... เมื่อเขา คือ คนที่เธอแอบปลื้ม เหมือนไอดอลคนหนึ่ง
...... เมื่อเธอ คือ คนที่จะมาเช่าบ้านเก่า ซึ่งเขาไม่ยอมรับ และต้องการไล่เธอออกไป
............ เธอ พบ 'เทวดา' ในบ้านหลังนี้ และ ความฝันที่จะได้ทำงานกับ 'เขา' อาจจะไม่ราบรื่นอย่างใจหวัง
คนเห็นวิญญาณ เทวดา ผีสาง วิญญาณไม่ยอมกลับร่าง และ ผู้ชายกวนๆ
บทนำ + ตอนที่ 1
http://pantip.com/topic/33402809
ตอนที่ 2
http://pantip.com/topic/33409017
ตอนที่ 3
http://pantip.com/topic/33418583
ตอนที่ 4
http://pantip.com/topic/33428314
ตอนที่ 5.1
http://pantip.com/topic/33434178
ตอนที่ 5.2
http://pantip.com/topic/33446172
ตอนที่ 6
http://pantip.com/topic/33464685
ตอนที่ 7.1
http://pantip.com/topic/33468900
ตอนที่ 7.2
http://pantip.com/topic/33472106
ตอนที่ 8
http://pantip.com/topic/33495703
ตอนที่ 9
http://pantip.com/topic/33500584
ตอนที่ 10
http://pantip.com/topic/33503967
ตอนที่ 11
http://pantip.com/topic/33508917
ตอนที่ 12
http://pantip.com/topic/33513898
ตอนที่ 13
http://pantip.com/topic/33527340
ตอนที่ 14
http://pantip.com/topic/33532264
ตอนที่ 15
http://pantip.com/topic/33534637
ตอนที่ 16
http://pantip.com/topic/33541565
ตอนที่ 17
http://pantip.com/topic/33561295
ตอนที่ 18 - 19
http://pantip.com/topic/33595875
ตอนที่ 20 - รอยร้าวครั้งที่ 1
รัตติดาราเหลียวมองรอบตัวในสถานที่ไม่คุ้นตา ก่อนที่จะเข้าใจได้เองว่า เธอกำลังฝันอยู่
สมัยที่เธอเห็นวิญญาณได้ใหม่ๆ หลายครั้งเธอไม่ถึงกับโดนเข้าสิง แต่แค่เธอโดนวิญญาณที่ยังมีห่วง มีความคับแค้นใจเดินผ่านเธอไป เพียงแค่นั้นเธอยังเคยฝันเห็นเรื่องราวของวิญญาณดวงนั้นตั้งหลายคืน และครั้งนี้หญิงสาวผู้มีสัมผัสพิเศษจึงค่อนข้างระวังตัว เธอรู้ดีว่าเธออาจจะรู้สึกเจ็บปวด ร่วมสะเทือนใจกับดวงวิญญาณที่ทำให้เธอฝันถึงด้วยแน่นอน
หญิงสาวตัวเล็กมองรอบตัว เห็นว่าที่ที่เธออยู่นั้นคือห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ มีเตียงนอนตรงกลาง และรอบเตียงมีทางเดินแคบๆแค่พอเดินได้เท่านั้น ปลายเตียงมีประตูซึ่งแง้มอยู่ รัตติดาราเดินผ่านประตูห้องนอน ถัดออกไปคือห้องที่รวมทั้งส่วนนั่งพักผ่อนดูโทรทัศน์ ส่วนกินข้าว และครัวเล็กๆ มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเตรียมอาหารด้วยท่าทางมีความสุข รัตติดาราตาโต และแทบหยุดหายใจเมื่อผู้หญิงคนนั้นหันมาทางเธอเพื่อหยิบชามไปใส่ซุปที่กำลังเดือด
...ผู้หญิงคนนั้น คือ ปรีย์ ...
ก๊อกๆๆ
ปรีย์หันมองไปยังประตูห้อง ... ประตูหลักของห้องพักภายในอพาทเมนท์แห่งนี้ และเมื่อเธอเปิดประตูห้องออก รอยยิ้มและความสดใสก็จางหายไปจากใบหน้าสวย
“โปรเฟสเซอร์ ... เดวิด" ปรีย์เอ่ยชื่อเขา พร้อมถอยหลังกรู ตอนแรกปรีย์คิดว่าน่าจะเป็นใครอีกคนที่สัญญาว่าจะกลับตั้งแต่เมื่อคืน หากเธอรอเขาจนเช้าก็ยังไม่โผล่มา ...
