ตอนที่ 1
http://pantip.com/topic/34805318
ในขณะที่ผมกำลังขับรถอยู่นั้น จู่ๆ ผมก็ได้ยินเสียง ผู้หญิงร้องไห้ ทั้งๆที่อยู่ในรถกับคุณอรอินทร์
“คุณอร ได้ยินเสียงคนร้องไห้มั๊ยครับ” ผมถามเธอ ทั้งๆที่ก็รู้ว่าเธอไม่ได้ยินแน่ๆ
“ไม่ได้ยินค่ะ เสียงผู้หญิงที่ไหน ก็พวกเราอยู่บนรถแค่สองคนนี่คะ ”
“ฮือออ…. ฮือ… ” เสียงผู้หญิงร้องไห้ครั้งนี้เริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ
“เสียงนี้ ผมได้ยินมันมาตั้งแต่อินตราเสียชีวิต เป็นเสียงที่รบกวนชีวิตประจำวันของผม และมันจะได้ยินทุกๆวัน จนผมจะเป็นประสาทอยู่แล้ว และทางเดียวที่ผมจะหยุดเธอได้ นั่นก็คือต้องหาความจริงที่เธออยากให้ผมรู้ !!” ผมคิดในใจ
และเสียงร้องไห้นั้นก็ลากยาวไปเรื่อย ๆ จนถึงโรงเรียน
“พี่ภู !! พี่ภูมาแล้วเจ้าฤทธิ์ ไปกลับ ๆ” ยัยพิ้งค์ที่เห็นรถของผมเพิ่งมาถึง
“คร้าบบ พี่พิ้งค์” เจ้าฤทธิ์รีบเก็บกระเป๋าที่วางอยู่บนพื้นมาสะพาย พร้อมเดินมาที่รถพร้อมยัย
พิ้งค์
“เอิ่ม คุณอร แล้วน้องของคุณรอที่ไหนหรอครับ”ผมถามอรอินทร์
“เอ๊ะ ปกติน้องดิฉันจะรอหน้ารั้วโรงเรียนเหมือนกันค่ะ แต่วันนี้ไม่อยู่ เดี๋ยวดิฉันไปตามข้างในดีกว่าค่ะ” คุณอรลงจากรถ
ผมซึ่งคิดถึงบรรยากาศโรงเรียนเก่า ๆ สมัยมัธยมอยู่แล้ว จึงคิดว่าวันนี้น่าจะถือโอกาสไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าบ้างเลย
“รอผมด้วยครับ คุณอร” ผมรีบลงจากรถตามเธอไป
“นี่ พิ้งค์กับฤทธิ์ รออยู่ในรถนะ เดี๋ยวพี่ไปตามน้องของเพื่อนพี่อีกคน”
“ค่า/ครับ”พลันขานรับน้องทั้งสองของผมก็ขึ้นรถ
ผมกับคุณอรอินทร์ได้เดินเข้ามาในโรงเรียนด้วยกัน บรรยากาศของโรงเรียนที่นี่ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม นึกแล้วก็รู้สึกคิดถึงวันเก่าๆจริงๆ
“เมื่อกี้ดิฉันโทรหาน้องแล้ว น้องบอกทำงานอยู่ในห้องสมุดอ่ะค่ะ ต้องขอโทษคุณภูมินทร์ด้วยนะคะ ที่ทำให้ช้า” คุณอรบอก
“ไม่เป็นไรครับ ผมก็ไม่ได้มีธุระอะไรเร่งด่วนอยู่แล้ว”
และเราก็เดินเข้าไปในห้องสมุด และได้พบกับ น้องสาวของเธอ เป็นเด็กวัยเดียวกันกับยัยพิ้งค์เลย
“นี่เสร็จรึยัง อ้น พี่รอตั้งนานแล้ว” อรอินทร์ถามน้องสาวของเธอ
“เดี่ยวแปปนึงนะพี่ หนูขอจัดพวกหนังสือพิมพ์เก่า ๆ แปปนึง เดี๋ยวจะเสร็จแล้วจ้ะ”
ผมยิ้มให้คุณอรและน้องสาวของเธอ
“มาเดี๋ยวพี่ช่วยจัดด้วยละกันนะ”
