ถามว่าเจ้บไหม ก้อาจจะ

แค่ต้องการความสุข แต่ทำไมทุกวันนี้ หนูถึงยังต้องมานอนร้องไห้ทุกคืน หนูชอบร้องเพลง หนูมีความฝันที่อยากเป็นศิลปิน แต่หนูเต้นไม่ค่อยสนิทกับร่างกาย แล้วหนูก็ไม่อยากบอกคนอื่นว่าหนูอยากเป็นอะไร สำหรับคนอื่น ความฝันมันเป็นเรื่องที่ดี แต่หนูกลับไม่กล้าบอกใคร เพราะกลัวโดนว่า หนูรู้สึกกลัวทุกอย่าง ก​ลัวไม่มีเพื่อน กลัวทุกคนผิดหวัง กลัวทำผิดพลาด กลัวทุกอย่าง ในโลกออนไลน์ เขาออกมาเตือนภัย แต่มันทำให้หนูกลัวมากกว่าเดิม หนูไม่กล้าทำอาหารเพราะกลัวแก๊สระเบิด แล้วหนูก็กลัวการนั่งเก้าอี้ที่มันหุบ หนูกลัวหนูหงายหลัง พี่ว่าตลกไหม ที่หนูกลัวทุกอย่าง กลังสุดในชีวิตก็ ลูกโป่งแตก ครั้งหนึ่งตอน ป.5 เพื่อนเอาลูกโป่งมากวิ่งไล่หนู แล้วหนูก็ร้องไห้ พี่ว่ามันตลกหรือเปล่า หนูกลัวเสียเพื่อน หนูกลัวโดนเพื่อนเมิน กลัวโดนเพื่อนทิ้ง หนูกลัวมันซ้ำรอยกับตอน ป.5 เพื่อนเตะหนูออกจากกลุ่ม ทั้ง ๆ ที่หนูยังไม่ทำอะไร ตอน ม.1 หนูอยู่ชุมนุมประสานเสียง แล้วตอนเช้าเขาให้ไปซ้อม แล้วมันขึ้นห้องช้า หนูก็โดนครูด่า หนูบอกเหตุผล ครูก็ไม่ยอม แล้วตอนนั้นหนูชอบป่วยตอนวันศุกร์ หนูเลยลาบ่อย แล้วครูก็มาว่าหนูว่าไม่เข้าเรียน แต่หนูก็เข้าใจ ว่าหนูลาบ่อย แต่ทั้งเทอม หนูลาแค่ 3 วัน แล้วตอน ม.1 หนูกลัวเพื่อนไม่คบมาก หนูกลับมาร้องไห้ตลอด หนูไม่กล้าใช้ชีวิตคนเดียว แต่ก็อยู่คนเดียวได้ หนูก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน บางคนอาจจะเจอเรื่องที่หนักกว่าหนู แต่สำหรับหนูแล้ว มันคือความกลัวทั้งชีวิตของหนูเลย ขอบคุณที่มารับฟังค่ะ แล้วก็ขอโทษสำหรับคนที่ไม่เข้าใจด้วยนะคะ