ขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องนี้นะคะ
ขอบคุณ คุณ อุรุเวลา, คุณ สมาชิกหมายเลข 3415748, น้องดาว Lady Star 919, คุณนัน turtle_cheesecake, คุณ PuPaKae, คุณ หญิงคนรองแห่งบ้านทรายทอง, คุณ เป่าชาง, คุณ ป้าทุยบ้านทุ่ง, น้องนุ้ย ณวลี, คุณ ออมอำพัน, คุณแอนนี่ annie <harmonica>, คุณ มานีโอลา, คุณ Angioletto_b
ขอบคุณทุกคะแนนโหวตด้วยค่ะ
บทก่อนๆ ค่ะ
บทแรก - บทที่ 1
http://pantip.com/topic/35638204
บทที่ 2 - บทที่ 3
http://pantip.com/topic/35648626
บทที่ 4
http://pantip.com/topic/35655325
บทที่ 5
http://pantip.com/topic/35665748
บทที่ 6
http://pantip.com/topic/35669708
บทที่ 7
http://pantip.com/topic/35673616
บทที่ 8
http://pantip.com/topic/35680516
บทที่ 9
http://pantip.com/topic/35683775
บทที่ 10
http://pantip.com/topic/35688063
บทที่ 11
http://pantip.com/topic/35695077
บทที่ 12
http://pantip.com/topic/35729742
บทที่ 13
http://pantip.com/topic/35740950
บทที่ 14
http://pantip.com/topic/35748347
บทที่ 15
http://pantip.com/topic/35759445
บทที่ 16
http://pantip.com/topic/35763053
บทที่ 17
http://pantip.com/topic/35770302
บทที่ 18
http://pantip.com/topic/35774270
บทที่ 19
http://pantip.com/topic/35780919
บทที่ 20
http://pantip.com/topic/35788258
บทที่ 21
http://pantip.com/topic/35796132
บทที่ 22
http://pantip.com/topic/35799520
บทที่ 23
http://pantip.com/topic/35806520
บทที่ 24
กริชถูกสั่งย้าย คำสั่งนั้นมาถึงราวฟ้าถล่ม ไล่หลังคำสั่งพักราชการนายอำเภอชะอำมาเพียงวันเดียว และคำสั่งพักราชการก็มาพร้อมกับกำหนดให้มีการไต่สวนกรณีที่เขานำกำลังตำรวจเข้าปฏิบัติราชการในเขตอำเภอหัวหินซึ่งอยู่ในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์โดยพลการ ทั้งยังไม่มีการประสานงานกับฝ่ายเจ้าของพื้นที่หรือแจ้งให้รู้เสียก่อนอีกด้วย ในระหว่างนี้ก็ให้ปลัดอำเภอรักษาการแทนไปพลางๆ ก่อน ลงชื่อผู้ว่าราชการจังหวัดเพชรบุรี
“ชะอำกับหัวหินอยู่คนละจังหวัดกันครับคุณหญิง” เขาพยายามอธิบาย
และอดีตนายอำเภออรุณก็เสริมไปในลักษณะเดียวกัน
“นั่นล่ะที่ทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา ถ้าอยู่ในจังหวัดเดียวกันก็คงไม่ถึงขนาดนี้ คงพอตกลงกันได้ในเมื่อมีนายคนเดียวกัน”
“ผมคิดว่าท่านผู้ว่าฯ ไม่มีทางเลือกอื่นครับ”
