เธอเป็นคนทำงาน วัยทำงาน สมองควรจะปลอดโปร่ง โล่ง สบาย จิตใจแจ่มใส ไม่มารับรู้อะไรกวนใจ แต่ฉันก็ดองมาหลายวันแล้วเหมือนกัน เลยเล่าให้มันจบ ๆ ผ่าน ๆ ไป
1. ช่วงที่ผ่านมา ที่ไม่ได้ตั้งกระทู้รายงาน ฉันตัดเธอออกจากจินตนาการอนาคตของเรา (แบบสมมุติ) แล้วมันเบาขึ้น ฉันไม่เข้าไปยุ่งกับเรื่องเงินของเธอ ไม่มีห่วงกังวลสวัสดิภาพของเธอ ว่าถ้าเธอคบกับฉันแล้ว เธอจะต้องสูญเสีย จะต้องแลก จะต้องโดนอะไรบ้าง
ฉันอยู่กับความเป็นจริงมากขึ้น สมถะ ตามอัตภาพ จริง ๆ พ่อฉันเคยบอกหลายครั้งแล้ว ว่าให้ไปทำ "บัตรคนจน" หรือบัตรสวัสดิการแห่งรัฐ แต่ฉันหน้าบาง ไม่ยอมไปทำ กลัวเสียประวัติ จนตอนไปใช้สวัสดิการคนละครึ่ง พลัส ที่ตลาดแห่งหนึ่ง ก็โดนแม่ค้าหมูทอด พูดตรง ๆ ว่าเงินจากคนละครึ่ง มันน้อยมาก ใช้แป๊บ ๆ ก็หมด และได้พูดเรื่องบัตรคนจน ด้วย
ส่วนแม่ฉัน ก็บอกว่า เงินที่พ่อแม่เก็บไว้ให้ มีมากพอที่จะให้ฉันเลี้ยงตัวเอง ไปจนอายุ 60 จากนั้นฉันค่อยไปรับเบี้ยยังชีพคนชรา ผู้สูงอายุ หรือหากพิกลพิการ ก็จะมีเบี้ยสำหรับคนพิการอีก และแม่ฉันไม่ไว้ใจการใช้เงินของฉัน เลยจะฝากให้น้องสาวฉันเป็นคนจ่ายรายเดือนให้ ซึ่งพ่อไม่เห็นด้วย
เรื่องพวกนี้ พอไปพูดในกระทู้อื่น ๆ ในพันทิป จะต้องโดนด่า โดนตำหนิ ติเตียน ว่ากินแรง กินเงินภาษีคนอื่น ฉันคงไปพูดเรื่องพัฒนาชาติอะไรที่ไหน กับใครไม่ได้
2. ฉันรู้สึกผิดต่อคนอื่นน้อยลง ไม่รู้เกิดจากอะไร ยาจิตเวช ถึงจุดที่ได้ผล หรือดูคลิปเฟลเยอะ ดูคลิปสัตว์ตลก ๆ เยอะ หรือเพราะแม่ฉันพูด หรือฉันอยู่กับความเป็นจริงมากขึ้น หรือคิดว่าตัวเองโดนสังคมทำร้ายกลับ มามากพอแล้ว เรื่องอะไรฉันจะไปช่วยพวกมัน
ฉันมักจะจินตนาการว่า ถ้าฉันรวย (จากเงินตัวเอง) จะกลับไปช่วยเหลือ ตอบแทน คนโน้น คนนี้ ที่เคยเลี้ยงดู อุ้มชู หรือช่วยเหลือ มีบุญคุณต่อกันมา เหมือนไปไล่แบกเขาไปทั่ว ทั้ง ๆ ที่เขาอาจอยู่สุขสบายกว่า มีลูกมีหลานคอยดูแล แบบ กรรมใคร กรรมมัน หรือเขาอาจจะมีความสุข แค่ไม่ได้เห็นหน้าฉันอีกต่อไป แค่นี้เขาก็อนุโมทนา สาธุ มากแล้ว
