สำหรับคนที่เพิ่งเริ่มอ่าน ตามได้ที่
บทนำ
http://pantip.com/topic/32046546
บทที่ 1
http://pantip.com/topic/32102961
บทที่ 2
http://pantip.com/topic/32333496
บทที่ 3
http://pantip.com/topic/32342880
บทที่ 4
http://pantip.com/topic/32944640
บทที่ 5
http://pantip.com/topic/32956425
บทที่ 6
http://pantip.com/topic/32965746
***เนื่องจากนิยายเรื่องนี้ผ่านการรีไรท์มา หากเคยอ่านบทนำ-บทที่ 3 ที่ผ่านมาแล้ว กรุณากลับไปอ่านบทนำใหม่เพื่อจูนด้วยค่ะ
The guardian-เกมรักพิทักษ์ใจ
โดย พิมพ์สราญ
บทที่ 7
“พาย” เสียงของภรตดังขึ้นทันทีที่พัชภิชาก้าวเข้าไปในห้องทำงานของชายหนุ่ม หญิงสาวเพิ่งทราบว่าห้องพักที่ตนเองอยู่มาหนึ่งวันสองคืนนั้นเป็นหนึ่งในพื้นที่พักผ่อนส่วนตัวของเฉินหย่งเหอซึ่งครองพื้นที่ชั้นบนสุดของสำนักงานใหญ่เฉินเป่าฮู่ฮ่องกง ซึ่งมีการรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวดทั้งยังมีลิฟต์แยกต่างหากจากชั้นอื่นๆ ตัวลิฟต์ยังมีระบบสแกนนิ้วมือบันทึกข้อมูลผู้ที่สามารถใช้ได้สามคน คือเฉินหย่งเหอ หานเต๋อซั่วเลขานุการและผู้ช่วยคนสนิท และล่าสุด คนที่สาม พัชภิชาซึ่งตอนนี้ย้ายสำมะโนครัวไปยึดเอาห้องเล็กๆห้องหนึ่งในชั้นนั้นเป็นที่พักอาศัยชั่วคราวจนกว่าเธอจะจำข้อมูลที่ติดค้างประธานของบริษัทของบริษัทนี้
“สวัสดีซัน” พัชภิชาทักทาย หญิงสาวยิ้มแห้งๆเมื่อหนึ่งในสองชายร่างสูงในชุดสูทที่เฉินหย่งเหอ ‘ใจดี’ส่งมาเป็นผู้ช่วยของเธอตลอดเวลาที่อยู่ฮ่องกงช่วยเลื่อนเก้าอี้ให้ หญิงสาวเอ่ยขอบคุณก่อนที่จะหันไปมองภรตซึ่งตอนนี้งงเป็นไก่ตาแตก
ในคืนวันงานหลังจากที่พนักงานโรงแรมได้มาแจ้งว่าพัชภิชกลับไปถึงห้อง กินยาพักผ่อนโดยขอนอนพักผ่อนที่ห้องและห้ามรบกวน หากหญิงสาวหายดีแล้วจะติดต่อกลับ เขาก็รู้สึกเป็นห่วง แต่เมื่อลองไปเคาะหน้าห้องก็ไม่มีการตอบรับ มารดาของเขาเห็นดังนั้นก็บอกเขาให้ปล่อยหญิงสาวให้พักผ่อน ไว้รุ่งเช้าค่อยว่ากัน ชายหนุ่มไม่เห็นด้วยนักแต่ก็ทำตาม แต่พอเช้าของอีกวันเขาได้รับการแจ้งด้วยตนเองจากเหยียนหมิงจิวว่าพัชภิชาได้รับข้อเสนอของเฉินหย่งเหอเพื่อเป็นผู้ช่วยชายหนุ่มในการวิจัยนวัตกรรมใหม่พร้อมทุนเรียนต่อ ข้อมูลทุกอย่างดูลงตัว แต่เขาก็รู้สึกว่าไม่อยากจะเชื่อ แล้วเห็นได้ชัดว่ามันคงเป็นมากกว่าที่เขาได้รับรู้ วันนี้เพื่อนของเขามีบอดี้การ์ดระดับเอคลาสของบริษัทสองคนตามติดและอำนวยความสะดวก แสดงถึงความสำคัญของพัชภิชาที่คงมีไม่น้อย
ถ้าไม่ได้รู้จักกันมานานจนรู้นิสัยใจคอเขาต้องคิดแน่ๆ ว่าพัชภิชาในตอนนี้เป็นผู้หญิงของเฉินหย่งเหอ!
