เราอายุประมาณ 35 ปี เพิ่งย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านต่างจังหวัดได้ประมาณ 2 เดือนนิดๆ หลังเรียนและทำงานอยู่กรุงเทพราว 20 ปี
เราเห็นแม่ไม่ค่อยมีรายได้ เราเลยพยายามหาช่องทางให้ดขามีรายได้ จะได้ไม่มียืมเงินเรา
แม่เราไม่ได้ขี้เกียจ แต่เป็นคนพูดจากับเราไม่ดี และชอบคิดไปเองว่าเราจะครอบงำเขา ซึ่งเราก็ยอมรับว่า บางครั้งเรามีลักษณะจะครอบงำ เพราะเราอยากให้แม่มีรายได้หลายๆ ทาง ซึ่งเราก็ช่วยทุกอย่าง ตั้งแต่คิด หางาน สมัครงาน ช่วยทำงาน ทั้งลงแรงและลงทุน
แต่มาวันนี้ แม่เราพูดกับเราแย่มาก และเราก็พูดกับแม่แย่ๆ กลับเช่นกัน เราสองคนไม่ยอมกัน ใครห้ามก็ไม่เชื่อ
เรามานั่งทบทวนกับตัวเองแล้ว ถึงการกระทำเราจะไม่ดี แต่เราคิดว่าเราจะไม่เปลี่ยน เพราะเราไม่คิดว่า เราจะต้องเปลี่ยนตัวเองไปทางไหนให้กับแม่และพ่อ ที่ทำให้เราเป็นแบบนี้
เราช่วยเหลือเรื่องเงินพ่อแม่มาตลอด จนเราไม่มีบ้าน ไม่มีรถ ไม่มีของใช้ที่จำเป็นสำหรับทำงาน ใช้ชีวิตแบบลำบากมาตั้งนาน ลูกผัวก็ไม่มี สิ่งเดียวที่มีคือ งาน งานที่ทำตลอดเวลา แต้พอได้เงินมา พ่อแม่ก็มาขอยืมไปใช้ เราให้มาตลอด ยังไม่เคยเห็นใจกัน ขณะที่พี่น้อง เขามีครบทุกอย่าง แต่ไม่เคยช่วยพ่อแม่
เราไม่พอใจการกระทำของพ่อมานานแล้ว กินเหล้า ใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายจนหมดตัว ส่วนแม่ เรารักแม่นะ สงสารที่เขาต้องมาบำบากเพราะพ่อ
แต่หลังๆ มานี้ เราพูดคำว่าเกลียดแม่บ่อย และทุกครั้ง เราก็มาคิดทบทวนว่าเรารู้สึกจริงมั้ย ใจเราก็ตอบซ้ำๆ ว่า เราเกลียด และไม่เสียใจที่พูดไป
เราไม่อยากอยู่กับแม่ ไม่อยากเห็นท่าทาง และไม่อยากได้ยินคำพูด ที่เขาทำใส่เรา เราอยากไปอยู่ที่อื่น เราอยากพอและพักไว้ตรงนี้ จนกว่าต่างคนต่างทำใจได้
แต่เราไม่มีทางไป เราไม่มีเงิน ไม่มีรถ ไม่มีที่อยู่ของตัวเอง
เราต้องทำอย่างไรดีคะ
ขอบคุณค่ะ
เกลียดแม่แท้ๆ ของตัวเอง ทำอย่างไรดี?
เราเห็นแม่ไม่ค่อยมีรายได้ เราเลยพยายามหาช่องทางให้ดขามีรายได้ จะได้ไม่มียืมเงินเรา
แม่เราไม่ได้ขี้เกียจ แต่เป็นคนพูดจากับเราไม่ดี และชอบคิดไปเองว่าเราจะครอบงำเขา ซึ่งเราก็ยอมรับว่า บางครั้งเรามีลักษณะจะครอบงำ เพราะเราอยากให้แม่มีรายได้หลายๆ ทาง ซึ่งเราก็ช่วยทุกอย่าง ตั้งแต่คิด หางาน สมัครงาน ช่วยทำงาน ทั้งลงแรงและลงทุน
แต่มาวันนี้ แม่เราพูดกับเราแย่มาก และเราก็พูดกับแม่แย่ๆ กลับเช่นกัน เราสองคนไม่ยอมกัน ใครห้ามก็ไม่เชื่อ
เรามานั่งทบทวนกับตัวเองแล้ว ถึงการกระทำเราจะไม่ดี แต่เราคิดว่าเราจะไม่เปลี่ยน เพราะเราไม่คิดว่า เราจะต้องเปลี่ยนตัวเองไปทางไหนให้กับแม่และพ่อ ที่ทำให้เราเป็นแบบนี้
เราช่วยเหลือเรื่องเงินพ่อแม่มาตลอด จนเราไม่มีบ้าน ไม่มีรถ ไม่มีของใช้ที่จำเป็นสำหรับทำงาน ใช้ชีวิตแบบลำบากมาตั้งนาน ลูกผัวก็ไม่มี สิ่งเดียวที่มีคือ งาน งานที่ทำตลอดเวลา แต้พอได้เงินมา พ่อแม่ก็มาขอยืมไปใช้ เราให้มาตลอด ยังไม่เคยเห็นใจกัน ขณะที่พี่น้อง เขามีครบทุกอย่าง แต่ไม่เคยช่วยพ่อแม่
เราไม่พอใจการกระทำของพ่อมานานแล้ว กินเหล้า ใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายจนหมดตัว ส่วนแม่ เรารักแม่นะ สงสารที่เขาต้องมาบำบากเพราะพ่อ
แต่หลังๆ มานี้ เราพูดคำว่าเกลียดแม่บ่อย และทุกครั้ง เราก็มาคิดทบทวนว่าเรารู้สึกจริงมั้ย ใจเราก็ตอบซ้ำๆ ว่า เราเกลียด และไม่เสียใจที่พูดไป
เราไม่อยากอยู่กับแม่ ไม่อยากเห็นท่าทาง และไม่อยากได้ยินคำพูด ที่เขาทำใส่เรา เราอยากไปอยู่ที่อื่น เราอยากพอและพักไว้ตรงนี้ จนกว่าต่างคนต่างทำใจได้
แต่เราไม่มีทางไป เราไม่มีเงิน ไม่มีรถ ไม่มีที่อยู่ของตัวเอง
เราต้องทำอย่างไรดีคะ
ขอบคุณค่ะ