- ก่อนดูเพียงแค่เห็นตัว Poster ที่ปรากฎเป็นหน้าน้อนวัวปุ๊ปในหัวได้มโนไปว่า เป็นภาคต่อของหนังเรื่อง First Cow (2019) หรือเปล่าวะ ? ทั้งที่ทราบแก่ใจอยู่แล้วว่าเป็นคนละเรื่อง คนละผู้กำกับ รวมถึงแนวทางที่นำเสนอก็คนละยุคสมัยจนได้ดูจบก็ยังรู้สึกตามที่กล่าวไปเมื่อกี้อยู่ในเมื่อทั้ง 2 เรื่องมีสิ่งที่เหมือนกันอยู่ คือตัวละครนำเป็น วัว เพศเมียแถมผู้กำกับทั้ง 2 อย่าง Kelly Reichardt และ Andrea Arnold ผู้กำกับสารคดีเรื่องนี้ก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันอีก มันเลยอดที่จะเกิดการเปรียบเทียบระหว่างการสังเกตการณ์ชีวิตของ ลูมา หรือ แม่วัวพันธุ์โฮลสไตน์ ที่อยู่ในฟาร์มตลอดระยะเวลา 1 ชั่วโมง 34 นาที ไปไม่ได้ที่นำเสนอด้วยความเรียบง่ายอย่างละมุนจนสัมผัสได้ถึงความงามของเพศแม่ที่ซ่อนอยู่ข้างในทันทีที่เห็นคนงานราว 2-3 คนคุมตัวพร้อมกับกำลังดึงอะไรซักอย่างออกมาจากทวารด้วยความเจ็บปวดและลุกลนจนกระทั่งดึงออกมาได้สำเร็จปรากฎว่าสิ่งนั้นคือ ร่างของลูกน้อยของเธอ ส่งเสียงออกมาทักทายเธอที่เป็นผู้ให้กำเนิดและสายตาของเหล่าคนงานที่ส่งเสียงไชโยด้วยความดีใจแต่กูดูออกเลยว่าพวกต้องการจะทำอะไรต่อจากนี้
- แล้วก็เป็นไปตามที่คิด ขณะที่ ลูมา กำลังเลียหน้าลูกน้อยด้วยความดีใจ จู่ ๆ คนงาน 2-3 คนที่ยืนจ้องตาเป็นมันอยู่ข้าง ๆ เข้ามาจับแยกทั้งคู่ไปต่อหน้าต่อตาโดยที่ยังไม่ได้แสดง Status ให้ลูกน้อยได้รับรู้ในฐานะ แม่ ให้เสร็จเลยว่า พวกจะพาลูกกูไปไหน ? ปล่อยลุกกูเดี๋ยวนี้นะ กับความไวของปีศาจที่เพิ่งปล่อยไก่ตามหน้าที่แล้วยิ่งตอนที่กล้องถ่ายภาพแช่ไว้ไปดูที่หน้าของ ลูมา หลังจากที่ถูกคนงานกลุ่มเมื่อครู่ช่วยกันต้อนกลับเข้าคอกไปอยู่รวมกับวัวตัวอื่นแล้วส่งเสียงร้องออกมาต่อหน้ากล้องยาว ๆ หลายนาทีนี้มันจุกจนไม่รู้จะคิดคำมาบรรยายยังไงก่อนดี
- ถึงระหว่างสำรวจชีวิตของเธอที่สาละวนอยู่แต่ในฟาร์มไม่ต่างจากอยู่ในคุกจะ Run เป็นทางสายกลางที่สุ่มเสี่ยงจะวูบหลับแต่ไม่ได้เกิดอาการง่วงแต่อย่างใดแถมรู้สึกว่ามันขยับไปข้างหน้าค่อนข้างเร็วอยู่ด้วยเพราะการเล่าผ่านมุมมองเดียวที่ไม่ได้มีความพิเศษใส่ไข่ลงไปมันเลยให้ความจริงใจต่อการส่งสารอย่างเป็นธรรมชาติที่สามารถส่งความรู้สึกมาหาผมได้อย่างเจริญใจว่าน้อนกำลังทำอะไร ? รู้สึกอะไร ? ทั้งที่ทั้งเรื่องได้ยินเสียงของ ลูมา ดังออกมานาน ๆ ที ถ้าไม่นับเสียงเจ๊าะแจ๊ะของบรรดาคนงานที่ยังคงเดินตามคุม Activity ทุกสิ่ง ทั้ง อาหารการกิน , อาบน้ำตัดเล็บ หรือ ปล่อยให้ไปวิ่งข้างนอก ลามถึงขั้นสวมบทเป็นผู้กำกับ MV ประกอบพิธีโซเดมาคอมกลางคอกดึกดื่นโดยมีแสงไฟและเสียงเพลงกระตุ้นจังหวะทางอารมณ์เหล่านี้จนเริ่มทราบที่มาและหวั่นใจก่อนหวยจะออกไม่กี่นาทีแล้วว่าอย่าออกมาเลขนี้เชียวนะ