มันเลยทำให้ฉันรู้สึกเบาขึ้นมาก จู่ ๆ ก็ไม่รู้สึกผิดบาปต่อใคร ใช้ชีวิตกับระยะเวลาที่เหลือ
3. ช่วงที่ห่างการตั้งกระทู้ถึงเธอไป ฉันกระหน่ำเล่นโชงิ 4 คน แบบถี่ยิบมาก ทุกกระดานมีเป้าหมายหมด แต่ 2 - 3 วัน มานี้ เรียกว่าอยู่เฉย ๆ ไม่ได้งานเลย แถมฉันแอบหยุดยากลางคืนอีก แต่ก็นอนเยอะเหมือนป่วย แม้จะกินคาเฟอีนช่วยแล้ว
เป้าหมายของการทำเกมในช่วงนี้ อยู่ในขั้นตอนการคิดด่าน สำหรับเกมแนวพัซเซิล หรือกึ่งพัซเซิล ในแบบฉบับของตัวเอง ไม่ต้องไปโคลน ไปแข่งใคร ให้คนเขาดูถูกว่าเป็นของก็อปเกรดต่ำ หลังจากนั้นค่อยมาลุ้นว่า จะมีคนโหลดไปทดลองเล่นไหม เล่นแล้วจะชอบ จะติดใจไหม
4. วันนี้ฝนตก ตามพยากรณ์อากาศ ฉันขี้เกียจรดน้ำต้นไม้มาก ๆ ซึ่งสภาพในบ้าน พืชสวนครัว ถ้าไม่ใช่น้ำล้างตอนทำอาหาร ที่แม่ฉันมักจะเก็บใส่ถังไว้ หรือจากแม่ฉันฉีดสายยาง ก็เรียกว่าเข้าสู่หน้าแล้งแล้ว สภาพร่อแร่เต็มที เต็มทน แต่ก็ไม่ทำให้ฉันขยันขึ้นมาเลย ฝนมาก็เลยผ่านชีวิตเอื่อยเฉื่อย ไปได้อีกครา
5. เรื่องที่ 5 จำไม่ได้ว่าจะพูดเรื่องอะไร ข้ามไปเรื่องที่ 6 ก็คือว่า ในพันทิป ฉันมีภาพลักษณ์ว่าจะทำเครื่อง Lithography และทำชิป ทำ CPU ทั้ง ๆ ที่ฉันยังไม่มีทั้งความรู้และเงินทุน แต่ชาวบ้านเขารู้กันทั่วแล้ว 555
ก็ต้องหมั่นอัปเดต อัปเกรด ล่ะนะ
6. ฉันเล่าอะไรให้เธอฟัง เธอก็แค่อ่านผ่าน ๆ ก็พอ ไม่ต้องเก็บไปคิด เก็บไป negative กับตัวเอง เกรงว่ามันจะส่งผลถึงการทำงานของเธอ ที่ต้องคอย entertain คนอื่น คนอื่นเขาต้องการความ soft ความสบายใจ ความสุภาพ จากเธอ
ในส่วนที่ฉันจินตนาการชีวิตในอนาคต ว่าไม่มีเธอเข้ามามีส่วนร่วม ก็ทำให้ฉัน เบา สบาย มากขึ้น ไม่ต้องแบกทุกข์ใจ ความรับผิดชอบ รับรู้ความเสียหาย
ในส่วนที่ฉันจินตนาการ ว่ามีเธออยู่ด้วย เธอก็คงจะโดนฉันจิกหัวใช้ ให้ช่วยเขียนโค้ด ทำงาน IT ให้เป็นแน่ ถ้ามีผลงานสำเร็จออกมา ก็แปะ ก็แบ่งเครดิตกัน
7. สุดท้ายนี้ ขอให้เธอได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข สมวัย สมกับหยาดเหงื่อ แรงกาย แรงใจ น้ำพัก น้ำแรง ที่เธอทำงานหามรุ่ง หามค่ำ ใช้หาเงินมาได้นะ ฝันดี ๆ นะ (แง้วแงวแง้ว)
