พอโตขึ้นก็พึ่งเข้าใจว่า "บ้าน" ไม่ใช่แค่ที่อยู่แต่คือ "ครอบครัว"

หนูอายุจะเข้า 20 เดือนหน้าค่ะ แต่พึ่งมารู้สึกและ เข้าใจอะไรหลายๆอย่างช่วงครึ่งปีหลังนี้เอง พึ่งมารู้ว่าที่ๆทำให้มีความสุขและสบายใจที่สุดมันไม่ได้อยู่ไหนไกลเลย แต่กลับเป็นที่บ้านนี่เอง แต่พอหนูโตขึ้นก็แปลว่าคนที่บ้านก็อายุเยอะขึ้นเรื่อยๆเหมือนกัน พอได้มองบ้านที่เต็มไปด้วยทรงจำนี้แล้ว ถ้าวันนึงบรรยากาศมันเปลี่ยนไป ไม่ได้อบอุ่น ไม่ได้มีเสียงหัวเราะ พูดคุย เหมือนแต่เก่าแล้วคงใจหายไม่น้อย ตอนเด็กไม่เคยรู้เลยนะคะ ว่าโตมาต้องรับมือและต้องเตรียมใจ กับการสูญเสียแบบนี้ให้ชิน สถานที่ๆไม่อยากให้คนที่เรารักไปเลยถ้าไม่ได้ทำงานที่นั่นตอนนี้ก็คงจะเป็นโรงพยาบาลนี่แหละคะ....