“ที่รักคะ นี่ก็เที่ยงแล้วไปทานข้าวเป็นเพื่อนหน่อยนะ” พัชภิชาพูดพร้อมโปรยยิ้มอ่อนหวาน “อุ๊ บอกแล้วว่าอย่าทำงานหนักมามะสุดหล่อ เดี๋ยวให้รางวัล” กล่าวจบหญิงสาวก็ลุกจากฝั่งตรงข้ามไปอยู่ฝั่งเดียวกันกับชายหนุ่มซึ่งตอนนี้เธอเชื่อว่าเขาต้องข่มความแปลกใจอย่างมากให้อยู่ภายใต้ใบหน้ายิ้มกริ่ม เธอขอให้4ปีในมหาวิทยาลัยช่วยให้เขารู้ถึงสัญญาณของเธอด้วยเถิด
“อยากได้เหมือนกัน” ว่าแล้วมือใหญ่ก็ฉุดหญิงสาวให้ลงมานั่งตัก แอบชำเลือกดูบอดีการ์ดหนุ่มทั้งสองตอนนี้กำลังก้มมองพื้นอยู่
พัชภิชาหัวเราะเสียงใส ชายหนุ่มนึกชื่นชมในใจ นี่ถ้าเขาได้เห็นมุมนี้ของเจ้าหล่อนตอนเรียนหนังสือไม่แน่ว่าตอนนี้ทั้งสองจะได้คบกันจริงๆ เพราะเขาต้องจีบเธอแน่เพราะทั้งน้ำเสียงท่าทางมันทำให้เธอดูมีเสน่ห์และเซ็กซี่แม้จะแต่งตัวมิดชิด ก่อนที่ความคิดเขาจะได้ล่องลอยไปไกล แม่เพื่อนตัวดีก็ยื่นใบหน้าเข้าหา และใช้ริมฝีปากจุมพิตลงบนแก้มเขา ก่อนจะค่อยๆลากไปใบใบหู ถึงแม้จะรู้ดีว่าไม่ใช่เรื่องปกติ แต่ภรตก็อดรู้สึกเขินขึ้นมาไม่ได้
“ซัน ฉันมีมีเรื่องเล่า เราต้องอยู่สองต่อสอง ฉันโดนคุม พวกเขาฟังไทยพูดไทยได้” พูดจบก็ดึงตัวออกมาแล้วทั้งคู่ก็ระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมกัน
“ได้สิจ๊ะที่รัก”
“เวลามีน้อยฉันแอบเขียนนี่ไว้” พัชภิชาพูดหลังจากแขวนบรรดาชุดชั้นในหลายรูปแบบไว้ที่ราวห้องลอง เธอขอพนักงานเป็นพิเศษเพื่อมาลองชุดชั้นในให้คนรักดู เมื่อประกอบกับคำของร้องและบัตรสมาชิกระดับสูงของภรตทำให้ทั้งสองได้ลองชุดด้วยกันในโซนวีไอพี โดยบอดีการ์ดหนุ่มทั้งสองถูกกันไว้ด้านนอกได้สำเร็จหลังจากทั้งสองหาจังหวะคุยสองต่อสองกันอยู่กว่าสองชั่วโมง
“คุณเฉินกำลังทำอะไร อย่าบอกนะว่าเกิดตกหลุมรักเธอ เฮ้ยบ้า ฉันรู้จักเขามานาน ถึงไม่สนิทแต่เขาไม่น่าใช่พวกหื่นขึ้นสมอง” ภรตกระซิบแผ่ว
“ไม่มีเรื่องชู้สาวอะไรอย่างที่นายคิด หยุดนะซัน” หญิงสาวชี้มือจนแทบจะจิ้มจมูกเขา ไม่มีหรอก ไม่นับเรื่องที่เธอเคยคบกับเขาเมื่อสามปีก่อน มันฟังดูพิลึก “ฉันมีข้อมูลสำคัญของเขา ซึ่งฉันลืม เค้าจะประกบจนกว่าฉันจะจำได้ กันขายความลับ” หญิงสาวบอก
“ เรางงๆ เธอเขียนละเอียดใช่มั้ย” ภรตว่า พยายามประติดประต่อข้อมูลที่ทำให้เขาแปลกใจเขาเป็นอย่างมาก
“ก็เรื่องที่นายควรรู้ เอาเป็นว่าฉันโดนคุมแจ” หญิงสาวกล่าว ภรตเงียบซักครู่ก่อนถาม
