"ตามธรรมดาของน้ำแล้ว...
จะไม่ไหลขึ้นสู่ที่สูงเลย ต่ำเท่าไรก็ยิ่งไหลลงไปได้ง่าย และไหลลงไปไม่มี...ที่สิ้นสุด
ถ้ายังมีที่ต่ำพอจะให้ไหลลงไปได้ ก็ยิ่งไหล
ไปจนหมด
ถ้าไม่หมดก็ลงถึงทะเล หากทะเลยังมีที่ต่ำพอน้ำจะไหลลอดลงไปได้อีก ก็ต้องและลอดซึมลงไปจนหมดน้ำ
ลักษณะของน้ำไม่ชอบไหลขึ้นสู่ที่สูงเช่นภูเขา
เป็นต้น ที่เขาใช้น้ำประปากันก็ต้องทำที่ สำ
หรับ บรรจุน้ำไว้ในระดับอันสูง ถ้าต่ำกว่าที่อยู่อาศัย หรือที่ใช้น้ำแล้ว น้ำจะไม่ไหลเข้าไปถึง
ที่ต้องการได้เลย นี่เรื่องของน้ำ เคยเป็นเช่นนั้นตลอดมา ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่น คือที่ไหนลงทางต่ำแล้ว แต่กลับไหลทวนกระแสขึ้นมา อย่างนี้ไม่เคยมี
ลักษณะของใจ...
ซึ่งมีสิ่งที่ต่ำอยู่ภายใน ก็ย่อมจะฉุดลากใจให้ลงสู่...ที่ต่ำเสมอ
สิ่งใดที่ต่ำ...ใจ รู้สึกจะชอบ เพราะมีสิ่งต่ำที่เป็นสื่อยั่วยวน และคอยกระซิบให้ชอบ และผลักดันให้เป็นไปในทางต่ำอยู่เสมอ
หากว่าจิตไม่ต้องอาศัยการอบรมดัดแปลงเพื่อฝ่าฝืนธรรมชาติที่ต่ำนี้ แต่ก็จะเป็นไปในทางที่ดีโดยลำพังตนเองแล้ว
เรื่องครูอาจารย์ หรือพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ ซึ่งเป็นเหมือนเครื่องผลักดันจิตเราให้ขึ้นสู่ที่สูง ก็ไม่เป็นของจำเป็นอะไรเลย และศาสนธรรมของพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ที่สอนคนให้อบรมดัดแปลงตนให้เป็นไปในทางที่ชอบ เพื่อความสุขความเจริญนั้น...จะต้องขัดแย้งกันแน่นอน แต่จิตก็เป็นไปโดยลำพังตนเอง ไม่ได้ ต้องอาศัยการฝึกหัดดัดแปลงโดยอุบายต่างๆ
แม้ธรรม ก็เป็นเครื่องดัดแปลงกาย วาจา ใจ เพื่อผลมีความสุขอันสมบูรณ์ทั้งภายนอกและภายในนั่นเอง จึงพอเหมาะสมกันกับผู้สนใจดัดแปลงตนด้วยธรรม
ธรรมเป็นโอสถสำคัญ
สำหรับแก้ความคะนองทางกาย วาจา ใจ
อันเป็นสาเหตุแห่งความบ่นเพ้อได้เป็นอย่างดี ผู้สนใจและยึดธรรมเป็นหลักใจ จึงเป็นผู้รู้จักสภาพการณ์ของสิ่งต่างๆ ได้ดี ไม่ค่อยมีความตื่นเต้น และดีใจเสียใจจนเลยความพอดี
รู้จักวิธีปฏิบัติตัวเองต่อสิ่งต่างๆ
ที่เปลี่ยนแปลงไปตามเหตุการณ์ แล้วสลายตัวลงตามหลักอนิจจัง อันมีระยะสั้นและระยะยาวได้เป็นอย่างดี