รายงานความคืบอยู่กับที่ ศุกร์ ที่ 19 ธ.ค. 2568 (ขอบ่น 6 เรื่อง) 🤍
1. ช่วงที่ผ่านมา ที่ไม่ได้ตั้งกระทู้รายงาน ฉันตัดเธอออกจากจินตนาการอนาคตของเรา (แบบสมมุติ) แล้วมันเบาขึ้น ฉันไม่เข้าไปยุ่งกับเรื่องเงินของเธอ ไม่มีห่วงกังวลสวัสดิภาพของเธอ ว่าถ้าเธอคบกับฉันแล้ว เธอจะต้องสูญเสีย จะต้องแลก จะต้องโดนอะไรบ้าง
ฉันอยู่กับความเป็นจริงมากขึ้น สมถะ ตามอัตภาพ จริง ๆ พ่อฉันเคยบอกหลายครั้งแล้ว ว่าให้ไปทำ "บัตรคนจน" หรือบัตรสวัสดิการแห่งรัฐ แต่ฉันหน้าบาง ไม่ยอมไปทำ กลัวเสียประวัติ จนตอนไปใช้สวัสดิการคนละครึ่ง พลัส ที่ตลาดแห่งหนึ่ง ก็โดนแม่ค้าหมูทอด พูดตรง ๆ ว่าเงินจากคนละครึ่ง มันน้อยมาก ใช้แป๊บ ๆ ก็หมด และได้พูดเรื่องบัตรคนจน ด้วย
ส่วนแม่ฉัน ก็บอกว่า เงินที่พ่อแม่เก็บไว้ให้ มีมากพอที่จะให้ฉันเลี้ยงตัวเอง ไปจนอายุ 60 จากนั้นฉันค่อยไปรับเบี้ยยังชีพคนชรา ผู้สูงอายุ หรือหากพิกลพิการ ก็จะมีเบี้ยสำหรับคนพิการอีก และแม่ฉันไม่ไว้ใจการใช้เงินของฉัน เลยจะฝากให้น้องสาวฉันเป็นคนจ่ายรายเดือนให้ ซึ่งพ่อไม่เห็นด้วย
เรื่องพวกนี้ พอไปพูดในกระทู้อื่น ๆ ในพันทิป จะต้องโดนด่า โดนตำหนิ ติเตียน ว่ากินแรง กินเงินภาษีคนอื่น ฉันคงไปพูดเรื่องพัฒนาชาติอะไรที่ไหน กับใครไม่ได้
2. ฉันรู้สึกผิดต่อคนอื่นน้อยลง ไม่รู้เกิดจากอะไร ยาจิตเวช ถึงจุดที่ได้ผล หรือดูคลิปเฟลเยอะ ดูคลิปสัตว์ตลก ๆ เยอะ หรือเพราะแม่ฉันพูด หรือฉันอยู่กับความเป็นจริงมากขึ้น หรือคิดว่าตัวเองโดนสังคมทำร้ายกลับ มามากพอแล้ว เรื่องอะไรฉันจะไปช่วยพวกมัน
ฉันมักจะจินตนาการว่า ถ้าฉันรวย (จากเงินตัวเอง) จะกลับไปช่วยเหลือ ตอบแทน คนโน้น คนนี้ ที่เคยเลี้ยงดู อุ้มชู หรือช่วยเหลือ มีบุญคุณต่อกันมา เหมือนไปไล่แบกเขาไปทั่ว ทั้ง ๆ ที่เขาอาจอยู่สุขสบายกว่า มีลูกมีหลานคอยดูแล แบบ กรรมใคร กรรมมัน หรือเขาอาจจะมีความสุข แค่ไม่ได้เห็นหน้าฉันอีกต่อไป แค่นี้เขาก็อนุโมทนา สาธุ มากแล้ว
มันเลยทำให้ฉันรู้สึกเบาขึ้นมาก จู่ ๆ ก็ไม่รู้สึกผิดบาปต่อใคร ใช้ชีวิตกับระยะเวลาที่เหลือ
