ทำไมผู้ชายบางคนถึงละเลยสุขภาพจิตของผู้หญิงหลังคลอด

ทำเหมือนไม่สำคัญ
บางครั้งเหมือนสนใจ ขอความเห็นว่าควรทำยังไง
แต่ว่าสุดท้ายก็ไม่ทำ ไม่ช่วยเหลือ
เห็นการหาเงินสำคัญกว่ามาก
มากกว่าการดูแลลูก ​มากกว่าสุขภาพจิตใจของคนเลี้ยงลูก
ถัดวันประกันพรุ่ง ทำงานผ่านไปกี่เดือนๆ ก็บอกว่ายังไม่มีเงินพอที่จะไปพบนักจิตวิทยา
ถัดวันพาไปเดินเล่น ออกกำลังกาย ไม่รักษาคำพูด เมื่อถึงเวลา
เราบอกว่าอาการหนักจริงๆ ก็เหมือนพูดแล้วลอยหายไปตามลม ก็ยังใช้ชีวิตทำงานหามรุ่ง หามค่ำเป็นปกติ
สื่อสารชัดเจนแค่ไหน ขอความช่วยเหลือแค่ไหน ก็ไม่ได้รับการตอบสนอง
แถมยังทะเลาะรุนแรงหนักขึ้นไปอีก ทั้งที่เราก็ไม่มีแรง
คุณหมอบอกให้เข้ามาช่วยเหลือ
ให้เวลาแม่ได้พัก โดยไม่มีลูกเลยสัก 8 ชม. ก็ไม่สามารถช่วยเหลือได้
แค่ครึ่งชั่วโมงยังขอให้ช่วยไม่ได้ เวลาเป็นเงินเป็นทอง

จะไม่ไหวแล้ว เราควรทำอย่างไรดี ?