แบบว่าบางฉากที่เราดูว่าไม่น่าเกิดได้ แต่ก็เกิดขึ้นจริงๆ
ของผมย้อนไปตอนเรียนมหาวิทยาลัยใน กทม.
นั่งีรถไฟตู้นอนจากต่างจังหวัด ต้องนอนข้ามคืน
มีน้องผู้หญิงนั่งฝั่งตรงข้าม เนื่องจากเป็นตู้นอน เลยนั่งกันคนละฝั่ง
ยุคที่ไม่มีมือถือไม่มีอะไรให้อ่านนอกว่าจากหนังสือ ต่างคนก็ต่างอ่านกันไป
ไม่ได้มีการพูดคุย จนถึง กทม. ก็แยกย้ายกันไป รู้ว่าผมและน้องคนนั้นอยู่จังหวัดเดียวกัน
จนมหาลัยเปิดเทอมไปหลายวัน มีวันหนึ่งผมและเพื่อนๆกำลังจะข้ามถนนตรงทางม้าลายหน้ามหาวิทยาลัย
ปรากฏว่ากลุ่มเด็กผู้หญิงอีกคณะเดินสวนกันบนถนน แล้วต่างคนก็ต่างมองหน้า
พบว่าเป็นน้องผู้หญิงที่นั่งรถไฟมาด้วยกัน น้องเขาก็ยกมือขึ้นชี้ผมแบบอัตโนมัติแล้วก็ทำหน้าแบบจำได้ว่าเป็นผม
พอข้ามมาเสร็จเพื่อนๆก็ถามว่าน้องคนนั้นรู้จักกันเหรอ ผมเลยเล่าให้ฟัง และแน่นอนว่าไม่มีใครเชื่อเรื่องที่ผมเล่า
เพื่อนๆต่างก็ล้อว่าผมและน้องต้องเคยคบกันมาก่อน 555
พอดูพวกซีรี่ย์บ่อยๆเลยคิดว่า บางฉากมันก็เกิดกับชีวิตจริงได้เหมือนกัน
เคยมีเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตจริง ที่เหมือนในหนังหรือซีรี่ย์กันหรือเปล่า
ของผมย้อนไปตอนเรียนมหาวิทยาลัยใน กทม.
นั่งีรถไฟตู้นอนจากต่างจังหวัด ต้องนอนข้ามคืน
มีน้องผู้หญิงนั่งฝั่งตรงข้าม เนื่องจากเป็นตู้นอน เลยนั่งกันคนละฝั่ง
ยุคที่ไม่มีมือถือไม่มีอะไรให้อ่านนอกว่าจากหนังสือ ต่างคนก็ต่างอ่านกันไป
ไม่ได้มีการพูดคุย จนถึง กทม. ก็แยกย้ายกันไป รู้ว่าผมและน้องคนนั้นอยู่จังหวัดเดียวกัน
จนมหาลัยเปิดเทอมไปหลายวัน มีวันหนึ่งผมและเพื่อนๆกำลังจะข้ามถนนตรงทางม้าลายหน้ามหาวิทยาลัย
ปรากฏว่ากลุ่มเด็กผู้หญิงอีกคณะเดินสวนกันบนถนน แล้วต่างคนก็ต่างมองหน้า
พบว่าเป็นน้องผู้หญิงที่นั่งรถไฟมาด้วยกัน น้องเขาก็ยกมือขึ้นชี้ผมแบบอัตโนมัติแล้วก็ทำหน้าแบบจำได้ว่าเป็นผม
พอข้ามมาเสร็จเพื่อนๆก็ถามว่าน้องคนนั้นรู้จักกันเหรอ ผมเลยเล่าให้ฟัง และแน่นอนว่าไม่มีใครเชื่อเรื่องที่ผมเล่า
เพื่อนๆต่างก็ล้อว่าผมและน้องต้องเคยคบกันมาก่อน 555
พอดูพวกซีรี่ย์บ่อยๆเลยคิดว่า บางฉากมันก็เกิดกับชีวิตจริงได้เหมือนกัน