รัตติดาราพบว่าโปรเฟสเชอร์ที่ว่านั้นเป็นผู้ชายตัวสูงที่มีผมขาวทั้งหัว ร่างสูงโปร่ง สวมสูทสีน้ำตาลเข้ม กำลังเดินเข้ามาในห้องด้วยแววตาดุดัน ก่อนจะยื่นซองสีน้ำตาลให้หญิงสาวเจ้าของห้อง ปรีย์ลังเลใจแต่ก็ยอมรับมาถือไว้ ดวงตาสวยใต้ขนตายาวเบิกโตเมื่อรู้ว่าของด้านในคืออะไร
เงิน ... ไม่รวมกับภาพถ่ายที่วางอยู่ด้านบน ... ภาพของ ณฉัตร หรือ ชาร์ล ชื่อที่เรียกกันง่ายๆในการใช้ชีวิตที่อเมริกา เขาอยู่อยู่ในร้านขายเครื่องประดับกับหญิงสาวที่ใครๆก็พูดกันว่าจะต้องได้ลงเอยกับลูกชายศาสตราจารย์ชื่อดังในวงการสถาปัตย์อย่าง เดวิด
“หมายความว่าไงคะ" ปรีย์ถามเสียงแหบแห้ง ใบหน้าสวยส่ายไปมาอย่างไม่อยากเชื่อกับภาพที่เธอเห็น
“เขาจะแต่งงานกัน ฉันไม่อยากให้เธอต้องโง่อยู่อย่างนี้นะ" ศาสตราจารย์วัยห้าสิบเก้าปีเอ่ยบอก
“แต่งงานเหรอคะ ไม่จริง ไม่มีทาง" หญิงสาวค้านเสียงดัง ต่อให้โลกถล่มลงตรงหน้า เธอก็ไม่มีวันเชื่อว่าณฉัตรจะหลอกให้เธอรอ แล้ววันหนึ่งก็หนีไปแต่งงานแบบนี้
“เพราะชาร์ลเขารู้ว่ายังไงฉันก็ไม่ยอมรับเธอ ... ปรีย์ หนูควรเข้าใจนะ อนาคต มันสำคัญกว่าความรัก ยิ่งรักกับคนที่รอวันตายอย่างเธอ ลูกชายฉันต้องเลือกอย่างแรกอยู่แล้ว ... รู้ไหมผู้หญิงในรูปนี่เป็นใคร ลูกสาวของบริษัทดังในเมืองไทย แล้วเธอล่ะ มีอะไรให้เขา นอกจากสูบเงินของเขาเพื่อรักษาให้อยู่รอดไปวันๆ ฉันถามหน่อย ถ้าเป็นเธอ เธอจะเลือกใคร"
ปรีย์ทำได้เพียงเม้มปากแน่น เมื่อเถียงคนตรงหน้าไม่ออก ... เขาพูดถูกทุกคำ ... เธอเป็นแค่ตัวถ่วงของณฉัตร
ณฉัตรเสียพ่อแม่แท้ๆซึ่งเป็นคนไทยไป ศาสตราจารย์เดวิดซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของบุพการีจึงรับณฉัตรมาเลี้ยงในชื่อว่า ชาร์ล เลี้ยงมาตั้งแต่ณฉัตรวัยรุ่นจนเรียนจบปริญญาโท เขาตั้งใจจะให้ลูกบุญธรรมเดินตามรอยเป็นคนเก่งในวงการ แต่พอณฉัตรรักกับปรีย์ ก็ต้องลดตัวไปทำงานหนักแบบไร้สาระเพื่อหาเงินมารักษาอาการป่วยของปรีย์ ซึ่งเดวิดไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากพยายามจับคู่ใหม่ของลูกบุญธรรม
... แน่นอนเรื่องซื้อแหวน และแต่งงาน เป็นเรื่องที่เดวิดกุขึ้นทั้งนั้น
เพื่ออนาคตที่เจริญรุ่งเรือง เดวิดจำเป็นต้องรีบตัดบ่วงที่พันแข้งพันขาลูกชายออกเสีย ... จะหาว่าเขาใจร้าย เขาก็ยอม!
