สวัสดีทุกคนวันนี้มีเรื่องจะมาเล่าให้ฟังคือเรามีปัญหากับการเข้ากับคนในห้องคนในห้อง ณ ที่นี้หมายถึง เพื่อนในห้องเรียนเดียวกัน
ปัญหาของเราคือเราเป็นคนไม่พูดส่วนใหญ่จะเงียบเหมือนintrovertเลยชอบอยู่กับตัวเองบ่อยๆที่จริงก่อนหน้านั้นไม่ได้เป็นแบบนี้นะมีเพื่อนอยู่บ้างแต่เกิดปัญหาเพียงเพราะเพื่อนคนนั้นโดนเพื่อนในห้องคนอื่นๆแบนเพราะเค้าทำพฤติกรรมไม่น่ารักอันนี้เราไม่แน่ใจว่าสาเหตุหลักๆที่เค้าโดนแบนเกิดจากอะไรแต่คือตอนนั้นเราอยู่กับคนนี้ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ตอนนั้นอยู่กัน2คนใช่มั้ยเพราะเค้าดีกับเราช่วงนั้นเค้าสอนการบ้านเราอธิบายในสิ่งที่เราไม่เข้าใจทำให้เราเริ่มสนิทกันและเราเริ่มไว้ใจเพื่อนคนนี้คิดว่าคนนี้แหละที่จะมาเป็นเพื่อนกับเราสนิทกับเราพาเราเรียนจนจบม.6เรายอมโดนเพื่อนคนอื่นเกลียดถูกเข้าใจผิดนินทาหมั่นไส้พูดแซะสารพัดเพียงเพราะเราอยู่กับเค้าทั้งๆที่มีคนเตือนเราแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับคนนี้แต่เราดื้อเองโง่เองเรายอมรับเพราะเราทำใจทิ้งคนที่ดีกับเราไม่ได้ตอนนั้นเราคิดว่าทำไมเพื่อนคนอื่นถึงไม่ชอบคนนี้กันเราได้แต่สงสัยแต่ก็ไม่เคยได้รู้คำตอบจนเราได้มารู้หลังจากที่เรามีปัญหากับเพื่อนคนนี้เพราะมีเพื่อนอีกคนนึงเข้ามาทำให้ตอนนั้นกลุ่มเรามี3คนตอนแรกทุกอย่างดีลงตัวแต่พอเวลาผ่านไปเพื่อน2คนนั้นทำตัวเเแปลกไปเวลามีงานมีการบ้านอะไรเค้าจะไม่บอกเราเหมือนเมื่อก่อนเค้าคุยกันแค่2คนเค้าหักหน้าเราตอนที่เรียนวิชาๆหนึ่งโดยที่ตอนนั้นครูให้จับคู่กันทำใบงานเค้าก็คู่กัน2คนโดยไม่คุยอะไรกับเราและพอครูถามว่าเราคู่กับใครเราก็ตอบไม่ได้เพราะเราไม่มีคู่แล้วเค้า2คนก็ทำหน้าตาเฉยถามเราว่าเราคู่กับใครพร้อมกับหันไปหัวเราะกันตอนที่เราบอกครูว่าเราขอทกคนเดียวมันเป็นความรู้สึกที่แย่มากๆเลยมันและตอนที่เราทนไม่ไหวก็มาถึงเราทักไปถามเพื่อนคนที่แบนในแชทส่วนตัวว่าเป็นอะไรกับเรามีอะไรก็คุยกันเค้าก็ตอบมาว่าเราไม่ช่วยเค้าทำงานอะไรเลยเวลามีการบ้านก็ลอกอย่างเดียวเวลาทำอะไรก็ลอกเลียนแบบเค้าเค้าไม่ชอบทั้งๆที่เราก็มีส่วนช่วยถึงแม้ไม่เยอะเราช่วยออกเงินค่าของช่วยเขียนช่วยพรีเซนต์แถมเค้ายังมาว่าถึงบุพการีเราว่าพ่อแม่ไม่ได้สั่งสอนเราเราเลยไม่มีมารยาทแถมยังขึ้นกูแล้วพูดกับเราว่าเก่งให้ตลอดอย่าเก่งแค่ในแชทเรื่องที่เค้าพูดในแชททั้งหมดเราขอโทษและยอมรับผิดเพราะเราไม่อยากเห็นแก่ตัวเราเสียใจมากๆกับการคบเพื่อนแบบนี้ถึงแม้ว่าเค้าจะเรียนเก