ตัวคนที่ถูกย้ายและถูกสอบเองพยายามมองไปในแง่ดี พยายามเข้าใจและยอมรับบทลงโทษนั้นอย่างสงบ
“ถ้าท่านจะไม่ทำอะไรเลยก็คงไม่ได้อีกเหมือนกัน”
“แต่มันก็ไม่ถูกนะกริช น่าจะเข้าใจเรื่องราวตอนนั้น” เรื่องราวที่ทำให้เธอรู้สึกผิดมาตลอด จะไม่มีวันลืมเลยว่าตัวเองแท้ๆ ที่ทำให้กริชเดือดร้อนถึงเพียงนี้
ประโยคหลังหันไปขอความช่วยเหลือจากคนสูงวัยและมากประสบการณ์ที่สุดในที่นี้
“กริชจะทำอะไรได้บ้างไหมคะ จะร้องเรียนอะไรได้หรือเปล่า”
“เรื่องย้ายคงต้องเป็นไปตามนั้นแหละครับคุณหญิง ส่วนเรื่องไต่สวนอาจพอตกลงกันได้เพราะว่าไปแล้วถูกย้ายนี่หนักกว่า เรื่องนี้ผู้ว่าฯ ท่านให้ปลัดจังหวัดเป็นคนจัดการ ผมพอรู้จักครับปลัดจังหวัดคนนี้ ปลัดประสานเคยเป็นนายอำเภอเขาย้อย เป็นคนตรงดี เขาคงเห็นเหตุเร่งด่วนที่ทำให้พ่อกริชคอยไม่ได้อยู่บ้างหรอก”
เธอเองคือเหตุเร่งด่วนที่ว่า ทำไมจะไม่รู้ ไม่ควรคิดกลับกรุงเทพในเวลาเย็นขณะมีฝนตกหนักแบบนั้น ไม่ควรไว้ใจคนแปลกหน้าถึงขนาดยอมให้เข้าไปดูบ้านอีกด้วย แต่ใครจะคิดไปถึงว่าคนที่แต่งตัวดี พูดจาดี กิริยามารยาทดี จะกลายเป็นคนร้ายไปเสียได้
ปรายตาไปทางคนที่ตัวเองทำให้ต้องเดือดร้อน ก็พอดีสบนัยน์อ่อนโยนทอแสงอบอุ่น เขามองเธออยู่ก่อนแล้ว รอยยิ้มบางๆ ปรากฏที่มุมปากเมื่อตาสบกัน เหมือนจะบอกว่าเขาไม่เคยโทษเธอเลย และถ้าต้องทำแบบเดียวกันอีกครั้ง เขาก็จะทำโดยไม่รั้งรอ
เพียงห้าวันที่ผ่านมาเธอมองเห็นอีกด้านของเขา และเริ่มซึมซับความเป็นกริชในอีกแบบ จากเด็กชายกำพร้าที่เคยมีส่วนช่วยอบรมเลี้ยงดู เคยเย็บเสื้อกางเกงนักเรียนให้ เคยไต่ถามถึงผลการเรียน และถามไถ่สารทุกข์สุกดิบอยู่เนืองๆ เวลานี้กลับกลายเป็นผู้ใหญ่ที่สุขุมรอบคอบ มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบมากมาย มีความรู้สึกรับผิดชอบสูง ทั้งยังควบคุมอารมณ์ได้ดีเสมอ
…กริชเติบใหญ่ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน
ก็ดูอย่างเรื่องนี้ แม้เขาจะไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆ ให้เห็น ไม่ตีโพยตีพายกล่าวโทษใคร กลับยอมรับบทลงโทษอย่างสงบ สงบและดูเหมือนจะครุ่นคิดอยู่เพียงคนเดียว แต่เธอก็รู้ดีว่าทั้งหมดนั้นกระทบกระเทือนความรู้สึกของเขาอย่างรุนแรง
“ตอนนี้มีเวลาอยู่สิบวัน ผมคิดว่าจะค่อยๆ ผ่อนงานให้คุณไพจิตรไปครับ คิดว่าวันสองวันนี้คงมีโอกาสได้พูดกัน คุณไพจิตรอาจยังไม่รู้เรื่องนี้เพราะคำสั่งเพิ่งมาถึง”