ปรีย์ยืนนิ่ง กำรูปในมือแน่น น้ำตารินไหลออกจากดวงตาสวย ไม่มีเสียงสะอื้นออกมาสักคำได้แต่เม้มปากแน่น ระหว่างฟังสิ่งที่เป็นเหมือนมีดแหลมกรีดใจเธอซ้ำๆ
ผู้มาเยือนยังคงราดน้ำมันใส่กองไฟ หวังจะเผาไหม้จิตใจหญิงสาวให้มอดเป็นจุน มือหนาที่มีรอยย่นตามอายุยื่นซองการ์ดสีขาวให้ เป็นการ์ดที่เขาทำขึ้นเฉพาะกิจ ... เขาต้องการตัดเธอให้ขาดและไม่มีวันต่อได้ติดอีก
ปรีย์มองเห็นชื่อบนการ์ด หัวใจเธอสลายไม่เหลือชิ้นดี ร้องไห้โฮหากไม่ได้ทำให้แววตาคนมองอย่างเดวิดสงสารได้เลย
“ที่เขาไม่กล้าบอกเธอเพราะเขาสงสารเธอ ... สงสาร ไม่ใช่ รัก" เดวิดพูดจบ ร่างบางก็กรีดร้องออกมา พร้อมกับปาของข้างตัวใส่เขา
“ออกไป! ออกไปให้พ้น ออกไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าพวกคุณ ออกไปให้พ้น!” เธอยกมือขึ้นปิดหู ทนไม่ไหวอีกแล้วที่ฟังอะไรต่อจากเขา ถ้ามากกว่านี้เธออาจจะหยิบมีดมาแทงเขาแล้วก็ได้
ปรีย์เสียใจอย่างที่สุด ... ณฉัตรหลอกเธอ เขาบอกว่าเขาไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงไทยคนนั้น แล้วรูปนี่คืออะไร การ์ดนี่อีก ทุกอย่างเขาทำไปเพราะสงสาร และหลอกให้เธอมีความหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ไม่ต้องไล่หรอก หวังว่าฉันคงไม่ต้องมาเพื่อบอกเธอเรื่องกำหนดงานแต่งงานระหว่างลูกฉันกับแฟนเขาหรอกนะ ... หรือถ้ามา ก็หวังว่าจะไม่เจอเธอที่นี่แล้ว ห้องนี้ฉันไม่ได้ซื้อมันเพื่อให้เธอยู่" เดวิดยัดการ์ดใส่กระเป๋าเสื้อเขาเช่นเดิม หลักฐานชิ้นนี้เขาจะทำลายทิ้งทันทีที่เดินพ้นจากห้องนี้ไป ...
+มีต่อ
รักละมุน ~ หอมกลิ่นแก้ว ตอนที่ 20 By ปิ่นนลิน
...... เมื่อเธอ คือ คนที่จะมาเช่าบ้านเก่า ซึ่งเขาไม่ยอมรับ และต้องการไล่เธอออกไป
............ เธอ พบ 'เทวดา' ในบ้านหลังนี้ และ ความฝันที่จะได้ทำงานกับ 'เขา' อาจจะไม่ราบรื่นอย่างใจหวัง
คนเห็นวิญญาณ เทวดา ผีสาง วิญญาณไม่ยอมกลับร่าง และ ผู้ชายกวนๆ
บทนำ + ตอนที่ 1 http://pantip.com/topic/33402809
ตอนที่ 2 http://pantip.com/topic/33409017
ตอนที่ 3 http://pantip.com/topic/33418583
ตอนที่ 4 http://pantip.com/topic/33428314
ตอนที่ 5.1 http://pantip.com/topic/33434178
ตอนที่ 5.2 http://pantip.com/topic/33446172
ตอนที่ 6 http://pantip.com/topic/33464685
ตอนที่ 7.1 http://pantip.com/topic/33468900
ตอนที่ 7.2 http://pantip.com/topic/33472106
ตอนที่ 8 http://pantip.com/topic/33495703
ตอนที่ 9 http://pantip.com/topic/33500584
ตอนที่ 10 http://pantip.com/topic/33503967
ตอนที่ 11 http://pantip.com/topic/33508917
ตอนที่ 12 http://pantip.com/topic/33513898
ตอนที่ 13 http://pantip.com/topic/33527340
ตอนที่ 14 http://pantip.com/topic/33532264