่งก็ตามแต่เราตัดสินใจออกมาอยู่คนเดียวยอมให้ทุกคนเข้าใจผิดและเค้า2คนก็ยังอยู่ด้วยกันและไปพูดกับคนอื่นในห้องว่าเราเป็นคนออกมาเองทั้งๆที่เค้ากดดันเราสารพัดทั้งเรื่องเรียนเรื่องต่างๆเวลามีการจับกลุ่มหรือจับคู่เราเหนื่อยใจมากๆเพราะมันไม่ได้มีใครอยากเอาเราเข้ากลุ่มรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเศษเกินเพื่อนคนอื่นๆก็ไม่ได้แคร์อยากจะย้ายรรก็ทำไม่ได้เราอยากมีเพื่อนย้ายมาเรียนกับเรามากๆเลยเราจะมีความสุขกับการมารรอีกครั้งและเราก็คงคิดไปเท่านั้นเพราะมันอาจจะเป็นแค่ความเพ้อเจ้อของเราที่หวังในใจลึกๆว่าจะมีใครซักคนมาเป็นเพื่อนกับเราแบบจริงใจ
เราไม่อธิบายอะไรกับใครเลยเราไม่อยากมีปัญหาอีกอย่างนึงเราไม่เคยไปว่าใครด้วยเราเลยปล่อยให้พวกเค้าฟังแต่สิ่งแย่ๆของเรามองเราในมุมนี้
เราแค่อยากจะใช้ชีวิตในวัยเรียนของตัวเองให้มีความสุขเราก็ไม่รู้ว่าเราจะผ่านเรื่องราวแย่ๆนี้ไปได้มั้ยเราเหลือเวลาอยู่กับความรู้สึกดิ่งแบบนี้ประมาณ2ปีกว่าๆหวังว่าเราจะผ่านมันไปได้นะ🩷แม้มันจะทำลายจิตใจเราแค่ไหนก็ตามต่อให้พวกเค้าจะไม่เห็นก็ไม่เป็นไร.
ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะค่ะหวังว่าจะเป็นกำลังใจให้กับใครอีกหลายคนที่เจอกับปัญหาชีวิตอยู่เหมือนกับเราขอบคุณค่ะ😊
สังคมเพื่อนในห้องและตัวฉันalone^^
ปัญหาของเราคือเราเป็นคนไม่พูดส่วนใหญ่จะเงียบเหมือนintrovertเลยชอบอยู่กับตัวเองบ่อยๆที่จริงก่อนหน้านั้นไม่ได้เป็นแบบนี้นะมีเพื่อนอยู่บ้างแต่เกิดปัญหาเพียงเพราะเพื่อนคนนั้นโดนเพื่อนในห้องคนอื่นๆแบนเพราะเค้าทำพฤติกรรมไม่น่ารักอันนี้เราไม่แน่ใจว่าสาเหตุหลักๆที่เค้าโดนแบนเกิดจากอะไรแต่คือตอนนั้นเราอยู่กับคนนี้ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ตอนนั้นอยู่กัน2คนใช่มั้ยเพราะเค้าดีกับเราช่วงนั้นเค้าสอนการบ้านเราอธิบายในสิ่งที่เราไม่เข้าใจทำให้เราเริ่มสนิทกันและเราเริ่มไว้ใจเพื่อนคนนี้คิดว่าคนนี้แหละที่จะมาเป็นเพื่อนกับเราสนิทกับเราพาเราเรียนจนจบม.6เรายอมโดนเพื่อนคนอื่นเกลียดถูกเข้าใจผิดนินทาหมั่นไส้พูดแซะสารพัดเพียงเพราะเราอยู่กับเค้าทั้งๆที่มีคนเตือนเราแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับคนนี้แต่เราดื้อเองโง่เองเรายอมรับเพราะเราทำใจทิ้งคนที่ดีกับเราไม่ได้ตอนนั้นเราคิดว่าทำไมเพื่อนคนอื่นถึงไม่ชอบคนนี้กันเราได้แต่สงสัยแต่ก็ไม่เคยได้รู้คำตอบจนเราได้มารู้หลังจากที่เรามีปัญหากับเพื่อนคนนี้เพราะมีเพื่อนอีกคนนึงเข้ามาทำให้ตอนนั้นกลุ่มเรามี3คนตอนแรกทุกอย่างดีลงตัวแต่พอเวลาผ่านไปเพื่อน2คนนั้นทำตัวเเแปลกไปเวลามีงานมีการบ้านอะไรเค้าจะไม่บอกเราเหมือนเมื่อก่อนเค้าคุยกันแค่2คนเค้าหักหน้าเราตอนที่เรียนวิชาๆหนึ่งโดยที่ตอนนั้นครูให้จับคู่กันทำใบงานเค้าก็คู่กัน2คนโดยไม่คุยอะไรกับเราและพอครูถามว่าเราคู่กับใครเราก็ตอบไม่ได้เพราะเราไม่มีคู่แล้วเค้า2คนก็ทำหน้าตาเฉยถามเราว่าเราคู่กับใครพร้อมกับหันไปหัวเราะกันตอนที่เราบอกครูว่าเราขอทกคนเดียวมันเป็นความรู้สึกที่แย่มากๆเลยมันและตอนที่เราทนไม่ไหวก็มาถึงเราทักไปถามเพื่อนคนที่แบนในแชทส่วนตัวว่าเป็นอะไรกับเรามีอะไรก็คุยกันเค้าก็ตอบมาว่าเราไม่ช่วยเค้าทำงานอะไรเลยเวลามีการบ้านก็ลอกอย่างเดียวเวลาทำอะไรก็ลอกเลียนแบบเค้าเค้าไม่ชอบทั้งๆที่เราก็มีส่วนช่วยถึงแม้ไม่เยอะเราช่วยออกเงินค่าของช่วยเขียนช่วยพรีเซนต์แถมเค้ายังมาว่าถึงบุพการีเราว่าพ่อแม่ไม่ได้สั่งสอนเราเราเลยไม่มีมารยาทแถมยังขึ้นกูแล้วพูดกับเราว่าเก่งให้ตลอดอย่าเก่งแค่ในแชทเรื่องที่เค้าพูดในแชททั้งหมดเราขอโทษและยอมรับผิดเพราะเราไม่อยากเห็นแก่ตัวเราเสียใจมากๆกับการคบเพื่อนแบบนี้ถึงแม้ว่าเค้าจะเรียนเก่งก็ตามแต่เราตัดสินใจออกมาอยู่คนเดียวยอมให้ทุกคนเข้าใจผิดและเค้า2คนก็ยังอยู่ด้วยกันและไปพูดกับคนอื่นในห้องว่าเราเป็นคนออกมาเองทั้งๆที่เค้ากดดันเราสารพัดทั้งเรื่องเรียนเรื่องต่างๆเวลามีการจับกลุ่มหรือจับคู่เราเหนื่อยใจมากๆเพราะมันไม่ได้มีใครอยากเอาเราเข้ากลุ่มรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเศษเกินเพื่อนคนอื่นๆก็ไม่ได้แคร์อยากจะย้ายรรก็ทำไม่ได้เราอยากมีเพื่อนย้ายมาเรียนกับเรามากๆเลยเราจะมีความสุขกับการมารรอีกครั้งและเราก็คงคิดไปเท่านั้นเพราะมันอาจจะเป็นแค่ความเพ้อเจ้อของเราที่หวังในใจลึกๆว่าจะมีใครซักคนมาเป็นเพื่อนกับเราแบบจริงใจ
เราไม่อธิบายอะไรกับใครเลยเราไม่อยากมีปัญหาอีกอย่างนึงเราไม่เคยไปว่าใครด้วยเราเลยปล่อยให้พวกเค้าฟังแต่สิ่งแย่ๆของเรามองเราในมุมนี้
เราแค่อยากจะใช้ชีวิตในวัยเรียนของตัวเองให้มีความสุขเราก็ไม่รู้ว่าเราจะผ่านเรื่องราวแย่ๆนี้ไปได้มั้ยเราเหลือเวลาอยู่กับความรู้สึกดิ่งแบบนี้ประมาณ2ปีกว่าๆหวังว่าเราจะผ่านมันไปได้นะ🩷แม้มันจะทำลายจิตใจเราแค่ไหนก็ตามต่อให้พวกเค้าจะไม่เห็นก็ไม่เป็นไร.
ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะค่ะหวังว่าจะเป็นกำลังใจให้กับใครอีกหลายคนที่เจอกับปัญหาชีวิตอยู่เหมือนกับเราขอบคุณค่ะ😊