“ หรือพายเคยเห็นหน้าคนที่ลอบฆ่าคุณเฉิน” ชายหนุ่มเดาเรื่อง เขาพอรู้มาบ้างจากพ่อว่าที่ผ่านมาเฉินหย่งเหอพบกับเหตุการณ์ประหลาดหลายอย่างซึ่งรุนแรงอาจถึงบาดเจ็บหรือเสียชีวิต แรกๆก็ดูเหมือนอุบัติเหตุ แต่ก็ถี่ขึ้นเรื่อยๆ ล่าสุดเขาก็รู้มาว่ารถของเฉินหย่งเหอเพิ่งระเบิด มันเป็นเรื่องน่าแปลกสำหรับอดีตตระกูลใหญ่ผู้มีอิทธิพลที่ล้างมือจนสะอาดมาอยู่ด้านสว่างแบบสง่าผ่าเผย บางทีอาจเป็นเพียงเรื่องของธุรกิจ เขาเองก็ห่างจากข้อมูลส่วนกลางค่อนข้างมากจึงได้แต่เดา
ข้อมูลใหม่ที่ได้รับรู้ทำเอาหญิงสาวถึงกับตะลึงงัน เธอไม่นึกมาก่อนว่าชายหนุ่มต้องเผชิญกับเรื่องของการลอบสังหาร หญิงสาวดึงเอาจดหมายฉบับเล็กที่โน้ตไว้เพื่อให้ภรตส่งข้อมูลต่างๆให้พฤกษ์ ออกมาและเปลี่ยนแผนในใจเรื่องที่กำลังจะขอให้ภรตช่วย อยู่ดีๆเธอก็เปลี่ยนใจเอาดื้อๆ
...เธอไม่อยากไปไหนแล้วในตอนนี้
“งั้นขออะไรอย่างนะ” เธอเอ่ยขอของสิ่งหนึ่งจากจากภรต และรีบรับมาเก็บเอาไว้ในเสื้อชั้นใน ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรอีก ช่องว่างน้อยของประตูลองเสื้อก็มีเหล็กแบนสอดเข้ามารวดเร็วจนทั้งสองผงะไปพร้อมๆกัน ชุดชั้นในมากมายตกจากราวแขวนพร้อมๆกับประตูที่ถูกแผ่นเหล็กงัดแผ่นล็อคกั้นขึ้นและถูกเปิดผางอย่างรวดเร็ว
ต้นเหตุของการเปิดอย่างกระทันของห้องลองชุดชั้นในกำลังยืนทำหน้าเรียบเฉย จากหลักฐานไม้บรรทัดแบบฟุตเหล็กในมือจึงสามารถบอกได้ว่าเขานี่เองเป็นคนเปิดประตู เขาคลาดสายตาจากหญิงสาวเพียงสองชั่วโมงเท่านั้น พอออกจากห้องประชุมก็ได้รับรายงานจากบอดีการ์ดว่าพัชภิชาไปหาภรตแล้วพากันมาสวีตกันต่อที่ห้องลองชุดชั้นใน
สายตาเรียบนิ่งแต่เปี่ยมไปด้วยรังสีอารมณ์ซึ่งไม่น่าจะเป็นอารมณ์ด้านบวกกวดมองทั้งคู่เขม็ง จนพัชภิชากลัวว่าเขาจะรู้ทันแผนการระหว่างเธอกับภรต จึงรีบแหว
“คุณเฉิน นี่คุณทำอะไร นี่ชั้นกำลังเดทกับแฟนนะ” เธอกล่าวเสียงตกใจ “ดีนะที่ลองเสร็จแล้ว เปิดแบบนี้คงโป๊แย่”
ภรตมองเพื่อนสาวที่ทำลังโวยวายกับร่างสูง ตอนนี้ที่ร้านไม่มีคนเลยซักคนมีเพียงเขา พัชภิชาและเฉินหย่งเหอ ชัดเจนแล้วว่าชายหนุ่มได้เคลียร์พื้นที่เรียบร้อยซึ่งไม่แปลกสำหรับคนระดับเขา เห็นทีเรื่องที่พัชภิชาบอกว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องชู้สาวนั้นเห็นว่าคงจะเชื่อไม่ได้
...ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาคงต้องพยายามช่วยพัชภิชา เขาไม่ยอมให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น
“ต้องขอโทษคุณเฉินด้วยนะครับ ผมไม่ทราบจริงๆว่าพายต้องเริ่มงานวันนี้” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสุภาพทว่ามีกังวานเสียงชัดเจน พร้อมกุมมือเล็กเอาไว้ “เลยพามาเดท ไม่ได้เจอกันตั้งวัน ผมคิดถึง”
