เนื่องจากต้นปี คุณแม่ไปนอนโรงพยาบาล และกลับมาผิวหนังติดเชื้อ อักเสบบริเวณก้น
ทำให้ลามกลายเป็นแผลกดทับ บริเวณก้น
แรกๆเราก็พยายามดูแล รักษาเอง
ดูจากภายนอก ก็จะเป็นสะเก็ดแผลใหญ่ ขนาดฝ่ามือที่มีสะเก็ดผิวแห้งแล้ว
แต่มันมีรูเล็กๆ ขนาดครึ่งเซนที่ทำให้มีเลือดไหลออกมาตลอด และประจำ
จึงปรึกษาคุณหมอ
แจ้งคุณหมอ เพราะคุณหมอนัดดูอาการ
ตามผลจากอาการอื่น ทุกเดือน
ก็ได้แต่ ยาแก้แพ้แก้อักเสบมาทาเพิ่ม
จน ต้น มิ.ย. คุณหมอจึงนัดให้ไปเจอหมอแผนกเฉพาะทาง
และจาก แผลรูเล็กๆ ที่คิดว่าไม่มีอะไร
หมอบอก เดียวสะกิดแผลและกลับบ้านได้
แต่พอหมอสะกิดดู มันลึกมาก
ข้างในเป็นโพลงใหญ่ จนต้องคว้านเนื้อออก กว้าง 3 นิ้ว ลึก 1.5 นิ้วได้
(ณ วันที่เห็นแผลตัดแล้วนะคะ)
คุณหมอเปลี่ยนแผนทันที
บอกพยาบาล จองห้อง แอดมิตคนไข้
และแจ้งเราว่า วันนี้คุณแม่คงกลับบ้านไม่ได้แล้วนะคะ
น้ำตาจะไหลตอนเห็นแผล
คุณแม่ต้องนอน ร.พ. อยู่ 1 สัปดาห์
เพราะคุณหมอกลัวแผลติดเชื้อ
แต่ละวัน ที่เราเฝ้าไข้
ก็สอบถาม หาข้อมูล
เพื่อนข้างเตียงบอกว่า ยายเค้าแผลแบบนี้ ไม่หายหรอก
ส่วนคุณหมอบอก โอกาสแผลกลับมาหายเป็นปกติยากมาก แค่ประคับประคองอย่าให้ติดเชื้อเพิ่ม ก็ดีมากแล้ว
เพราะท่านสูงอายุมากแล้ว
โอกาสสร้างเนื้อ และโอกาสหาย
ช้ากว่าคนหนุ่มสาวมาก จึงยากที่จะหายได้
กำลังใจมันลดมากเลยนะ
แต่ความฮึด แม่เราแข็งแรงมากมาตลอด
แม่เราไม่เหมือนคนอื่น แผลแค่นี้
จะต้องหายดี ให้ได้
ต้องหายได้อย่างแน่นอน ถ้าเราดูแลดีๆ
ให้กินอาหารดีๆ น้ำอย่าให้ขาด
มันต้องหายดีสินะ
และจาก กลางเดือน มิ.ย.