“ดีแล้ว ก็ต้องเป็นอย่างนั้นล่ะพ่อกริช คำสั่งไต่สวนอาจระงับได้เพราะกริชถูกลงโทษแล้วนี่ แต่คำสั่งย้ายนี่เป็นทางการ…” นายอำเภออรุณละไว้เพียงแค่นั้น สุ้มเสียงของแกแสดงชัดว่าปลดปลงเสียแล้ว
“น่าเสียดาย พ่อกริชมาอยู่ที่นี่หลายปี ไปเสียใครๆ คงคิดถึง กี่ปีล่ะนี่”
กริชตอบได้โดยไม่ต้องเสียเวลาคิด “แปดปีครับ”
“ตั้งแต่เพิ่งเรียนจบใหม่ๆ ซีนะ ลุงยังจำได้”
ประโยคถัดมาแกหันมาทางเธอขณะตบไหล่ข้างที่ยังดีของคนซึ่งแกพูดถึง
“คนที่นี่รักพ่อกริชกันทุกคนแหละครับคุณหญิง ไปถามดูได้ มีใครบ้างที่พูดถึงพ่อกริชในทางร้าย ไม่มีเลย”
เรื่องนั้นไม่ต้องมีใครบอกเธอก็เห็นด้วยตัวเองแล้ว เมื่อวานนี้เอง ที่ตลาดนัด เมื่อเธอไปเผชิญกับเหตุการณ์ที่ชวนให้ขัดเขินเข้า
ไอรีนไม่เคยเห็นตลาดนัดเลื่องชื่อของชะอำมาก่อน เธอเคยมาพักอยู่บ้านพักของกริชครั้งหนึ่งเมื่อหกปีที่แล้ว เมื่อครั้งที่คิดหาลู่ทางไปอ่าวอุโละอุดังเพื่อจะได้เห็นสภาพความเป็นอยู่ของคุณรามในฐานะนักโทษถูกปล่อยเกาะ ช่วงนั้นไม่มีตลาดนัด และเธอก็ไม่ได้อยู่จนถึงวันติดตลาดเพราะเกิดสงครามขึ้นเสียก่อน เมื่อมีโอกาสคราวนี้จึงได้อยากเห็น
และไปเจอเข้ากับเหตุการณ์ชวนให้กระอักกระอ่วนใจนับแต่แม่ค้าคนแรกเลยทีเดียว เมื่อหยิบตำลึงซึ่งห่อไว้ด้วยใบตองห่อใหญ่ขึ้นมาสอบถามราคา
‘เอาไปเถอะคุณนาย เอาไปทำแกงจืดให้นายอำเภอกริช ขี้เหล็กนี่ก็ยังสดค่ะ เก็บตะกี้นี่เอง’
ถึงขนาดนั้นแล้วไอรีนก็ยังไม่สะดุดหูกับคำว่า ‘คุณนาย’ ที่หล่อนใช้ คิดไปไม่ถึงว่าเมื่อครั้งหนึ่งคุณรามยังมีบรรดาศักดิ์เป็นคุณพระ ใครๆ เรียกเธอว่าคุณนายเพราะเหตุใด จนคล้อยหลังมาแล้วนั่นแหละจึงได้ยินเสียงซุบซิบกัน เป็นเสียงซุบซิบที่ค่อนข้างดังไปสักนิด คงเป็นเพราะทั้งคู่นั่งอยู่ห่างกัน และเธอก็ไม่กล้าหันไปมองอีกเลยเพราะรู้ดีว่าแม่ค้าทั้งสองคนกำลังพูดถึงใคร
‘ใครน่ะ’
‘ก็คุณนายนายอำเภอกริชอย่างไรเล่า’
ไอรีนร้อนวูบไปทั้งหน้าเมื่อได้ยิน เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นอีกโดยไม่รู้ตัว แต่เสียงพูดคุยกันนั้นก็ยังไล่หลังมาให้ได้ยินอยู่ดีในเมื่อใจจดจ่อจะฟังอยู่แล้วด้วย
‘อะไรกันพี่แพ้ว นายอำเภอกริชมีคุณนายตั้งกะเมื่อไหร่’ เสียงพึมพำของอีกฝ่ายไม่ค่อยจะเบาเลย
‘ก็มีที่เห็นนี่แหละ สมกันดีนะ’
และอีกฝ่ายก็พลอยเออออไปด้วย
ยังดีที่สุ้มเสียงคนพูดแสดงชัดถึงความชื่นชมมากกว่าประชดประชันหรือดูแคลน หากทว่าการเดินซื้อของในตลาดนัดชะอำครั้งแรกของเธอก็จบลงอย่างรวดเร็วด้วยเหตุนั้น เธอได้ตำลึง ใบขี้เหล็ก และโหระพาที่แม่ค้าวัยกลางคนยัดเยียดให้มาหอบใหญ่ เพื่อจะได้ทำอาหารดีๆ ให้ ‘นายอำเภอกริช’ ของ ‘คุณนาย’