“จริงๆงานก็ยังไม่เริ่มนะซัน” พัชภิชาพูดเสียงหวาน ชื่นชมภรตในใจเรื่องที่ช่างรู้งาน เธอคิดว่าการที่เฉินหย่งเหอเข้าใจว่าเป็นเรื่องการแสดงความรักระหว่างหนุ่มสาวคงจะดีกว่าให้เขารู้ว่าเธอต้องการภรตไว้เพื่อการอื่นอย่างเช่นการสืบข้อมูลที่เขาไม่ได้บอกเธอ ในเมื่อชายหนุ่มกำลังมีภัย ตัวเธอเองในฐานะที่ต้องติดสอยห้อยตามเขานั้นเห็นทีจะต้องหัดระมัดระวังตัวเอาไว้
“ต้องขอโทษด้วยที่ผมมีธุระกับเพื่อนของคุณ” ชายหนุ่มร่างสูงพูดด้วยเสียงที่เป็นงานเป็นการ “หยางชุน คุณอาจยังไม่ทราบ แต่เดี๋ยวคุณคงต้องเดินทางเร็วๆนี้ คำสั่งน่าจะถึงเลขาฯของคุณแล้ว ขอให้สนุกกับเยอรมัน แล้วอย่าลืมของฝาก”
“เฮ้ย” พัชภิชาเผลออุทานออกมาคำโต ทางรอดของเธอดูจะปิดแคบลงแล้ว
“ยังไงผมขอตัวเพื่อนของคุณไปก่อนนะ แล้วเจอกันหยางชุน เดินทางปลอดภัย” เฉินหย่งเหอพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นกันเอง หากภรตรู้สึกได้ถึงอำนาจที่เขามีอยู่ซึ่งตนเองไม่สามารถขัดคำสั่งได้ ชายหนุ่มยืนมองหญิงสาวที่เจ้านายเพียรย้ำถึงสองครั้งว่าเพื่อนเพื่อนของเขาไปท่ามกลางการโวยวายของพัชภิชา บางทีเฉินหย่งเหออาจจะจับได้ว่าทั้งเขาและพัชภิชากำลังเล่นละครฉากใหญ่เพื่อตบตบตาทุกคน หรือไม่อีกอย่าง
...เจ้านายใหญ่ของเขาถูกใจและจงใจแย่งคนรักของเขาซึ่งเป็นเพียงคนในตระกูลผู้รับใช้ซึ่งจงรักภักดี
ภรตเริ่มประติดประต่อเหตุการณ์ต่างๆ บางการที่ต้องเดินทางมาที่ฮ่องกงของพัชภิชาอาจมีเจ้านายเขาอยู่เบื้องหลังก็เป็นได้ ไม่ว่าข้อมูลที่พัชภิชาให้เขานั้นจะเป็นเรื่องอะไร แต่ในฐานะผู้ชายด้วยกันเขาดูออกว่าเฉินหย่งเหอมีความรู้สึกพิเศษกับพัชภิชาและพยายามกันเขาออกไปด้วยอำนาจที่มากกว่า บางทีนี่อาจจะเป็นเป็นเหตุผลที่ทำให้กำหนดการนำพัชภิชาไปทำความเคารพนายท่านและนายหญิงแห่งแห่งบ้านตระกูลเฉินต้องถูกยกเลิก แรกเริ่มเขารู้สึกโล่งใจที่ตนเองไม่ต้องเล่นละครฉากใหญ่ต่อหน้าผู้ใหญ่ที่เป็นทั้งผู้มีบุญคุณ และ เจ้านายที่ได้รับความเคารพจากทางบ้านเขาอย่างเหนียวแน่น แต่แท้จริงแล้วนี่อาจเป็นแผนของนายคนปัจจุบันก็เป็นได้
...และเขาจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นเด็ดขาด เขาไม่ยอมให้ผู้หญิงที่เขาแอบรักมานานต้องมีชะตากรรมที่น่าสงสารแบบนี้
ภรตขบคิดอย่างหนัก ด้วยฐานะของเขาอาจทำให้ไม่อาจแข็งขืน แต่เขาจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อกันพัชภิชาออกมาอยู่กับเขาให้ได้เร็วทีสุด
*******จบตอนที่7********
คุยกันนิดนึง
บทที่7มาแล้วค่ะ
รอบนี้เว้นหลายวันไปนิด ภารกิจเยอะมากจ๊ะ เดี๋ยวตอนหน้าจัดแบบยาวๆ นะจ๊ะ
ด้วยรัก
ตฤณภัทร AKA ชะนีฟรีแลนซ์ คิคิ
ตอนที่ 8
http://pantip.com/topic/33054093
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ติดตามข่าวสารและนิยายของเราได้ที่