ผมเห็นหองหนังสือที่มันมีเยอะมาก เลยอาสาจะขอจัดด้วย ทว่าเหลือบไปเห็น ข่าวในหนังสือพิมพ์ฉบับเก่า
เป็นเนื้อหาข่าวของอินตราที่มีข่าวเกี่ยวกับการฆ่าตัวตาย ในข่าวเขียนไว้ว่า
“ดับอนาถ ! หญิงสาวฆ่าตัวตายในห้องนอนปริศนา ทิ้งจดหมายลาตาย…”
"อ่านอะไรอยู่อ่ะ ภู!! เห็นอ่านมาสักพักแล้ว !" อรถาม
"คือ เป็นข่าวเก่าของเพื่อนผมสมัยมัธยมน่ะ ตอนนี้เธอเสียแล้ว แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องจบชีวิตด้วยการฆ่าตัวตาย
และคุณอย่าเพิ่งหัวเราะผมนะ ถ้าผมจะบอกคุณว่า ผมรู้สึกว่าเธอกำลังจะสื่อสารอะไรบางอย่างกับผมอยู่" ผมตอบกลับเป็นด้วยสีหน้าที่จริงจัง
"ไหน ขออรอ่านหน่อยนะ "
อรอินทร์รีบคว้าหนังสือพิมพ์ในมือผม แล้วอ่านเนื้อหาในนั้นสักพักใหญ่ๆ
"ในข่าวนี้บอกว่า เธอฆ่าตัวตายด้วยการผูกคอตาย และในจดหมายได้เขียนว่า เธอน้อยใจในชะตาชีวิต ซึ่งคนที่พบเห็นศพคนแรกของเธอเป็นแฟนหนุ่มคนสนิท ได้ให้การต่อตำรวจว่า เธอเป็นคนที่เครียดกับปัญหาทางบ้านและมีหนี้สินพันตัวมากมาย จึงจบชีวิตด้วยการผูกคอตาย " อรสรุปเนื้อหาในนั้น
“แฟนหนุ่มคนสนิท คนนั้นเป็นใครกัน ในหนังสือพิมพ์เล่มนี้ก็ไม่ได้เขียนเอาไว้ด้วย”ผมสงสัยก็ตรงนี้แหละ
“นี่คุณกำลังคิดอะไรอยู่หรอ”อรถาม
"ผมไม่เชื่อหรอกนะ ว่านั้นจะเป็นจดหมายของอินตรา อินตราเธอเป็นคนเข้มแข็งกว่านี้ ผมว่ามันต้องมีเงื่อนงำอะไรบางอย่าง"
“ถ้ามีอะไรให้ชั้นช่วย คุณบอกชั้นได้เสมอนะคะ คุณภู”
“ขอบคุณมากๆครับ ”
และพวกเราก็ได้จัดหนังสือพิมพ์เก็บเข้าตู้ และกลับบ้านกัน
จากข่าวที่ผมอ่านได้เมื่อเย็นนี้ทำให้ผมคิดหนัก ทำให้ผมย้อนเรื่องไปประติดประต่อ ระหว่างเรื่องราวในความฝันเมื่อคืน กับ ข่าวที่อ่านในวันนี้ว่าพอจะมีอะไรเชื่อมโยงกันได้บ้าง ผมจึงได้ค้นหาข้อมูลเพิ่มเติม จากอินเตอร์เน็ต แต่ก็ไม่พบเบาะแสใด ๆ เพราะข่าวที่ลงไว้ก็มีรายละเอียดน้อยนิดเหลือเกิน อาจะเป็นเพราะช่วงเวลาที่ผ่านมานานเกินไป บางทีแค่ข่าวในอินเตอร์เน็ตพวกนี้คงช่วยอะไรได้ไม่มากนัก ผมจึงตัดสินใจค้นหาต่อจากสังคมโลกโซเชี่ยล และพอจะจำได้เกี่ยวกับ ชื่อของเพื่อนสนิทเก่าของอินตรา และชื่อแรกที่ผมนึกออกคือ “กิตติ” ซึ่งเป็นผู้ชายนะยะมาดตุ้งติ้ง เพื่อนสาวของอินตรา และโชคดีที่ผมเสริช์หาชื่อเค้าเจอบท Facebook และได้ทำการขอเป็นเพื่อนไว้ !!
