อาจารย์ธรณ์เล่าเรื่อง ปลาชอบดูด จ๊วบๆ

จะเล่าเรื่องปลาดูดจ๊วบให้เพื่อนธรณ์ฟัง ดูดจ๊วบนี้มิใช่เกิดจากรักดูดดื่ม แต่เป็นพฤติกรรมของปลาชนิดหนึ่ง ซึ่งเป็นชนิดที่ผมเกลียดมาก

อาจารย์ต้องรักปลาสิคะ ! นั่นก็ใช่ แต่เจ้าปลาชนิดนี้เคยสร้างกรรมเก่ากับผมไว้ จะเล่าให้ฟัง

นานมากแล้ว ผมไปกับทีมสำรวจปะการัง ยุคนั้นทะเลเงียบสงบ เป็นจุดที่ไม่มีนักดำน้ำ เพราะดำไปก็ไม่เห็นอะไร เนื่องจากน้ำขุ่นแทบมองไม่เห็น

แล้วดำลงไปทำไมคะ ? นักวิทยาศาสตร์เลือกไม่ได้หรอกครับ การสำรวจปะการังหมายถึงดำมันทุกจุด

หลายแห่งขนาดมือยังแทบมองไม่เห็นก็ต้องก้มหน้าจดบันทึกปะการังที่พบตามสายวัดทาบทับ

จุดนี้ยังดี มองเห็นไกลตั้งเมตรนึงแน่ะ (อย่างแย่คือแค่ศอกเดียว)

เราแบ่งกันทำงาน แม้อยู่ไม่ไกลกันแต่ก็ไม่รู้หรอกว่าใครอยู่ตรงไหน

เป็นการทำงานในโลกที่อ้างว้าง ได้ยินแต่เสียงลมหายใจตัวเอง ฟืด…ฟาด

ฉลามเรอะ ? ถ้าไม่ว่ายมาจนหัวฉลามชนกบาลผม จ้างก็ไม่เห็น เป็นการฝึกสมาธิดีแท้

ผมจดบันทึกปะการังไปเรื่อยๆ จากนั้นก็…จ๊าก !

ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรแปล๊บที่น่อง ใจคิดว่า ตาย-่าแน่กู (ขออภัยที่ใช้คำหยาบ) โดนฉลามงับน่อง ความฝันเป็นนักวิทย์ทะเลระดับป๋า จบสิ้นตั้งแต่วัยเยาว์ [img]https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/t71/1/16/1f614.png[/img]

แต่แปล๊บๆ แบบนี้ไม่น่าใช่ หรือเป็นแมงกะพรุนพิษร้าย แต่สมัยนั้นยังไม่มีแมงกะพรุนกล่อง (เยอะขึ้นอย่างเห็นได้ชัดครับ)

ผมหันขวับไปดู ไม่มีอะไรนี่นา แต่มันแปล๊บจริงแบบไม่ได้ฝัน ช่างมัน ทำงานต่อดีกว่า

ผ่านไปแค่ 1-2 นาที มาอีกแล้วครับ แปล๊บที่สอง เปลี่ยนเป็นอีกน่อง อะไรกันเฟ้ย

เพื่อความเข้าใจตรงกัน สมัยนั้นเราใส่ขาสั้นดำน้ำ ไม่มีเวทสูทหรือใดๆ น่องผมจึงเปลือยเปล่า

ผมหันไปดู แต่ก็ไม่เห็นอะไร จึงตัดสินใจนอนอ่อยรอ สักเดี๋ยวเธอก็โผล่มา

เป็นปลาครับ เรียกว่า “เหาฉลาม” เพื่อนธรณ์หลายคนอาจรู้จัก ฝรั่งเรียก Remora

ปลาชนิดนี้มักว่ายตามสัตว์ใหญ่ ก่อนใช้แผ่นที่หัวดูดจ๊วบ

แผ่นดูด (sucking disk) พัฒนามาจากครีบหลัง ลักษณะเป็นไง ขอเชิญเพื่อนธรณ์ดูภาพ

การดูดนี้ไม่ใช่ดูดกินเลือด แต่ดูดเพื่อเกาะเฉยๆ ไม่ต้องว่ายน้ำให้เหนื่อย แถมอยู่กับปลาป๋าช่างปลอดภัยนัก

เวลาสัตว์ใหญ่หากิน เหาฉลามก็ชิ่งออกมากินเศษอาหาร พอกินเสร็จก็ดูดต่อ กินๆ ดูดๆ ชีวิตเยี่ยมไปเลยพี่น้อง

เหาฉลามไม่ต้องดูดฉลามอย่างเดียว เต่าก็ได้ ฉลามวาฬยิ่งดีใหญ่ โลมาตามดูดไม่ไหวว่ายเร็วเกินไป

แต่เหาอับโชคตัวนี้หาสัตว์ใหญ่ดูดไม่ได้ มาเจอผมผู้มีออร่าใต้น้ำ เหาจึงขอมาดูด

ดูดแล้วรู้สึกไม่เหมาะ ก็เลยว่ายออกไป แต่สองจิตสองใจ ลองดูดใหม่อีกทีดีไหมนะ ?

ไม่ดีเฟ้ย ! ผมอยากด่าเหาใต้น้ำ แต่ทำไม่ได้ ตลอดไดฟ์นั้นผมจึงต้องทำงานไปโดนดูดไป น่าจะเกือบสิบครั้ง

หลังจากนั้นผมจึงเกลียดเหาฉลามมาก เจอหนไหนรู้สึกขนลุกซู่ไม่อยากโดนดูด

จนมาหนนี้ที่อควอเรี่ยมในโจเอตสึ เหาฉลามเกาะกระจกยั่ว ป๋าขาดูแผ่นดูดหนูสิคะ น่ารักมั้ย ?

น่าเกลียดเฟ้ย ผมตอบ แต่ก็ถ่ายภาพกลับมาให้เพื่อนธรณ์ดูด เอ๊ย ดู สังเกตว่าเหมือนพื้นรองเท้าเลยฮะ

ยังมีอีกหลายเรื่องจากอวอเรี่ยมริมทะเลญี่ปุ่น ไม่ฮอตฮิตแต่มีเอกลักษณ์ เต็มไปด้วยปลาในทะเลญี่ปุ่น ได้ความรู้เยอะดี