https://www.facebook.com/chanee.freelance
The guardian-เกมรักพิทักษ์ใจ บทที่ 7
บทนำ http://pantip.com/topic/32046546
บทที่ 1 http://pantip.com/topic/32102961
บทที่ 2 http://pantip.com/topic/32333496
บทที่ 3 http://pantip.com/topic/32342880
บทที่ 4 http://pantip.com/topic/32944640
บทที่ 5 http://pantip.com/topic/32956425
บทที่ 6 http://pantip.com/topic/32965746
***เนื่องจากนิยายเรื่องนี้ผ่านการรีไรท์มา หากเคยอ่านบทนำ-บทที่ 3 ที่ผ่านมาแล้ว กรุณากลับไปอ่านบทนำใหม่เพื่อจูนด้วยค่ะ
“พาย” เสียงของภรตดังขึ้นทันทีที่พัชภิชาก้าวเข้าไปในห้องทำงานของชายหนุ่ม หญิงสาวเพิ่งทราบว่าห้องพักที่ตนเองอยู่มาหนึ่งวันสองคืนนั้นเป็นหนึ่งในพื้นที่พักผ่อนส่วนตัวของเฉินหย่งเหอซึ่งครองพื้นที่ชั้นบนสุดของสำนักงานใหญ่เฉินเป่าฮู่ฮ่องกง ซึ่งมีการรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวดทั้งยังมีลิฟต์แยกต่างหากจากชั้นอื่นๆ ตัวลิฟต์ยังมีระบบสแกนนิ้วมือบันทึกข้อมูลผู้ที่สามารถใช้ได้สามคน คือเฉินหย่งเหอ หานเต๋อซั่วเลขานุการและผู้ช่วยคนสนิท และล่าสุด คนที่สาม พัชภิชาซึ่งตอนนี้ย้ายสำมะโนครัวไปยึดเอาห้องเล็กๆห้องหนึ่งในชั้นนั้นเป็นที่พักอาศัยชั่วคราวจนกว่าเธอจะจำข้อมูลที่ติดค้างประธานของบริษัทของบริษัทนี้
“สวัสดีซัน” พัชภิชาทักทาย หญิงสาวยิ้มแห้งๆเมื่อหนึ่งในสองชายร่างสูงในชุดสูทที่เฉินหย่งเหอ ‘ใจดี’ส่งมาเป็นผู้ช่วยของเธอตลอดเวลาที่อยู่ฮ่องกงช่วยเลื่อนเก้าอี้ให้ หญิงสาวเอ่ยขอบคุณก่อนที่จะหันไปมองภรตซึ่งตอนนี้งงเป็นไก่ตาแตก
ในคืนวันงานหลังจากที่พนักงานโรงแรมได้มาแจ้งว่าพัชภิชกลับไปถึงห้อง กินยาพักผ่อนโดยขอนอนพักผ่อนที่ห้องและห้ามรบกวน หากหญิงสาวหายดีแล้วจะติดต่อกลับ เขาก็รู้สึกเป็นห่วง แต่เมื่อลองไปเคาะหน้าห้องก็ไม่มีการตอบรับ มารดาของเขาเห็นดังนั้นก็บอกเขาให้ปล่อยหญิงสาวให้พักผ่อน ไว้รุ่งเช้าค่อยว่ากัน ชายหนุ่มไม่เห็นด้วยนักแต่ก็ทำตาม แต่พอเช้าของอีกวันเขาได้รับการแจ้งด้วยตนเองจากเหยียนหมิงจิวว่าพัชภิชาได้รับข้อเสนอของเฉินหย่งเหอเพื่อเป็นผู้ช่วยชายหนุ่มในการวิจัยนวัตกรรมใหม่พร้อมทุนเรียนต่อ ข้อมูลทุกอย่างดูลงตัว แต่เขาก็รู้สึกว่าไม่อยากจะเชื่อ แล้วเห็นได้ชัดว่ามันคงเป็นมากกว่าที่เขาได้รับรู้ วันนี้เพื่อนของเขามีบอดี้การ์ดระดับเอคลาสของบริษัทสองคนตามติดและอำนวยความสะดวก แสดงถึงความสำคัญของพัชภิชาที่คงมีไม่น้อย
ถ้าไม่ได้รู้จักกันมานานจนรู้นิสัยใจคอเขาต้องคิดแน่ๆ ว่าพัชภิชาในตอนนี้เป็นผู้หญิงของเฉินหย่งเหอ!