ในฝั่งฝัน (บทที่ 24)
ขอบคุณ คุณ อุรุเวลา, คุณ สมาชิกหมายเลข 3415748, น้องดาว Lady Star 919, คุณนัน turtle_cheesecake, คุณ PuPaKae, คุณ หญิงคนรองแห่งบ้านทรายทอง, คุณ เป่าชาง, คุณ ป้าทุยบ้านทุ่ง, น้องนุ้ย ณวลี, คุณ ออมอำพัน, คุณแอนนี่ annie <harmonica>, คุณ มานีโอลา, คุณ Angioletto_b
ขอบคุณทุกคะแนนโหวตด้วยค่ะ
บทก่อนๆ ค่ะ
บทแรก - บทที่ 1 http://pantip.com/topic/35638204
บทที่ 2 - บทที่ 3 http://pantip.com/topic/35648626
บทที่ 4 http://pantip.com/topic/35655325
บทที่ 5 http://pantip.com/topic/35665748
บทที่ 6 http://pantip.com/topic/35669708
บทที่ 7 http://pantip.com/topic/35673616
บทที่ 8 http://pantip.com/topic/35680516
บทที่ 9 http://pantip.com/topic/35683775
บทที่ 10 http://pantip.com/topic/35688063
บทที่ 11 http://pantip.com/topic/35695077
บทที่ 12 http://pantip.com/topic/35729742
บทที่ 13 http://pantip.com/topic/35740950
บทที่ 14 http://pantip.com/topic/35748347
บทที่ 15 http://pantip.com/topic/35759445
บทที่ 16 http://pantip.com/topic/35763053
บทที่ 17 http://pantip.com/topic/35770302
บทที่ 18 http://pantip.com/topic/35774270
บทที่ 19 http://pantip.com/topic/35780919
บทที่ 20 http://pantip.com/topic/35788258
บทที่ 21 http://pantip.com/topic/35796132
บทที่ 22 http://pantip.com/topic/35799520
บทที่ 23 http://pantip.com/topic/35806520
กริชถูกสั่งย้าย คำสั่งนั้นมาถึงราวฟ้าถล่ม ไล่หลังคำสั่งพักราชการนายอำเภอชะอำมาเพียงวันเดียว และคำสั่งพักราชการก็มาพร้อมกับกำหนดให้มีการไต่สวนกรณีที่เขานำกำลังตำรวจเข้าปฏิบัติราชการในเขตอำเภอหัวหินซึ่งอยู่ในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์โดยพลการ ทั้งยังไม่มีการประสานงานกับฝ่ายเจ้าของพื้นที่หรือแจ้งให้รู้เสียก่อนอีกด้วย ในระหว่างนี้ก็ให้ปลัดอำเภอรักษาการแทนไปพลางๆ ก่อน ลงชื่อผู้ว่าราชการจังหวัดเพชรบุรี
“ชะอำกับหัวหินอยู่คนละจังหวัดกันครับคุณหญิง” เขาพยายามอธิบาย
และอดีตนายอำเภออรุณก็เสริมไปในลักษณะเดียวกัน
“นั่นล่ะที่ทำให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา ถ้าอยู่ในจังหวัดเดียวกันก็คงไม่ถึงขนาดนี้ คงพอตกลงกันได้ในเมื่อมีนายคนเดียวกัน”
“ผมคิดว่าท่านผู้ว่าฯ ไม่มีทางเลือกอื่นครับ”
ตัวคนที่ถูกย้ายและถูกสอบเองพยายามมองไปในแง่ดี พยายามเข้าใจและยอมรับบทลงโทษนั้นอย่างสงบ