ไม่ค่อยมีการห้อยโหนโยนตัวไปตามความดีใจ และเสียใจ เพราะสิ่งที่รัก ชอบพลัดพรากจากไป และสิ่งที่ไม่พึงปรารถนาผ่านเข้ามา สามารถวางตัวได้อย่างน่าดูน่าชม และเป็นคติตัวอย่างอันดีแก่คนอื่นได้ด้วย
เพราะธรรมเครื่องหักห้ามใจ
ย่อมเป็นเช่นกับเบรกเครื่องห้ามล้อรถ ซึ่งจะนำมาใช้ได้ตามเวลาต้องการ และจำเป็น
ใจ ที่ไม่มีธรรมเครื่องหักห้าม ย่อมหมุนตัวไปทางผิดได้อย่างง่ายดาย และไม่มีสิ่งใดจะมีกำลังเรี่ยวแรงสามารถหักห้ามจิต ให้ดำรงตนอยู่โดยถูกต้องได้ นอกจากธรรม แม้จะมีความรู้ ความฉลาดจากการศึกษา และสมาคมมามาก ก็เป็นเพียงบริวาร หรือเครื่องมือซึ่งจะ
คอยปฏิบัติตามคำสั่งของตัณหาอยู่นั่นเอง
ดังนั้น ผู้มีความรู้ความฉลาดเสมอท่านๆ เราๆ
จึงตกอยู่ในอำนาจแห่งความผิดๆ ถูกๆ ตามอำนาจของสิ่งขับพาให้เป็นไป ธรรมเมื่อนำมาใช้ ย่อม เป็นเครื่องมือต้านทาน และหักห้ามสิ่งเป็นภัยต่อจิตได้ดี ตามกำลังของผู้มีธรรมมากน้อย
ถ้ามีเพียงพอ
ก็สามารถหักล้างกันได้อย่าง ไม่มี...ปัญหา."
.................................................................
องค์หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๑ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๐๘
"ยึดธรรมให้มั่นคง"
หลวงตามหาบัว เทศน์เรื่อง น้ำไหลจากที่สูง ลงสู่ที่ต่ำ
จะไม่ไหลขึ้นสู่ที่สูงเลย ต่ำเท่าไรก็ยิ่งไหลลงไปได้ง่าย และไหลลงไปไม่มี...ที่สิ้นสุด
ถ้ายังมีที่ต่ำพอจะให้ไหลลงไปได้ ก็ยิ่งไหล
ไปจนหมด
ถ้าไม่หมดก็ลงถึงทะเล หากทะเลยังมีที่ต่ำพอน้ำจะไหลลอดลงไปได้อีก ก็ต้องและลอดซึมลงไปจนหมดน้ำ
ลักษณะของน้ำไม่ชอบไหลขึ้นสู่ที่สูงเช่นภูเขา
เป็นต้น ที่เขาใช้น้ำประปากันก็ต้องทำที่ สำ
หรับ บรรจุน้ำไว้ในระดับอันสูง ถ้าต่ำกว่าที่อยู่อาศัย หรือที่ใช้น้ำแล้ว น้ำจะไม่ไหลเข้าไปถึง
ที่ต้องการได้เลย นี่เรื่องของน้ำ เคยเป็นเช่นนั้นตลอดมา ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่น คือที่ไหนลงทางต่ำแล้ว แต่กลับไหลทวนกระแสขึ้นมา อย่างนี้ไม่เคยมี
ลักษณะของใจ...