“ที่รักคะ นี่ก็เที่ยงแล้วไปทานข้าวเป็นเพื่อนหน่อยนะ” พัชภิชาพูดพร้อมโปรยยิ้มอ่อนหวาน “อุ๊ บอกแล้วว่าอย่าทำงานหนักมามะสุดหล่อ เดี๋ยวให้รางวัล” กล่าวจบหญิงสาวก็ลุกจากฝั่งตรงข้ามไปอยู่ฝั่งเดียวกันกับชายหนุ่มซึ่งตอนนี้เธอเชื่อว่าเขาต้องข่มความแปลกใจอย่างมากให้อยู่ภายใต้ใบหน้ายิ้มกริ่ม เธอขอให้4ปีในมหาวิทยาลัยช่วยให้เขารู้ถึงสัญญาณของเธอด้วยเถิด
“อยากได้เหมือนกัน” ว่าแล้วมือใหญ่ก็ฉุดหญิงสาวให้ลงมานั่งตัก แอบชำเลือกดูบอดีการ์ดหนุ่มทั้งสองตอนนี้กำลังก้มมองพื้นอยู่
พัชภิชาหัวเราะเสียงใส ชายหนุ่มนึกชื่นชมในใจ นี่ถ้าเขาได้เห็นมุมนี้ของเจ้าหล่อนตอนเรียนหนังสือไม่แน่ว่าตอนนี้ทั้งสองจะได้คบกันจริงๆ เพราะเขาต้องจีบเธอแน่เพราะทั้งน้ำเสียงท่าทางมันทำให้เธอดูมีเสน่ห์และเซ็กซี่แม้จะแต่งตัวมิดชิด ก่อนที่ความคิดเขาจะได้ล่องลอยไปไกล แม่เพื่อนตัวดีก็ยื่นใบหน้าเข้าหา และใช้ริมฝีปากจุมพิตลงบนแก้มเขา ก่อนจะค่อยๆลากไปใบใบหู ถึงแม้จะรู้ดีว่าไม่ใช่เรื่องปกติ แต่ภรตก็อดรู้สึกเขินขึ้นมาไม่ได้
“ซัน ฉันมีมีเรื่องเล่า เราต้องอยู่สองต่อสอง ฉันโดนคุม พวกเขาฟังไทยพูดไทยได้” พูดจบก็ดึงตัวออกมาแล้วทั้งคู่ก็ระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมกัน
“ได้สิจ๊ะที่รัก”
“เวลามีน้อยฉันแอบเขียนนี่ไว้” พัชภิชาพูดหลังจากแขวนบรรดาชุดชั้นในหลายรูปแบบไว้ที่ราวห้องลอง เธอขอพนักงานเป็นพิเศษเพื่อมาลองชุดชั้นในให้คนรักดู เมื่อประกอบกับคำของร้องและบัตรสมาชิกระดับสูงของภรตทำให้ทั้งสองได้ลองชุดด้วยกันในโซนวีไอพี โดยบอดีการ์ดหนุ่มทั้งสองถูกกันไว้ด้านนอกได้สำเร็จหลังจากทั้งสองหาจังหวะคุยสองต่อสองกันอยู่กว่าสองชั่วโมง
“คุณเฉินกำลังทำอะไร อย่าบอกนะว่าเกิดตกหลุมรักเธอ เฮ้ยบ้า ฉันรู้จักเขามานาน ถึงไม่สนิทแต่เขาไม่น่าใช่พวกหื่นขึ้นสมอง” ภรตกระซิบแผ่ว
“ไม่มีเรื่องชู้สาวอะไรอย่างที่นายคิด หยุดนะซัน” หญิงสาวชี้มือจนแทบจะจิ้มจมูกเขา ไม่มีหรอก ไม่นับเรื่องที่เธอเคยคบกับเขาเมื่อสามปีก่อน มันฟังดูพิลึก “ฉันมีข้อมูลสำคัญของเขา ซึ่งฉันลืม เค้าจะประกบจนกว่าฉันจะจำได้ กันขายความลับ” หญิงสาวบอก
“ เรางงๆ เธอเขียนละเอียดใช่มั้ย” ภรตว่า พยายามประติดประต่อข้อมูลที่ทำให้เขาแปลกใจเขาเป็นอย่างมาก
“ก็เรื่องที่นายควรรู้ เอาเป็นว่าฉันโดนคุมแจ” หญิงสาวกล่าว ภรตเงียบซักครู่ก่อนถาม