“ถ้าท่านจะไม่ทำอะไรเลยก็คงไม่ได้อีกเหมือนกัน”
“แต่มันก็ไม่ถูกนะกริช น่าจะเข้าใจเรื่องราวตอนนั้น” เรื่องราวที่ทำให้เธอรู้สึกผิดมาตลอด จะไม่มีวันลืมเลยว่าตัวเองแท้ๆ ที่ทำให้กริชเดือดร้อนถึงเพียงนี้
ประโยคหลังหันไปขอความช่วยเหลือจากคนสูงวัยและมากประสบการณ์ที่สุดในที่นี้
“กริชจะทำอะไรได้บ้างไหมคะ จะร้องเรียนอะไรได้หรือเปล่า”
“เรื่องย้ายคงต้องเป็นไปตามนั้นแหละครับคุณหญิง ส่วนเรื่องไต่สวนอาจพอตกลงกันได้เพราะว่าไปแล้วถูกย้ายนี่หนักกว่า เรื่องนี้ผู้ว่าฯ ท่านให้ปลัดจังหวัดเป็นคนจัดการ ผมพอรู้จักครับปลัดจังหวัดคนนี้ ปลัดประสานเคยเป็นนายอำเภอเขาย้อย เป็นคนตรงดี เขาคงเห็นเหตุเร่งด่วนที่ทำให้พ่อกริชคอยไม่ได้อยู่บ้างหรอก”
เธอเองคือเหตุเร่งด่วนที่ว่า ทำไมจะไม่รู้ ไม่ควรคิดกลับกรุงเทพในเวลาเย็นขณะมีฝนตกหนักแบบนั้น ไม่ควรไว้ใจคนแปลกหน้าถึงขนาดยอมให้เข้าไปดูบ้านอีกด้วย แต่ใครจะคิดไปถึงว่าคนที่แต่งตัวดี พูดจาดี กิริยามารยาทดี จะกลายเป็นคนร้ายไปเสียได้
ปรายตาไปทางคนที่ตัวเองทำให้ต้องเดือดร้อน ก็พอดีสบนัยน์อ่อนโยนทอแสงอบอุ่น เขามองเธออยู่ก่อนแล้ว รอยยิ้มบางๆ ปรากฏที่มุมปากเมื่อตาสบกัน เหมือนจะบอกว่าเขาไม่เคยโทษเธอเลย และถ้าต้องทำแบบเดียวกันอีกครั้ง เขาก็จะทำโดยไม่รั้งรอ
เพียงห้าวันที่ผ่านมาเธอมองเห็นอีกด้านของเขา และเริ่มซึมซับความเป็นกริชในอีกแบบ จากเด็กชายกำพร้าที่เคยมีส่วนช่วยอบรมเลี้ยงดู เคยเย็บเสื้อกางเกงนักเรียนให้ เคยไต่ถามถึงผลการเรียน และถามไถ่สารทุกข์สุกดิบอยู่เนืองๆ เวลานี้กลับกลายเป็นผู้ใหญ่ที่สุขุมรอบคอบ มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบมากมาย มีความรู้สึกรับผิดชอบสูง ทั้งยังควบคุมอารมณ์ได้ดีเสมอ
…กริชเติบใหญ่ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน
ก็ดูอย่างเรื่องนี้ แม้เขาจะไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆ ให้เห็น ไม่ตีโพยตีพายกล่าวโทษใคร กลับยอมรับบทลงโทษอย่างสงบ สงบและดูเหมือนจะครุ่นคิดอยู่เพียงคนเดียว แต่เธอก็รู้ดีว่าทั้งหมดนั้นกระทบกระเทือนความรู้สึกของเขาอย่างรุนแรง
“ตอนนี้มีเวลาอยู่สิบวัน ผมคิดว่าจะค่อยๆ ผ่อนงานให้คุณไพจิตรไปครับ คิดว่าวันสองวันนี้คงมีโอกาสได้พูดกัน คุณไพจิตรอาจยังไม่รู้เรื่องนี้เพราะคำสั่งเพิ่งมาถึง”
“ดีแล้ว ก็ต้องเป็นอย่างนั้นล่ะพ่อกริช คำสั่งไต่สวนอาจระงับได้เพราะกริชถูกลงโทษแล้วนี่ แต่คำสั่งย้ายนี่เป็นทางการ…” นายอำเภออรุณละไว้เพียงแค่นั้น สุ้มเสียงของแกแสดงชัดว่าปลดปลงเสียแล้ว