ตอนที่ 15 http://pantip.com/topic/33534637
ตอนที่ 16 http://pantip.com/topic/33541565
ตอนที่ 17 http://pantip.com/topic/33561295
ตอนที่ 18 - 19 http://pantip.com/topic/33595875
ตอนที่ 20 - รอยร้าวครั้งที่ 1
รัตติดาราเหลียวมองรอบตัวในสถานที่ไม่คุ้นตา ก่อนที่จะเข้าใจได้เองว่า เธอกำลังฝันอยู่
สมัยที่เธอเห็นวิญญาณได้ใหม่ๆ หลายครั้งเธอไม่ถึงกับโดนเข้าสิง แต่แค่เธอโดนวิญญาณที่ยังมีห่วง มีความคับแค้นใจเดินผ่านเธอไป เพียงแค่นั้นเธอยังเคยฝันเห็นเรื่องราวของวิญญาณดวงนั้นตั้งหลายคืน และครั้งนี้หญิงสาวผู้มีสัมผัสพิเศษจึงค่อนข้างระวังตัว เธอรู้ดีว่าเธออาจจะรู้สึกเจ็บปวด ร่วมสะเทือนใจกับดวงวิญญาณที่ทำให้เธอฝันถึงด้วยแน่นอน
หญิงสาวตัวเล็กมองรอบตัว เห็นว่าที่ที่เธออยู่นั้นคือห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ มีเตียงนอนตรงกลาง และรอบเตียงมีทางเดินแคบๆแค่พอเดินได้เท่านั้น ปลายเตียงมีประตูซึ่งแง้มอยู่ รัตติดาราเดินผ่านประตูห้องนอน ถัดออกไปคือห้องที่รวมทั้งส่วนนั่งพักผ่อนดูโทรทัศน์ ส่วนกินข้าว และครัวเล็กๆ มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเตรียมอาหารด้วยท่าทางมีความสุข รัตติดาราตาโต และแทบหยุดหายใจเมื่อผู้หญิงคนนั้นหันมาทางเธอเพื่อหยิบชามไปใส่ซุปที่กำลังเดือด
...ผู้หญิงคนนั้น คือ ปรีย์ ...
ก๊อกๆๆ
ปรีย์หันมองไปยังประตูห้อง ... ประตูหลักของห้องพักภายในอพาทเมนท์แห่งนี้ และเมื่อเธอเปิดประตูห้องออก รอยยิ้มและความสดใสก็จางหายไปจากใบหน้าสวย
“โปรเฟสเซอร์ ... เดวิด" ปรีย์เอ่ยชื่อเขา พร้อมถอยหลังกรู ตอนแรกปรีย์คิดว่าน่าจะเป็นใครอีกคนที่สัญญาว่าจะกลับตั้งแต่เมื่อคืน หากเธอรอเขาจนเช้าก็ยังไม่โผล่มา ...
รัตติดาราพบว่าโปรเฟสเชอร์ที่ว่านั้นเป็นผู้ชายตัวสูงที่มีผมขาวทั้งหัว ร่างสูงโปร่ง สวมสูทสีน้ำตาลเข้ม กำลังเดินเข้ามาในห้องด้วยแววตาดุดัน ก่อนจะยื่นซองสีน้ำตาลให้หญิงสาวเจ้าของห้อง ปรีย์ลังเลใจแต่ก็ยอมรับมาถือไว้ ดวงตาสวยใต้ขนตายาวเบิกโตเมื่อรู้ว่าของด้านในคืออะไร
เงิน ... ไม่รวมกับภาพถ่ายที่วางอยู่ด้านบน ... ภาพของ ณฉัตร หรือ ชาร์ล ชื่อที่เรียกกันง่ายๆในการใช้ชีวิตที่อเมริกา เขาอยู่อยู่ในร้านขายเครื่องประดับกับหญิงสาวที่ใครๆก็พูดกันว่าจะต้องได้ลงเอยกับลูกชายศาสตราจารย์ชื่อดังในวงการสถาปัตย์อย่าง เดวิด
“หมายความว่าไงคะ" ปรีย์ถามเสียงแหบแห้ง ใบหน้าสวยส่ายไปมาอย่างไม่อยากเชื่อกับภาพที่เธอเห็น
“เขาจะแต่งงานกัน ฉันไม่อยากให้เธอต้องโง่อยู่อย่างนี้นะ" ศาสตราจารย์วัยห้าสิบเก้าปีเอ่ยบอก
“แต่งงานเหรอคะ ไม่จริง ไม่มีทาง" หญิงสาวค้านเสียงดัง ต่อให้โลกถล่มลงตรงหน้า เธอก็ไม่มีวันเชื่อว่าณฉัตรจะหลอกให้เธอรอ แล้ววันหนึ่งก็หนีไปแต่งงานแบบนี้
