เรารู้สึกเราเป็นภาระไม่คู่ควรกับใครเลย เราอายุ 21 แต่เรารู้สึกเป็นภาระทางบ้านแฟนมาก เวลามีเรื่องเงินๆทองบ้านแฟนจะคอยช่วยตลอด เราก็คอยช่วยเหลือบ้านแฟนดวลาแม่เขาให้ไปขายของ เราก็ไปช่วย แต่เราคิดมากหรืออาจจะจริง เราคิดว่าเราไม่ควรมีแฟน และเขาไม่ควรเก็บเราไว้ในชีวิต ทางบ้านเราไม่ค่อยช่วยเหลืออะไรเลย ไม่ถสม ไม่โทรนอกจากเราจะไปหาหรือโทรไปเอง เรื่องเงินนี่ขอให้ช่วยอะไรก็ไม่ได้เลย เราปรึกษาเพื่อน เพื่อนบอกว่าที่บ้านน่าจะเทเราไปแล้ว
พอจะไปเที่ยวเราบอกแฟนว่ามีเรื่องค่านั่นนี่ ทำให้เขาไม่ได้ไป แบบเราก็เสียใจและรู้สึกแย่มาก รู้สึกเราไม่คู่ควรกับเขาถ้าเขาไปเจอผู้หญิงคนอื่นน่าจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้แน่นอน มาวันนี้เราช่วยเขาทำงาน เราก็ทำงานเขาพลาด จนได้เงินน้อยลง เสียเวลามากขึ้น แต่เราไม่ได้ตั้งใจ เราขอโทษเขาไปแล้ว แต่เหมือนเขาจะไม่โอเค เรารู้สึกผิดมากที่ทำเขาเสียเวลาเสียเงิน ไม่รู้จะทำยังไงดี แล้วเขายิ่งเป็นคนอารมณ์ร้อน เราก็ทำไรไม่ถูกก
ความคิดในใจเรานะมีมาซักพักแล้ว
เราไม่รู้ว่าเราจะเกิดมาทำไม ครอบครัวก็ไม่ได้รักเรา ทำให้คนรักต้องมาลำบาก เราไม่รู้ว่าเราควรอยู่ที่ไหน ทำอะไรก็มีแต่คนไม่เข้าใจบ้างไม่ชอบบ้าง รู้สึกเป็นภาระของคนอื่นเราน้อยใจตัวเอง แต่เราก็พบายามสู้นะ ไม่มีใครรู้ว่าเรารู้สึกยังไง เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราเป็น ซึมเศร้ามั้ย หลายอย่างจนบางทีอยากจะออกไปที่ที่มันไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นใครอยู่ที่สงบ ซักพัก
รู้สึกผิดเต็มไปหมด
พอจะไปเที่ยวเราบอกแฟนว่ามีเรื่องค่านั่นนี่ ทำให้เขาไม่ได้ไป แบบเราก็เสียใจและรู้สึกแย่มาก รู้สึกเราไม่คู่ควรกับเขาถ้าเขาไปเจอผู้หญิงคนอื่นน่าจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้แน่นอน มาวันนี้เราช่วยเขาทำงาน เราก็ทำงานเขาพลาด จนได้เงินน้อยลง เสียเวลามากขึ้น แต่เราไม่ได้ตั้งใจ เราขอโทษเขาไปแล้ว แต่เหมือนเขาจะไม่โอเค เรารู้สึกผิดมากที่ทำเขาเสียเวลาเสียเงิน ไม่รู้จะทำยังไงดี แล้วเขายิ่งเป็นคนอารมณ์ร้อน เราก็ทำไรไม่ถูกก
ความคิดในใจเรานะมีมาซักพักแล้ว
เราไม่รู้ว่าเราจะเกิดมาทำไม ครอบครัวก็ไม่ได้รักเรา ทำให้คนรักต้องมาลำบาก เราไม่รู้ว่าเราควรอยู่ที่ไหน ทำอะไรก็มีแต่คนไม่เข้าใจบ้างไม่ชอบบ้าง รู้สึกเป็นภาระของคนอื่นเราน้อยใจตัวเอง แต่เราก็พบายามสู้นะ ไม่มีใครรู้ว่าเรารู้สึกยังไง เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราเป็น ซึมเศร้ามั้ย หลายอย่างจนบางทีอยากจะออกไปที่ที่มันไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นใครอยู่ที่สงบ ซักพัก