เรื่องของเราเป็นเรื่องที่พึ่งเกินไม่นาน ปกติเราจะมีเพื่อนหลายกลุ่ม เพื่อนำกลุ่มที่สนิทมากตั้งแต่ม.ต้น และกลุ่มเพื่อนม.ปลายห้องเก่า และเพื่อนของกลุ่มเพื่อนของเพื่อนอีกทีซึ่งเราไม่สนิท ซึ่งเพื่อนคนนี้คือเพื่อนม.ปลายตอนเราอยู่ห้องเก่าสนิทกันเพราะนั่งด้วยกันคุยกันจับคู่กันตลอดอยู่แผนเดียวกันจนเราย้ายห้องเราก็นั่งด้วยกัน
มีวันนึงค่ะไม่นานนี้เลย เราเผลอใส่อารมณ์กับเพื่อนโดยไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ด้วยความที่ตอนเช้าอารมณ์เราไม่คงที่เราก็เงียบๆตั้งแต่เช้าแล้วค่ะคาบแรกที่เรียนคือวิชาภาษาอังกฤษทีชเชอร์ให้จับคู่เพื่อไปสอบซึ่งการสอบอันนี้มันง่ายมากเราเลยอยากรีบทำให้จบๆ แล้วเพื่อนคนนั้นเราขอเรียกว่า A นะคะ ซึ่ง Aเนี่ยไม่ใช่คนไม่เก่งแค่ไม่ค่อยตั้งใจ ถ้าไม่นอนก็เล่นโทรศัพท์ แต่เขาก็เรียนได้ตอบได้ ทีนี้เหมือนเขาจะไม่เข้าใจในเรื่องที่ต้องสอบเราไม่ได้อธิบายเพราะเราก็ไม่เข้าใจมากและไม่รู้จะอธิบายอะไร แล้วจะมีเพื่อนที่เก่งอยู่ข้างหลัง A ก็ถามเพื่อน 2คนนั้นแล้วก็คุยๆเราคิดว่าเออคงเข้าใจขึ้นมาบ้างเลยไม◌่ได้สนใจอะไรเลยด้วยอารมณ์ของเราตอนนั้นด้วย เราก็เลยลองให้เพื่อนตอบเราก่อนเราตะพูดก็คือเราจะซ้อมก่อน แล้ว A เนี่ยเหมือนว่าก็จะยังไม่เข้าใจเขาก็เลยไปถามคนอื่นๆจนเข้าใจแล้ว แล้วเราก็ซ้อมกันใหม่ วันนี้เป็นวันที่สภาพร่างกายและสภาพความรู้สึกเราไม่ไหวจริงๆ ทำให้เวลาเราพุดมันเหมือฟังไม่รู้เรื่องบวกกับที่เราไอและเจ็บคอเราเลยอยากทำให้จบๆให้แค่เพื่อนตอบเราได้ แล้วเราก็พูดๆแล◌้ว A ก็เหมือนจะไม่เข้าใจว่าเราพูดอะไรเราก็เลยบอกแล้วก็บอกอีกจนเรารำคาญ เเล้วเผลอใส่อารมณ์ ไปนิดหน่อย แล้ว A ก็เหมือนจะโกรธหรือไม่พอใจอันนี้เราก็ไม่รู้นะคะ แล้วเขาก็เดินไปเลยค่ะก้มหน้าเล่นโทรศ◌ัพท์พร้อมท่าทาง ที่น่าจะหงุดหงิด พอตัวไปหาเพื่อนอีกคน แล้วเขาก็น่าจะคุยกันสนุกอยู่ค่ะแล้วเหมือนเขาต่อบทเสร็จเขาก็จับคู่กับเพื่อนอีกคนแล้วไปสอบเลยโดยที่ไม่บอกเราสักคำแล้วก็กลับมาพร้อมความเงียบไม่พูด ไม่จาเราไม่รู้ ว่า ต้องเข้าหาอะไรยังไง