ซีรี่ย์ชุดเอินผจญภัย : ตอนมือใหม่หัดเที่ยวนิวซีแลนด์ (3)

ตอนที่ 1 http://pantip.com/topic/34966935
ตอนที่ 2 http://pantip.com/topic/34979611



    เอินนอนหลับตา แต่ไม่หลับ ยังคงได้ยินเสียงเต้กับลีคุยกันถึงเรื่องกล้องและรูปบางรูปที่ถ่ายออกมาแล้วยังไม่ได้อย่างใจ  

    พอใกล้ถึงเมืองเทคาโพ  เอินเริ่มรู้สึกทุเลาจากอาการปวดหัว ตอนนี้เราต้องหาที่พักให้เจอ เอินเปิดแฟ้มเอกสารซึ่งเอินเก็บใบจองทุกอย่างไว้เป็นหมวดหมู่ แล้วบอกให้เต้ตั้ง GPS โดยพิมพ์ชื่อ Matagouri Cottage

    เป็นความสะดวกสบายที่เรามีระบบนี้ที่สามารถพาเราไปจนเจอที่พักของเราซึ่งอยู่เลยตัวเมืองออกไปเพียง 500 เมตร เราเลี้ยวเข้าถนนซอยกว้าง ไม่ลึกนักก็เจอบ้านแบบบังกะโลชั้นเดียวยกพื้นสีดำหน้าตาตรงตามรูปในโฆษณา อยู่ 4 หลัง เราขับรถวนเข้าไปดู ทุกหลังปิด ไม่มีใครหรืออะไรบอกเราได้ว่าเป็นหลังไหน     



    “แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าหลังไหน”

    “เขาบอกว่าซ่อนกุญแจไว้ใต้พรมเช็ดเท้า” เอินตอบ

    เต้ขับลึกเข้าไปถึงบ้านหลังในสุด

    “หลังนี้ไม่มีพรมเช็ดเท้านะ”

    “งั้นเรากลับรถ ย้อนไปดูหลังอื่น”  เราพบว่าหลังที่ 2 มีพรมเช็ดเท้าวางอยู่ที่ประตูทางเข้าด้านหลังบ้าน เอินขอให้เต้จอดรถแล้วเอินเดินลงไปที่บ้านหลังที่ 2 เอินก้าวขึ้นบันได 4 ขั้น พอเลิกพรมขึ้น มีกุญแจซ่อนอยู่ใต้นั้นจริงๆ

    “หลังนี้” เอินชูกุญแจอย่างเริงร่าดีใจ ตอนนี้อาการปวดหัวหายเป็นปลิดทิ้งแล้ว  

    เอินไขกุญแจ เดินเข้าไปสำรวจบ้านหลังใหญ่ขนาด 4 ห้องนอนนั้นอย่างตื่นตะลึง

    “เฮ้ย อะไรกันนี่ เราได้บ้านทั้งหลังเลยหรือ” เอินยังงงไม่หายเพราะรูปโฆษณาที่เห็นในเน็ตมันแค่มุมๆ หนึ่งของบ้าน ชวนให้คิดว่าน่าจะเป็นบ้านที่แบ่งห้องให้เช่า

    ลีกับเต้เดินตามเข้ามา

    “มี 4 ห้องนอนเลยหรือ” ลีอุทาน แล้วต่างสำรวจบ้านหลังใหญ่สี่ห้องนอนที่ทั้งใหม่เอี่ยมและสะอาดสะอ้านโดยเฉพาะเครื่องนอนสีขาวและห้องน้ำทั้งสองห้องที่มีสุขภัณฑ์รุ่นใหม่แวววาว