ซึ่งมีสิ่งที่ต่ำอยู่ภายใน ก็ย่อมจะฉุดลากใจให้ลงสู่...ที่ต่ำเสมอ
สิ่งใดที่ต่ำ...ใจ รู้สึกจะชอบ เพราะมีสิ่งต่ำที่เป็นสื่อยั่วยวน และคอยกระซิบให้ชอบ และผลักดันให้เป็นไปในทางต่ำอยู่เสมอ
หากว่าจิตไม่ต้องอาศัยการอบรมดัดแปลงเพื่อฝ่าฝืนธรรมชาติที่ต่ำนี้ แต่ก็จะเป็นไปในทางที่ดีโดยลำพังตนเองแล้ว
เรื่องครูอาจารย์ หรือพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์ ซึ่งเป็นเหมือนเครื่องผลักดันจิตเราให้ขึ้นสู่ที่สูง ก็ไม่เป็นของจำเป็นอะไรเลย และศาสนธรรมของพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ที่สอนคนให้อบรมดัดแปลงตนให้เป็นไปในทางที่ชอบ เพื่อความสุขความเจริญนั้น...จะต้องขัดแย้งกันแน่นอน แต่จิตก็เป็นไปโดยลำพังตนเอง ไม่ได้ ต้องอาศัยการฝึกหัดดัดแปลงโดยอุบายต่างๆ
แม้ธรรม ก็เป็นเครื่องดัดแปลงกาย วาจา ใจ เพื่อผลมีความสุขอันสมบูรณ์ทั้งภายนอกและภายในนั่นเอง จึงพอเหมาะสมกันกับผู้สนใจดัดแปลงตนด้วยธรรม
ธรรมเป็นโอสถสำคัญ
สำหรับแก้ความคะนองทางกาย วาจา ใจ
อันเป็นสาเหตุแห่งความบ่นเพ้อได้เป็นอย่างดี ผู้สนใจและยึดธรรมเป็นหลักใจ จึงเป็นผู้รู้จักสภาพการณ์ของสิ่งต่างๆ ได้ดี ไม่ค่อยมีความตื่นเต้น และดีใจเสียใจจนเลยความพอดี
รู้จักวิธีปฏิบัติตัวเองต่อสิ่งต่างๆ
ที่เปลี่ยนแปลงไปตามเหตุการณ์ แล้วสลายตัวลงตามหลักอนิจจัง อันมีระยะสั้นและระยะยาวได้เป็นอย่างดี
ไม่ค่อยมีการห้อยโหนโยนตัวไปตามความดีใจ และเสียใจ เพราะสิ่งที่รัก ชอบพลัดพรากจากไป และสิ่งที่ไม่พึงปรารถนาผ่านเข้ามา สามารถวางตัวได้อย่างน่าดูน่าชม และเป็นคติตัวอย่างอันดีแก่คนอื่นได้ด้วย
เพราะธรรมเครื่องหักห้ามใจ
ย่อมเป็นเช่นกับเบรกเครื่องห้ามล้อรถ ซึ่งจะนำมาใช้ได้ตามเวลาต้องการ และจำเป็น
ใจ ที่ไม่มีธรรมเครื่องหักห้าม ย่อมหมุนตัวไปทางผิดได้อย่างง่ายดาย และไม่มีสิ่งใดจะมีกำลังเรี่ยวแรงสามารถหักห้ามจิต ให้ดำรงตนอยู่โดยถูกต้องได้ นอกจากธรรม แม้จะมีความรู้ ความฉลาดจากการศึกษา และสมาคมมามาก ก็เป็นเพียงบริวาร หรือเครื่องมือซึ่งจะ
คอยปฏิบัติตามคำสั่งของตัณหาอยู่นั่นเอง
ดังนั้น ผู้มีความรู้ความฉลาดเสมอท่านๆ เราๆ
จึงตกอยู่ในอำนาจแห่งความผิดๆ ถูกๆ ตามอำนาจของสิ่งขับพาให้เป็นไป ธรรมเมื่อนำมาใช้ ย่อม เป็นเครื่องมือต้านทาน และหักห้ามสิ่งเป็นภัยต่อจิตได้ดี ตามกำลังของผู้มีธรรมมากน้อย
ถ้ามีเพียงพอ
ก็สามารถหักล้างกันได้อย่าง ไม่มี...ปัญหา."
.................................................................
องค์หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๑ เมษายน พุทธศักราช ๒๕๐๘
"ยึดธรรมให้มั่นคง"