ตามหัวข้อเลยค่ะ เราย้ายมาเรียนมัธยมปลายที่โรงเรียนอื่น เพราะโรงเรียนเก่ามีถึงมัธยมต้น เพื่อนๆต่างก็เข้าโรงเรียนอื่นหมด
เราคิดไว้ตั้งแต่เนิ่นๆแล้วค่ะ กลัวหาเพื่อนไม่ได้ เครียด พยายามซ้อมการทักทาย หาวิธีตีสนิท สรุปได้เพื่อนมา1คน แต่เขาย้ายโรงเรียนตอน ม.5 คนในห้องก็ต่างสนิทกันหมดแล้ว
คือเราเป็นคนเข้าสังคมไม่เป็นค่ะ ไม่รู้จะพูดอะไร ที่บ้านเราก็อยู่คนเดียวบ่อยๆเพราะพ่อแม่ไปทำงาน 1-2 เดือนจะกลับมา วนไปแบบนี้จนเราชินกับการอยู่คนเดียว ญาติพี่น้องเองก็ไม่สนิทกัน ตอนนี้ก็ไม่ซีแล้วค่ะ เพราะจะจบ ม.6 แล้ว
เราอยากเข้าสังคมเป็นค่ะ ถึงการอยู่คนเดียวมันจะโอเคสำหรับเรา แต่อยากพอมีพื้นฐานบ้าง อยากเป็นคนที่พูดเก่งๆบ้าง
เราอ่านสถานการณ์ไม่ออก ไม่รู้ควรพูดอะไรในจังหวะไหน มีคนพยายามอยากสนิทกับเรา แต่เราต่อบทสนทนาได้แย่มาก ถาม-ตอบ ถาม-ตอบ มันกร่อย เหมือนเขาคุยกับหุ่นยนต์ เราก็พยายามสนิท ถาม ไปกินข้าวแล้วเหรอ ไปไหนอ่ะ ในหัวเรามันขาวโพลน ไม่มีคำใดๆให้คุยต่อไปเลย
คือเรารู้ทุกเรื่อง ตามกระแสทุกเรื่อง รู้เรื่องทุกอย่างที่เด็กม.ปลาย เขาฮิตกัน แต่ไม่รู้ว่าสถานการณ์ไหนควรไปคุยด้วย ตีสนิทยังไง เราไม่สนิทกับเขา เราควรทำยังไงถึงจะคุยด้วยได้ เราเหมือนคนจืดจางค่ะ55555 อย่างน้อยขึ้นมหาลัยก็ขอเป็นคนมีสีสันบ้าง มัธยมปลายนี่ไม่มีสีสันอะไรเลย เหมือนเราอยู่ในภาพขาวดำ
อีกอย่าง เราแสดงสีหน้าไม่เป็นค่ะ55555 ตอนม.ต้น เราได้ฉายาหน้านิ่งเลยค่ะ แต่ดีหน่อยตอนนั้นมีเพื่อนบวกเพื่อนสนิทเยอะ มีแค่คนที่ไม่สนิทเรียกฉายานี้ คิดว่า ม.ปลาย คงนิ่งแบบขอนไม้เลยแหละ ก็เราแสดงสีหน้าไม่เก่งอ่ะ หน้าตอนดีใจ หน้าตอนเหนื่อย หน้าตอนมีความสุข มันเหมือนกันหมด พยายามยิ้ม แต่ก็เหนื่อยตอนฝืนยิ้ม เราใช้การยิ้มแค่การขยับปากนิดๆ ขนาดยิ้มตอนถ่ายรูปเรายังเหนื่อย มันฝืน
(ขอทักษะการเข้าสังคม การทำยังไงให้คู่สนทนาไม่เบื่อทีค่ะ 🙇♀️
ทักษะการเข้าสังคมติดลบ
เราคิดไว้ตั้งแต่เนิ่นๆแล้วค่ะ กลัวหาเพื่อนไม่ได้ เครียด พยายามซ้อมการทักทาย หาวิธีตีสนิท สรุปได้เพื่อนมา1คน แต่เขาย้ายโรงเรียนตอน ม.5 คนในห้องก็ต่างสนิทกันหมดแล้ว
คือเราเป็นคนเข้าสังคมไม่เป็นค่ะ ไม่รู้จะพูดอะไร ที่บ้านเราก็อยู่คนเดียวบ่อยๆเพราะพ่อแม่ไปทำงาน 1-2 เดือนจะกลับมา วนไปแบบนี้จนเราชินกับการอยู่คนเดียว ญาติพี่น้องเองก็ไม่สนิทกัน ตอนนี้ก็ไม่ซีแล้วค่ะ เพราะจะจบ ม.6 แล้ว
เราอยากเข้าสังคมเป็นค่ะ ถึงการอยู่คนเดียวมันจะโอเคสำหรับเรา แต่อยากพอมีพื้นฐานบ้าง อยากเป็นคนที่พูดเก่งๆบ้าง
เราอ่านสถานการณ์ไม่ออก ไม่รู้ควรพูดอะไรในจังหวะไหน มีคนพยายามอยากสนิทกับเรา แต่เราต่อบทสนทนาได้แย่มาก ถาม-ตอบ ถาม-ตอบ มันกร่อย เหมือนเขาคุยกับหุ่นยนต์ เราก็พยายามสนิท ถาม ไปกินข้าวแล้วเหรอ ไปไหนอ่ะ ในหัวเรามันขาวโพลน ไม่มีคำใดๆให้คุยต่อไปเลย
คือเรารู้ทุกเรื่อง ตามกระแสทุกเรื่อง รู้เรื่องทุกอย่างที่เด็กม.ปลาย เขาฮิตกัน แต่ไม่รู้ว่าสถานการณ์ไหนควรไปคุยด้วย ตีสนิทยังไง เราไม่สนิทกับเขา เราควรทำยังไงถึงจะคุยด้วยได้ เราเหมือนคนจืดจางค่ะ55555 อย่างน้อยขึ้นมหาลัยก็ขอเป็นคนมีสีสันบ้าง มัธยมปลายนี่ไม่มีสีสันอะไรเลย เหมือนเราอยู่ในภาพขาวดำ
อีกอย่าง เราแสดงสีหน้าไม่เป็นค่ะ55555 ตอนม.ต้น เราได้ฉายาหน้านิ่งเลยค่ะ แต่ดีหน่อยตอนนั้นมีเพื่อนบวกเพื่อนสนิทเยอะ มีแค่คนที่ไม่สนิทเรียกฉายานี้ คิดว่า ม.ปลาย คงนิ่งแบบขอนไม้เลยแหละ ก็เราแสดงสีหน้าไม่เก่งอ่ะ หน้าตอนดีใจ หน้าตอนเหนื่อย หน้าตอนมีความสุข มันเหมือนกันหมด พยายามยิ้ม แต่ก็เหนื่อยตอนฝืนยิ้ม เราใช้การยิ้มแค่การขยับปากนิดๆ ขนาดยิ้มตอนถ่ายรูปเรายังเหนื่อย มันฝืน
(ขอทักษะการเข้าสังคม การทำยังไงให้คู่สนทนาไม่เบื่อทีค่ะ 🙇♀️