    แล้วเดินไปสำรวจครัวกับห้องนั่งเล่นที่อยู่ด้านหน้าบ้าน ในครัวนั้นมีอุปกรณ์เพียบพร้อม ตู้เย็นขนาดใหญ่ยักษ์ เตาไฟฟ้า เคาน์เตอร์บาร์ ที่เป็น Kitchen Island สำหรับเตรียมอาหารและล้างจานไปในตัว โต๊ะกินข้าวขนาดสี่คน ส่วนห้องนั่งเล่นหรือห้องรับแขกนั้นมีประตูกระจกใสมองออกไปเห็นวิวทะเลสาบอยู่ลิบๆ มีโซฟาชุดรับแขกอย่างดี มีเตาผิงเป็นตู้เหล็กขนาดเล็กมีปล่องตั้งอยู่ด้านหนึ่งของห้องนั่งเล่น







    “ว้าว ! ดูครัวซะก่อน เริ่ดมาก แบบนี้น่าจะมาอยู่กันทั้งครอบครัวนะ”

    “มีเตาผิงด้วย”

    เราก็อยากจุดเตาผิงหรอกนะ มันโคซี่ดีแต่ต้องไปหาซื้อฟืน ไม่เอาหรอก พักแค่คืนเดียว แล้วเต้ก็เดินไปเปิดฮีทเตอร์ที่วางอยู่ตรงทางเดินระหว่างห้องนอน เราพยายามมองหาฮีทเตอร์ตัวอื่นๆ ในห้องนอนแต่ไม่มี คงต้องอาศัยตัวนี้ตัวเดียวที่จะส่งความร้อนไปยังห้องต่าง เวลานี้ เกือบทุ่มหนึ่งแล้ว แม้ท้องฟ้าจะยังสว่างเจิดจ้า แต่อากาศรอบตัวหนาวเยือก

    เต้ยังคงหยุดยืนมองห้องนอนทั้งสี่ แล้วบอกว่า

    “บ้านสี่ห้องนอน สำหรับสามคนเนี่ยนะ ไม่อยากจะเชื่อเลย” คงเป็นเพราะคืนแรกเราได้ห้องพักที่ค่อนข้างคับแคบ พอมาคืนนี้เราได้บ้านหลังใหญ่ก็อดจะตื่นเต้นดีใจไม่ได้

    แม้เต้จะไม่อยากเชื่อแต่เอินเชื่อแน่นอนและไม่อยากบอกออกไปเลยว่าที่เราได้บ้านหลังใหญ่น่าอยู่ขนาดนี้เพราะมันแพงที่พักแห่งนี้ราคาแพงที่สุดของทริปนี้เลย เป็นความผิดของเอินเองที่จองช้าแล้วไม่มีที่พักเหลือนอกจากที่นี่ก็เลยต้องจำใจจ่ายที่คืนละเกือบแปดพันบาท แต่ก็สมราคาเขาแล้วล่ะ

    “เอาเลย ใครใคร่นอนห้องไหนเลือกเอาตามใจ” ลีประกาศ จากนั้นเราก็ออกไปขนกระเป๋าและสัมภาระลงจากรถ แล้วทำการเลือกห้องนอนของแต่ละคน  ที่พักที่ไหนที่มีเตียงใหญ่ เรามักจะยกให้ผู้ชายตัวโตๆ อย่างเต้  ส่วนผู้หญิงจะเลือกนอนเตียง single

    ขนของเสร็จ เราขับรถออกไปที่ในเมืองเพื่อซื้อวัตถุดิบมาประกอบอาหาร

    ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตที่มีเพียงแห่งเดียวในเมืองนี้ แน่นขนัดไปด้วยนักท่องเที่ยวที่ส่วนใหญ่เป็นคนเอเชีย คนจีนมากที่สุด ซึ่งมักจะเป็นพวกที่เช่ารถมาขับเที่ยวอย่างเรา และคงมาพักตามโมเต็ลที่มีครัวให้ หรือไม่ก็เป็นรถบ้านที่มีครัวอยู่ในตัว ถึงได้มาซื้อของไปทำอาหารเหมือนเรา