- ช่วงหลังก่อนใกล้จะจากดื่มด่ำกับบรรยากาศสดใสที่รายล้อมด้วยทุ่งหญ้าสะวันนากลางภูเขาแล้วรู้สึกสบายตากับการได้เห็น ลูมา กับบรรดาเพื่อนวัวเดินเล็มหญ้าไปมาก่อนที่ตะวันจะค่อย ๆ ลับขอบฟ้าแล้วพวกคนงานจะมาไล่ต้อนเข้าฟาร์มเพื่อเตรียมตัวกลับเข้าสู่ ลูป เดิมอีกครั้งจนลืมสิ่งที่คาดการณ์ไว้ก่อนหน้านี้ไปเฉยแล้วมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่หนัง Run จบเป็นที่เรียบร้อยแล้วในหัวมันเกิดต่อมเอะกับสิ่งที่เห็นไปว่ามันสงบเกินไปมั้ยจึงกรอเวลากลับไปดูเท่านั้นแหล่ะถึงกับลั่น
ด้วยความตกใจไปชั่วขณะกับบทสรุปที่ได้คาดการณ์ไว้มันทั้งสะเทือนและสะท้อนถึงสัจธรรมตามวัฎจักรของสิ่งมีชีวิตบนโลกใบนี้ที่เต็มไปด้วยความสวยงามและความโหดร้ายที่ต้องเผชิญในฐานะ ผู้ล่า กับ ผู้ถูกล่า ที่เป็นส่วนหนึ่งของระบบห่วงโซ่อาหาร แล้วยิ่งในยุคปัจจุบันที่ขับเคลื่อนด้วยทุนนิยมนี้ การมี เงิน มี อำนาจ อยู่ในมือสามารถ ควบคุม จัดการ และ ชี้นำ ตามที่ต้องการโดยลืมหรือไม่สนตรรกะทางศีลธรรมว่าจะไปเบียดเบียนชีวิตผู้ใดในเมื่อกูทำเพื่อให้ตนเองแข็งแรงที่คิดว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้องจนได้ยินเสียงร้องดังออกมาจากก้นบึ้งหัวใจเลยว่า ช่วยใจดีกับพวกเขากันหน่อยจะได้ม้ายยยยยย ?
ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านครับ : EMistique
[CR] No.180 Cow (2021) : ตามติดชีวิตจิตใจของแม่นมวัว
- ก่อนดูเพียงแค่เห็นตัว Poster ที่ปรากฎเป็นหน้าน้อนวัวปุ๊ปในหัวได้มโนไปว่า เป็นภาคต่อของหนังเรื่อง First Cow (2019) หรือเปล่าวะ ? ทั้งที่ทราบแก่ใจอยู่แล้วว่าเป็นคนละเรื่อง คนละผู้กำกับ รวมถึงแนวทางที่นำเสนอก็คนละยุคสมัยจนได้ดูจบก็ยังรู้สึกตามที่กล่าวไปเมื่อกี้อยู่ในเมื่อทั้ง 2 เรื่องมีสิ่งที่เหมือนกันอยู่ คือตัวละครนำเป็น วัว เพศเมียแถมผู้กำกับทั้ง 2 อย่าง Kelly Reichardt และ Andrea Arnold ผู้กำกับสารคดีเรื่องนี้ก็เป็นผู้หญิงเหมือนกันอีก มันเลยอดที่จะเกิดการเปรียบเทียบระหว่างการสังเกตการณ์ชีวิตของ ลูมา หรือ แม่วัวพันธุ์โฮลสไตน์ ที่อยู่ในฟาร์มตลอดระยะเวลา 1 ชั่วโมง 34 นาที ไปไม่ได้ที่นำเสนอด้วยความเรียบง่ายอย่างละมุนจนสัมผัสได้ถึงความงามของเพศแม่ที่ซ่อนอยู่ข้างในทันทีที่เห็นคนงานราว 2-3 คนคุมตัวพร้อมกับกำลังดึงอะไรซักอย่างออกมาจากทวารด้วยความเจ็บปวดและลุกลนจนกระทั่งดึงออกมาได้สำเร็จปรากฎว่าสิ่งนั้นคือ ร่างของลูกน้อยของเธอ ส่งเสียงออกมาทักทายเธอที่เป็นผู้ให้กำเนิดและสายตาของเหล่าคนงานที่ส่งเสียงไชโยด้วยความดีใจแต่กูดูออกเลยว่าพวกต้องการจะทำอะไรต่อจากนี้