ออกจากโรงพยาบาล มาดูแลแผลเอง
คุณแม่ก็ต้องนอนติดเตียง
จากเดิมคุณหมอแนะนำควรไปล้าง หรือจ้างพยาบาลมาล้างแผลที่บ้าน วันละ 2 ครั้ง
เพราะกลัวเราทำไม่สะอาจแผลอาจติดเชื้อเพิ่ม
แต่เนื่องจาก เราว่า คงสู้คชจ.ไม่ไหว
จึงหัดล้าง ดูแลแผลเอง และเช็ดล้าง
ทำแผลใหม่ทุกครั้งที่เลอะ ปัสสาวะหรือ อุจจาระ แม้จะเพียงเล็กน้อย
เปลี่ยนผ้าก็อตใหม่ตลอด เพราะกลัวแผลติดเชื้อ
ทำให้วันนึงๆ เราล้างแผลทำแผล 6-12 รอบ ต่อวัน
แผลเลยสะอาดมาก แต่ คชจ.อุปกรณ์ทำแผลก็มากตาม เพราะทุกอย่าง ต้องสะอาด ปลอดเชื้อ ความสะอาดสำคัญมากที่สุด
ผ้าก็อต สำลี น้ำเกลือ ห้ามงก เลอะนิดๆ เปียกชื้นหน่อยๆ ก็ต้องเปลี่ยนเลย
และ แรกๆ คุณหมอนัด 1-2 สัปดาห์ จนกลายเป็น นัด 1เดือน และ 2 เดือน
จากปกติ แม่จะพอนั่งได้ พอเดินพยุงได้
แต่ทุกวันได้แต่นอน ติดเตียง จากแผลที่ตัดเนื้อออก ทำให้นั่งไม่ได้นานเพราะจะกดทับตรงแผลพอดี
คอยบอกแม่ว่า ไว้แผลหายดี ค่อยพาไปเที่ยวกันใหม่นะ
ต้องกินข้าวเยอะๆ กินน้ำเยอะๆ แผลจะได้หายไวๆ จะได้ไปเที่ยวกัน
นั่นแหละกำลังใจ และแรงกระตุ้นอย่างดีเลย
วันนี้ ผ่านไปจะครบ 5 เดือนเต็ม
เอารูปแผลมาเทียบ
จากปากแผลเส้นผ่าศูนย์กลาง 3 นิ้ว
ลดเหลือ นิ้วครึ่ง
และจากแผลลึกนิ้วครึ่ง เหลือลึกไม่ถึงครึ่งนิ้ว
(ไม่สามารถลงรูปได้ เนื่องจากภาพน่ากลัวเกิน)
วันนี้รู้สึกดีใจ กับความพยายามและตั้งใจ
============================
สิ่งสำคัญ ในการดูแลความสะอาดแผล
ให้หายดี หายไว
ความสะอาดแผล ต้องคอยใส่ใจตลอด
อาหารให้ครบเพียงพอต่อร่างกาย
อาหารที่มีโปรตีนอย่าให้ขาด
อย่าให้ร่างกายขาดน้ำ
พักผ่อนให้เพียงพอ
ระวังเรื่องแผลกดทับ
สุขภาพจิตต้องดี กำลังใจดี
ร่างกายก็ฟื้นตัวได้เร็ว แผลก็หายไว
มาเล่าประสบการณ์ การดูแลเนื้อคว้านจากแผลอักเสบ แผลกดทับ
ทำให้ลามกลายเป็นแผลกดทับ บริเวณก้น
แรกๆเราก็พยายามดูแล รักษาเอง
ดูจากภายนอก ก็จะเป็นสะเก็ดแผลใหญ่ ขนาดฝ่ามือที่มีสะเก็ดผิวแห้งแล้ว
แต่มันมีรูเล็กๆ ขนาดครึ่งเซนที่ทำให้มีเลือดไหลออกมาตลอด และประจำ
จึงปรึกษาคุณหมอ
แจ้งคุณหมอ เพราะคุณหมอนัดดูอาการ
ตามผลจากอาการอื่น ทุกเดือน
ก็ได้แต่ ยาแก้แพ้แก้อักเสบมาทาเพิ่ม
จน ต้น มิ.ย. คุณหมอจึงนัดให้ไปเจอหมอแผนกเฉพาะทาง
และจาก แผลรูเล็กๆ ที่คิดว่าไม่มีอะไร
หมอบอก เดียวสะกิดแผลและกลับบ้านได้
แต่พอหมอสะกิดดู มันลึกมาก
ข้างในเป็นโพลงใหญ่ จนต้องคว้านเนื้อออก กว้าง 3 นิ้ว ลึก 1.5 นิ้วได้
(ณ วันที่เห็นแผลตัดแล้วนะคะ)
คุณหมอเปลี่ยนแผนทันที
บอกพยาบาล จองห้อง แอดมิตคนไข้
และแจ้งเราว่า วันนี้คุณแม่คงกลับบ้านไม่ได้แล้วนะคะ
น้ำตาจะไหลตอนเห็นแผล
คุณแม่ต้องนอน ร.พ. อยู่ 1 สัปดาห์
เพราะคุณหมอกลัวแผลติดเชื้อ
แต่ละวัน ที่เราเฝ้าไข้
ก็สอบถาม หาข้อมูล
เพื่อนข้างเตียงบอกว่า ยายเค้าแผลแบบนี้ ไม่หายหรอก
ส่วนคุณหมอบอก โอกาสแผลกลับมาหายเป็นปกติยากมาก แค่ประคับประคองอย่าให้ติดเชื้อเพิ่ม ก็ดีมากแล้ว
เพราะท่านสูงอายุมากแล้ว
โอกาสสร้างเนื้อ และโอกาสหาย
ช้ากว่าคนหนุ่มสาวมาก จึงยากที่จะหายได้
กำลังใจมันลดมากเลยนะ
แต่ความฮึด แม่เราแข็งแรงมากมาตลอด
แม่เราไม่เหมือนคนอื่น แผลแค่นี้
จะต้องหายดี ให้ได้
ต้องหายได้อย่างแน่นอน ถ้าเราดูแลดีๆ
ให้กินอาหารดีๆ น้ำอย่าให้ขาด
มันต้องหายดีสินะ
และจาก กลางเดือน มิ.ย.