3. ช่วงที่ห่างการตั้งกระทู้ถึงเธอไป ฉันกระหน่ำเล่นโชงิ 4 คน แบบถี่ยิบมาก ทุกกระดานมีเป้าหมายหมด แต่ 2 - 3 วัน มานี้ เรียกว่าอยู่เฉย ๆ ไม่ได้งานเลย แถมฉันแอบหยุดยากลางคืนอีก แต่ก็นอนเยอะเหมือนป่วย แม้จะกินคาเฟอีนช่วยแล้ว
เป้าหมายของการทำเกมในช่วงนี้ อยู่ในขั้นตอนการคิดด่าน สำหรับเกมแนวพัซเซิล หรือกึ่งพัซเซิล ในแบบฉบับของตัวเอง ไม่ต้องไปโคลน ไปแข่งใคร ให้คนเขาดูถูกว่าเป็นของก็อปเกรดต่ำ หลังจากนั้นค่อยมาลุ้นว่า จะมีคนโหลดไปทดลองเล่นไหม เล่นแล้วจะชอบ จะติดใจไหม
4. วันนี้ฝนตก ตามพยากรณ์อากาศ ฉันขี้เกียจรดน้ำต้นไม้มาก ๆ ซึ่งสภาพในบ้าน พืชสวนครัว ถ้าไม่ใช่น้ำล้างตอนทำอาหาร ที่แม่ฉันมักจะเก็บใส่ถังไว้ หรือจากแม่ฉันฉีดสายยาง ก็เรียกว่าเข้าสู่หน้าแล้งแล้ว สภาพร่อแร่เต็มที เต็มทน แต่ก็ไม่ทำให้ฉันขยันขึ้นมาเลย ฝนมาก็เลยผ่านชีวิตเอื่อยเฉื่อย ไปได้อีกครา
5. เรื่องที่ 5 จำไม่ได้ว่าจะพูดเรื่องอะไร ข้ามไปเรื่องที่ 6 ก็คือว่า ในพันทิป ฉันมีภาพลักษณ์ว่าจะทำเครื่อง Lithography และทำชิป ทำ CPU ทั้ง ๆ ที่ฉันยังไม่มีทั้งความรู้และเงินทุน แต่ชาวบ้านเขารู้กันทั่วแล้ว 555
ก็ต้องหมั่นอัปเดต อัปเกรด ล่ะนะ
6. ฉันเล่าอะไรให้เธอฟัง เธอก็แค่อ่านผ่าน ๆ ก็พอ ไม่ต้องเก็บไปคิด เก็บไป negative กับตัวเอง เกรงว่ามันจะส่งผลถึงการทำงานของเธอ ที่ต้องคอย entertain คนอื่น คนอื่นเขาต้องการความ soft ความสบายใจ ความสุภาพ จากเธอ
ในส่วนที่ฉันจินตนาการชีวิตในอนาคต ว่าไม่มีเธอเข้ามามีส่วนร่วม ก็ทำให้ฉัน เบา สบาย มากขึ้น ไม่ต้องแบกทุกข์ใจ ความรับผิดชอบ รับรู้ความเสียหาย
ในส่วนที่ฉันจินตนาการ ว่ามีเธออยู่ด้วย เธอก็คงจะโดนฉันจิกหัวใช้ ให้ช่วยเขียนโค้ด ทำงาน IT ให้เป็นแน่ ถ้ามีผลงานสำเร็จออกมา ก็แปะ ก็แบ่งเครดิตกัน
7. สุดท้ายนี้ ขอให้เธอได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข สมวัย สมกับหยาดเหงื่อ แรงกาย แรงใจ น้ำพัก น้ำแรง ที่เธอทำงานหามรุ่ง หามค่ำ ใช้หาเงินมาได้นะ ฝันดี ๆ นะ (แง้วแงวแง้ว)