- แล้วก็เป็นไปตามที่คิด ขณะที่ ลูมา กำลังเลียหน้าลูกน้อยด้วยความดีใจ จู่ ๆ คนงาน 2-3 คนที่ยืนจ้องตาเป็นมันอยู่ข้าง ๆ เข้ามาจับแยกทั้งคู่ไปต่อหน้าต่อตาโดยที่ยังไม่ได้แสดง Status ให้ลูกน้อยได้รับรู้ในฐานะ แม่ ให้เสร็จเลยว่า พวกจะพาลูกกูไปไหน ? ปล่อยลุกกูเดี๋ยวนี้นะ กับความไวของปีศาจที่เพิ่งปล่อยไก่ตามหน้าที่แล้วยิ่งตอนที่กล้องถ่ายภาพแช่ไว้ไปดูที่หน้าของ ลูมา หลังจากที่ถูกคนงานกลุ่มเมื่อครู่ช่วยกันต้อนกลับเข้าคอกไปอยู่รวมกับวัวตัวอื่นแล้วส่งเสียงร้องออกมาต่อหน้ากล้องยาว ๆ หลายนาทีนี้มันจุกจนไม่รู้จะคิดคำมาบรรยายยังไงก่อนดี
- ถึงระหว่างสำรวจชีวิตของเธอที่สาละวนอยู่แต่ในฟาร์มไม่ต่างจากอยู่ในคุกจะ Run เป็นทางสายกลางที่สุ่มเสี่ยงจะวูบหลับแต่ไม่ได้เกิดอาการง่วงแต่อย่างใดแถมรู้สึกว่ามันขยับไปข้างหน้าค่อนข้างเร็วอยู่ด้วยเพราะการเล่าผ่านมุมมองเดียวที่ไม่ได้มีความพิเศษใส่ไข่ลงไปมันเลยให้ความจริงใจต่อการส่งสารอย่างเป็นธรรมชาติที่สามารถส่งความรู้สึกมาหาผมได้อย่างเจริญใจว่าน้อนกำลังทำอะไร ? รู้สึกอะไร ? ทั้งที่ทั้งเรื่องได้ยินเสียงของ ลูมา ดังออกมานาน ๆ ที ถ้าไม่นับเสียงเจ๊าะแจ๊ะของบรรดาคนงานที่ยังคงเดินตามคุม Activity ทุกสิ่ง ทั้ง อาหารการกิน , อาบน้ำตัดเล็บ หรือ ปล่อยให้ไปวิ่งข้างนอก ลามถึงขั้นสวมบทเป็นผู้กำกับ MV ประกอบพิธีโซเดมาคอมกลางคอกดึกดื่นโดยมีแสงไฟและเสียงเพลงกระตุ้นจังหวะทางอารมณ์เหล่านี้จนเริ่มทราบที่มาและหวั่นใจก่อนหวยจะออกไม่กี่นาทีแล้วว่าอย่าออกมาเลขนี้เชียวนะ
- ช่วงหลังก่อนใกล้จะจากดื่มด่ำกับบรรยากาศสดใสที่รายล้อมด้วยทุ่งหญ้าสะวันนากลางภูเขาแล้วรู้สึกสบายตากับการได้เห็น ลูมา กับบรรดาเพื่อนวัวเดินเล็มหญ้าไปมาก่อนที่ตะวันจะค่อย ๆ ลับขอบฟ้าแล้วพวกคนงานจะมาไล่ต้อนเข้าฟาร์มเพื่อเตรียมตัวกลับเข้าสู่ ลูป เดิมอีกครั้งจนลืมสิ่งที่คาดการณ์ไว้ก่อนหน้านี้ไปเฉยแล้วมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่หนัง Run จบเป็นที่เรียบร้อยแล้วในหัวมันเกิดต่อมเอะกับสิ่งที่เห็นไปว่ามันสงบเกินไปมั้ยจึงกรอเวลากลับไปดูเท่านั้นแหล่ะถึงกับลั่น
ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านครับ : EMistique
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้