วิถีแห่งผู้รู้

โลกมิได้ตั้งอยู่เพื่อเอื้อคนอ่อนแอ
หากแปรเปลี่ยนเพื่อทดสอบจิตสังขาร
ผู้ใฝ่รู้ต้องกล้าฝืนกระแสกาล
ฝึกอ่านการเปลี่ยนผัน…ด้วยปัญญา

คำตอบแท้ไม่อาศัยเสียงปรบมือ
มิยึดถือถ้อยสรรเสริญที่เลื่อนล้า
ปัญญาจริงยิ่งนิ่งยิ่งหนักค่า
ไม่เร่งหาแสงสว่างจากคนชม

ผู้หลงชื่อมักแพ้แก่รูปเงา
ผู้หลงเรามักพ่ายแก่ความขื่นขม
เพราะตัวตนคือพันธนาการคม
ที่ล่ามจมจิตใจไว้กับตน

การเรียนรู้มิใช่การสะสม
แต่คัดทิ้งสิ่งลวงหลอกที่ทับถม
ยิ่งปล่อยวาง ยิ่งเห็นทางเหมาะสม
ยิ่งต่ำตม ยิ่งสอนใจให้รู้จริง

ผู้รู้กาลย่อมรู้จังหวะเงียบ
รู้จะเหยียบหรือเว้นวรรคในทุกสิ่ง
ไม่กล่าวมาก ไม่อวดตน ไม่ชิงชิง
แต่ยืนยิ่งในหลักธรรม…อันมั่นคง

ความพ่ายแพ้คือบทเรียนราคาแพง
แต่เป็นแหล่งบ่มเพาะความแกร่งตรง
ผู้ไม่ล้มย่อมไม่รู้รสมั่นคง
ของการทรงตนอยู่…เหนืออารมณ์

ที่สุดแล้ววิชามิใช่คำ
หากคือกรรมที่ทำจนซึมซาบ
ผู้รู้แท้ไม่ต้องการผู้กราบ
แต่ให้โลกเป็นบทสอบ…ของจิตใจ

https://www.facebook.com/share/1Rp5grRbiu/?mibextid=wwXIfr