ออกจากโรงพยาบาล มาดูแลแผลเอง
คุณแม่ก็ต้องนอนติดเตียง
จากเดิมคุณหมอแนะนำควรไปล้าง หรือจ้างพยาบาลมาล้างแผลที่บ้าน วันละ 2 ครั้ง
เพราะกลัวเราทำไม่สะอาจแผลอาจติดเชื้อเพิ่ม
แต่เนื่องจาก เราว่า คงสู้คชจ.ไม่ไหว
จึงหัดล้าง ดูแลแผลเอง และเช็ดล้าง
ทำแผลใหม่ทุกครั้งที่เลอะ ปัสสาวะหรือ อุจจาระ แม้จะเพียงเล็กน้อย
เปลี่ยนผ้าก็อตใหม่ตลอด เพราะกลัวแผลติดเชื้อ
ทำให้วันนึงๆ เราล้างแผลทำแผล 6-12 รอบ ต่อวัน
แผลเลยสะอาดมาก แต่ คชจ.อุปกรณ์ทำแผลก็มากตาม เพราะทุกอย่าง ต้องสะอาด ปลอดเชื้อ ความสะอาดสำคัญมากที่สุด
ผ้าก็อต สำลี น้ำเกลือ ห้ามงก เลอะนิดๆ เปียกชื้นหน่อยๆ ก็ต้องเปลี่ยนเลย
และ แรกๆ คุณหมอนัด 1-2 สัปดาห์ จนกลายเป็น นัด 1เดือน และ 2 เดือน
จากปกติ แม่จะพอนั่งได้ พอเดินพยุงได้
แต่ทุกวันได้แต่นอน ติดเตียง จากแผลที่ตัดเนื้อออก ทำให้นั่งไม่ได้นานเพราะจะกดทับตรงแผลพอดี
คอยบอกแม่ว่า ไว้แผลหายดี ค่อยพาไปเที่ยวกันใหม่นะ
ต้องกินข้าวเยอะๆ กินน้ำเยอะๆ แผลจะได้หายไวๆ จะได้ไปเที่ยวกัน
นั่นแหละกำลังใจ และแรงกระตุ้นอย่างดีเลย
วันนี้ ผ่านไปจะครบ 5 เดือนเต็ม
เอารูปแผลมาเทียบ
จากปากแผลเส้นผ่าศูนย์กลาง 3 นิ้ว
ลดเหลือ นิ้วครึ่ง
และจากแผลลึกนิ้วครึ่ง เหลือลึกไม่ถึงครึ่งนิ้ว
(ไม่สามารถลงรูปได้ เนื่องจากภาพน่ากลัวเกิน)
วันนี้รู้สึกดีใจ กับความพยายามและตั้งใจ
============================
สิ่งสำคัญ ในการดูแลความสะอาดแผล
ให้หายดี หายไว
ความสะอาดแผล ต้องคอยใส่ใจตลอด
อาหารให้ครบเพียงพอต่อร่างกาย
อาหารที่มีโปรตีนอย่าให้ขาด
อย่าให้ร่างกายขาดน้ำ
พักผ่อนให้เพียงพอ
ระวังเรื่องแผลกดทับ
สุขภาพจิตต้องดี กำลังใจดี
ร่างกายก็ฟื้นตัวได้เร็ว แผลก็หายไว