เรื่องนี้ผมได้รับฟังจากพราหมณ์วัดป่า จ.ชลบุรี
ผมขออนุญาตนำตัวเองแทนตัวของพราหมณ์เพื่อความสะดวกในการเล่านะครับ
เมื่อ 4 ปีที่แล้วผมได้เช่าบ้านหลังนึงในจังหวัดชลบุรี บ้านหลังนี้ราคาถูกแค่เดือนละ 3,000 บาท ภายนอกดูดีมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบ
เจ้าของบ้านบอกกับผมตรง ๆ เลยครับว่าบ้านหลังนี้มีเสาตกน้ำมันกลางบ้านนะ มีนางตะเคียนสิงสถิตอยู่ ใครที่มาเช่าอยู่ได้ไม่เกินอาทิตย์ก็ย้ายออก
พอเข้าไปสำรวจดูบ้านก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ ผมไม่ได้ติดใจอะไร เนื่องจากผมเป็นคนไม่กลัวผี เป็นศิษย์มีครู ไม่เกรงกลัว เราไม่ได้มาเจตนาไม่ดี
คืนนั้นผมสวดมนต์ปกติ จู่ ๆ ขาผมปวดมากโดยไม่รู้สาเหตุ ความรู้สึกปวดเหมือนเนื้อมันค่อย ๆ ฉีกแต่ไม่เห็นรอยอะไรเลย ผมก็อดทนสวดมนต์ต่อ
พอสวดมนต์จนถึงบทชินบัญชรอาการปวดที่ขาก็ค่อย ๆ หาย จากนั้นผมก็เข้านอน รู้สึกตัวอีกทีเหมือนมีเท้ามาเหยียบที่หน้าอกอย่างแรง
ลืมตาขึ้นผมเห็นร่างของผู้หญิงยืนเหยียบอกแล้วชี้หน้าตะโกนบอกว่า " อยากลองดีกับกูหรอ " ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา หายใจโล่งอก เป็นความฝันที่เหมือนจริง
ตอนเช้าผมก็ใส่บาตรทำบุอุทิศส่วนบุญให้กับสิ่งศักดิ์สิทธิ์และผู้หญิงคนนั้น ตอนจะนอนผมก็สวดมนต์ในห้องพระ พอจะสวดอาการปวดก็กลับมาอีกครั้ง
ครั้งนี้ผมพูดขึ้นว่า " ต้องการอะไร มีอะไรก็มาเข้าฝ้นมาบอกดี ๆ ไม่มาทำแบบนี้ บุญก็อุทิศให้แล้ว " สิ้นสุดคำพูดมีเสียงตะโกนดังกังวานชัดเจน " กูไม่รับ "
อาการปวดก็มากขึ้น จากความใจเย็นก็กลายเป็นความโมโห ผมตะโกนสวนกลับ " ถ้าต่างคนต่างอยู่ไม่ได้ก็จะได้เห็นดีกัน "
ผมประคองตัวเองลุกไปงัดตะปูที่ตอกอยู่ข้างผนังบ้าน ผมเดินไปที่กลางบ้าน พนมมือถือบริกรรมคาถาบทบูชาท้าวเวสสุวรรณ
อิติปิโต ภะคะวา ยมมะราชาโน ท้าวเวสสุวรรณโณ มะระณัง สุขัง อะหัง สุคะโต นะโม พุทธายะ
ท้าวเวสสุวรรณโณ จาตุมะหาราชิกา ยักขะพันตา ภัทภูริโต เวสสะ พุสะ พุทธัง อะระหังพุทโธ ท้าวเวสสุวรรณโณ นะโม พุทธายะ
หลังจากนั้นผมหยิบตะปุขึ้นมาตอกที่เสาตะเคียนตกน้ำมันต้นนั้น จู่ ๆ อาการปวดผมก็หายปวดทันที ผมบอกไปว่า " สำนึกตนได้เมื่อไหร่มาบอกแล้วกัน "
หลายวันผ่านไปผมใช้ชีวิตปกติไม่ได้มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับผม คืนหนึ่งผมฝันว่าเสด็จเตี่ยหรือท่านกร
" นางสำนึกผิดแล้ว ปลดปล่อยนางเถอะนะ จองเวรจองกรรมกันเสียเปล่า " รุ่งเช้าผมก็ได้ไปถอนตะปูออกตามที่เสร็จเตี่ยมาบอกในฝัน
คืนนั้นผมสวดมนต์ปกติ ผมได้กลิ่นหอมของน้ำอบและกลิ่นดอกไม้ ผมพอจะรู้ว่าเป็นใคร ผมเลยพูดออกไปว่า " มาสิ มานั่งสวดมนต์ด้วยกัร ผมจะแผ่ไปให้ "
ผมรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนคลานเข้าข้าง ๆ ผมไม่กล้าที่จะหันไปมองเต็ม ๆ ผมเห็นแค่มีผู้หญิงมานั่งพนมมือข้างผม ใส่ผ้าถุงและสไบสีน้ำตาลทอง
พราหมณ์เล่าจบเพียงเท่านี้ครับ ขอบคุณครับที่อ่านจบ