“กิตติ สวยแซ่บนะฮ้า ได้ตอบรับคำขอการเป็นเพื่อนของคุณ”
ผมขอเป็นเพื่อนไม่ทันไร ก็ได้รับการตอบรับทันที
“ใครอ่ะ ” กิตติทักผมทางกล่องแชทก่อนเลย
“กิตติ จำเราได้ไหม ภูมินทร์แฟนเก่าของอินตราไง” ผมตอบกลับด้วยอย่างไว
“อ๋อ ภู จำได้ ๆ ไม่เจอซะนานเป็นไง อยู่ไหน สบายดีไหม”
“สบายดี นี่ขอเข้าเรื่องตรง ๆ เลยนะคือ เราอยากรู้เรื่องของอินตราอ่ะ ว่าทำไมเธอถึงจบชีวิตลงได้”
ผมพิมพ์ตอบกลับไป แต่ครั้งนี้เจ้ากิตติ หายเงียบไปซักพักใหญ่ ทั้ง ๆ ที่ก็ขึ้นตรงมุมข้างๆว่า เขาได้อ่านแล้ว
ผมนั่งรอเค้าตอบกลับนาน จนเผลอหลับไป…. และนั่นก็ทำให้ผมได้ฝันเห็นเบาะแสสำคัญ…
ภวังค์ร้าย…เรือนรัก ตอนที่ 2
ในขณะที่ผมกำลังขับรถอยู่นั้น จู่ๆ ผมก็ได้ยินเสียง ผู้หญิงร้องไห้ ทั้งๆที่อยู่ในรถกับคุณอรอินทร์
“คุณอร ได้ยินเสียงคนร้องไห้มั๊ยครับ” ผมถามเธอ ทั้งๆที่ก็รู้ว่าเธอไม่ได้ยินแน่ๆ
“ไม่ได้ยินค่ะ เสียงผู้หญิงที่ไหน ก็พวกเราอยู่บนรถแค่สองคนนี่คะ ”
“ฮือออ…. ฮือ… ” เสียงผู้หญิงร้องไห้ครั้งนี้เริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ
“เสียงนี้ ผมได้ยินมันมาตั้งแต่อินตราเสียชีวิต เป็นเสียงที่รบกวนชีวิตประจำวันของผม และมันจะได้ยินทุกๆวัน จนผมจะเป็นประสาทอยู่แล้ว และทางเดียวที่ผมจะหยุดเธอได้ นั่นก็คือต้องหาความจริงที่เธออยากให้ผมรู้ !!” ผมคิดในใจ
และเสียงร้องไห้นั้นก็ลากยาวไปเรื่อย ๆ จนถึงโรงเรียน
“พี่ภู !! พี่ภูมาแล้วเจ้าฤทธิ์ ไปกลับ ๆ” ยัยพิ้งค์ที่เห็นรถของผมเพิ่งมาถึง
“คร้าบบ พี่พิ้งค์” เจ้าฤทธิ์รีบเก็บกระเป๋าที่วางอยู่บนพื้นมาสะพาย พร้อมเดินมาที่รถพร้อมยัย
พิ้งค์
“เอิ่ม คุณอร แล้วน้องของคุณรอที่ไหนหรอครับ”ผมถามอรอินทร์
“เอ๊ะ ปกติน้องดิฉันจะรอหน้ารั้วโรงเรียนเหมือนกันค่ะ แต่วันนี้ไม่อยู่ เดี๋ยวดิฉันไปตามข้างในดีกว่าค่ะ” คุณอรลงจากรถ
ผมซึ่งคิดถึงบรรยากาศโรงเรียนเก่า ๆ สมัยมัธยมอยู่แล้ว จึงคิดว่าวันนี้น่าจะถือโอกาสไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าบ้างเลย