แล้วอารมณ์เราก็หนักกว่าเดิมค่ะจากที่ไม่ดีอยู่แล้วเป็นซึมเลยค่ะจริงๆเราอยากขอโทษมากแต่ไม่รู้ว่าควรจะเริ่มยังไงเพราะเขาใช้ความเงียบกดดันเราจนไม่กล้าคุยด้วยเราก็เลยเงียบแล้วทำเหมือนไม่สนใจอะไรแล้วก็ซึมแบบนั้นทั้งวัน พอพักกลางวันเราคิดว่าคงหายแล้วแหละอยากจะขอโทษแต่เราคงคิดผิดค่ะเพราะเราเริ่มคุยเขาก็พยายามเมินเราถึงจะตอบแต่ตอบแบบให้รู้ว่าตอบค่ะ แล้วเขาก็ไปกับเพื่อนอีกคนปล่อยเราเคว้งไว้แบบนั้นเราจุกมากที่แบบทั้งห้องเราก็สนิทกับคนนั้นคนเดียวปล้ววันนั้นเป็นวันที่เราโดดเดี่ยวมากเพราะกลุ่มที่เราไปกินข้าวด้วยเขาไม่มาแล้วไม่มีใครบอกเราสักคำทำให้เราก็ต้องอยู่คนเดียวเราเลยไปกับเพื่อนในผนแทนค่ะก็เหงาดีค่ะเพื่อน A เขามีเพื่อนเยอะอยู่กับใครก็ได้แต่เรามันไม่ใช่ใครก็ได้เพราะวันนั้นคือวันที่มีแค่เราคนเดียวจริงๆจนตอนนี้ผ่านมาวันนึงแล้วเขาเหมือนลบตัวตนเราออกจาโซลเชียวของเขาเลยค่ะปกติเขาจะกดใจสตอรี่ทุกอันแต่ตอนนี้เขาไม่กดปล้วแทบไม่ดูเลยปกติเราอยู่ในโค้ดเฟรนแต่ตอนนี้เหมือนเราจะไม่ได้อยู่ในนั้นแล้ว เหมือนเราโดนลบตัวตนไป แต่เขายังเติมไฟนะคะไม่ว่าเขาหายหรือยังไม่หาย เราจะทักไปก็ไม่กล้า เราไม่รู้สึกตัวคนเดียวขนาดนนี้แต่ยังดีค่ะที่มีเพื่อนคนสองคนแต่ก็ไม่ต่างทุกวันนี้เราก็เหมือนคนไม่มีเพื่อนอยู่แล้วไม่รู้ต้องทำยังไงดีค่ะ
ทุกคนเคยโดนเพื่อนเมินเพราะความไม่ตั้งใจเล็กๆน้อยๆมั้ยคะ
มีวันนึงค่ะไม่นานนี้เลย เราเผลอใส่อารมณ์กับเพื่อนโดยไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ด้วยความที่ตอนเช้าอารมณ์เราไม่คงที่เราก็เงียบๆตั้งแต่เช้าแล้วค่ะคาบแรกที่เรียนคือวิชาภาษาอังกฤษทีชเชอร์ให้จับคู่เพื่อไปสอบซึ่งการสอบอันนี้มันง่ายมากเราเลยอยากรีบทำให้จบๆ แล้วเพื่อนคนนั้นเราขอเรียกว่า A นะคะ ซึ่ง Aเนี่ยไม่ใช่คนไม่เก่งแค่ไม่ค่อยตั้งใจ ถ้าไม่นอนก็เล่นโทรศัพท์ แต่เขาก็เรียนได้ตอบได้ ทีนี้เหมือนเขาจะไม่เข้าใจในเรื่องที่ต้องสอบเราไม่ได้อธิบายเพราะเราก็ไม่เข้าใจมากและไม่รู้จะอธิบายอะไร แล้วจะมีเพื่อนที่เก่งอยู่ข้างหลัง A ก็ถามเพื่อน 2คนนั้นแล้วก็คุยๆเราคิดว่าเออคงเข้าใจขึ้นมาบ้างเลยไม◌่ได้สนใจอะไรเลยด้วยอารมณ์ของเราตอนนั้นด้วย เราก็เลยลองให้เพื่อนตอบเราก่อนเราตะพูดก็คือเราจะซ้อมก่อน แล้ว