เรื่องเล่าจากพราหมณ์ : สะกดผีด้วยคาถาท้าวเวสสุวรรณ
ผมขออนุญาตนำตัวเองแทนตัวของพราหมณ์เพื่อความสะดวกในการเล่านะครับ
เมื่อ 4 ปีที่แล้วผมได้เช่าบ้านหลังนึงในจังหวัดชลบุรี บ้านหลังนี้ราคาถูกแค่เดือนละ 3,000 บาท ภายนอกดูดีมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบ
เจ้าของบ้านบอกกับผมตรง ๆ เลยครับว่าบ้านหลังนี้มีเสาตกน้ำมันกลางบ้านนะ มีนางตะเคียนสิงสถิตอยู่ ใครที่มาเช่าอยู่ได้ไม่เกินอาทิตย์ก็ย้ายออก
พอเข้าไปสำรวจดูบ้านก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ ผมไม่ได้ติดใจอะไร เนื่องจากผมเป็นคนไม่กลัวผี เป็นศิษย์มีครู ไม่เกรงกลัว เราไม่ได้มาเจตนาไม่ดี
คืนนั้นผมสวดมนต์ปกติ จู่ ๆ ขาผมปวดมากโดยไม่รู้สาเหตุ ความรู้สึกปวดเหมือนเนื้อมันค่อย ๆ ฉีกแต่ไม่เห็นรอยอะไรเลย ผมก็อดทนสวดมนต์ต่อ
พอสวดมนต์จนถึงบทชินบัญชรอาการปวดที่ขาก็ค่อย ๆ หาย จากนั้นผมก็เข้านอน รู้สึกตัวอีกทีเหมือนมีเท้ามาเหยียบที่หน้าอกอย่างแรง
ลืมตาขึ้นผมเห็นร่างของผู้หญิงยืนเหยียบอกแล้วชี้หน้าตะโกนบอกว่า " อยากลองดีกับกูหรอ " ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา หายใจโล่งอก เป็นความฝันที่เหมือนจริง
ตอนเช้าผมก็ใส่บาตรทำบุอุทิศส่วนบุญให้กับสิ่งศักดิ์สิทธิ์และผู้หญิงคนนั้น ตอนจะนอนผมก็สวดมนต์ในห้องพระ พอจะสวดอาการปวดก็กลับมาอีกครั้ง
ครั้งนี้ผมพูดขึ้นว่า " ต้องการอะไร มีอะไรก็มาเข้าฝ้นมาบอกดี ๆ ไม่มาทำแบบนี้ บุญก็อุทิศให้แล้ว " สิ้นสุดคำพูดมีเสียงตะโกนดังกังวานชัดเจน " กูไม่รับ "
อาการปวดก็มากขึ้น จากความใจเย็นก็กลายเป็นความโมโห ผมตะโกนสวนกลับ " ถ้าต่างคนต่างอยู่ไม่ได้ก็จะได้เห็นดีกัน "
ผมประคองตัวเองลุกไปงัดตะปูที่ตอกอยู่ข้างผนังบ้าน ผมเดินไปที่กลางบ้าน พนมมือถือบริกรรมคาถาบทบูชาท้าวเวสสุวรรณ
อิติปิโต ภะคะวา ยมมะราชาโน ท้าวเวสสุวรรณโณ มะระณัง สุขัง อะหัง สุคะโต นะโม พุทธายะ
ท้าวเวสสุวรรณโณ จาตุมะหาราชิกา ยักขะพันตา ภัทภูริโต เวสสะ พุสะ พุทธัง อะระหังพุทโธ ท้าวเวสสุวรรณโณ นะโม พุทธายะ
หลังจากนั้นผมหยิบตะปุขึ้นมาตอกที่เสาตะเคียนตกน้ำมันต้นนั้น จู่ ๆ อาการปวดผมก็หายปวดทันที ผมบอกไปว่า " สำนึกตนได้เมื่อไหร่มาบอกแล้วกัน "
หลายวันผ่านไปผมใช้ชีวิตปกติไม่ได้มีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับผม คืนหนึ่งผมฝันว่าเสด็จเตี่ยหรือท่านกร
" นางสำนึกผิดแล้ว ปลดปล่อยนางเถอะนะ จองเวรจองกรรมกันเสียเปล่า " รุ่งเช้าผมก็ได้ไปถอนตะปูออกตามที่เสร็จเตี่ยมาบอกในฝัน
คืนนั้นผมสวดมนต์ปกติ ผมได้กลิ่นหอมของน้ำอบและกลิ่นดอกไม้ ผมพอจะรู้ว่าเป็นใคร ผมเลยพูดออกไปว่า " มาสิ มานั่งสวดมนต์ด้วยกัร ผมจะแผ่ไปให้ "
ผมรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนคลานเข้าข้าง ๆ ผมไม่กล้าที่จะหันไปมองเต็ม ๆ ผมเห็นแค่มีผู้หญิงมานั่งพนมมือข้างผม ใส่ผ้าถุงและสไบสีน้ำตาลทอง
พราหมณ์เล่าจบเพียงเท่านี้ครับ ขอบคุณครับที่อ่านจบ