    เราซื้อบะหมี่สำเร็จรูป บะหมี่ที่นำเข้ามาขายที่นี่เท่าที่เห็นจะเป็นของเกาหลี แล้วซื้อแฮม ไส้กรอก ขนมปังสำหรับมื้อเช้า ไข่  ผัก และผลไม้ โดยเฉพาะผลไม้ที่ขึ้นชื่อของนิวซีแลนด์ คือ กีวี  เรากินกีวีทุกมื้อตั้งแต่มาถึงที่นี่ แต่ถ้าพูดถึงราคาแล้ว ถูกกว่าเมืองไทยนิดหน่อยเอง

    ส่วนน้ำดื่มนั้นคนที่นี่เขาดื่มน้ำประปากันเพราะสะอาด ดื่มได้ ฉะนั้นน้ำที่มีขายจึงเป็นน้ำแร่ที่มีราคาแพง อย่างไรก็ตามคนไทยไม่ชินกับการดื่มน้ำก๊อก เราก็เลยซื้อน้ำดื่มในช่วงแรกนี้ไปก่อนเพื่อเก็บขวดไว้ไปกรอกน้ำก็อกจากที่พัก

    เต้บ่นเลี่ยนอาหารฝรั่ง เขาไม่ชอบขนมปัง แล้วนี่ก็สามวันมาแล้วที่ไม่ได้กินอาหารรสจัดหรือพริกเผ็ด อย่างที่บอกตอนแรกว่าเราขนอาหารเข้าประเทศนี้ไม่ได้ เพราะฉะนั้นเรื่องจะพกน้ำพริกคลุกข้าวมาด้วยนั้น เราไม่อยากเสี่ยงถูกจับและต้องเสียค่าปรับแพงๆ เอินเห็นใจคนที่ชอบอาหารรสจัดจึงพยายามมองหาซอสพริกของฝรั่งที่ชื่อ Tabasco อย่าลืมนะคะเวลาไปต่างประเทศแล้วอยากได้อะไรเผ็ดๆ แก้เลี่ยน ซอสชนิดนี้ช่วยคุณได้ และมีขายในเกือบทุกประเทศ ทาบาสโก้จะมีรสเปรี้ยวและเผ็ดจัดเอาเรื่องทีเดียวสำหรับคนไม่กินเผ็ด แต่ที่เอินเจอ..ดีกว่าทาบาสโก้อีก อะไรรู้ไหมคะ  ซอสศรีราชาค่ะ

    คราวนี้เต้ยิ้มออก เขาพกซอสศรีราชาไปทุกที่ทุกมื้อ ราดลงในอาหารทุกจานที่ขวางหน้า

    ดินเนอร์อันมีความสุขของเราคืนนี้คือบะหมี่สำเร็จรูป เต้อยากกินบะหมี่ผัดแห้ง เอินเลยผัดให้ ใส่แฮมและกะหล่ำปลีพร้อมทั้งมีไข่เจียวโปะให้แล้วราดซอสศรีราชา สวรรค์ของเต้เลยล่ะ เสร็จจากอาหารและผลไม้แล้ว เป็นกิจกรรมชาร์จแบตเตอรี่ของอุปกรณ์อีเล็กโทรนิคทุกชนิด เต้จัดการเซฟรูปที่ถ่ายมาวันนี้จากกล้องของเขาและกล้องลีลงในไอแพด เพื่อเคลียร์ SD card ให้มีพื้นที่ว่างไว้สำหรับวิวพรุ่งนี้ ซึ่งเต้กับลีนัดกันออกไปเก็บภาพพระอาทิตย์ขึ้นที่ทะเลสาบตอนหกโมงเช้า แต่งานนี้เอินขอบาย

    ตอนนี้ต่างคนต่างมีห้องส่วนตัวที่เราจะใช้เวลาแชทกับคนทางบ้าน และโพสต์รูปลงเฟสบุคไปให้เพื่อนๆ ที่เมืองไทยดูกันอย่างทันอกทันใจ ไม่ต้องรอกลับไปแล้วค่อยเห็น

    สามทุ่มกว่าแล้ว ลำแสงสุดท้ายของวันที่สามของการเดินทางหมดไป


วันที่สี่ของการเดินทาง



    การไม่ต้องมาเที่ยวกับทัวร์ ทำให้เราไม่ต้องถูกปลุกตอน 6 โมงเช้า กินข้าว 7 โมง และล้อหมุนตอน 8 โมง