“เพราะชาร์ลเขารู้ว่ายังไงฉันก็ไม่ยอมรับเธอ ... ปรีย์ หนูควรเข้าใจนะ อนาคต มันสำคัญกว่าความรัก ยิ่งรักกับคนที่รอวันตายอย่างเธอ ลูกชายฉันต้องเลือกอย่างแรกอยู่แล้ว ... รู้ไหมผู้หญิงในรูปนี่เป็นใคร ลูกสาวของบริษัทดังในเมืองไทย แล้วเธอล่ะ มีอะไรให้เขา นอกจากสูบเงินของเขาเพื่อรักษาให้อยู่รอดไปวันๆ ฉันถามหน่อย ถ้าเป็นเธอ เธอจะเลือกใคร"
ปรีย์ทำได้เพียงเม้มปากแน่น เมื่อเถียงคนตรงหน้าไม่ออก ... เขาพูดถูกทุกคำ ... เธอเป็นแค่ตัวถ่วงของณฉัตร
ณฉัตรเสียพ่อแม่แท้ๆซึ่งเป็นคนไทยไป ศาสตราจารย์เดวิดซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของบุพการีจึงรับณฉัตรมาเลี้ยงในชื่อว่า ชาร์ล เลี้ยงมาตั้งแต่ณฉัตรวัยรุ่นจนเรียนจบปริญญาโท เขาตั้งใจจะให้ลูกบุญธรรมเดินตามรอยเป็นคนเก่งในวงการ แต่พอณฉัตรรักกับปรีย์ ก็ต้องลดตัวไปทำงานหนักแบบไร้สาระเพื่อหาเงินมารักษาอาการป่วยของปรีย์ ซึ่งเดวิดไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากพยายามจับคู่ใหม่ของลูกบุญธรรม
... แน่นอนเรื่องซื้อแหวน และแต่งงาน เป็นเรื่องที่เดวิดกุขึ้นทั้งนั้น
เพื่ออนาคตที่เจริญรุ่งเรือง เดวิดจำเป็นต้องรีบตัดบ่วงที่พันแข้งพันขาลูกชายออกเสีย ... จะหาว่าเขาใจร้าย เขาก็ยอม!
ปรีย์ยืนนิ่ง กำรูปในมือแน่น น้ำตารินไหลออกจากดวงตาสวย ไม่มีเสียงสะอื้นออกมาสักคำได้แต่เม้มปากแน่น ระหว่างฟังสิ่งที่เป็นเหมือนมีดแหลมกรีดใจเธอซ้ำๆ
ผู้มาเยือนยังคงราดน้ำมันใส่กองไฟ หวังจะเผาไหม้จิตใจหญิงสาวให้มอดเป็นจุน มือหนาที่มีรอยย่นตามอายุยื่นซองการ์ดสีขาวให้ เป็นการ์ดที่เขาทำขึ้นเฉพาะกิจ ... เขาต้องการตัดเธอให้ขาดและไม่มีวันต่อได้ติดอีก
ปรีย์มองเห็นชื่อบนการ์ด หัวใจเธอสลายไม่เหลือชิ้นดี ร้องไห้โฮหากไม่ได้ทำให้แววตาคนมองอย่างเดวิดสงสารได้เลย
“ที่เขาไม่กล้าบอกเธอเพราะเขาสงสารเธอ ... สงสาร ไม่ใช่ รัก" เดวิดพูดจบ ร่างบางก็กรีดร้องออกมา พร้อมกับปาของข้างตัวใส่เขา
“ออกไป! ออกไปให้พ้น ออกไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าพวกคุณ ออกไปให้พ้น!” เธอยกมือขึ้นปิดหู ทนไม่ไหวอีกแล้วที่ฟังอะไรต่อจากเขา ถ้ามากกว่านี้เธออาจจะหยิบมีดมาแทงเขาแล้วก็ได้
ปรีย์เสียใจอย่างที่สุด ... ณฉัตรหลอกเธอ เขาบอกว่าเขาไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงไทยคนนั้น แล้วรูปนี่คืออะไร การ์ดนี่อีก ทุกอย่างเขาทำไปเพราะสงสาร และหลอกให้เธอมีความหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ไม่ต้องไล่หรอก หวังว่าฉันคงไม่ต้องมาเพื่อบอกเธอเรื่องกำหนดงานแต่งงานระหว่างลูกฉันกับแฟนเขาหรอกนะ ... หรือถ้ามา ก็หวังว่าจะไม่เจอเธอที่นี่แล้ว ห้องนี้ฉันไม่ได้ซื้อมันเพื่อให้เธอยู่" เดวิดยัดการ์ดใส่กระเป๋าเสื้อเขาเช่นเดิม หลักฐานชิ้นนี้เขาจะทำลายทิ้งทันทีที่เดินพ้นจากห้องนี้ไป ...
+มีต่อ