สวัสดีครับทุกคน เมื่อก่อนเป็นคนพูดเยอะ ชอบเสนอไอเดีย อยากให้งานออกมาดี
แต่พอโตขึ้น อยู่ไปนานๆ กลับรู้สึกว่าการพูดน้อยลง ทำตัวนิ่งๆ มันอยู่รอดกว่าซะงั้น
บางครั้งแค่พูดตรงไปหน่อยก็กลายเป็น “แรง” ทั้งที่ตั้งใจดี
เลยเริ่มตั้งคำถามกับตัวเองว่า…สุดท้ายแล้ว การใช้ชีวิตบนโลกนี้ หรือ เป็นที่ที่เราต้อง “แสดงบทบาท” ตลอดเวลากันแน่
มีใครรู้สึกแบบนี้บ้างไหมครับ หรือผมคิดมากไปเอง 😅
(ปล. ช่วงนี้เริ่มอยากกลับไปเป็นคนเรียบๆ ที่ไม่ต้องอธิบายอะไรให้ใครเข้าใจมากเหมือนเดิมละ)
ทำไมยิ่งโต ยิ่งรู้สึกว่า “การไม่พูดอะไร” มันปลอดภัยกว่ากันเยอะเลยครับ
แต่พอโตขึ้น อยู่ไปนานๆ กลับรู้สึกว่าการพูดน้อยลง ทำตัวนิ่งๆ มันอยู่รอดกว่าซะงั้น
บางครั้งแค่พูดตรงไปหน่อยก็กลายเป็น “แรง” ทั้งที่ตั้งใจดี
เลยเริ่มตั้งคำถามกับตัวเองว่า…สุดท้ายแล้ว การใช้ชีวิตบนโลกนี้ หรือ เป็นที่ที่เราต้อง “แสดงบทบาท” ตลอดเวลากันแน่
มีใครรู้สึกแบบนี้บ้างไหมครับ หรือผมคิดมากไปเอง 😅
(ปล. ช่วงนี้เริ่มอยากกลับไปเป็นคนเรียบๆ ที่ไม่ต้องอธิบายอะไรให้ใครเข้าใจมากเหมือนเดิมละ)