้อนหลังได้ที่ --->> http://pantip.com/topic/35787962