A เนี่ยเหมือนว่าก็จะยังไม่เข้าใจเขาก็เลยไปถามคนอื่นๆจนเข้าใจแล้ว แล้วเราก็ซ้อมกันใหม่ วันนี้เป็นวันที่สภาพร่างกายและสภาพความรู้สึกเราไม่ไหวจริงๆ ทำให้เวลาเราพุดมันเหมือฟังไม่รู้เรื่องบวกกับที่เราไอและเจ็บคอเราเลยอยากทำให้จบๆให้แค่เพื่อนตอบเราได้ แล้วเราก็พูดๆแล◌้ว A ก็เหมือนจะไม่เข้าใจว่าเราพูดอะไรเราก็เลยบอกแล้วก็บอกอีกจนเรารำคาญ เเล้วเผลอใส่อารมณ์ ไปนิดหน่อย แล้ว A ก็เหมือนจะโกรธหรือไม่พอใจอันนี้เราก็ไม่รู้นะคะ แล้วเขาก็เดินไปเลยค่ะก้มหน้าเล่นโทรศ◌ัพท์พร้อมท่าทาง ที่น่าจะหงุดหงิด พอตัวไปหาเพื่อนอีกคน แล้วเขาก็น่าจะคุยกันสนุกอยู่ค่ะแล้วเหมือนเขาต่อบทเสร็จเขาก็จับคู่กับเพื่อนอีกคนแล้วไปสอบเลยโดยที่ไม่บอกเราสักคำแล้วก็กลับมาพร้อมความเงียบไม่พูด ไม่จาเราไม่รู้ ว่า ต้องเข้าหาอะไรยังไง แล้วอารมณ์เราก็หนักกว่าเดิมค่ะจากที่ไม่ดีอยู่แล้วเป็นซึมเลยค่ะจริงๆเราอยากขอโทษมากแต่ไม่รู้ว่าควรจะเริ่มยังไงเพราะเขาใช้ความเงียบกดดันเราจนไม่กล้าคุยด้วยเราก็เลยเงียบแล้วทำเหมือนไม่สนใจอะไรแล้วก็ซึมแบบนั้นทั้งวัน พอพักกลางวันเราคิดว่าคงหายแล้วแหละอยากจะขอโทษแต่เราคงคิดผิดค่ะเพราะเราเริ่มคุยเขาก็พยายามเมินเราถึงจะตอบแต่ตอบแบบให้รู้ว่าตอบค่ะ แล้วเขาก็ไปกับเพื่อนอีกคนปล่อยเราเคว้งไว้แบบนั้นเราจุกมากที่แบบทั้งห้องเราก็สนิทกับคนนั้นคนเดียวปล้ววันนั้นเป็นวันที่เราโดดเดี่ยวมากเพราะกลุ่มที่เราไปกินข้าวด้วยเขาไม่มาแล้วไม่มีใครบอกเราสักคำทำให้เราก็ต้องอยู่คนเดียวเราเลยไปกับเพื่อนในผนแทนค่ะก็เหงาดีค่ะเพื่อน A เขามีเพื่อนเยอะอยู่กับใครก็ได้แต่เรามันไม่ใช่ใครก็ได้เพราะวันนั้นคือวันที่มีแค่เราคนเดียวจริงๆจนตอนนี้ผ่านมาวันนึงแล้วเขาเหมือนลบตัวตนเราออกจาโซลเชียวของเขาเลยค่ะปกติเขาจะกดใจสตอรี่ทุกอันแต่ตอนนี้เขาไม่กดปล้วแทบไม่ดูเลยปกติเราอยู่ในโค้ดเฟรนแต่ตอนนี้เหมือนเราจะไม่ได้อยู่ในนั้นแล้ว เหมือนเราโดนลบตัวตนไป แต่เขายังเติมไฟนะคะไม่ว่าเขาหายหรือยังไม่หาย เราจะทักไปก็ไม่กล้า เราไม่รู้สึกตัวคนเดียวขนาดนนี้แต่ยังดีค่ะที่มีเพื่อนคนสองคนแต่ก็ไม่ต่างทุกวันนี้เราก็เหมือนคนไม่มีเพื่อนอยู่แล้วไม่รู้ต้องทำยังไงดีค่ะ