หนูเหนื่อยแล้ว ไม่อยากเห็นสิ่งที่สวยงามในโลกนี้แล้ว หนูไม่ได้ไปดูศิลปินที่หนูชอบ แล้วเพื่อนได้ไป ก็เอาแต่อวดว่าจะได้เจอแล้ว แล้วหนูต้องนั่งรับฟังคำพวกนี้ตลอด หนูต้องเก็บไว้ในใจแล้วกลับมาร้องไห้คนเดียวตลอด บอกใครก็ไม่ได้ ยังไงก็คงไม่มีใครเห็นใจ หนูรู้ว่าเป็นผู้ใหญ่จะเหนื่อยกว่านี้ แต่ไม่ใช่ว่าเด็กจะเหนื่อยไม่ได้ บางคนก็ทนไม่ไหวจริง ๆ อย่างเช่นหนู หนูสองจิตสองใจ ใจนึงก็อยากไปจากโลกนี้ แต่อีกใจนึงก็ยังอยากเจอศิลปิน ศิลปินคือคน ๆ นึงที่หนูรัก รักมากกว่าเพื่อน มากกว่าครอบครัว เพราะเขาทำให้หนูมีกำลังใจในการใช้ชีวิต เวลาหนูร้องไห้ หนูก็จะดูพวกเขา เพราะเขาคือความสุขของหนู แต่หนูก็อยากได้ชีวิตใหม่ที่ดีกว่านี้
ร้องไห้ได้ไหม