“รอผมด้วยครับ คุณอร” ผมรีบลงจากรถตามเธอไป
“นี่ พิ้งค์กับฤทธิ์ รออยู่ในรถนะ เดี๋ยวพี่ไปตามน้องของเพื่อนพี่อีกคน”
“ค่า/ครับ”พลันขานรับน้องทั้งสองของผมก็ขึ้นรถ
ผมกับคุณอรอินทร์ได้เดินเข้ามาในโรงเรียนด้วยกัน บรรยากาศของโรงเรียนที่นี่ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม นึกแล้วก็รู้สึกคิดถึงวันเก่าๆจริงๆ
“เมื่อกี้ดิฉันโทรหาน้องแล้ว น้องบอกทำงานอยู่ในห้องสมุดอ่ะค่ะ ต้องขอโทษคุณภูมินทร์ด้วยนะคะ ที่ทำให้ช้า” คุณอรบอก
“ไม่เป็นไรครับ ผมก็ไม่ได้มีธุระอะไรเร่งด่วนอยู่แล้ว”
และเราก็เดินเข้าไปในห้องสมุด และได้พบกับ น้องสาวของเธอ เป็นเด็กวัยเดียวกันกับยัยพิ้งค์เลย
“นี่เสร็จรึยัง อ้น พี่รอตั้งนานแล้ว” อรอินทร์ถามน้องสาวของเธอ
“เดี่ยวแปปนึงนะพี่ หนูขอจัดพวกหนังสือพิมพ์เก่า ๆ แปปนึง เดี๋ยวจะเสร็จแล้วจ้ะ”
ผมยิ้มให้คุณอรและน้องสาวของเธอ
“มาเดี๋ยวพี่ช่วยจัดด้วยละกันนะ”
ผมเห็นหองหนังสือที่มันมีเยอะมาก เลยอาสาจะขอจัดด้วย ทว่าเหลือบไปเห็น ข่าวในหนังสือพิมพ์ฉบับเก่า
เป็นเนื้อหาข่าวของอินตราที่มีข่าวเกี่ยวกับการฆ่าตัวตาย ในข่าวเขียนไว้ว่า
“ดับอนาถ ! หญิงสาวฆ่าตัวตายในห้องนอนปริศนา ทิ้งจดหมายลาตาย…”
"อ่านอะไรอยู่อ่ะ ภู!! เห็นอ่านมาสักพักแล้ว !" อรถาม
"คือ เป็นข่าวเก่าของเพื่อนผมสมัยมัธยมน่ะ ตอนนี้เธอเสียแล้ว แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องจบชีวิตด้วยการฆ่าตัวตาย
และคุณอย่าเพิ่งหัวเราะผมนะ ถ้าผมจะบอกคุณว่า ผมรู้สึกว่าเธอกำลังจะสื่อสารอะไรบางอย่างกับผมอยู่" ผมตอบกลับเป็นด้วยสีหน้าที่จริงจัง
"ไหน ขออรอ่านหน่อยนะ "
อรอินทร์รีบคว้าหนังสือพิมพ์ในมือผม แล้วอ่านเนื้อหาในนั้นสักพักใหญ่ๆ
"ในข่าวนี้บอกว่า เธอฆ่าตัวตายด้วยการผูกคอตาย และในจดหมายได้เขียนว่า เธอน้อยใจในชะตาชีวิต ซึ่งคนที่พบเห็นศพคนแรกของเธอเป็นแฟนหนุ่มคนสนิท ได้ให้การต่อตำรวจว่า เธอเป็นคนที่เครียดกับปัญหาทางบ้านและมีหนี้สินพันตัวมากมาย จึงจบชีวิตด้วยการผูกคอตาย " อรสรุปเนื้อหาในนั้น
