..แรมคืนว่าร้างนางสงวน..

..แรมคืนว่าร้างนางสงวน    ยังชกอกอวล
ขาดร่างแนบข้างนางเชย

แรมเดือนห่างย่างทางเคย  รกหญ้าเกลื่อนเอย
ยากชี้ทางลัดชัฏไพร

แรมปีสิ้นอรุโณทัย              สิ้นทั้งแขไข
แค่นใดกระจ่างยังนวล

เคยโบกเคยบินเสสรวล      เคยพรรคพวกขบวน
เคยสุขล้อแกล้งแบ่งปัน

ชิดคู่ทานข้าวร่วมกัน        ชิดลูกหฤหรรษ์
พ่อแม่ญาติมิตรสนิทสนม

พอพลัดต้องพรากอกตรม  ฤดีขื่นขม
โหยหายากชดหาโหย

เพรียกหาว่อนปีกออกโบย  บินสู่สรวงโดย
อิสระพันธะบ่มี

กลับกลบกลับเกลื่อนว่าชี    วีข้าอวดดี
จึ่งจับจึงจำจึ่งจอง

แอบเอาเจ้าเข้าเจ้าของ      ไถ่ค่าจำนอง
ก็ถูกปัดตกราคา

แรมคืนเพรียกหาดาริกา    ใช่เจ้าไหมหา
ไป่เห็นมีแสงรำไร

แรมเดือนตรงฟากฟ้าไกล   ยังปีกไหวไหว
ของใครใช่เจ้าไหมหือ

แรมปีสว่างแล้วฤา             หรือมืดตื๊ดตื๋อ
ท่ามแสงอาทิตย์อุทัย…