เราไม่อยากกินยา จะเป็นไรมั้ย?

สวัสดีค่ะทุกคน ตั้งกระทู้ครั้งเเรกค่ะถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยด้วยนะคะ คือว่าเข้าเรื่องเลยนะคะ เราได้รับการวินิจฉัยว่าเป็น Bipolar disorder โดยยายเราเป็นคนส่งเราไปพบนายเเพทย์ชื่อดังในจังหวัด ซึ่งขอบอกพฤติกรรมเราก่อนเลยนะคะ เรานั้นสนุกไปกับการทรมานเเละฆ่าสัตว์ค่ะทำตั้งเเต่เด็ก จับเเมวกดน้ำ ยิงหนังสติ๊กใส่ตามัน ซึ่งเราก็ไม่มั่นใจว่าเพราะอะไรถึงทำเเค่รู้สึกว่าอยากทดสอบมันว่าตายยากเเค่ไหน ต่อนะคะเราเป็นคนที่อารมณ์ต่ำมากๆเลยละค่ะ ไม่เคยมีความสุขสุด ไม่โกรธสุด ไม่เคยเศร้าอะไรเเบบเเท้จริง ในหัวโล่งไม่มีอะไรเบื่อหน่ายตลอดเวลา มีเเค่พอใจกับไม่พอใจเป็นหลัก เคยจับนิ้วน้องไปทิ่มกับตะปูเเละจับหัวโขกกำเเพงจนเลือดไหลซึ่งปัจจุบันไม่ได้ทำเเล้วนะคะ เราเคยวัดEQกับทางโรงเรียนปรากฎว่าต่ำมากเลยละค่ะเราค่อนข้างติดขัดกับการเข้าใจอารมณ์ของคนอื่นเเต่ก่อนเราไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่าใครโกรธอยู่ใครไม่ชอบเรา ทำให้ตอนเด็กเราโดนรังเเกจากเพื่อนร่วมชั้น เรามีความสามารถทางด้านการจดจำค่ะ เราได้เกรดเฉลี่ย 3.90 ขึ้นตลอดทั้งที่หลับในคาบบ้าง ไม่เคยอ่านหนังสือก่อนสอบ เเค่จดจำในคาบ เราทราบนะคะว่าเกรดเฉลี่ยไม่สามารถวัดความเก่งของตัวเองได้ขนาดนั้นเรายังไม่เคยคิดว่าเกรดสูงเเปลว่าตัวเองเก่ง เเละอีกทั้งเรายังมีความสามารถพิเศษด้านศิลปะค่ะ ไม่เคยเรียนพิเศษจากไหนเเค่วาดๆไปสอบเเบบไม่ได้จริงจังจนสามารถสอบติดครูศิลปะ ต่อนะคะกลับมาตรงสาเหตุทำไมเราถึงเป็น ก็คือเราไปศึกษามาว่า bipolar disorder นั้น เป็นทางพันธุกรรม ครอบครัวเรานั้นค่อนข้างเเย่ค่ะ เเม่เราเป็นโรคสมองเสื่อมเพราะกินยาลดความอ้วนมาก จนต้องกินยาไม่ให้สมองฝ่อไปตลอดชีวิต ท่านไม่ชอบเราค่ะ คิดว่าเราเป็นภาระ บอกเราตลอดว่าน่าจะออกมาทำงานหาเงิน จะเรียนไปทำไมคนเป็นโรคจิตเวชอนาคตดับ ส่วนพ่อไม่ได้เลี้ยงดูเราค่ะทิ้งเราไปตั้งเเต่เเม่ตั้งท้อง ท่านเป็นคนเหี้ยมค่ะ ชอบทะเลาะวิวาท เคยติดคุกมาก่อนค่ะเเต่ตอนนี้ออกมาเเล้ว ทางบ้านเราเเละญาติมีเเต่คนเหี้ยม ใจดำค่ะยายเป็นคนเล่าให้ฟัง ยายเป็นคนเลี้ยงดูเราตั้งเเต่เด็กถ้าไม่มียายเราคงไม่มีชีวิตอยู่ เพราะท่านเป็นคนบอกเเม่ว่าห้ามทำเเท้งมันบาป ต่อนะคะกลับมาที่มุมมองของทุกคนที่มีต่อเรา เพื่อนๆปัจจุบันเเละคุณครูมักมองเราเป็นคนฉลาด น่ารัก ใจเย็นมาก นิ่งๆ นิสัยเหมือนเด็ก ไม่อะไรกับใคร ตาดูสวยเเต่ไร้ชีวิตชีวาเหมือนคนไม่ได้หลับ ตาเบิกกว้างตลอดไม่ค่อยกระพริบตาเหมือนคนครุ่นคิดอะไรตลอดเวลาหรือกำลังเหม่อ ซึ่งเราถามเพื่อนหลายคนนะคะไม่ได้คิดเองเออเอง เรามักจะเป็นลูกรักของคุณครูหลายท่านไม่ว่าจะครูไทยหรือต่างชาติซึ่งเราก็ไม่รู้เหตุผลค่ะอาจจะเป็นเพราะว่าโฟกัสที่ครูสอนตลอด กลับมาที่หัวข้อว่าทำไมเราถึงไม่อยากกินยา ยาที่เรากินมีชื่อว่า Aripiprazole 15  ซึ่งเป็นเม็ดสีเหลืองกินครึ่งเม็ด มันน่าจะช่วยให้ใจเย็น ปรับสมดุลสารเคมีในสมองเเละก็มีอีก2เม็ดขาวเเต่เราไม่ทราบชื่อค่ะ ซึ่งที่เราไม่อยากกินก็เพราะว่า เรารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ป่วยค่ะ หมอมักจะถามว่า พักนี้ซึมบ้างมั้ยเเละรู้สึกอยากซื้อของใช้จ่ายมากบ้างมั้ย ซึ่งเราไม่ได้เป็นตามที่หมอว่าเลยล่ะค่ะ เเละยามันเเพงมากเดือนนึงเกือบ 2,000 ซึ่งบ้านเราไม่ได้รวยอะไรด้วย กินเเล้วเเถมน้ำหนักขึ้น ง่วงมากค่ะนอนมากก็ยังง่วงอยู่ดี เเต่อาการหุนหันพลันแล่นดีขึ้นจริงค่ะ อาการอยากใช้ความรุนเเรงก็น้อยลงตาม เเละก็บางคนอาจจะสงสัยว่าทำไมผู้ป่วยถึงพูดเปิดเผยขนาดนี้ ข้อเเรกนะคะไม่มีคนรู้จักเราค่ะ เราจะไม่เปิดเผยขนาดนี้ให้คนรู้จัก เเละอาการป่วยไม่ใช่เรื่องน่าอายค่ะ เพราะเราพยายามที่จะรักษาเเละกินยา คนป่วยทุกคนสามารถเปลี่ยนเเปลงตัวเองได้เเละไม่ต้องอนาคตดับเสมอไป