“ หรือพายเคยเห็นหน้าคนที่ลอบฆ่าคุณเฉิน” ชายหนุ่มเดาเรื่อง เขาพอรู้มาบ้างจากพ่อว่าที่ผ่านมาเฉินหย่งเหอพบกับเหตุการณ์ประหลาดหลายอย่างซึ่งรุนแรงอาจถึงบาดเจ็บหรือเสียชีวิต แรกๆก็ดูเหมือนอุบัติเหตุ แต่ก็ถี่ขึ้นเรื่อยๆ ล่าสุดเขาก็รู้มาว่ารถของเฉินหย่งเหอเพิ่งระเบิด มันเป็นเรื่องน่าแปลกสำหรับอดีตตระกูลใหญ่ผู้มีอิทธิพลที่ล้างมือจนสะอาดมาอยู่ด้านสว่างแบบสง่าผ่าเผย บางทีอาจเป็นเพียงเรื่องของธุรกิจ เขาเองก็ห่างจากข้อมูลส่วนกลางค่อนข้างมากจึงได้แต่เดา
ข้อมูลใหม่ที่ได้รับรู้ทำเอาหญิงสาวถึงกับตะลึงงัน เธอไม่นึกมาก่อนว่าชายหนุ่มต้องเผชิญกับเรื่องของการลอบสังหาร หญิงสาวดึงเอาจดหมายฉบับเล็กที่โน้ตไว้เพื่อให้ภรตส่งข้อมูลต่างๆให้พฤกษ์ ออกมาและเปลี่ยนแผนในใจเรื่องที่กำลังจะขอให้ภรตช่วย อยู่ดีๆเธอก็เปลี่ยนใจเอาดื้อๆ
...เธอไม่อยากไปไหนแล้วในตอนนี้
“งั้นขออะไรอย่างนะ” เธอเอ่ยขอของสิ่งหนึ่งจากจากภรต และรีบรับมาเก็บเอาไว้ในเสื้อชั้นใน ยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรอีก ช่องว่างน้อยของประตูลองเสื้อก็มีเหล็กแบนสอดเข้ามารวดเร็วจนทั้งสองผงะไปพร้อมๆกัน ชุดชั้นในมากมายตกจากราวแขวนพร้อมๆกับประตูที่ถูกแผ่นเหล็กงัดแผ่นล็อคกั้นขึ้นและถูกเปิดผางอย่างรวดเร็ว
ต้นเหตุของการเปิดอย่างกระทันของห้องลองชุดชั้นในกำลังยืนทำหน้าเรียบเฉย จากหลักฐานไม้บรรทัดแบบฟุตเหล็กในมือจึงสามารถบอกได้ว่าเขานี่เองเป็นคนเปิดประตู เขาคลาดสายตาจากหญิงสาวเพียงสองชั่วโมงเท่านั้น พอออกจากห้องประชุมก็ได้รับรายงานจากบอดีการ์ดว่าพัชภิชาไปหาภรตแล้วพากันมาสวีตกันต่อที่ห้องลองชุดชั้นใน
สายตาเรียบนิ่งแต่เปี่ยมไปด้วยรังสีอารมณ์ซึ่งไม่น่าจะเป็นอารมณ์ด้านบวกกวดมองทั้งคู่เขม็ง จนพัชภิชากลัวว่าเขาจะรู้ทันแผนการระหว่างเธอกับภรต จึงรีบแหว
“คุณเฉิน นี่คุณทำอะไร นี่ชั้นกำลังเดทกับแฟนนะ” เธอกล่าวเสียงตกใจ “ดีนะที่ลองเสร็จแล้ว เปิดแบบนี้คงโป๊แย่”
ภรตมองเพื่อนสาวที่ทำลังโวยวายกับร่างสูง ตอนนี้ที่ร้านไม่มีคนเลยซักคนมีเพียงเขา พัชภิชาและเฉินหย่งเหอ ชัดเจนแล้วว่าชายหนุ่มได้เคลียร์พื้นที่เรียบร้อยซึ่งไม่แปลกสำหรับคนระดับเขา เห็นทีเรื่องที่พัชภิชาบอกว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องชู้สาวนั้นเห็นว่าคงจะเชื่อไม่ได้
...ถ้าเป็นเช่นนั้นเขาคงต้องพยายามช่วยพัชภิชา เขาไม่ยอมให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น
“ต้องขอโทษคุณเฉินด้วยนะครับ ผมไม่ทราบจริงๆว่าพายต้องเริ่มงานวันนี้” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสุภาพทว่ามีกังวานเสียงชัดเจน พร้อมกุมมือเล็กเอาไว้ “เลยพามาเดท ไม่ได้เจอกันตั้งวัน ผมคิดถึง”