“แฟนหนุ่มคนสนิท คนนั้นเป็นใครกัน ในหนังสือพิมพ์เล่มนี้ก็ไม่ได้เขียนเอาไว้ด้วย”ผมสงสัยก็ตรงนี้แหละ
“นี่คุณกำลังคิดอะไรอยู่หรอ”อรถาม
"ผมไม่เชื่อหรอกนะ ว่านั้นจะเป็นจดหมายของอินตรา อินตราเธอเป็นคนเข้มแข็งกว่านี้ ผมว่ามันต้องมีเงื่อนงำอะไรบางอย่าง"
“ถ้ามีอะไรให้ชั้นช่วย คุณบอกชั้นได้เสมอนะคะ คุณภู”
“ขอบคุณมากๆครับ ”
และพวกเราก็ได้จัดหนังสือพิมพ์เก็บเข้าตู้ และกลับบ้านกัน
จากข่าวที่ผมอ่านได้เมื่อเย็นนี้ทำให้ผมคิดหนัก ทำให้ผมย้อนเรื่องไปประติดประต่อ ระหว่างเรื่องราวในความฝันเมื่อคืน กับ ข่าวที่อ่านในวันนี้ว่าพอจะมีอะไรเชื่อมโยงกันได้บ้าง ผมจึงได้ค้นหาข้อมูลเพิ่มเติม จากอินเตอร์เน็ต แต่ก็ไม่พบเบาะแสใด ๆ เพราะข่าวที่ลงไว้ก็มีรายละเอียดน้อยนิดเหลือเกิน อาจะเป็นเพราะช่วงเวลาที่ผ่านมานานเกินไป บางทีแค่ข่าวในอินเตอร์เน็ตพวกนี้คงช่วยอะไรได้ไม่มากนัก ผมจึงตัดสินใจค้นหาต่อจากสังคมโลกโซเชี่ยล และพอจะจำได้เกี่ยวกับ ชื่อของเพื่อนสนิทเก่าของอินตรา และชื่อแรกที่ผมนึกออกคือ “กิตติ” ซึ่งเป็นผู้ชายนะยะมาดตุ้งติ้ง เพื่อนสาวของอินตรา และโชคดีที่ผมเสริช์หาชื่อเค้าเจอบท Facebook และได้ทำการขอเป็นเพื่อนไว้ !!
“กิตติ สวยแซ่บนะฮ้า ได้ตอบรับคำขอการเป็นเพื่อนของคุณ”
ผมขอเป็นเพื่อนไม่ทันไร ก็ได้รับการตอบรับทันที
“ใครอ่ะ ” กิตติทักผมทางกล่องแชทก่อนเลย
“กิตติ จำเราได้ไหม ภูมินทร์แฟนเก่าของอินตราไง” ผมตอบกลับด้วยอย่างไว
“อ๋อ ภู จำได้ ๆ ไม่เจอซะนานเป็นไง อยู่ไหน สบายดีไหม”
“สบายดี นี่ขอเข้าเรื่องตรง ๆ เลยนะคือ เราอยากรู้เรื่องของอินตราอ่ะ ว่าทำไมเธอถึงจบชีวิตลงได้”
ผมพิมพ์ตอบกลับไป แต่ครั้งนี้เจ้ากิตติ หายเงียบไปซักพักใหญ่ ทั้ง ๆ ที่ก็ขึ้นตรงมุมข้างๆว่า เขาได้อ่านแล้ว
ผมนั่งรอเค้าตอบกลับนาน จนเผลอหลับไป…. และนั่นก็ทำให้ผมได้ฝันเห็นเบาะแสสำคัญ…