“น่าเสียดาย พ่อกริชมาอยู่ที่นี่หลายปี ไปเสียใครๆ คงคิดถึง กี่ปีล่ะนี่”
กริชตอบได้โดยไม่ต้องเสียเวลาคิด “แปดปีครับ”
“ตั้งแต่เพิ่งเรียนจบใหม่ๆ ซีนะ ลุงยังจำได้”
ประโยคถัดมาแกหันมาทางเธอขณะตบไหล่ข้างที่ยังดีของคนซึ่งแกพูดถึง
“คนที่นี่รักพ่อกริชกันทุกคนแหละครับคุณหญิง ไปถามดูได้ มีใครบ้างที่พูดถึงพ่อกริชในทางร้าย ไม่มีเลย”
เรื่องนั้นไม่ต้องมีใครบอกเธอก็เห็นด้วยตัวเองแล้ว เมื่อวานนี้เอง ที่ตลาดนัด เมื่อเธอไปเผชิญกับเหตุการณ์ที่ชวนให้ขัดเขินเข้า
ไอรีนไม่เคยเห็นตลาดนัดเลื่องชื่อของชะอำมาก่อน เธอเคยมาพักอยู่บ้านพักของกริชครั้งหนึ่งเมื่อหกปีที่แล้ว เมื่อครั้งที่คิดหาลู่ทางไปอ่าวอุโละอุดังเพื่อจะได้เห็นสภาพความเป็นอยู่ของคุณรามในฐานะนักโทษถูกปล่อยเกาะ ช่วงนั้นไม่มีตลาดนัด และเธอก็ไม่ได้อยู่จนถึงวันติดตลาดเพราะเกิดสงครามขึ้นเสียก่อน เมื่อมีโอกาสคราวนี้จึงได้อยากเห็น
และไปเจอเข้ากับเหตุการณ์ชวนให้กระอักกระอ่วนใจนับแต่แม่ค้าคนแรกเลยทีเดียว เมื่อหยิบตำลึงซึ่งห่อไว้ด้วยใบตองห่อใหญ่ขึ้นมาสอบถามราคา
‘เอาไปเถอะคุณนาย เอาไปทำแกงจืดให้นายอำเภอกริช ขี้เหล็กนี่ก็ยังสดค่ะ เก็บตะกี้นี่เอง’
ถึงขนาดนั้นแล้วไอรีนก็ยังไม่สะดุดหูกับคำว่า ‘คุณนาย’ ที่หล่อนใช้ คิดไปไม่ถึงว่าเมื่อครั้งหนึ่งคุณรามยังมีบรรดาศักดิ์เป็นคุณพระ ใครๆ เรียกเธอว่าคุณนายเพราะเหตุใด จนคล้อยหลังมาแล้วนั่นแหละจึงได้ยินเสียงซุบซิบกัน เป็นเสียงซุบซิบที่ค่อนข้างดังไปสักนิด คงเป็นเพราะทั้งคู่นั่งอยู่ห่างกัน และเธอก็ไม่กล้าหันไปมองอีกเลยเพราะรู้ดีว่าแม่ค้าทั้งสองคนกำลังพูดถึงใคร
‘ใครน่ะ’
‘ก็คุณนายนายอำเภอกริชอย่างไรเล่า’
ไอรีนร้อนวูบไปทั้งหน้าเมื่อได้ยิน เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นอีกโดยไม่รู้ตัว แต่เสียงพูดคุยกันนั้นก็ยังไล่หลังมาให้ได้ยินอยู่ดีในเมื่อใจจดจ่อจะฟังอยู่แล้วด้วย
‘อะไรกันพี่แพ้ว นายอำเภอกริชมีคุณนายตั้งกะเมื่อไหร่’ เสียงพึมพำของอีกฝ่ายไม่ค่อยจะเบาเลย
‘ก็มีที่เห็นนี่แหละ สมกันดีนะ’
และอีกฝ่ายก็พลอยเออออไปด้วย
ยังดีที่สุ้มเสียงคนพูดแสดงชัดถึงความชื่นชมมากกว่าประชดประชันหรือดูแคลน หากทว่าการเดินซื้อของในตลาดนัดชะอำครั้งแรกของเธอก็จบลงอย่างรวดเร็วด้วยเหตุนั้น เธอได้ตำลึง ใบขี้เหล็ก และโหระพาที่แม่ค้าวัยกลางคนยัดเยียดให้มาหอบใหญ่ เพื่อจะได้ทำอาหารดีๆ ให้ ‘นายอำเภอกริช’ ของ ‘คุณนาย’