    ก่อนหกโมงเช้า เอินได้ยินเสียงลีกับเต้ตื่นมาเตรียมตัวออกไปถ่ายรูปพระอาทิตย์ขึ้น อากาศหนาวทำให้เอินไม่อยากโผล่ตัวออกมาจากผ้าห่มอันแสนอบอุ่นเลย แต่มันก็ได้เวลาที่ต้องลุกขึ้นมาใช้ห้องน้ำก่อนที่สองคนนั่นจะกลับมา เมื่อคืนอากาศหนาวเย็นจนเราต้องเปิดฮีทเตอร์แรงสุด ซึ่งมีอยู่กลางบ้านอันเดียว เราเลยต้องเปิดประตูห้องนอนไว้เพื่อให้ไออุ่นจากฮีทเตอร์แผ่เข้ามาห้องด้วย ยังดีที่ได้อาศัยผ้าห่มที่หนาแต่เบานั้นให้ความอบอุ่นได้ดีมาก ส่วนอีกที่หนึ่งที่มีฮีทเตอร์อย่างร้อนแรงไว้ให้คือในห้องน้ำ

    เอินจัดการกับกิจวัตรตอนเช้าเสร็จแล้วมานั่งจิบกาแฟกับแซนวิชที่ห้องนั่งเล่นที่เป็นประตูกระจกใสมองออกไปเห็นดอกลูพินข้างบ้าน มีวิวทะเลสาบอยู่ลิบๆ สายแดดเริ่มจัดจ้าแล้ว มีเสียงรถแล่นเข้ามาจอด เต้กับลีกลับมาจากถ่ายรูป

    “เป็นไง พระอาทิตย์ขึ้นสวยไหม” เอินทักขึ้น

    “ไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ เพราะพระอาทิตย์ขึ้นด้านหลังเขา แสงไม่ดีเลย น้ำในทะเลสาบสะท้อนออกมาเป็นสีน้ำตาล สวยสู้ตอนกลางวันไม่ได้” ลีบ่น ทำท่าผิดหวัง แล้วทั้งสองก็เข้าครัวไปจัดการกับอาหารเช้า เพราะก่อนไปกินรองท้องไปนิดเดียว



    เอินอิ่มแล้วและใช้เวลาศึกษาแผนที่กับคัมภีร์ท่องเที่ยว จุดหมายปลายทางของเราวันนี้คือ Queenstown ซึ่งไม่ไกลนักเราน่าจะใช้เวลาไม่เกิน 5 ช.ม.เพื่อไปถึงที่นั่น เพราะฉะนั้น เราไม่ต้องรีบร้อนอะไร ออกเดินทางสายๆ แวะเที่ยวถ่ายรูปไปได้ตลอดทาง

    กว่าจะเก็บข้าวของและถ่ายรูปอีกละลอกแล้วออกเดินทางต่อก็เกือบเก้าโมงเช้า เอินรับหน้าที่ขับตามเคย แต่เอินจะไม่ใช้ Cruise control เหมือนเต้ แต่จะใช้สายตาอันยาวไกลดักจับรถตำรวจที่สวนมา 5555 กะว่าเมื่อไหร่ที่เห็นรถสีขาวเอินจะเตรียมแตะเบรค ไม่อยากบอกเลยว่าเช้าวันแรกที่เอินขับ เหยียบหนักกว่าเต้อีก เกินกว่า 120 ก.ม./ ช.ม.ไปด้วยซ้ำในบางลีลาที่ต้องเร่งแซงรถช้าถึงสองคันรวด แต่ไม่เจอตำรวจเลย สรุปว่าที่เต้ถูกจับเมื่อวานนั้นเป็นความซวยของเขาเอง

>>>ขออนุญาตแท็กห้องถนนนักเขียนนะคะ อยากแชร์ให้เพื่อนๆ ที่ห้องนี้<<<

(มีต่อค่ะ)