เช่น  ทุ่มกับฟุตซอล  หรือ ฟุตบอล  แบบชนิดเดียวไปเลย
เอาให้เหมือนบางประเทศที่กีฬาส่วนใหญ่ไม่เก่ง ไปแข่งชิงเหรียญพวกมหกรรมเอเชียนเกมส์  หรือ โอลิมปิก
คือได้ลำดับท้ายๆแทบไม่ได้เหรียญอะไรเลย  แต่บ้ากีฬาอยู่เพียงไม่กี่ชนิด
แต่มีกีฬาอยู่ไม่กี่ชนิดที่คนประเทศนั้นบ้าคลั่ง  คนเต็มสนามทุกนัด   มีกลุ่มคนหมกมุ่นกับเรื่องแบบนี้เยอะๆ  เป็นเรื่องที่คุยกันปกติตามร้านน้ำชาทุกร้าน
โคชก็หมกมุ่นกับแท๊คติกวันๆไม่คิดวิธีหาเงินอาชีพเสริมลงทุนอะไร   นั่งวิจัยแผนการเล่นด้วยตัวเองบ่อยๆ
นักกีฬานอกจากเวลาฝึกซ้อม   กลับบ้านนอกจากคุยกับครอบครัวแล้วเวลาว่างๆก็มานั่งคิดวิธีพัฒนาตัวเอง
บางประเทศอาจถึงขั้นกระกาศวันหยุดพิเศษเพื่อให้คนมารอเชียร์กีฬานั้นๆกันอย่างเดียวยังมีเลย
สรุปคือ   ถ้าประเทศเราเป็นแนวๆบ้ากีฬาชนิดเดียวทั้งประเทศ  ถึงขั้นหมกมุ่น  เอาเวลาว่างๆมาหมกมุ่นอยู่กับการพัฒนากีฬานี้อย่างเดียว
ไม่แบ่งไปคิดวิธีหาเงินอาชีพเสริม   
ถ้าเป็นแบบนี้กันเยอะๆทั้งประเทศ  กีฬาชนิดๆนั้นมีโอกาสไปถึงระดับโลกได้ไหมครับ																																	
  
							
ถ้าสมมุติเราทุ่มกีฬาชนิดเดียวแบบบ้ากันทั้งประเทศ จะประสบความสำเร็จไหมครับ
เอาให้เหมือนบางประเทศที่กีฬาส่วนใหญ่ไม่เก่ง ไปแข่งชิงเหรียญพวกมหกรรมเอเชียนเกมส์ หรือ โอลิมปิก
คือได้ลำดับท้ายๆแทบไม่ได้เหรียญอะไรเลย แต่บ้ากีฬาอยู่เพียงไม่กี่ชนิด
แต่มีกีฬาอยู่ไม่กี่ชนิดที่คนประเทศนั้นบ้าคลั่ง คนเต็มสนามทุกนัด มีกลุ่มคนหมกมุ่นกับเรื่องแบบนี้เยอะๆ เป็นเรื่องที่คุยกันปกติตามร้านน้ำชาทุกร้าน
โคชก็หมกมุ่นกับแท๊คติกวันๆไม่คิดวิธีหาเงินอาชีพเสริมลงทุนอะไร นั่งวิจัยแผนการเล่นด้วยตัวเองบ่อยๆ
นักกีฬานอกจากเวลาฝึกซ้อม กลับบ้านนอกจากคุยกับครอบครัวแล้วเวลาว่างๆก็มานั่งคิดวิธีพัฒนาตัวเอง
บางประเทศอาจถึงขั้นกระกาศวันหยุดพิเศษเพื่อให้คนมารอเชียร์กีฬานั้นๆกันอย่างเดียวยังมีเลย
สรุปคือ ถ้าประเทศเราเป็นแนวๆบ้ากีฬาชนิดเดียวทั้งประเทศ ถึงขั้นหมกมุ่น เอาเวลาว่างๆมาหมกมุ่นอยู่กับการพัฒนากีฬานี้อย่างเดียว
ไม่แบ่งไปคิดวิธีหาเงินอาชีพเสริม
ถ้าเป็นแบบนี้กันเยอะๆทั้งประเทศ กีฬาชนิดๆนั้นมีโอกาสไปถึงระดับโลกได้ไหมครับ