“จริงๆงานก็ยังไม่เริ่มนะซัน” พัชภิชาพูดเสียงหวาน ชื่นชมภรตในใจเรื่องที่ช่างรู้งาน เธอคิดว่าการที่เฉินหย่งเหอเข้าใจว่าเป็นเรื่องการแสดงความรักระหว่างหนุ่มสาวคงจะดีกว่าให้เขารู้ว่าเธอต้องการภรตไว้เพื่อการอื่นอย่างเช่นการสืบข้อมูลที่เขาไม่ได้บอกเธอ ในเมื่อชายหนุ่มกำลังมีภัย ตัวเธอเองในฐานะที่ต้องติดสอยห้อยตามเขานั้นเห็นทีจะต้องหัดระมัดระวังตัวเอาไว้
“ต้องขอโทษด้วยที่ผมมีธุระกับเพื่อนของคุณ” ชายหนุ่มร่างสูงพูดด้วยเสียงที่เป็นงานเป็นการ “หยางชุน คุณอาจยังไม่ทราบ แต่เดี๋ยวคุณคงต้องเดินทางเร็วๆนี้ คำสั่งน่าจะถึงเลขาฯของคุณแล้ว ขอให้สนุกกับเยอรมัน แล้วอย่าลืมของฝาก”
“เฮ้ย” พัชภิชาเผลออุทานออกมาคำโต ทางรอดของเธอดูจะปิดแคบลงแล้ว
“ยังไงผมขอตัวเพื่อนของคุณไปก่อนนะ แล้วเจอกันหยางชุน เดินทางปลอดภัย” เฉินหย่งเหอพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นกันเอง หากภรตรู้สึกได้ถึงอำนาจที่เขามีอยู่ซึ่งตนเองไม่สามารถขัดคำสั่งได้ ชายหนุ่มยืนมองหญิงสาวที่เจ้านายเพียรย้ำถึงสองครั้งว่าเพื่อนเพื่อนของเขาไปท่ามกลางการโวยวายของพัชภิชา บางทีเฉินหย่งเหออาจจะจับได้ว่าทั้งเขาและพัชภิชากำลังเล่นละครฉากใหญ่เพื่อตบตบตาทุกคน หรือไม่อีกอย่าง
...เจ้านายใหญ่ของเขาถูกใจและจงใจแย่งคนรักของเขาซึ่งเป็นเพียงคนในตระกูลผู้รับใช้ซึ่งจงรักภักดี
ภรตเริ่มประติดประต่อเหตุการณ์ต่างๆ บางการที่ต้องเดินทางมาที่ฮ่องกงของพัชภิชาอาจมีเจ้านายเขาอยู่เบื้องหลังก็เป็นได้ ไม่ว่าข้อมูลที่พัชภิชาให้เขานั้นจะเป็นเรื่องอะไร แต่ในฐานะผู้ชายด้วยกันเขาดูออกว่าเฉินหย่งเหอมีความรู้สึกพิเศษกับพัชภิชาและพยายามกันเขาออกไปด้วยอำนาจที่มากกว่า บางทีนี่อาจจะเป็นเป็นเหตุผลที่ทำให้กำหนดการนำพัชภิชาไปทำความเคารพนายท่านและนายหญิงแห่งแห่งบ้านตระกูลเฉินต้องถูกยกเลิก แรกเริ่มเขารู้สึกโล่งใจที่ตนเองไม่ต้องเล่นละครฉากใหญ่ต่อหน้าผู้ใหญ่ที่เป็นทั้งผู้มีบุญคุณ และ เจ้านายที่ได้รับความเคารพจากทางบ้านเขาอย่างเหนียวแน่น แต่แท้จริงแล้วนี่อาจเป็นแผนของนายคนปัจจุบันก็เป็นได้
...และเขาจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นเด็ดขาด เขาไม่ยอมให้ผู้หญิงที่เขาแอบรักมานานต้องมีชะตากรรมที่น่าสงสารแบบนี้
ภรตขบคิดอย่างหนัก ด้วยฐานะของเขาอาจทำให้ไม่อาจแข็งขืน แต่เขาจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อกันพัชภิชาออกมาอยู่กับเขาให้ได้เร็วทีสุด
*******จบตอนที่7********
คุยกันนิดนึง
บทที่7มาแล้วค่ะ
รอบนี้เว้นหลายวันไปนิด ภารกิจเยอะมากจ๊ะ เดี๋ยวตอนหน้าจัดแบบยาวๆ นะจ๊ะ
ด้วยรัก
ตฤณภัทร AKA ชะนีฟรีแลนซ์ คิคิ
ตอนที่ 8 http://pantip.com/topic/33054093
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้