เรื่องมีอยู่ว่า....
มีญาติพี่น้องผมหลายคนเวลาเจอหน้าผม เขาจะพูดดีกับผมตลอด แต่พอลับหลัง เขาจะมองผมไม่ดี รวมไปถึงพูดถึงผมให้คนหลายคนฟังในทางไม่ดีทั้งนั้น หรือบางทีเวลาผมทำอะไรผิดไป ก็จะพูดแซะพูดจี้ขึ้นมา เหมือนทับไปอีกรอบให้ผมเจ็บ
คือโดยส่วนตัวผมไม่เคยคิดถึงคนในครอบครัวหรือญาติพี่น้องไม่ดีเลยนะครับปกติผมเป็นคนง่ายๆไม่ค่อยคิดอะไรอะครับแบบชิวๆ รวมๆมันก็ผ่านมาหลายปีมากแล้วนะตั้งแต่ผมเด็กจนโต คนก็ยังไม่ชอบผมอยู่ดี และผมเจ็บใจตรงที่ พี่สาวและน้องสาวผมก็ไม่ชอบผม คือผมอะนับถือพี่สาวผมนะ เขาเปนคนเก่งมีความสามารถ และน้องสาวผมอีกก็ดูเก่งกว่าผมอีก แต่ผมดันโดนแบบนี้ผมเลยเจ็บใจผมไม่เคยคิดไม่ดีกับคนรอบตัว
ไม่ว่าผมจะพูดอะไรทำอะไร เขาก็ตรงกันข้ามผมตลอด ขนาดผมเล่าเรื่องที่ทำงานให้พี่สาวฟังว่า คนที่ทำงานมองผมไม่ดีนะทั้งที่ผมไม่รู้จักเขาเลยแต่ผมโดนคนที่ทำงานหาว่าผมโรคจิต จากท่าทางบุคลิกผม
คือคนที่ทำงานอะครับ ผมไม่เคยคุยหรือชื่อเขาผมยังไม่รู้จักเลยนะ แต่ผมโดนเอาไปนินทากับเพื่อนเขา หาว่าผมโรคจิต ผมก็นำมาเล่าให้พี่สาวฟัง แต่พี่สาวผมดันบอกว่า ถ้าคนบอกแบบนั้น ผมก็คงเป็นแบบนั้นแหละ ไม่ลองเปลี่ยนตัวเองดูล่ะ.. ผมก็อึ้งอะซิ ขนาดผมยังไม่เคยไปคิดว่าหรืออะไรใครเขาก่อนเลยนะแต่มาโดนคนว่าก่อนแบบนี้ เราเปนคนผิดเองซะงั้นซิ?
ผมเลยคิดถึงคำนึงขึ้นมาว่า.. ถ้าคนนั้นไม่ชอบเรา เขาก็จะไม่มีวันชอบ อันนี้คุณว่ามันจริงไหมครับ เพราะผมเริ่มเหนื่อยกับการที่ทำให้ทางครอบครัวญาติพี่น้องชอบผมแล้ว ผมก็เลยอยากแยกอยู่ แบบไม่สนใจใครแล้ว.....
คนที่ชอบกับคนที่ไม่ชอบ
มีญาติพี่น้องผมหลายคนเวลาเจอหน้าผม เขาจะพูดดีกับผมตลอด แต่พอลับหลัง เขาจะมองผมไม่ดี รวมไปถึงพูดถึงผมให้คนหลายคนฟังในทางไม่ดีทั้งนั้น หรือบางทีเวลาผมทำอะไรผิดไป ก็จะพูดแซะพูดจี้ขึ้นมา เหมือนทับไปอีกรอบให้ผมเจ็บ
คือโดยส่วนตัวผมไม่เคยคิดถึงคนในครอบครัวหรือญาติพี่น้องไม่ดีเลยนะครับปกติผมเป็นคนง่ายๆไม่ค่อยคิดอะไรอะครับแบบชิวๆ รวมๆมันก็ผ่านมาหลายปีมากแล้วนะตั้งแต่ผมเด็กจนโต คนก็ยังไม่ชอบผมอยู่ดี และผมเจ็บใจตรงที่ พี่สาวและน้องสาวผมก็ไม่ชอบผม คือผมอะนับถือพี่สาวผมนะ เขาเปนคนเก่งมีความสามารถ และน้องสาวผมอีกก็ดูเก่งกว่าผมอีก แต่ผมดันโดนแบบนี้ผมเลยเจ็บใจผมไม่เคยคิดไม่ดีกับคนรอบตัว
ไม่ว่าผมจะพูดอะไรทำอะไร เขาก็ตรงกันข้ามผมตลอด ขนาดผมเล่าเรื่องที่ทำงานให้พี่สาวฟังว่า คนที่ทำงานมองผมไม่ดีนะทั้งที่ผมไม่รู้จักเขาเลยแต่ผมโดนคนที่ทำงานหาว่าผมโรคจิต จากท่าทางบุคลิกผม
คือคนที่ทำงานอะครับ ผมไม่เคยคุยหรือชื่อเขาผมยังไม่รู้จักเลยนะ แต่ผมโดนเอาไปนินทากับเพื่อนเขา หาว่าผมโรคจิต ผมก็นำมาเล่าให้พี่สาวฟัง แต่พี่สาวผมดันบอกว่า ถ้าคนบอกแบบนั้น ผมก็คงเป็นแบบนั้นแหละ ไม่ลองเปลี่ยนตัวเองดูล่ะ.. ผมก็อึ้งอะซิ ขนาดผมยังไม่เคยไปคิดว่าหรืออะไรใครเขาก่อนเลยนะแต่มาโดนคนว่าก่อนแบบนี้ เราเปนคนผิดเองซะงั้นซิ?
ผมเลยคิดถึงคำนึงขึ้นมาว่า.. ถ้าคนนั้นไม่ชอบเรา เขาก็จะไม่มีวันชอบ อันนี้คุณว่ามันจริงไหมครับ เพราะผมเริ่มเหนื่อยกับการที่ทำให้ทางครอบครัวญาติพี่น้องชอบผมแล้ว ผมก็เลยอยากแยกอยู่ แบบไม่สนใจใครแล้ว.....