ความคิดเห็นส่วนตัว หลังอ่านเรื่อง(เดนดาวneverdieจบ)

สำหรับเราในคคหสต. มันจบดีที่สุดในแบบของมันแล้ว แต่ก็อดสงสารพี่น้ำกับวิบวับไม่ได้ที่ไม่ได้อยู่รักกันทั้งที่พวกเขารักกัน
" พี่เป็นหัวใจของผมเลยนะเว้ยย"
" พี่ทำให้ผมรู้สึกว่า ผม ก็มีชีวิตเหมือนกัน "

ประโยคนี่ร้องไห้จนเกือบเป็นลม

พวกเขาเป็นพื้นที่ปลอดภัยให้กัน

วิบวับหนีออกจากบ้านมาอาศัยในบ้านชมพูข้างๆบ้านเขียวของพี่น้ำที่เช่ามาจากป้าเยาว์อีกที พี่น้ำก็หนีจากพ่อมาอยู่คนเดียวแถมยังต้องเก็บความเป็นเกย์ที่พ่อเขาเกลียดมากๆทำทุกวีธีเพื่อไม่ให้พ่อรู้

การจะเจอความรักแบบนี้มันหายากมากๆเลยนะ แต่ทำไงได้ก็ในเมื่อวิบวับมันไม่ได้มีตัวตนมีชีวิตของมันอยู่จริงๆ มันเป็นแค่บุคลิกของเส็งที่เจอเรื่องห่าเหว และเสียเดือนไป ทำให้มีวิบวับขึ้นมา

เส็งน่าสงสารมากๆเจออะไรแย่ๆมาเยอะแค่ไหนจนแตกเป็นบุคลิกหลายบุคลิกขึ้นมาแบบนี้ แล้วแต่ละบุคลิกนี่ก็ชอบทำร้ายเส็ง

ตอนที่เส็งคุยกับพี่น้ำตอนหนีไปเที่ยวทะเลด้วยกันตอนนั้นคือไม่ไหว ร้องไห้หนักมาก แล้วไหนจะที่วิบวับมันหลบพี่น้ำหลังจากนั้นอีกที่มันเขียนจดหมายมาคืออ่านแล้วทิชชู่หมดเป็นม้วน

เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกที่เราเสียเงินซื้อคุ้มค่าแก่การอ่านมาก ตับพังแบบไม่เหลือชิ้นดี
‘ ความเหงาเงียบเงียบจนไม่รู้ตัวว่าเหงา เงียบอย่างคาดไม่ได้ว่าการแผ่ซ่านของความเหงากับการขยายตัวของเอกภพอะไรมันไพศาลกว่ากัน ’