หากชีวิตคือวังวน ความสุข-ความทุกข์ แล้วเราจะอยู่ไปเพื่ออะไร?

สวัสดีครับทุกคน

ผมมีข้อสงสัยเกี่ยวกับชีวิตที่อยากจะถามทุกคน 

ที่ก้าวข้ามความรู้สึกนี้ได้ไป

ผมรู้สึกว่าจิตวิญญาณข้างในตัวผมมันกำลังค่อยๆมอดดับ และตายลงอย่างช้าๆ จากการที่ผมตั้งข้อสงสัยกับชีวิตมากเกินไป และ มันค่อยๆกัดกินตัวผมไปทีละนิด จนรู้ตัวอีกที ผมก็ไม่ได้อยากจะมีชีวิตที่ยืนยาวมากไปกว่านี้แล้ว

เพราะไม่รู้ว่าจุดสิ้นสุดมันจะหยุดลงที่ตรงไหน

หรือเพราะผมไม่ได้ที่จะถวิลหา มันเพียงเพราะเรานั้นตัวคนเดียว

ส่วนใหญ่คำตอบของผู้คนก็คือ มีเงิน 

สร้างครอบครัว มีบ้าน รถ ทุกสิ่งอย่าง

ไม่มีคำตอบที่ผิด หากแต่ผู้คนนั้นต่างหากที่ต่างกันต่างเป้าหมาย 

เพื่อนผม มีเงินเดือน500K

กลับทุกข์เหมือนคนไร้เป้าหมายในชีวิตเพราะรัก

เพื่อนผมอีกคน ทำงานหามรุ่งหามค่ำ เพื่อลูกเมีย จะได้มีความสุข แต่ก็ทุกข์กับรายได้ที่มันไม่เพียงพอ ต่อค่าบ้าน รถ ค่าเทอม 

ไม่ว่าผู้คนแบบไหนก็ไม่สามารถ หนีความทุกข์ได้ ถึงมันจะไม่ตลอดกาล แต่ก็หลีกหนีลูปนี้ไม่ได้เลย

สิ่งที่ทำให้ผมคิดแบบนี้คงเพราะผมไม่หลงเหลือใครในชีวิตแล้ว ผมอาจจะเติบโตมาอย่างโดดเดี่ยวละมั้ง วันสำคัญในชีวิตส่วนใหญ่ก็มักจะอยู่คนเดียว ผมอาศัยอยู่ในที่ที่หากผมไม่ส่งเสียง ผมก็จะไม่ได้ยินอะไรเลย ถึงผู้คนจะรายล้อม แต่ใจของผมกับมืดสนิท

ชีวิตแห่งวังวน ความสุข ความทุกข์